Melanomen: Een experimenteel medicijn bracht de wederopstanding van mijn zwager, schrijft Volkskrant columniste Lidy Nicolasen

28 maart 2014: Bron: de Volkskrant

Mijn zwager is net terug van vakantie in Spanje. Nu buigt hij zich over de kaart van Europa voor een fietstocht deze zomer. Niets bijzonders zou je zeggen, ware het niet dat hij een jaar geleden op sterven na dood was. Het klinkt oneerbiedig, maar we vreesden dat hij het einde van het jaar niet zou halen. Geen mens kon toen bevroeden dat hem een wonderbaarlijke wederopstanding wachtte, laat staan dat hij als lijstduwer zou meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen.

Zo begint Lidy Nicolasen haar column in de Volkskrant. Zij beschrijft hoe een zwager van haar (begin 60 jaar) enkele jaren geleden werd geconfronteerd met een melanoom in de mond- en keel. Lidy vertelt hoe hij in Parijs alsnog kon worden geholpen door een grote operatie, Ik vermoed een commando operatie zoals ik zelf ook heb gehad voor mijn kanker in de tong en mond en keel, zie medisch dossier Kees. Dan wordt zoveel mogeljik tumorweefsel weggehaald en krijg je meestal een spraakapparaatje i.p.v. dat je normaal kan spreken. Ik heb zelf nooit zo'n apparaatje nodig gehad en kan zo goed als normaal spreken.

Echter schrijft Lidy al binnen een jaar kwam de kanker terug. Hij kreeg overal op en in zijn lichaam bulten.

Lidy in haar column: De tumoren waren met het blote oog te zien. Scans toonden dat ze ook hun aanval hadden geopend op de wervelkolom en tenslotte de hersenen. Er kwam een ziekenhuisbed beneden te staan, want traplopen werd door uitval van armen en benen ineens levensgevaarlijk. Vrienden en familie bouwden een nieuw kippenhok, omdat dat na jaren treuzelen bovenaan het prioriteitenlijstje bleek te staan. Uitgeteerd als een overjarige oorlogsveteraan gaf hij aanwijzingen.

Ten einde raad consulteerde de man een arts in Amerika die een studie had opgezet met immuuntherapie voor zijn vorm van kanker. En schrijft Lidy de immuuntherapeutische aanpak sloeg heel goed aan. Ik vermoed dat haar zwager vemurafenib heeft gekregen, waar de laatste jaren hele goede resultaten mee worden geboekt, maar kan ook nog iets heel anders zijn natuurlijk. Belangrijk in deze is dat de man blijkbaar voldoende geld heeft om zich in Amerika te oriënteren, zo ook zo zijn contacten heeft in de medische wereld om daar opgenomen te worden in een studie. Want dat is voor de "gewone kankerpatiënt" toch meestal niet weggelegd en is er zeker ook binnen de gezondheidszorg nog steeds sprake van vriendjespoltiek en discriminatie.

Lees onder personalised medicin hoe wij ook mensen met weinig geld wellicht kunnen helpen om ook via een compleet receptorenonderzoek de beste optie tot behandelen helder te krijgen en ergens een passende behandeling of studie te vinden.

Of haar zwager het redt weet Lidy nog niet want hij is nog steeds binnen studieverband onder behandeling. Maar hij heeft meegedaan aan de gemeenteraadsverkiezing aldus Lidy Nicolasen die haar column besluit met: De ziekte van mijn zwager heeft me opnieuw geleerd dat je als patiënt zelf bij de les moet blijven. Alleen jij kunt beslissen of je in staat bent ongewisse experimenten aan te gaan. Geld mag bij die keuze geen rol spelen. Lees hier Lidy Nicolasen haar volledige column>>>>>>

slokdarmkanker, melanoom, Volkskrant, Lidy Nicolasen, personalised medicine