Hoewel ik relatief weinig heb meegekregen van deze periode (familie, vrienden, kennissen alsmede het intensive care-team des te meer) was deze periode zeer kritisch, die ook een langdurige nasleep als gevolg heeft gehad. Op het moment, dat ik naar de intensive care werd gebracht probeerde artsen Fleur voor te bereiden op het feit dat ze er rekening mee moest houden dat ik het niet zou halen. Dit werd vrij tactloos gezegd en sloeg natuurlijk in als een bom. Op de IC...

Lees verder ...

Deze kuur was vooraf aangekondigd als zijnde een zware kuur (d.w.z. wat men mij op basis van ervaring aangaf, dat de meeste patiënten zich tijdens deze kuur behoorlijk ziek voelden en last hadden van meerdere bijwerkingen. Als gevolg van deze chemo zou ook de weerstand erg worden gereduceerd en de kans op infecties daardoor vergroot kunnen worden). Zondagavond moest ik me melden in het ziekenhuis (dit was dus na mijn eerste thuisbezoek na kuur 1). Over de thuisperiode vertel ik in...

Lees verder ...

Naast het wennen aan het ziekenhuisleven (je bent geen baas meer over je eigen leven en je ritme wordt grotendeels bepaald door verpleging en de artsen die komen elke dag ’s ochtends persoonlijk polshoogte nemen). Indien de situatie daarom vroeg kwam een arts wel eens vaker bij je langs. In het begin is dat best eng om ten overstaan van ‘legertje’ artsen (het kan namelijk voorkomen dat er artsen in opleiding of specialisten de arts vergezellen) je verhaal te doen (uitleggen...

Lees verder ...

In het ziekenhuis startte men maandag met allerlei onderzoeken elk lichaamsonderdeel, elk orgaan werd aan diverse onderzoeken onderworpen (dit om vast te stellen of de chemotherapie die men voor ogen had doorgang kon gaan vinden). Ook het gebit werd aan een grondig onderzoek onderworpen om vast te stellen of er tanden en kiezen aanwezig waren die gedurende de behandeling zouden kunnen gaan ontsteken. Deze onderzoeken worden soms van tijd tot tijd herhaald om te meten hoe het lichaam de chemokuren weerstaat...

Lees verder ...

De volgende dag meldden wij ons vroeg in het ziekenhuis op de afdeling hematologie. Vanaf toen begon het echt duidelijk te worden wat het is om als ‘patiënt’ te leven. De controle over je leven ben je bij wijze van spreken kwijt en alles staat in het teken van onderzoeken, verplegend personeel en artsen. Donderdag en vrijdag zijn ze de hele dag bezig geweest o.a. met een beenmergpunctie/biopt en ook diverse bloedtransfusies (om zo de tekorten in mijn bloedspiegel aan te...

Lees verder ...

Van januari (wie weet eerder echter deze termijn begon het mij op te vallen dat ik niet mezelf was) tot en met mei 2003 kreeg ik te maken met diverse voor mij onbekende klachten. De volgende klachten heb ik destijds geconstateerd: • Ik was langdurig verkouden i.c.m. een venijnig kuchje (wat maar niet overging). Ik heb de huisarts gebeld en middels de telefoniste werd mij te verstaan gegeven dat het heerste. Ik kreeg een antibioticum voorgeschreven (aangezien ik geen benul had,...

Lees verder ...

16 september 2005: Bron: Marco zelf. Voorwoord Hallo, mijn naam is Marco en sinds mei 2003 strijd ik samen met mijn vriendin Fleur, familie, vrienden en kennissen tegen All = Acute Lymfatische Leukemie. Inmiddels leven we in augustus 2005 en heb ik na mijn eerste behandeling (mei t/m december 2003) waarbij complete remissie (d.w.z. men kon geen kwaadaardige cellen meer vinden) 3-maal een recidief (d.w.z. de ziekte stak op nieuw de kop op) te verwerken gehad. Sinds augustus 2005 ben...

Lees verder ...

Deze site is voortgekomen uit de ervaringen van ons drieën. Antoon (ziemedisch dossier Antoon), Shifra en haar ouders (zie medisch dossier Shifra) en Kees (Zie medisch dossier Kees). Maar we zijn ervan overtuigd dat er vele andere mensen zijn met soortgelijke verhalen en ervaringen. Zie inmiddels ervaringsverhalen van kankerpatiënten, waar meer dan 50 ervaringsverhalen staan beschreven.. De een wat spectaculairder dan de ander, maar we denken en weten dit wel zeker dat juist de verhalen...

Lees verder ...

21 maart 2005:

Voor wie wil kan via condoleance site en daar via Lilian haar of zijn medeleven betuigen aan het overlijden van Lilian

"Een prachtvrouw. Zij absorbeerde het leven. Wij houden van haar." Dit zijn de woorden op de rouwkaart van Lilian, mevr. N. voor velen van ons. Zij sliep in woensdag 16 maart 2005 en wordt vandaag 21 maart de eerste lentedag begraven. Lieve Lilian, begraven worden op de eerste lentedag, symbolischer kan het bijna niet. Ik dank je...

Lees verder ...

13 juli 2004:
Mw. N. stuurde ons afgelopen week een e-mail met een update van hoe het nu met haar gaat. Hier het op een paar plaatsen bewerkte verhaal van mw. N.

Ongeveer 4 maanden geleden, half februari 2004 ben ik naar dr. Solbiati gegaan in Busto Arsitio bij Milaan met de CT-foto op cd-rom. (noot redactie: Mw. N. is na haar eerste bezoek aan dr. Solbiati inmiddels drie keer bij dr. Solbiati geweest voor een RFA behandeling. Haar darmen...

Lees verder ...