Inmiddels is er weer het één en ander gebeurd, en jammer genoeg niet in positieve zin.
Voordat we op vakantie gingen zag ik al aan de bloeduitslagen -waarvan ik altijd een kopie vraag- dat de tumormarker nog maar één puntje was gezakt. En ik weet uit ervaring dat dit betekend dat de chemo is uitgewerkt. In de vakantie voelde ik al pijn in mijn been en in mijn ribben, dus dat betekende geen kleine wandelingetjes meer. Gelukkig hou ik ook heel veel van autorijden en hebben we heel rustig aan een aantal landen bezocht. Ik heb er heel erg van genoten, ondanks dat we af en toe wel even emotioneel werden. Want hoe zal het verder gaan en is er nog een chemo mogelijk. Dat zou dan,-buiten de 2 hormoonkuren- betekenen dat ik de 5de soort zou krijgen en wat zijn de bijwerkingen daar dan weer van. Het liefste stop ik met die zooi maar ik durf het niet. Hoewel ik genoeg verhalen ken waarbij mensen chemo en bestraling weigerden en alleen via natuurgeneeskunde, door gebed of spontaan genazen. Natuurlijk gaat het in de natuurgeneeswijze, evenals in de reguliere geneeskunde ook geregeld. Doordat bijna elke chemo zo’n enorme impact heeft op het immuunsysteem sterft menig kankerpatiënt helaas vaak aan de gevolgen van een ontstekingen, hersenbloeding of één of andere infectie, omdat het lichaam bijna geen weerstand meer heeft.
Na de vakantie had ik een afspraak bij de arts en verwachte dat hij direct wel een andere chemo zou voorschrijven. Maar nee, ik moest toch deze chemo nog maar een paar weken gebruiken want er moest eerst ‘alweer’ een PET-scan gemaakt worden om te zien waar de activiteit precies zit. De uitslag was, dat er inderdaad weer activiteit is en dat ik toch nog weer een andere chemo ga krijgen. Gelukkig…of toch niet?
We hopen en bidden natuurlijk dat deze ook weer gaat aanslaan en de kanker zich weer een tijdje koest gaat houden. Maar goed, we weten ook dat het misschien toch de verkeerde kant op kan gaan en dat dit einde oefening kan beteken. Weer heel, of eigenlijk al 10 jaar spannend. Maar ik kan er gelukkig goed mee omgaan omdat ik er van overtuigd ben dat ik na mijn dood naar de wereld ga waar we heel diep van binnen allemaal van weten dat hij er is. Ziekte is heel ellendig en iedereen wil gezondheid, maar zo is het niet op deze aarde. Dwars door alle ellende heen heb ik ontdekt dat je bij een ziekte zoals deze, af en toe heel dicht bij die wereld bent. Voor mij is het geen vraag meer maar een zeker weten.
Nell Lanting
Gerelateerde artikelen
- E-nummers en mooi weer
- Elke dag heeft een nieuw begin. Ik stop met chemo
- Ik heb het zo koud door de chemo
- Inmiddels heb ik een rolstoel nodig
- Mijn 5e chemo
- Ik heb gaatjes in mijn hoofd maar verder gaat het goed
- Ik leef nog steeds
- Ik ben wel bang en moe dat het niet goed gaat maar ik blijf zoeken en vechten
- Elke dag 52. Column van Nell
- Blijf geloven in het onmogelijke. Column van Nell
- Elke dag heeft een nieuw begin, columns van Nell
Jaren niet op de site van kanker-actueel gekeken, na de dood van Jan in 2004 wilde ik zo min mogelijk lezen over kanker.
Nu lees ik de nieuwsbrief af en toe en zag je column, ik heb enorm veel respect voor je, je bent al zo lang aan het vechten en je blijft zo positief, geweldig hoor. Hoe gaat het met Bert en de kleinkinderen?
Met Anny heb ik nog steeds contact en we hebben het nog regelmatig of de geweldige mailgroep van 2002-2004, wat hadden we veel steun aan elkaar, ook de ontmoetingsdagen waren fijn.
Succes Nell met alweer chemokuren.
Lieve groet,
Joke
Misschien toch iets voor jou?
Sterkte, kees