Hierna past wellicht een gedicht van Nel Benschop. Zij weet met haar gedichten velen te boeien, dank zij haar eerlijke, eenvoudige dichtkunst. Haar gedachten getuigen van oprecht geloof in God en van verlangen om de inhoud van dit geloof, dat haar zelf zoveel vreugde en kracht schenkt, ook aan anderen door te geven. Velen worden dan ook door haar verzen getroost en bemoedigd en vinden in haar bundels zekerheid en kracht om te leven.

Niet, dat ik het gegrepen heb 
  
Ik wou zo graag, dat ik wat troost kon geven aan mensen in hun troosteloos bestaan;
ik wou, dat ‘k een beschermend kleed kon weven voor hen, die onbeschermd door ’t leven gaan. Ik wou, dat ik wat vreugde kon verspreiden, wat licht voor ieder, die in ’t donker gaat;             ik wou, dat ‘k dwalenden terug kon leiden tot waar het Kruishout op de heuvel staat;
ik wou, dat ik wat beters had dan woorden, wat méér, dan slechts een hulpeloos gebaar;
ik wou, dat alle mensen, die mij hoorden het konden merken: Christus lééft in haar;
ik wou, dat ik de fouten, die ik maakte, waardoor ik anderen heb zeer gedaan,
of het geluk, waarnaar mijn naaste haakte vernietigd heb, of in de weg gestaan,                bedekken kon door vurige gebeden, en dat ik alle tijd, die ‘k heb verknoeid terugkreeg, om die beter te besteden, zoals een bloem soms op een puinhoop groeit.
Maar elke dag moet ‘k machteloos belijden:ik deed het wéér niet goed  ‘k schoot wéér te kort. Toch geef ik het niet op. ‘k Zal blijven strijden totdat het onvolkomene volkomen wordt.

Ik wens je harmonie en gezondheid toe!
  
3 september 2002
  
Henk Trentelman,
Voorzitter Stichting Prostpatiënten
Wolfhezerweg 120-72
6874 AW Wolfheze