11.De dag van de waarheid

De dag van de waarheid : Normaal gezien moesten we één week wachten op de uitslag en deze zou dan telefonisch meegedeeld worden. Hiervoor zou je dan 3 tot 4 telefoontjes voor moeten plegen. We kennen deze procedure als geen ander. Maar toch was dit anders. Yanou was nog aan het uitslapen, omdat ze altijd onder narcose onder de scan gaat. En na een kwartiertje stonden ze allen rondom ons . Onze oncoloog sprak de woorden van : "de tumor is in grote massa afgenomen !" We dachten van vertelt hij nu echt de waarheid of is het een grapje? We wisten met onze emoties geen blijf. Verder vond ik het wel knap dat hij dit ons onmiddellijk kwam toelichten. Maar als je verder het verhaal van tevoren wist, was het wel verschrikkelijk hoe de communicatie daar gevoerd wordt. Hij is dan verder gegaan met de woorden: "het wordt tijd dat ik op vakantie gaat."

Nadien hebben wij meer dan een maand moeten wachten voordat wij de NMR-scan te zien gekregen hebben. Het was voor hen heel moeilijk om het ons te laten zien. Op een gegeven moment dachten we zelfs dat we de scans nooit te zien nog gingen krijgen. Een of andere assistent van hem kwam ons nog melden dat de scans "kwijt" waren. Dit vond ik wel heel gemeen, want ze wisten ook dat wij op dat moment naar een ander UZ gingen voor Yanou's oogjes. Daarin kregen wij ook de steun van de kinderarts die op de dagkliniek werkte. Zij voegde er zelfs aan toe dat hij een van beste oogartsen was van België. We bleven zeuren over de scans en uiteindelijk waren ze plots gevonden, ze waren ergens komen bovendrijven zeker !
En het resultaat van de scans was verbluffend alles wat erbij gegroeid was, was bijna verdwenen. Wetende dat ze ons alvorens gezegd hadden dat een opticus glioma enkel kan stoppen met groeien of stilstaan. Maar een stuk verdwijnen dat hadden wij zelfs niet in onze stoutste dromen durven hebben. Voor ons staat het als een paal boven water dat de voedingssupplementen ons een heel stuk verder geholpen hebben. En ik wil de raad aan iedereen meegeven ; als je voor een onmogelijk vraagstuk komt te staan in je leven : bedenk dan ook dat je je nooit mag neerleggen bij de allereerste diagnose, hoe negatief het ook mag wezen, trek je recht aan positief denken, zoek zelf allerlei informatie op over het letsel, je zult verschieten hoeveel je zelf zult te weten komen over jou eigen lichaam en letsel, en vooral niet te vergeten, een gezonde voeding wijst je de weg naar de genezing. We hopen dat de mensen die ons verhaal lezen hiermee een hart onder de riem kunnen steken, en dat zij ook een beetje geleerd hebben, niet alles maar te slikken wat artsen je vertellen, ga nadien nog maar eens na of dat ze je de juiste informatie gegeven hebben, daar doe je per slot van rekening geen vlieg kwaad mee.

Desondanks de moeilijke protest periode die ze doormaakt gaat het met Yanou heel goed. Yanou staat nog steeds dag na dag voor het gevecht van haar ziekte en samen met ons gezin vinden we toch ons evenwicht. Dit door de steun van dierbare mensen om ons heen, ouders, broers, zussen, vrienden, onthaalmoeder, thuisbegeleiding, school, collega's...enz. Onze week ziet er nooit hetzelfde uit in plannen, organiseren en teamwork, maar alle dierbaren dragen allemaal hun steentje bij.

Als Yanou enkele weken geen chemo heeft kan ze toch enkele weken naar school en heeft ze het gevoel dat ze er bij hoort. De school maakt haar zeker gelukkig en optimistisch. We kunnen ons telkens hieraan optrekken en ons vol overtuiging op de volgende kuur storten.

Dit verhaal is geschreven eind januari 2002 door de vader en moeder van Yanou. Op dit moment volgt Yanou nog steeds onderhoudschemokuren, zoals dat wordt genoemd, tot en met december 2002 zijn die gepland. De afname van het tumorweefsel is stabiel, groeit ook niet meer, maar is nog niet helemaal weg en het zicht is ook nog steeds niet echt goed, maar Yanou is wel energiek en vrolijk vaak, actief ook en de ouders zijn optimistisch en hopen dat ze toch deze strijd winnen.

Voor wie contact wilt met de ouders van Yanou, ik kan een vraag wel doorsturen en zij zijn bereid mensen eventueel nog aanvullende ervaringen te vertellen. Stuur ons een mailtje en we sturen het door.