2 april 2014: lees ook het artikel

hormoonbehandeling-regelmatig-onderbreken-geeft-zelfde-resultaat-op-overleving-en-progressievrije-tijd-dan-continue-hormoontherapie-maar-geeft-betere-kwaliteit-van-leven dat recent nog werd gepubliceerd.

10 november 2011: Bron The Lancet

Een grote langjarige fase III studie toont aan dat wanneer mannen met lokaal uitgezaaide prostaatkanker en met middel hoge PSA waarden en/of hoge Gleasonscore behandeld worden met een combinatie behandeling van hormoontherapie en bestraling - radiotherapie dat dan de kans op overleven toe neemt met ca. 7 procent na 7 jaar. Dit blijkt uit een grote gerandomiseerde fase studie bij totaal 1057 patienten met prostaatkanker. De onderzoekers adviseren oncologen te overleggen met hun patienten of zij wel of geen radiotherapie willen, want is afhankeljk van met name de PSA waarden en Gleason score of ermee een meerwaarde kan worden bereikt.

Resultaten
Tussen 1995 en 2005, werden 1205 patiënten gerandomiseerd (602 in alleen de hormoon behandelingsgroep en 603 in de hormoon-en Radiotherapie-groep), mediane follow-up was 6,0 jaar (IQR 4,4 -8 ° 0). Op het moment van analyse, waren totaal 320 patiënten overleden, 175 in de hormoonbehandelingsgroep en 145 in de hormoon- en bestralingsgroep. De toevoeging van radiotherapie - bestraling leidde tot een betere totale overleving vfoor de combinatiegroep ten opzichte van de hormoongroep op 7 jaar (74%, 95% BI 70-78 vs 66%, 60-70; hazard ratio [HR] 0.77, 95% BI 0,61 -0 ° 98, p = 0,033). Zowel de toxiciteit en de gezondheid gerelateerde kwaliteit van leven resultaten toonden een klein effect van de radiotehrapie op een late gastro-intestinale toxiciteit (rectaal bloeden graad> 3, drie patiënten (0,5%) in de ADT groep, twee (0,3%) in de ADT en de Radiotherapie groep, diarree graad> 3, vier patiënten (0,7%) versus acht (1,3%), urinaire toxiciteitsgraad> 3, 14 patiënten (2,3%) in beide groepen.

Hier het abstract van de studie. Het volledige studierapport kunt u gratis inzien als u zich laat registreren bij The Lancet, klik daarvoor hier.

Combined androgen deprivation therapy and radiation therapy for locally advanced prostate cancer: a randomised, phase 3 trial

doi:10.1016/S0140-6736(11)61095-7

Cite or Link Using DOI

Combined androgen deprivation therapy and radiation therapy for locally advanced prostate cancer: a randomised, phase 3 trial

Dr Padraig Warde MB a *

, Malcolm Mason MB *c, Keyue Ding PhD d, Peter Kirkbride MB f, Michael Brundage MD e, Richard Cowan MB j, Mary Gospodarowicz MD a, Karen Sanders BSc k, Edmund Kostashuk MD g, Greg Swanson MD h, Jim Barber MB b, Andrea Hiltz MSc d, Mahesh KB Parmar PhD k, Jinka Sathya MB i, John Anderson MB f, Charles Hayter MD m, John Hetherington MB l, Matthew R Sydes CStat k †, Wendy Parulekar MD d †, for the NCIC CTG PR.3/MRC UK PR07 investigators

Summary

Background

Whether the addition of radiation therapy (RT) improves overall survival in men with locally advanced prostate cancer managed with androgen deprivation therapy (ADT) is unclear. Our aim was to compare outcomes in such patients with locally advanced prostate cancer.

Methods

Patients with: locally advanced (T3 or T4) prostate cancer (n=1057); or organ-confined disease (T2) with either a prostate-specific antigen (PSA) concentration more than 40 ng/mL (n=119) or PSA concentration more than 20 ng/mL and a Gleason score of 8 or higher (n=25), were randomly assigned (done centrally with stratification and dynamic minimisation, not masked) to receive lifelong ADT and RT (65—69 Gy to the prostate and seminal vesicles, 45 Gy to the pelvic nodes). The primary endpoint was overall survival. The results presented here are of an interim analysis planned for when two-thirds of the events for the final analysis were recorded. All efficacy analyses were done by intention to treat and were based on data from all patients. This trial is registered at controlledtrials.com as ISRCTN24991896 and Clinicaltrials.gov as NCT00002633.

Results

Between 1995 and 2005, 1205 patients were randomly assigned (602 in the ADT only group and 603 in the ADT and RT group); median follow-up was 6·0 years (IQR 4·4—8·0). At the time of analysis, a total of 320 patients had died, 175 in the ADT only group and 145 in the ADT and RT group. The addition of RT to ADT improved overall survival at 7 years (74%, 95% CI 70—78 vs 66%, 60—70; hazard ratio 0·77, 95% CI 0·61—0·98, p=0·033). Both toxicity and health-related quality-of-life results showed a small effect of RT on late gastrointestinal toxicity (rectal bleeding grade >3, three patients (0·5%) in the ADT only group, two (0·3%) in the ADT and RT group; diarrhoea grade >3, four patients (0·7%) vs eight (1·3%); urinary toxicity grade >3, 14 patients (2·3%) in both groups).