GLA (Gamma Linolenic Acid) verhoogt significant effect van tamoxifen bij borstkanker, aldus fase II studie onder 38 patiënten.

Gamma Linolenic Acid en tamoxifen bij borstkanker:

Een Phase I/II studie in het Universitair Ziekenhuis in Nottingham (Engeland) bij 38 patiënten met borstkanker, stadium I/II waarvan sommige met uitzaaiïngen, geeft veelbelovende resultaten. Binnen zes weken was er zowel bij de groep met alleen tamoxifen als bij de groep tamoxifen en GLA een teruggang in het oestrogeengehalte, maar waarbij opviel dat bij de patiënten die GLA als toevoeging hadden gekregen deze teruggang veel groter was. De resultaten van dit onderzoek zijn gepubliceerd in Int.J.Cancer 85 643-648,2000. Helaas is deze studie blijkbaar nooit voortgezet in een fase III studie want via google is niets daarover te vinden. Teunisbloemolie bevat erg veel GLA. Een OPS-lid tipte ons dat haar man na het gebruik van teunisbloemolie zo goed als geen bijwerkingen had van de bestraling die hij kreeg voor zijn zaadbalkanker. Ook in het boek van arts-bioloog drs. E. Valstar wordt teunisbloemolie en GLA beschreven als prima natuurlijke adjuvant bij kanker.

Gamma linolenic acid with tamoxifen as primary therapy in breast cancer

Frances S. Kenny 1, Sarah E. Pinder 2, Ian O. Ellis 2, Julia M.W. Gee 3, Robert I. Nicholson 3, Richard P. Bryce 4, John F.R. Robertson 1 * 1Professorial Unit of Surgery, City Hospital, Nottingham, UK 2Department of Histopathology, City Hospital, Nottingham, UK 3Tenovus Cancer Research Centre, University of Wales College of Medicine, Cardiff, UK 4Scotia Pharmaceuticals, Stirling, UK
email: John F.R. Robertson john.robertson@nottingham.ac.uk
*Correspondence to John F.R. Robertson, City Hospital, Hucknall Road, Nottingham, NG5 1PB, UK.
Fax: +44 (0) 115 8402 618

Funded by:
Scotia Pharmaceuticals and Departments of Surgery and Histopathology; Grant Number: Nottingham City Hospital

Abstract

Gamma linolenic acid (GLA) has been proposed as a valuable new cancer therapy having selective anti-tumour properties with negligible systemic toxicity. Proposed mechanisms of action include modulation of steroid hormone receptors. We have investigated the effects of GLA with primary hormone therapy in an endocrine-sensitive cancer. Thirty-eight breast cancer patients (20 elderly Stage I-II, 14 locally advanced, 4 metastatic) took 8 capsules of oral GLA/day (total = 2.8 g) in addition to tamoxifen 20 mg od (T+GLA). Quality and duration of response were compared with matched controls receiving tamoxifen 20 mg od alone (n = 47).

Serial tumour biopsies were taken to assess changes in oestrogen receptor (ER) and bcl-2 expression during treatment. GLA was well tolerated with no major side effects. T+GLA cases achieved a significantly faster clinical response (objective response vs. static disease) than tamoxifen controls, evident by 6 weeks on treatment (p = 0.010).

There was significant reduction in ER expression in both treatment arms with T+GLA objective responders sustaining greater ER fall than tamoxifen counterparts (6-week biopsy p = 0.026; 6-month biopsy p = 0.019). We propose GLA as a useful adjunct to primary tamoxifen in endocrine-sensitive breast cancer. The effects of GLA on ER function and the apparent enhancement of tamoxifen-induced ER down-regulation by GLA require further investigation.