Mocht u de informatie op kanker-actueel waarderen dan wilt u misschien ons ondersteunen met een donatie. We zijn een ANBI organisatie. Ook kunt u korting krijgen bij verschillende bedrijven op voedingssupplementen.

15 augustus 2019: Bron: Journal of Clinical Oncology 37, no. 15_suppl (May 20 2019) 5501-5501. Published online May 26, 2019.

Primaire buikvlieskanker, ook wel endometriosekanker genoemd, is bijna niet te genezen als het niet meer is te opereren via bv een Hypec. Chemokuren werken vaak niet voldoende. Hoopgevend zijn de resultaten met Durvalumab, (zie ook durvalumab bij longkanker en durvalumab bij prostaatkankerimmuuntherapie met een anti-PD medicijn.

Echter alleen voor die patienten die een zogeheten Deficient DNA mismatch repair (dMMR) (gebrekkig functionerend)  hebben en niet bij patienten met een proficient DNA mismatch repair (pMMR) (normaal functionerend) alhoewel die patienten vaak ook een PD-L1 expressie hebben (bij 90 procent van gevorderde buikvlieskanker is er een verhoogde PD-L1 expressie.). In Nederland wordt tot nu toe een Deficient DNA mismatch repair (dMMR) gehanteerd van 40 procent of hoger om in aanmerking te komen voor een vorm van immuuntherapie met een anti-PD medicijn.

Uit de PHAEDRA, een fase II studie kwamen de volgende resultaten:

71 patienten met gevorderde buikvlieskanker werden aangemeld van februari 2017 tot september 2018: 35 patienten met Deficient DNA mismatch repair (dMMR) en 36 patienten met proficient DNA mismatch repair (pMMR).

De mediane follow-up bedroeg 8,3 versus 14,8 maanden in de groep met dMMR patienten versus de groep met pMMR-patienten. Mediane leeftijd: 67 jaar (bereik 36-81); ECOG PS: 0-1 in 68 en 2 in 3.
Pathologie: endometrioïde in dMMR and pMMR respectievelijk 94% en 58%; sereus in 0% en 31%; hoog in 42% en 83% (respectievelijk dMMR en pMMR). Durvalumab was de 1e, 2e en volgende lijn van niet-hormonale behandeling bij 15, 14 en 6 patienten met dMMR en bij 0, 21 en 15 patienten met pMMR respectievelijk.

Onder dMMR-patienten was de response - reactie op de behandeling 40% (14/35, 95% CI 26-56), met 4 compldete remissies (CR) en 10 gedeeltelijke remissies (PR = 50% tumorvermindering of meer) ); 7 anderen hadden stabiele ziekte (SD) 16 weken voor een DC16w-snelheid van 60% (21/35, 95% CI 44-74). Response was 40% bij de 1e behandeling, 43% bij de 2e kuur en bij 33% als vervolgbehandeling. 

Onder pMMR-punten was de response slechts 1 uit 36 patienten (3%, 95% CI 1-14) met 1 gedeeltelijke remissie (PR = 50% tumorvermindering of meer); 6 anderen hadden stabiele ziekte (SD) minimaal 16 weken vanaf start behandeling (19% (7/36; 95% CI 10-35).

Het volledige studierapport: Activity of durvalumab in advanced endometrial cancer (AEC)   to mismatch repair (MMR) status: The phase II PHAEDRA trial (ANZGOG1601) is tegen betaling in te zien.

Bekijk eventueel ook de video waarop Yoland C. Antill, MD, deze studie toelicht PHAEDRA Trial on Durvalumab and Mismatch Repair Status

Hier het abstract van deze studie:

Journal of Clinical Oncology

DOI: 10.1200/JCO.2019.37.15_suppl.5501 Journal of Clinical Oncology 37, no. 15_suppl (May 20 2019) 5501-5501.

Published online May 26, 2019.

5501

Background: Deficient DNA mismatch repair (dMMR) occurs in approximately 15% of AEC and is associated with a high tumour mutation burden. Expression of PD-1 and PD-L1 has been reported in up to 90% of ECs, including those with proficient DNA mismatch repair (pMMR). We report here preliminary results of PHAEDRA, a single-arm phase 2 trial designed to determine the activity of single-agent durvalumab, an antibody to PD-L1, in 2 cohorts of women with AEC. 

Methods:Participants (pts) had pMMR AEC progressing after 1-3 lines of chemotherapy, or dMMR AEC progressing after 0-3 lines of chemotherapy, and were treated with durvalumab 1500mg IV Q4W. The primary endpoint was objective tumour response (OTR = complete response or partial response by iRECIST). Secondary endpoints included disease control at 16 weeks (DC16w = CR, PR, or stable disease at 16 weeks ), immune-related adverse events (irAEs), PD-L1, germline mutations and MLH1 methylation. Other secondary endpoints include: OTR and DC by RECIST1.1, other AE, PFS, OS & quality of life will be reported later. 

Results: 71 pts with AEC were recruited from Feb 2017 to Sep 2018: 35 dMMR and 36 pMMR. Median follow-up were 8.3 vs 14.8 months in dMMR vs pMMR pts. Median age: 67 (range 36-81); ECOG PS: 0-1 in 68, and 2 in 3. Pathology: endometrioid in 94% and 58%; serous in 0% and 31%; grade: high in 42% and 83% (dMMR and pMMR respectively). Durvalumab was the 1st, 2nd and subsequent line of non-hormonal therapy in 15, 14, and 6 pts with dMMR and 0, 21, and 15 pts with pMMR. Among dMMR pts, the OTR rate was 40% (14/35, 95% CI 26-56), with 4 CR and 10 PR; 7 others had SD 16w for a DC16w rate of 60% (21/35, 95% CI 44-74). OTR rate was 40% as 1st line, 43% as 2nd line, and 33% as subsequent line treatment. Among pMMR pts, the OTR rate was 1/36 (3%, 95% CI 1-14) with 1 PR; 6 others had SD16w for a DC16w rate of 19% (7/36; 95% CI 10-35). IrAEs occurred in 14 pts: hyperthyroidism in 6, hypothyroidism in 6, pneumonitis in 1 and hepatitis in 1. 

Conclusions: Durvalumab monotherapy showed promising activity and safety in AEC with dMMR regardless of prior lines of chemotherapy, but there was limited evidence of activity in AEC with pMMR. Clinical trial information: ACTRN12617000106336.


Plaats een reactie ...

Reageer op "immuuntherapie met durvalumab geeft hoopvolle resultaten als behandeling bij gevorderde buikvlieskanker - buikvliestumoren na progressie van ziekte ondanks chemokuren"


Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Dostarlimab plus carboplatin >>