Onderstaand verhaal werd deze week d.d. 12 mei 2003 gepubliceerd door het Gersoninstituut via hun digitale nieuwsbrief. Ik heb een Nederlandse vertaling gemaakt van het verhaal van Conni die zegt genezen te zijn van een uitzaaiende melanoom met de Gersontherapie. Het verhaal kunt u in het Engels lezen/opvragen op de website van het Gersoninstituut. In tegenstelling tot veel andere verhalen op de pagina uw verhaal heb ik uiteraard geen controle of inzicht in scans en bloedonderzoek gehad op wat Conni hier verteld maar het Gersoninstituut is in mijn ogen een dermate betrouwbaar instituut dat ik dit verhaal ook zo geloof en wel hier durf te plaatsen. Lees anders het verhaal van Dick dat grote overeenkomsten vertoont met het verhaal van Conni want ook hij genas zichzelf van een sneluitzaaiende melanoom met het Moermandieet en extra suppletie. En van hem heb ik wel scans en bloedonderzoek enz. gezien als bewijs.
Bron: nieuwsbrief Gersoninstituut d.d. 13 mei 2003:
Mijn weg met kanker
Conni Spancake
Terwijl ik me aan het omkleden was op een dag in mei 1996 ontdekte ik dat er een verandering was aan een moedervlek op mijn linker kleine teen. De moedervlek heeft er altijd gezeten, maar terwijl ik mijn kousen uitdeed bemerkte ik een duidelijk verschil - de moedervlek was groter, donkerder en roodachtig. Ik ben blij met deze snelle opmerkingsgave. Ik heb onmiddellijk een afspraak gemaakt om de moedervlek te controleren en een maand later bleek de uitslag van de biopt een pathologische diagnose van oppervlakkige verspreidende melanoma. Ik onderging een 'operatie' in het Dartmouth Medisch Centrum in Libanon, New Hampshire op 13 juni 1996. De dokter vertelde tijdens onze eerste consult dat als de uitkomst van de kweek negatief zou zijn ik mijn kleine teen op den duur volledig zou moeten amputeren. De pathologische diagnose van de kweek was: oppervlakkig verspreidende kwaadaardige melanoma, Clark's level IV, Breslow's diepte 1,25 mm. en volgens de biopt, de zijden leken vrij van tumor. Ik voelde me opgelucht. Tenminste voor een tijdje.
Daarna werd ik verwezen naar een oncoloog die meende dat ik een kleine kans op een recidief zou hebben wegens de Breslow diepte. Hij voelde geen noodzaak voor een schildwachtklier biopt, maar het leek hem beter gewoon te worden gevolgd door een arts door controle op gezette tijden. Het grootste risico lag in een lokaal recidief op dit punt. Ik kwam niet in aanmerking voor enig bepaald behandelingsprotocol op dit moment.
Ik had nog nooit gehoord van een melanoom. Ik was net 50 geworden en tot zover erg gezond - een fysiek actieve niet-roker en niet drinker. Ik was al overtuigd van de mogelijkheden van het eigen lichaam zichzelf te genezen door een sterk immuunsysteem. Ik was ook erg kritisch tegenover de medicijnen die dokters vaak voorschreven. Na het Dartmouth consult nam ik dan ook contact op met een natuurarts in Plymouth New Hampshire en op 3 juli 1996 na zijn gebruikelijke onderzoekjes gedaan te hebben schreef hij me een aantal supplementen voor tegen melanomen voor acht weken. In het volle vertrouwen begon ik aan dit protocol en hield me daar ook goed aan tot mijn eerste melanomen recidief. Mei 1997 verscheen een klein plekje aan de rand van het operatie litteken. dit verraste zowel de nastuurarts als ikzelf omdat ik me strikt hield aan een gezond en voedzaam regiem.
Daarna werd ik verwezen naar een oncoloog die meende dat ik een kleine kans op een recidief zou hebben wegens de Breslow diepte. Hij voelde geen noodzaak voor een schildwachtklier biopt, maar het leek hem beter gewoon te worden gevolgd door een arts door controle op gezette tijden. Het grootste risico lag in een lokaal recidief op dit punt. Ik kwam niet in aanmerking voor enig bepaald behandelingsprotocol op dit moment.
22 mei 1997 bevestigde een biopt het recidief van de orginele primaire melanoom. Ik stortte me toen op een intensieve zoektocht naar allerlei opties en las vele boeken over alternatieve therapiën om uit te vinden hoe ik een melanoom had kunnen krijgen. Ik begon me te realiseren hoe ernstig en verraderlijk kanker is. Wat was er mis met mijn immuunsysteem? Waarom had mijn natuurlijke verdedigingsmechamisme gefaald? Waren het emoties, negatieve gedachten, een verzwakt immuunsysteem of allemaal tegelijk? Ik moest dit uitzoeken. Ik wilde niet mijn teen laten amputeren en zette alles op alles om elke mogelijke ontsnappingsweg te vinden om aan dit vreselijke iets te ontkomen.
Na het lezen van een kankerbestrijdingsplan van Anne Frahm volgde ik een week lang een dieet van alleen vruchtensap en klisma's. Daarna las ik over de druivengenezing door Johanna Brandt en legde mezelf een drieweeks druivendieet op. Ik verloor in rap tempo 20 pond en werd erg zwak en moest dit dieet opgeven. Ik nam contact voor een darmcontrole omdat dat me wel nodig leek en kreeg twee afspraken. Echter ik was zo gezuiverd door het druivendieet dat het de behandelaar opviel hoe schoon ik was van binnen. ( een druivenvastenkuur is waarschijnlijk op zichzelf al voldoende voor een reiniging van inwendige- en darmreiniging.
Na telefonisch contact met een vriend in Maine die alternatieve en natuurlijke behandelingen uitoefent begon ik bepaalde onderwerpen in mijn postvak te krijgen. Ik kreeg een hele lijst aan boeken over alternatieve genezing en persoonlijke krantenverhalen van een vrouw die haar man had verloren in de strijd tegen een melanoom. Een oncologisch verpleegkundige stuurde me een geweldig boek met de titel 'De kankeroverwinnaar' door Greg Anderson, dat gaat over de emotionele kant van kanker. Ik vond dit boek prettig en las het zorgvuldig, onderwijl sommige gebeurtenissen uit mijn eigen leven daarbij onder de loep nemend en proberen op te lossen en te vergeven aan mezelf. Iemand stuurde me ook een kopie van een artikel over de Gersontherapie, toen nog gevestigd en praktiserend in hun Sedona AZ kliniek en de hoge succespercentages met melanomen. Ik borg het op bij veel ander materiaal dat ik verzamelde.
Ook had ik mijn gebit gerestaureerd in de jaren 1997 en 1998. Al mijn metalen kronen waren vervangen door porcelijnen kronen en elke kwikvulling werd vervangen door lichaamsvriendelijkere vullingen (bonded poster composition in origineel Engels artikel, maar weet niet hoe dit goed te vertalen). Ik kreeg een grondige controlebeurt.
22 juli 1997 negen weken na het eerste recidief had ik mijn teen geamputeerd in het Dartmouth-Hitchcock Medisch Centrum door Dr. Forst Brown. Dit was een intense tijd van zoeken naar andere mogelijkheden. Ik voelde me als Christus in de tuin van Gethsemane vragend 'laat deze beker aan mij voorbijgaan'. Op het eind zag ik geen andere weg dan toegeven aan de druk en angst en onderging ik de amputatie. Ik had me ervan verzekerd dat mijn evenwicht niet verstoord zou worden en dat ik gewoon normaal zou kunnen blijven lopen. Ik weet nu dat ik toen al met het Gersondieet had kunnen beginnen en wellicht zo mijn teen had kunnen redden maar pas na het tweede recidief begon ik daar serieus naar te kijken.
Ik maakte het tot mei 2000, bijna drie jaar ma de amputatie. Toen bemerkte ik weer een roze plek op de originele plek en keerde terug naar het Dartmouth-Hitchcock Medisch Centrum ter bevestiging van een tweede recidief. Na consult met het hoofd van de afdeling oncologie kreeg ik een CT-scan van borst, buik en bekken. De uitslag was negatief. Hij adviseerde schildwachtklier verwijdering. Als deze klieren positief zouden zijn, dus kankercellen zouden bevatten waren er enkele opties:(1) meer klierverwijdering met aanvullend hoge dosis interferon, (2) geen operatie verder maar aanvullend hoge dosis interferon, (3) observatie zonder iets verder te doen, (4) alternatieve behandeling. Ik nam de schldwachtklierverwijdering omdat ik harde gegevens wilde.
De amputatie liet me achter met een gevoel dat ik een deel van mezelf had verloren, zelfs door zo'n kleine teen. Ik begreep nu beter hoe mensen zich voelden na het verlies van ledematen. Maar de werkelijkheid was wel dat ik nog steeds mezelf was en volledig in tact.
De celkweek van de schildwachtklierverwijdering was positief met een pathologische diagnose van gemetasteerde melanoom, enkelvoudige microscopische focus, nauw binnen de subcapsulaire sinus (pathologic diagnosis of metastatic melanoma, single microscopic focus, confined within the subcapsular sinus). Ik moest omgaan met verspreidende (uitzaaiende) melanoom van het microscopische type. Wat moest ik nu doen? Mijn lichaam was nog steeds niet in staat zich te verzetten/te strijden tegen deze ziekte. Na het lezen van het protocol van de onderzoeksstudieresulaten van Interferon-Alpha als aanvullende therapie voor operabele melanoom stadium III, wees ik snel deze keuze af. Er waren teveel mogelijke bijwerkingen en het slagingspercentage was erg laag. Nadien heb ik nog verschillende mensen gesproken die wel kozen voor een Interferon-Alpha behandeling en die halverwege stopten met de behandeling door de ernstige bijwerkingen. Sommige ervaarden zelfs een verdere verspreiding/uitzaaiing van het melanoom tijdens de Interferon-Alpha behandeling.
Dat was genoeg om nu mijn volle aandacht te geven aan de Gersontherapie. Ik beredeneerde dat ik beter met organisch gekweekt eten en drinken nog twee jaar kon leven dan een jaar ondergaan met chemische shots met een zeer lage kans op succes. Ik wist dat mijn hele lichaam van het gezonde eten zou profiteren en mijn man kon meedoen. Dit dieet leek zinnig in het herstellen van mijn gezondheid op een natuurlijke, minder beschadigende manier. Mijn artsen aan het Dartmouth-Hitchcock Medisch Centrum ondersteunden me in mijn beslissing en wilden wel op de hoogte blijven van het vervolg. Tot op vandaag ga ik regelmatig bij mijn arts daar langs voor controles.
Na gesproken te hebben met vriendelijke en hulpvaardige mensen aan het Gerson Instituut begonnen mijn man en ik plannen te maken om naar de Gersonkliniek in Mexico te gaan. Eerst dacht ik de Gersontherapie verder thuis te doen na het verkrijgen van 'een eerste kankerbehandeling'. Maar verder nadenkend voelde ik dat het beter zou zijn dit onder dokters begeleiding te doen.
We kwamen in de Gersonkliniek op 11 augustus 2000. Het was een prachtige ervaring zoveel mooie mensen te ontmoeten en verhalen/ervaringen te kunnen delen. Daar ontmoette ik Charlotte Gerson voor de tweede keer ( De eerste keer dat ik Charlotte ontmoette was aan de Renew You Expo in Boston, Massachusetts in mei 1998. Zij sprak daar over de Gersontherapie waarover ik had gelezen in een artikel en dat ik in 1996 had opgeborgen. ik was onder de indruk van haar kennis en herkenning). Zij kwam naar de kliniek om alle patiënten die de Gersontherpie volgden persoonlijk te ontmoeten. Ik wist dat deze vrouw antwoorden voor me had. Zij is een geweldige bron van kennis en begrip en ik ben haar dankbaar dat zij haar vaders inzet voor zijn 'dieet' en aanpak levend houdt en beschikbaar houdt voor wie daaraan wil deelnemen.
Het Gersoninstituut veranderde ons leven. Ik deelde enthousiast deze nieuw gevonden weg naar gezondheid met veel mensen en doe dat nog steeds. Na twee jaar de formele therapie te hebben gevolgd eet ik nog steeds elke dag hetzelfde en drink nog steeds mijn sappen. In feite volgt mijn man nu een aangepaste therapie wegens een pijnlijk ontstekingsprobleem, mogelijk polymyalgia reuma, waar hij last van heeft sinds september 2002.
Volgend op onze terugkeer uit Mexico werd ondersteuning en hulp gewoon voortgezet. Mijn vier dochters, na onderling overleg, maakten een schema voor individueel bezoek zodat mijn man zo nu en dan even rust kreeg in het maken van de sappen. Mijn man hielp me en was erg lief voor me en at en dronk altijd met me mee. In feite volgde hij tussendoor de volledige therapie voor zes maanden tegen een te hoge bloeddruk. Terwijl ik de intensieve therapie volgde had ik wel last van pijntjes en moeheid maar ik was in staat een normaal leven te leiden. Ik had alleen een paar genezingsreacties.
Na twee keer de therapie te hebben gevolgd sprak ik Sharon Murname, RN, aan het Gerson Instituut, verantwoordelijk voor de overdracht en 'het leven na de therapie'. Als basis adviseerde ze mij door te gaan met organisch vegetarisch te eten en elke dag '24 ounces' sap te drinken met 3 druppels 'lugol' en 2 theelepels potassium en geen zout en vet. Ik vroeg of er een test was die ik zou kunnen doen en zij adviseerde me de AMAS test, die redelijk goed diagnostisch is. Mijn testresultaten waren normaal.
Helaas kan een melanoom ook snelgroeiend en snel uitzaaiend zijn. Ik dank God dat de mijne dat niet was. Als mensen me vragen of ik genezen van kanker ben dan zeg ik: " Ja ik geloof dat ik dat ben". Ik heb vertrouwen in de wetenschappelijke basis van de Gerson metabolische therapie, de kracht van gebed en de kracht van ons door God gegeven immuunsysteem om onszelf te kunnen genezen. ik realiseer me dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen genezing/gezondheid.
Conni helpt het Gersoninstituut met gratis lezingen en hulpverleningsweekenden.
Verdere informatie over de Gersontherapie kunt u krijgen bij:
The Gerson Institute
1572 Second Avenue
San Diego, CA 92101
Tel. 619-685-5353
Toll-free: 1-888-4-GERSON
http://www.gerson.org
.
New block
Plaats een reactie ...
2 Reacties op "2) Het verhaal van Conni, genezen van een melanoom met uitzaaiingen met hulp van de Gersontherapie nadat reguliere aanpak - operatie en amputatie - faalde. Het verhaal is geplaatst 12 mei 2003"
Gerelateerde artikelen
Nu, 4 jaar later, blijken er 4 plekjes in de hersenen te zitten die lokaal worden bestraald, en nog enkele uitzaaiingen in de buik die waarschijnlijk behandeld worden met chemo's.
Mijn vraag is: waar bestaat het dieet van de Gersontherapie precies uit? Wat mag je wel en niet eten/drinken? Kun je een voorbeeld geven van een voedingspatroon?
Inge
Kees Braam
webmaster