Kuur vier is ook relatief rustig verlopen omdat in de voorgaande kuren er mede als gevolg van de intensive care-periode medicatie was toegediend, die de aanmaak van cellen in mijn beenmerg stagneerde was deze kuur iets aangepast. Na deze kuur wilde men de autologe stamceltransplantatie uitvoeren, hiervoor kreeg ik vlak (een aantal dagen) voordat men voornemens was dit te doen tweemaal daags een injectie (deze mocht ik zelf toedienen) met daarin een stof die er zorg voor moest dragen dat de...

Lees verder ...

Tegen deze kuur zag ik nog meer op dan de vorige twee kuren, dit werd grotendeels ingegeven door de angst als gevolg van de intensive care-periode en de nasleep daarvan. Dit is het enige moment in ‘mijn strijd’ geweest waarop ik serieus heb getwijfeld of ik de behandeling wilde continueren. Ik heb destijds ook een gesprek met de artsen aangevraagd en verteld dat ik erg bang was voor een nieuwe chemokuur en het effect daarvan op mijn weerstand (zou er weer...

Lees verder ...

Zoals in het hoofdstuk intensive care beschreven heeft deze periode grote gevolgen gehad, zowel het moment zelf als de periode daarna. Dit heeft betrekking op zowel de fysieke als de mentale gesteldheid. Het mentale gedeelte is natuurlijk opgebouwd uit persoonlijke bevindingen (ieder persoon zal dit op een andere manier verwerken) en input die ik heb gekregen van Fleur, familie en vrienden. Fleur heeft destijds in overleg met een deskundige besloten om mij niet direct alles te vertellen (de reanimatie en andere...

Lees verder ...

Hoewel ik relatief weinig heb meegekregen van deze periode (familie, vrienden, kennissen alsmede het intensive care-team des te meer) was deze periode zeer kritisch, die ook een langdurige nasleep als gevolg heeft gehad. Op het moment, dat ik naar de intensive care werd gebracht probeerde artsen Fleur voor te bereiden op het feit dat ze er rekening mee moest houden dat ik het niet zou halen. Dit werd vrij tactloos gezegd en sloeg natuurlijk in als een bom. Op de IC...

Lees verder ...

Deze kuur was vooraf aangekondigd als zijnde een zware kuur (d.w.z. wat men mij op basis van ervaring aangaf, dat de meeste patiënten zich tijdens deze kuur behoorlijk ziek voelden en last hadden van meerdere bijwerkingen. Als gevolg van deze chemo zou ook de weerstand erg worden gereduceerd en de kans op infecties daardoor vergroot kunnen worden). Zondagavond moest ik me melden in het ziekenhuis (dit was dus na mijn eerste thuisbezoek na kuur 1). Over de thuisperiode vertel ik in...

Lees verder ...

Naast het wennen aan het ziekenhuisleven (je bent geen baas meer over je eigen leven en je ritme wordt grotendeels bepaald door verpleging en de artsen die komen elke dag ’s ochtends persoonlijk polshoogte nemen). Indien de situatie daarom vroeg kwam een arts wel eens vaker bij je langs. In het begin is dat best eng om ten overstaan van ‘legertje’ artsen (het kan namelijk voorkomen dat er artsen in opleiding of specialisten de arts vergezellen) je verhaal te doen (uitleggen...

Lees verder ...

In het ziekenhuis startte men maandag met allerlei onderzoeken elk lichaamsonderdeel, elk orgaan werd aan diverse onderzoeken onderworpen (dit om vast te stellen of de chemotherapie die men voor ogen had doorgang kon gaan vinden). Ook het gebit werd aan een grondig onderzoek onderworpen om vast te stellen of er tanden en kiezen aanwezig waren die gedurende de behandeling zouden kunnen gaan ontsteken. Deze onderzoeken worden soms van tijd tot tijd herhaald om te meten hoe het lichaam de chemokuren weerstaat...

Lees verder ...

De volgende dag meldden wij ons vroeg in het ziekenhuis op de afdeling hematologie. Vanaf toen begon het echt duidelijk te worden wat het is om als ‘patiënt’ te leven. De controle over je leven ben je bij wijze van spreken kwijt en alles staat in het teken van onderzoeken, verplegend personeel en artsen. Donderdag en vrijdag zijn ze de hele dag bezig geweest o.a. met een beenmergpunctie/biopt en ook diverse bloedtransfusies (om zo de tekorten in mijn bloedspiegel aan te...

Lees verder ...

Van januari (wie weet eerder echter deze termijn begon het mij op te vallen dat ik niet mezelf was) tot en met mei 2003 kreeg ik te maken met diverse voor mij onbekende klachten. De volgende klachten heb ik destijds geconstateerd: • Ik was langdurig verkouden i.c.m. een venijnig kuchje (wat maar niet overging). Ik heb de huisarts gebeld en middels de telefoniste werd mij te verstaan gegeven dat het heerste. Ik kreeg een antibioticum voorgeschreven (aangezien ik geen benul had,...

Lees verder ...

16 september 2005: Bron: Marco zelf. Voorwoord Hallo, mijn naam is Marco en sinds mei 2003 strijd ik samen met mijn vriendin Fleur, familie, vrienden en kennissen tegen All = Acute Lymfatische Leukemie. Inmiddels leven we in augustus 2005 en heb ik na mijn eerste behandeling (mei t/m december 2003) waarbij complete remissie (d.w.z. men kon geen kwaadaardige cellen meer vinden) 3-maal een recidief (d.w.z. de ziekte stak op nieuw de kop op) te verwerken gehad. Sinds augustus 2005 ben...

Lees verder ...