Lees verder ...

Lees verder ...

Ingestuurd door Antoon op 3 oktober 2001:

Mijn ziekte is er nog steeds, maar ik heb nu (3 oktober 2001) veel minder klachten dan in 1994. Wel is het IgM-gehalte in de loop van de afgelopen zeven jaar een stuk toegenomen, van 33 toen naar 53 nu. In september 2000 was mijn uitslag plotseling slechter (IgM  van 51 naar 59).  Maar sindsdien zijn de volgende uitslagen weer langzaam gedaald naar 53 nu.

Mei 2004: In Uitzicht het blad dat hoort bij de Moermanvereniging verscheen in mei 2004 een interview met Antoon over zijn huidige situatie, tien jaar na de diagnose ziekte van Waldenström. Een o.i. leuk interview en wie dat wilt lezen kan klikken op Moermanvereniging en daar via klikken op Uitzicht en interviews komt u bij het verhaal van Antoon: Antoon Verhaak, tien jaar na de diagnose 'Waldenström': 'Ik wil niet meer altijd met mijn ziekte bezig zijn'

12 maart 2006:

Wim kreeg enkele weken geleden een groot halfjaarlijks onderzoek met scans en bloedonderzoek enz. En afgelopen donderdag kreeg hij wederom een uitslag die alleen maar positief was. Niets wijst erop dat er sprake is van een opkomend recidief en Wim lijkt klinisch nog steeds volledig kankervrij, nu al bijna drie jaar dus. En hij is lichamelijk in een uitstekende conditie vertelde hij ons. Hij is dan ook deze week met zijn gezin op vakantie gegaan om hier...

Lees verder ...

Huidige situatie d.d. 28 februari 2006

Najaar 2003 net na de chemokuren komt Wim door zijn werkzaamheden voor DSM in aanraking met verschillende alternatieven voor anti-biotica in diervoeders. Zo ook krijgt hij informatie over de immuunstimulerende werking van de Agaricus Blazei Murill , ook wel amandelpaddestoel genoemd, zowel bij dieren als ook bij mensen. Wim maakt afspraken met enkele producenten in Brazilë en in China en vooral het contact in China lijkt interessant want deze biedt de paddestoelen aan...

Lees verder ...

Het tweede recidief

Het gaat goed met Wim tot januari 2003. Wim voelt een knobbeltje in zijn rug en durft dit in eerste instantie niet aan vrouw te vertellen, om haar niet nodeloos ongerust te maken, maar omdat hij er meer en meer last van krijgt vraagt hij haar eens naar zijn rug te kijken. En jawel zijn vrouw ziet een grote knobbel onder zijn huid zitten. Het voelt als een vetbult maar voor alle zekerheid gaat Wim wel direct naar...

Lees verder ...

Het eerste recidief

Bijna drie jaar later eind december 2000 tijdens het helpen met een verhuizing van een vriend voelt Wim ineens rugpijn. Hij had een zware koelkast de trap opgedragen dus dacht dat hij zich vertild had. De pijn bleef echter en eind januari 2001 stuurt de huisarts Wim naar een kraker. De huisarts bevestigt nog maar eens dat het risico dat dit weer iets met zijn eerdere kanker te maken kon hebben heel erg klein was omdat Wim al...

Lees verder ...

De klachten en de diagnose in 1997

Wim had eind 1997 nog geen echte klachten. Zijn oudste dochter was net geboren. Hij voelde wel al enkele weken een verdikking in een van zijn teelballen. Hij ging met een vriend naar de sauna, hem vertelde hij zijn “probleem” en het was deze vriend die hem eigelijk aanmoedigde om het ter sprake te brengen. Omdat hij toch met zijn oudste kind bij de huisarts kwam de volgende dag vertelde hij zijn ongerustheid aan...

Lees verder ...

23 juni 2011: Bron: Archives of Surgery

Met dank aan Edwin heb ik een en ander gecorrigeerd en aangevuld in dit bericht. Een anti virale behandeling met lamivudine en entecavir, na een hepatectomy, operatie van de lever, bij patienten met primaire leverkanker (HCC  - hepatocellular carcinoma), veroorzaakt door het hepatitus B virus en noig in stadium I en II, geeft een hoog significant goed effect op de overall overleving en op de kansen op een recidief. Dit blijkt...

Lees verder ...