Op verzoek van Nell hier weer haar column:
Tegenwoordig zit ik wel eens in de rolstoel. Net of de tijd weer terug gezet is toen ik een aantal jaren geleden ook op deze manier vervoerd werd. De tumoren in mijn heup en mijn ribben zijn nogal pijnlijk als ik loop. Ik zal jammer genoeg weer bestraald moeten worden om de pijn te verminderen. Ik hoop zo dat ik daarna weer normaal kan lopen en mijn dagelijkse dingetjes kan doen. In een...
Inmiddels is er weer het één en ander gebeurd, en jammer genoeg niet in positieve zin.
Voordat we op vakantie gingen zag ik al aan de bloeduitslagen -waarvan ik altijd een kopie vraag- dat de tumormarker nog maar één puntje was gezakt. En ik weet uit ervaring dat dit betekend dat de chemo is uitgewerkt. In de vakantie voelde ik al pijn in mijn been en in mijn ribben, dus dat betekende geen kleine wandelingetjes meer. Gelukkig hou ik ook heel...
Gaatjes in mijn hoofd
We hebben er weer een ritje naar Duitsland opzitten en ik ben weer behandeld op mijn hoofd, als het goed is zijn deze 2 kleine tumoren nu dood. De afspraak was wel erg vroeg deze keer, om 7.30 konden we al terecht, maar wij zetten ons campertje de avond ervoor dan ergens in een dorp vlakbij. Omdat ik altijd langzaam wakker word stond ik 1 ½ uur eerder op en reden we na een bakkie richting Krefeld....
Ik leef nog steeds!
Alweer een nieuwe zomer. Hoeveel keer heb ik me nu al niet afgevraagd of ik de volgende zomer wel zou halen? Ik ben de tel haast kwijt geraakt. Wat is het toch heerlijk als je lekker in de zon van het leven en de natuur mag genieten. Elke dag weer mag opstaan en beseft dat er weer een nieuwe dag is begonnen. Ik neem aan dat mijn levensboek al tot over de helft volgeschreven is, of...
Elke dag heeft een nieuw begin.
Al een aantal dagen ben ik een beetje down en dat komt door de uitslag van de Pet-scan.
Ook al gaat het de goede kant op met mijn hoofd, mijn botten geven een ander beeld en laten zien dat daar weer kankeractiviteit is. Ik had al een tijdje een vermoeden maar nu het bevestigd is voelt het toch anders, bedreigender. Het lijkt wel of het nooit ophoud en er elke keer weer een nieuw...
Elke dag 52.
Afgelopen week zijn we naar Duitsland geweest om een MRI van mijn hoofd te laten maken en te kijken wat de bestraling in December hebben gedaan. Al heel snel mocht ik mee het ziekenhuis in voor de MRI. Dit duurt ongeveer 25 min. en het apparaat maakt enorme herrie.
Gelukkig heb ik in de loop van de tijd geleerd hoe je kunt mediteren en visualiseren dus dat deed ik nu ook weer. Het voordeel van deze technieken is...
1 April 2011:
Het gaat nog steeds goed met mij . Ik heb nog wel last van een beetje een duizelig gevoel, alsof ik een borrel op heb (niet één van mijn favoriete ervaringen). Vooral als ik een stukje gewandeld heb of ’s avonds als ik moe word. Voor de rest valt het allemaal wel mee en kan ik een redelijk normaal leven leiden.
Ik ga nog steeds elke drie weken naar het AvL voor chemo en heb dan om de...
Marijke gaat regelmatig in dit forum columns schrijven. Aan het eind van 2010 werd zij geconfronteerd met een naderend recidief van borstkanker die daarvoor al ruim 8 jaar is weggebleven. Zie verhaal van Marijke onder ervaringsverhalen - borstkanker
Marijke heeft haar eigen bedrijf Watwerktwerkt waarin ze ondersteuning biedt aan mensen volgens de werkmethode The Work van Byron Katie.
Iedereen kan reageren op deze column via de link comments. Mochten er anderen zijn die ook columns of hun verhaal kwijt willen hier...
Pijn vermijden.
Inmiddels is het ruim twee weken verder. Lichaam knipoogt nog, maar er komen ook ergere gedachten voorbij zoals: “deze pijn gaat nooit meer over”. Ik besef dat deze gedachte, deze visie mij niet helpt. Als ik dit beeld behoud, maak ik mezelf alleen maar bang, en ik voel spanning, vooral in het “aangedane” gebied. Gelukkig ben ik bekend met The Work, een methode van 4 eenvoudige vragen, waarmee ik zo’n stressvolle gedachte kan bevragen.
Is het waar dat deze...
Hoe je het herstel van de weefsels beinvloedt na de operatie voor een borstamputatie
Op 31 december werd mijn rechterborst geamputeerd. De chrirurg vertelde me later dat hij “en passant” ook nog een kliertje had weggenomen. De boef, zonder het mij te vragen! Maar dat terzijde. Kliertje was trouwens niet aangetast, en dat is wel weer leuk om te weten.
Ter zake: bijna drie weken na de operatie vertelde een collega, die vroeger fysiotherapeut was, mij een heel behulpzaam verhaal met...