Charlotte overleeft al 12 jaar borstkanker graad IIIB met chemo in combinatie met hyperthermie en acupunctuur en postoperatief dendritische celtherapie en hyperthermie en herceptin. Hier de letterlijke teksten uit de video.

5 september 2017: afgelopen weken enkele malen met Charlotte contact gehad via Whatsapp. En heel mooi te horen dat het heel goed gaat met haar. Ze is verhuisd, ze wonen nu ergens buiten en voelt zich prima. Geen enkel teken van recidieven ofzo. Doet me echt goed om te horen dat het toch mensen lukt om te genezen van kanker. Charlotte dus twee keer.

28 februari 2016: Charlotte is nog steeds kankervrij en het gaat uitstekend met haar liet ze me afgelopen maand weten. Doet me goed dat te horen. Dat er ook mensen zijn die ernstige vormen van kanker overleven. Ook Charlottte leeft gezond en krijgt bij een reguliere aanpak ook steun van een orthomoleculaire arts. Echt een combinatie vanuit de reguliere en complementaire aanpak. Volgens mij echt de sleutel tot succes. Waarbij Charlotte natuurlijk al heel vroeg in haar kanker voor immuuntherapie met herceptin heeft gekozen. En dus met succes. Zie haar video van toen ze zich liet behandelen voor haar borstkanker onder gerelateerde artikelen.

24 mei 2011: met Charlotte gaat het nog steeds uitstekend. Ze werkt volop en is nu al 7 jaar klinisch kankervrij van haar niet hormoongevoelige borstkanker zo vertelde ze me vorige week aan de telefoon. Charlotte is echt een overleefster van borstkanker. Prachtig resultaat dus.

23 juli 2009: Charlotte overleeft al 5 jaar borstkanker graad IIIB met chemo in combinatie met hyperthermie en acupunctuur en postoperatief dendritische celtherapie en hyperthermie en herceptin. Hier de letterlijke teksten uit de video. Charlotte wilde haar verhaal vertellen voor de camera om anderen te stimuleren dat je naast de reguliere standaard eerste- en tweede lijsnbehandelingen je ook zelf een heleboel kunt doen om een standaard aanpak te laten slagen door deze aan te vullen met soms nog experimentele maar al wel geaccepteerde aanvullende behandelingen en middelen (Herceptin, Acupunctuur, hyperthermie, dendritische celtherapie bv. in haar geval) . Ook de medewerking van de Nederlandse oncologen en de samenwerking met het Medisch Centrum Keulen heeft Charlotte veel steun gegeven.

Charlotte overleeft niet hormoongevoelige borstkanker (graad IIIa) met complementaire aanpak

Charlotte zegt:

Ik ben naar het buitenland gegaan om aanvullende behandelingen te doen omdat ik het idee had dat ik alles moest doen om die kanker weg te krijgen. En ik wist toevaillg dat familie van mij naar Robert Gorter was gegaan en die was daar heel enthousiast over en ik dacht: nou dat ga ik ook doen. toen heb ik meteen een afspraak gemaakt daar en ben ik daar naartoe gegaan.

Commentaartekst 1:

In de zomer van 2004 vermoedt.Charlotte dat ze borstkanker heeft. Ze is al maanden erg moe en ze voelt ook een knobbeltje in haar borst. Maar omdat haar zoon op dat moment ernstig ziek is èn omdat ze bang is voor de uitslag gaat ze pas in november naar de huisarts. Dan blijkt er al een fikse uitzaaiing in de okselklier te zitten.

Charlotte zegt:

Ik vermoedde dat ik borstkanker had...dat was in de zomer van 2004....., maar op dat moment was mijn zoon heel erg ziek. En op het moment dat het met mijn zoon iets beter ging, dat was in november, ben ik naar de huisarts gegaan. En die heeft me toen doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar ben ik toen een week later onderzocht en toen ik kreeg ik meteen de uitslag dat het fout was diezelfde dag. Ik was ook opgelucht want ik had het vermoed en toen bleek het zo te zijn. En voor mijn vriend die niets vermoed had vond het vreselijk maar ik was eigenlijk opgelucht dat de diagnose gesteld was.

Commentaartekst 2:

Het behandelingvoorstel na de eerste diagnose was eerst 6 keer een chemokuur, daarna operatie gevolgd door bestraling.

Charlotte zegt:

Het plan was eerst chemo en daarna operatie omdat ze dachten dat die tumor drie, vier centimeter groot was. Ze zeiden heb je die zelf niet gevoeld? Ik zei nee, ik heb niets gevoeld. Maar zat zat een grote knobbel en daar probeerden ze ook een punctie van te maken maar dat lukte niet en hier hebben ze wel een punctie gemaakt. Er was dus al een uitzaaiing naar mijn klier en ik was heel bang dat dat het al verder was gegaan omdat het natuurlijk al in mijn oksel zat. Maar dat bleek allemaal schoon te zijn. Dat was een hele grote opluchting dat dat goed was. Maar ik zag wel dat ze heel zorgelijk keken. Maar ik wilde toch verder niets weten. Ik dacht ik wil niets horen over hoe lang ik nog te leven heb of...en dat deden ze ook helemaal niet. Het was eigenlijk een heel prettig contact.

Commentaartekst 3:

Hoewel Charlotte dus weinig wil weten over haar ziekte en de behandelingen ervan gaat ze wel direct op zoek naar manieren wat ze zelf kan bijdragen om haar kansen op genezing te vergroten. Zoals acupunctuur.

Charlotte zegt:

Mijn zoon ging voor zijn ziekte naar een acupuncturist. Daar had ik heel veel verrtouwen in want ik zag dat hij daar goed behandeld werd. Dat dat hielp. Dus ik dacht, elke week gingen we dar naartoe, ik ga ook meteen zeggen dat ik denk dat ik borstkanker heb. Dus tussen dat ik bij de huisarts was en het ziekenhuis heb ik dat tegen die acupunctuurman gezegd. En hij ging me ook meteen behandelen. Ik kreeg acupunctuur om mijn weerstand te verhogen. Hij ging dus niets doen tegen die kanker maar gewoon weerstand verhogen.

Dr. Hoo zegt: Het volgende punt in het been is lever 3. Dat is een punt dat speciaal gebrukt wordt bij emotionele problemen. Dat is het bronpunt van de levermeridiaan.

Commentaartekst 4:

Charlotte wordt door familie ook gewezen op aanvullende hyperthermie en dendritische celtherapie in het Medisch Centrum Keulen. Want haar oncologen hadden dan wel gezegd dat ze nog goed te behandelen was maar statistisch gezien is de kans op volledige genezing van in de lymfklieren uitgezaaide niet hormoongevoelige borstkanker minder dan 50%. En Charlotte was bang dat zij te laat met behandelen was begonnen.

Charlotte zegt:

Ik had het idee omdat de tumor zo groot was en al een uitzaaiing in mijn oksel dat ik heel veel moest doen om er weer vanaf te komen. Ik heb het laten groeien. Ik ben zo stom geweest eigenlijk. Ik moest nu alles doen om er weer vanaf te komen. Ik had het gevoel dat ik een vertraging had opgelopen en dat ik iets moest doen om die vertraging weer weg te werken. Ik dacht ik ga alles doen wat op mijn pad komt. En er was nog iets anders op mijn pad. Mijn tante bleek in diezelfde tijd een hele grote slokdarmkanker te hebben. Dat kankergezwel was heel groot en daar was paniek en haar zoon was op het spoor van Robert Gorter gekomen en zj had daar een afspraak gehad. Toen heb ik mijn neef gebeld en hij zie je meot er ook naartoe gaan. Het is heel goed om daar je licht op te steken en dat heb ik maar al te graag gedaan.

Ik heb niet het eerste gesprek met Robert gehad maar met een collega van hem. En die stelde toen voor dat ik hyperthermie zou doen. Ik zou 6 keer chemo krijgen en ik zou 6 keer daar naartoe gaan en dan zou ik een totale hyperthermie krijgen de dag voordat ik chemo kreeg. En dat heb ik ook aan het ziekenhuis gemeld en dat vonden ze goed.

Commentaartekst 5:

Charlotte doorstaat de behandelingen goed. Ze heeft wel last van de bekende bijwerkingen van chemo maar kan wel blijven doorwerken. En het blijkt dat de gecombineerde behandeling van hyperthermie met daarna chemo effectief is want de tumoren slinken zienderogen.

Charlotte zegt:

Ik ben wel kaal geworden en ik merkte ook wel wat van de chemo maar ik had er niet erg veel last van want ik heb gewoon doorgewerkt. Ik was ook niet heel erg misselijk, ik kreeg er wel medicijnen tegen maar ik kon het allemaal goed verdragen. Ik had wel zo’n drie, vier dagen daarna dat je een dip kreeg en soms kreeg ik een beetje koorts maar dat ging ook wel weer vrij snel over.. Ik kreeg ook last van aften in mijn mond. Dat werd wel steeds vervelender naarmate de chemo’s vorderden maar dat was het wel.

Maar wat ik eigenlijk merkte en dat merkten ze in het ziekenhuis ook, dat maten ze natuurlijk. Ze namen de maat van de tumoren en die slonken heel erg snel.Dus ik was heel optimistisch. Ik was heel blij dat ik deed wat ik deed want ik dacht, nou het werkt, die hyperthermie ondersteunt die chemo. Dat werkte echt geweldig. Ze waren helemaal verbaasd dat die chemo zo goed aansloeg.

Commentaartekst 6:

Hoe goed het effect van de combinatiebehandeling chemo plus hyperthermie blijkt te zijn geweest wordt duidelijk na de geplande operatie van de lymfklieren in de oksel. Uit een anlayse van de verwijderde lymfklier blijkt dat de kanker daaruit bijna volledig is verdwenen. Charlotte hoefde zelfs geen bestraling meer.

Charlotte zegt:

De operatie is goed gelukt. De chirurg zei tegen het verplegend personeel dat ze heel voorzichtig moesten zijn met die wond want er moest nog bestraald worden. Dus ze moesten goed opletten dat ze het niet zouden beschadigen. Goed. Toen kwam ze drie dagen later met de uitslag van het onderzoek van de klier en toen bleek dat er nog maar een puntje van 0,4 millimeter zat en niet eens in de buitenste punt, ik weet niet hoe dat heet maar ze zei je krijgt geen bestraling meer. Ze was helemaal verbaasd. Ze zei ik vind het onbegrijpelijk. Je had zo’n grote uitzaaiing in je oksel en nu zit er nog maar iets van 0,4 millimeter en dat was het. Er hoefde dus verder niets meer.

Commentaartekst 7:

Omdat Charlotte geen hormoongevoelige borstkanker heeft krijgt ze in eerste instantie verder geen nabehandelingen meer. Maar drie maanden na de operatie krijgt ze alsnog een jaar lang Herceptin als dat officieel Europese goedkeuring krijgt.

Om de kans op een recidief zo klein mogelijk te maken was Charlotte wel direct na de operatie begonnen met dendritische celtherapie in het Medisch Centrum Keulen. Het ziekenhuis in Nederland werkte ook daarin volledig mee en heeft zelfs vers tumorweefsel naar Keulen gestuurd om te gebruiken bij de dendritische celtherapie. Vers tumorweefsel is geen vereiste bij dendritische celtherapie wanneer ook hyperthermie wordt toegepast maar het kan wel de kans op aanslaan van de immuuntherapie vergroten.

Charlotte zegt:

Ik moest bloed geven en uit dat bloed werden dan die T-cellen gehaald. En die T-cellen werden dan als een soort speurhonden afgericht en die moesten dan in contact worden gebracht met mijn tumorweefsel. En dan zouden ze als ze teruggezet werden tumorcellen kunnen opsporen en vernietigen. In kleutertaal uitgelegd geloof ik en dat zou dan ook 6 keer gebeuren en dan zou ik ook weer hyperthermie krijgen en vlak na de hyperthermie kreeg ik dan die T-cellen terug en dat is 6 keer gebeurd. En daar zat ook geloof ik 3 weken tussen.

Commentaartekst 8:

Al met al hebben de behandelingen ongeveer een jaar geduurd en Charlotte heeft deze nooit als belastend ervaren. Ook omdat iedereen zo goed samenwerkte.

Charlotte zegt:

Ik heb eigenljik heel veel geluk gehad want ik had oncologen die met me mee dachten, die alles voor me deden. Die wilden dat ik de beste therapien kreeg, want dat Herceptin werd toen in die tijd niet eens in elk ziekenhuis gegeven geloof ik, maar ze wilden perse dat ik dat kreeg. Ze vonden het prima dat ik naar Robert ging, dat ik acu[unctuur had vonden ze goed. Ik heb nooit negatieve adviezen gekregen. Met alles wat ik wilde zeiden ze: doe maar. We wensen je succes.

Als je zelf kiest wie je daarvoor in wil schakelen. Dat voelt heel erg prettig en dar word tje ook heel sterk van. Ik heb he tidee dat dat ook helpt. Dat je de vrijheid hebt om te kiezen wie je behandelen. En ik denk dat je neit zo maar naar Pietje Puk op de hoek moet gaan. Dat je wel weet wat je doet. En dat dat fijn is als dat werkt en als dat lukt.

Ja ik zou als ik weer in dezelfde situatie zat dan zou ik weer precies hetzelfde doen. Ik heb het op mijn gevoel gedaan. Ik ben niet iemand die wetenschap heeft. Ik kan heel moeilijk met wetenschappelijke argumenten overtuigen want die heb ik niet. Ik kan alleen maar zeggen, ik heb het zo gedaan en het is mij goed bevallen. En ik stond ervoor open dasrom heb ik het gedaan.

Commentaartekst 9:

Charlotte is nu zomer 2009 5 jaar klinisch kankervrij en voelt zich uitstekend. Niets wijst op een recidief.

Charlotte zegt:

Ik ben in het ziekenhuis onder controle. Ik krijg 1 keer per jaar een scan en dan heb ik een gesprek met de chirurg. En dat is het.

Ik heb echt het gevoel dat het weg is, voor zover je dat kan voelen dat weet ik eigenlijk niet. Maar voor ik de diagnose kreeg was ik heel erg moe en voelde ik me heel erg afgeleefd. En ik voelde me ook onbestemd angstig. Ik weet niet of dat daar iets mee te maken had. Ik voelde me opgejaagd en onplezierig zo’n gevoel had ik. En dat was los van de ziekte van mijn zoon dat had ik al daarvoor. En dat is eigenlijk helemaal verdwenen. Dat is langzamerhand weggegaan en eigenlijk toen ik klaar was met alle therapien toen was het ook gewoon weg.

Ik heb mijn leven zodanig veranderd dat ik meer allert ben op stress, dat ik zorg dat ik het niet heel laat maak en ja ik heb wel het gevoel dat stress een factor is geweest waardoor het heeft kunnen ontstaan. Daar ben ik me bewust van en dat werkt ook wel. En ik ben opgehouden met alcohol drinken. In zoverre, ik drink nog wel eens een glas wijn bij het eten maar verder niet. En ik rookte niet en rook nog steeds niet. Ik eet wel vlees maar niet heel erg veel. Zo als ik zin heb eet ik het. Maar ik eet ook vis en vegetarische maaltijden maar ik ben daar niet heel erg op gefocust. Ik eet gezond.

Commentaartekst 11:

Meer informatie over dendritische celtherapie en hyperthermie kunt u vinden op de website van het Medisch Centrum Keulen.

herceptin, dendritische celtherapie, leefstijl, acupunctuur, hyperthermie, chemo, borstkanker