Beste Kees,
Hier dan mijn verhaal en ik hoop dat je er wat aan hebt.
Eigenlijk is mijn "geval"al uitvoerig op T.V. geweest .Het werd uitgezonden door de E.O. Alle 2 mijn operaties van het verwijderen van de tumoren op de lever en op de long wel te verstaan. Heb daar best wel veel positieve reakties op ontvangen b.v. in de supermarkt door wildvreemde mensen die je dan tegelijk het verhaal wilden vertellen over een familielid of bekende die ook kanker had\heeft. Wel grappig dat er dan ineens heel open over gesproken wordt alsof je ineens een lotgenoot bent!
Laat ik met mijn hele verhaal beginnen. Ik ben nu 59 jaar en de hele toestand begon in mei 2003. Voor de goede orde ik ben altijd gezond geweest nooit wat bijzonders gemankeerd. Veel sporten. Kortom een heerlijk leven totdat ik ineens nadat ik het weekend nog gewoon competitie tennis had gespeeld[gewonnen!!!] niet meer naar de wc kon. Altijd ging ik 's óchtends gewoon naar het toilet nooit problemen maar die ochtend lukte het dus niet. Ook kreeg ik pijn in mijn buik. O.K. nog een dag afgewacht maar nog niks .Naar de dokter en daar kreeg ik pillen van waarvan hij dacht dat daar wel ontlasting op zou volgen.Nou, niet dus maar mijn buik ging wel zwellen. Andere dag weer naar de dokter en die raadde me een klisma aan. Weer niks.
Ondertussen bleef ik wel eten [heel licht en drinken] maar mijn buik borrelde dat als je er naast stond het ook een herrie van jawelste was. Kortom niet fijn en ik kreeg hoe langer hoe meer kramp. Naar het ziekenhuis .Daar werd een echo en CT scan gemaakt en zagen ze dat er een tumor in de dikke darm zat en vlekjes aan een zijde van mijn lever. Schrikken dus maar het drong nog niet tot me door hoe ernstig dit zou kunnen zijn. Zij raden een opname aan maar op mijn vraag wat ze zouden gaan doen werd gezegd een klisma .Toen zei ik dat ik dat dan wel thuis zou doen omdat dat voor mijn gevoel niks zou toevoegen.
Die nacht thuis werden de pijnen steeds heftiger zodat ik de andere dag werd opgenomen.Daar probeerden ze via vloeistof [heel veel drinken] toch een opening te forceren .Twee dagen hebben ze getobt met me totdat ik op een gegeven moment zei dat ik hardstikke dood aan het gaan was,werkelijk ik heb de hele afdeling bij elkaar geschreeuwd, en toen werd ik gelukkig geopereerd. Nadat ik bijkwam vertelden ze me ook nog eens dat er een stoma was geplaatst. Ik had geen idee hoe dat er uit moest zien laat staan hoe dat werkte maar ze vertelden me dat dit daar geplaatst was omdat ze geen tijd hadden om mijn darmen helemaal schoon te maken. Die stoma vond ik in eerste instantie nog het ergste. Het feit dat er kanker bij me was geconstateerd hoorde ik aan zonder de echte betekenis eigenlijk tot me door te laten dringen .Dat het ernstig was werd me eigenlijk duidelijk door de reakties van familie, kennissen en ook het verplegend personeel. In ieder geval had ik een Man die gelijk aktie ondernam waar mijn behandeling de beste kans van slagen zou kunnen hebben want in dit ziekenhuis waar ze me zo hadden laten lijden [2 dagen] en waar ik gesmeekt had om geopereerd te worden had ik niet zoveel vertrouwen meer.
Jan {mijn echtgenoot] was zelfs al in Belgiebezig en had in principe al een afspraak gemaakt totdat een arts tegen me zei dat hij in Utrecht een vriend had die lever operaties met kanker deed. In het UMC wel te verstaan.Gelijk een afspraak gemaakt en we konden half juli daar terecht. Ik had het volste vertrouwen dat het na die operatie weer helemaal goed zou zijn dus vol goeie moed daar naar toe. Nou, dat was behoorlijk schrikken. De plekken op mijn lever waren 10 cm groot en konden echt niet geopereerd worden. Gelukkig zaten ze wel bij elkaar maar er moest eerst maar contact opgenomen worden met de oncoloog.
We konden heel snel een afspraak maken en daar hoorden we dat er een chemokuur gestart zou worden. Tussen haakjes, ik bleef me al die tijd hardstikke goed voelen, tenniste en fietste gewoon en maakte hele lange wandelingen met de hond. Soms had ik het idee dat ze allemaal een grote vergissing hadden gemaakt.
O.K. dus terug naar de oncoloog. Het was een fantastische man die professsor Voest. Een hele menselijke behandeling zoals een hand op je rug leggen als je wegging [dat doet zoveel goed!!!] en de tijd voor je nemen.Ik had daar gelijk een heel goed gevoel bij deze man.Hij stelde voor om zo gauw mogelijk [binnen 2 weken ] met de chemo kuur te starten. Dat hield in dat er een porto-cab geplaatst werd. Een soort kastje onder mijn huid dat het inbrengen van een infuus in mijn arm overbodig maakte. Eenmaal in de 14 dagen moest ik naar het ziekenhuis voor het aanbrengen van de infuus, daar werd dan de 5 F U leucovorin en oxaliplatin gegeven. Daar moest ik dan ongeveer 4 uur blijven en ging dan aangekoppeld aan een kastje dat je met je meedroeg als een tasje naar huis. De andere dag moest ik dan weer terug en werd de zelfde behandeling herhaald.
Weer terug naar huis en de derde dag was ik dan weer VRIJ!! Deze behandeling heb ik 9 maal gehad waarna er een scan gemaakt werd en daar zagen ze dat de kanker voor 90 % geslonken was. Heerlijk dus ik kon nu eindelijk geopereerd worden .Weer trof ik het dat ik een fantastische chirurg had in de vorm van Richard Hilligersberg. Een perfecte behandeling heel open wat er allemaal zou kunnen gebeuren dus het volste vertrouwen in de operatie. 40 % van het rechter lever gedeelte werd weggehaald. Alles verliep voorspoedig en na 10 dagen mocht ik weer naar huis.
In de maanden daarna herstelde ik heel snel. Kon alles weer heel gauw doen [tennissen,fietsen kortom alles wat ik voor die tijd deed], maar er zaten ook nog vlekken op mijn longen en die kanker uitzaaiingen werden er in maart 2004 uitgehaald. Weer herstelde ik heel snel en mocht na 5 dagen al weer naar huis. Een heerlijke zomer volgde er en in augustus werd mijn stoma er afgehaald. Kortom ik was weer COMPLEET me zelf. Het voelde aan als een grote bevrijding. Fantastisch.
Af en toe denk ik nog wel eens terug en zie het gebeuren allemaal als een grote boze droom. Deze week (red: tweede week van februari 2005) ben ik weer voor controle geweest en de uitslag was HELEMAAL SCHOON. Wat dat betekent is met geen pen te beschrijven. Ik zie het als EXTRA tijd die ik gekregen heb en ben van plan om daar 100 mee te worden.
Ook moet ik zeggen dat ik die tijd heel veel positieve boeken heb gelezen .Louise Hayley, en de Simonthon therapie spraken me enorm aan. In die tijd zag ik dat als een soort bijbel voor me. Ik putte daar enorm veel kracht uit dat als je POSITIEF blijft denken en niet laat beinvloeden door negatieve gedachten dat dat zo'n invloed heeft op je genezingsproces.Ook je omgeving die je de nodige por in je rug geeft, het helpt allemaal enorm mee. Kortom dit is een brief van een heel gelukkig mens!!!! groetjes, Mevr. H. (red: wij hebben volledige naam en adresgegevens van mevr. H en elke reactie zullen we aan haar doorsturen. U kunt uw reacties sturen aan: redactie!kanker-actueel.nl
Gerelateerde artikelen
Plaats een reactie ...
2 Reacties op "Mevr. H. al jaar kankervrij na chemokuren gevolgd door LITT= Laser-Induced Interstitial Thermotherapy behandelingen voor haar uitgezaaide darmkanker met uitzaaiïngen in lever en longen, uitgevoerd in Nederlands ziekenhuis"