Kanker Actueel maakt gebruik van cookies om ons websiteverkeer te analyseren om u een optimale bezoekerservaring te bieden. Bovendien plaatsen adverteerders tracking cookies om u gepersonaliseerde advertenties te tonen. Door op [OK] te klikken gaat u hiermee akkoord.
22 september 2018: Heel terecht vraagt Tanja onderaan dit artikel hoe het met Marijke gaat. Ik heb al enkele jaren niets van haar gehoord maar via haar facebookpagina kunt u zien dat het nog steeds uitstekend met Marijke gaat.
Haar bedrijf Wat werkt werkt is ze in 2015 mee gestopt dus het klopt wel dat de link naar haar bedrijf niet meer werkt. Maar op haar facebook pagina zouden mensen indien geinteresseerd haar wellicht een vraag kunnen stellen.
8 januari 2013: Met Marijke gaat het nog steeds uitstekend. Ik heb haar columns van twee jaar geleden, nadat ze toch koos voor een operatie, bij haar verhaal geplaatst. Prachtig om te zien hoe je zelf ook een heleboel kunt doen om in dit geval borstkanker onder controle te houden. Tip voor een boek als ondersteuning mocht u ook zelf er iets aan willen doen: U kunt meer dan u denkt van dr. Hans Moolenburgh
1 juli 2012: Marijke liet ons weten dat het heel goed gaat met haar. Ze heeft ook weer volop werk in haar eigen bedrijf: Wat werkt werkt! Prachtig nieuws dus.
23 augustus 2011: Het blijft weer goed gaan met Marijke. Na de ingreep afgelopen winter is alles snel hersteld en Marijke voelt zich weer uitstekend en is weer volop actief met werk en prive. Voor mij is Marijke een mooi voorbeeld van je steeds goed (laten) informeren in een situatie waarin een vervolgbehandeling, een beslissing wordt gevraagd en dan ook voor die keuze gaan staan. Heel mooi om dan te zien dat die keuzes goed uitpakken.
11 januari 2011: Marijke is eind 2010 geconfronteerd met een naderend recidief van haar 8,5 jaar weggebleven borstkanker. Hoewel het "strengetje"nog niet invasief was heeft ze zich na zich uitgebreid te hebben laten voorlichten toch laten opereren en is haar borst geamputeerd. Gisteren belde ze mij dat alles goed is verlopen en ze al weer redelijk veel kracht heeft. Volgende week al heeft ze weer een coachingsgesprek.
update 22 juli 2010:
Marijke stuurde ons een link naar een filmpje op You Tube waar een complementair werkende arts uitlegt wat The Work van Byron Katie voor kankerpatienten kan betekenen:
Redactie: Met Marijke hebben we regelmatig contact. Zodoende weten wij al langer dat het erg goed gaat met Marijke. Hier een update.
Afgelopen twee jaar heeft Marijke nog drie keer een onderzoek plus scan gehad en afgelopen week vertelde ze mij dat alles nog steeds goed is. Geen enkel teken van een recidief. Marijke werkt ook weer volop en ook met haar kinderen enz. gaat het goed. Marijke beschrijft hieronder samenvattend wat er allemaal met haar is gebeurd na de diagnose uitgezaaide borstkanker in 2002. Marijke biedt ook regelmatig trainingen en cursussen aan vanuit The Work. Zie haar website: watwerktwerkt!
Hieronder haar verhaal over hoe Marijke haar hormoongevoelige borstkanker met slechte prognose toch onder controle en weg kreeg met aanvullende aanpak. Ze ging zelf op zoek naar recente informatie en maakte keuzes waar Marijke van vond en vindt dat die bij haar passen. En met dus een uitstekend resultaat want ze is nu al 7 jaar verder na de diagnose en nog steeds kankervrij. Zij lijkt dus genezen van uitgezaaide hormoongevoelige borstkanker.
Marijke: Op 31 juli 2002, een week terug van vakantie. Ik sta onder de douche en voel een knobbel in mijn rechterborst.
’s Middags zit ik bij de huisarts. Hij onderzoekt het en vraagt me de menstruatie af te wachten.
Twee weken later: meteen naar het ziekenhuis voor echo en mammografie. Het ziet er niet goed uit zegt men daar. Huilend ga ik naar huis, met een onheilspellend gevoel. Mijn artsvrienden stellen me nog wat gerust: het kan ook een cyste zijn.
Op maandag meteen door naar het AVL in Amsterdam: dezelfde dag nog krijg ik de uitslag: borstkanker. Ik ga meteen door de molen: de afspraak voor de operatie is al gemaakt, voor alles echt tot me doorgedrongen is. Thuisgekomen zeg ik de afspraak weer af: ik wil eerst me bezinnen.
een paar weken later besluit ik me wel zo snel mogelijk te laten opereren. Ik wil weten wat voor tumor het is en hoe kwaadaardig. In de tussentijd wend ik me tot aanvullende geneeswijzen, o.a. magnetische therapie. Het mag niet baten, maar ja een tumor heeft jaren nodig om te groeien, dus hoe kun je verwachten dat deze in een paar weken tijd zou verdwijnen?
Op 5 november word ik geopereerd. Het wordt een drie uur durende operatie. Op 18 november volgt de uitslag. Ik had nog de stille hoop dat het met operatie en bestraling en een sisser afgelopen zou zijn. Helaas: de poortwachterklieren aan de kant van het borstbeen zijn beide uitgezaaid. Meer klieren kunnen er niet uitgehaald worden – te gevaarlijk zo diep in het weefsel bij de longvliezen.
Het is hormoongevoelige kanker.
De voorgestelde behandeling is: bestraling en chemo, daarna hormoontherapie.
Ik laat me goed voorlichten: bestraling geeft een zeer groot percentage kans dat de kanker volledig verdwijnt, tot wel 47%. Ik besluit tot die stap.
Het worden 33 bestralingen, o.a. vlak op het borstbeen.
Dan het besluit over wel of geen chemo: alweer een zoektocht langs het internet, diverse deskundigen en niet te vergeten de innerlijke koers. Voor ik ga slapen vraag ik mezelf in mijn dromen om helderheid. Het werkt, ook al vraag ik soms om nog meer helderheid, omdat ik nog niet genoeg vertrouwen heb in de boodschappen uit mijn dromen.
In het geval van hormoongevoelige kanker is het effectieve genezingspercentage
Van chemotherapie veel kleiner: ik hoor verschillende cijfers, variërend van 1 tot 7 %. Daarbij wordt echter nooit de schade aan het immuunsysteem meeberekend. Als ik dat zelf meeneem verwacht ik dat er weinig genezingspercentage aan toegevoegd wordt, misschien komt dit wel onder de nul uit.
Na veel wikken en wegen blijft er 1 belangrijk punt over. Ik ben alleenstaand moeder van nog jonge kinderen. Ik wil er alles aan doen om te genezen. En dan komt de cruciale vraag in mij op: wat is “alles”? Is dat chemo, of is dat juist geen chemo? En het besluit is in mij gerijpt. Het wordt: GEEN chemo.
Na dat besluit volgen er vele angstige momenten: heb ik er wel goed aan gedaan?
Door mijn arts word ik uiteindelijk wel gesteund in mijn besluit, maar de mogelijkheid heeft ze niet aangedragen. Pas als ik ermee kom volgt er steun en dat is zwaar.
Maar ook word ik in de maanden daarna zeer bevestigd in mijn beslissing: o.a. door een gynaecologe in ongeveer dezelfde situatie als ik die tot dezelfde conclusie is gekomen als ik: geen chemo.
De hormoontherapie wordt gestart. Eerst tamoxifen, dan arimidex en tenslotte femara. Ook zoladex om me in de overgang te brengen.
Als dit allemaal gebeurd is volgt een emotionele crisis. Ik ben uitgeput van stress en alle behandelingen en besluiten. Er zijn grove fouten gemaakt en, gesteund door mijn vader en advocaat dienen we een klacht in bij het ziekenhuis.
Emotioneel gezien voel ik me in een achtbaan: angsten beginnen nu los te komen, vermoeidheid en uitputting vragen hun tol, en de tranen krijgen eindelijk ruimte.
Ik verdiep me erin wat ik zelf kan doen voor mijn herstel behalve uitrusten. Ik gebruik voedingssupplementen en budwigpapje, en baseer mijn voeding op het houtsmullerdieet. Ik volg het programma van “”herstel en balans” en daarna “”verder in balans”. Ik gebruik koffieklisma’s en begin met chi neng qi gong, een helende chinese vorm van tai chi die de energie in balans brengt. Ook beoefen ik “dansen van universele vrede”, waardoor ik eindelijk momenten van vrede kan ervaren met mijn situatie.
Het is vier jaar later. Ik ben met mijn kinderen verhuisd naar het oosten van het land. We wonen in een klein paradijsje, tussen Arnhem en Nijmegen, vlak langs de waal, omringd door bomen. Alles lijkt tot rust te komen, maar juist in die rust kan ik geplaagd worden door angsten, nare gedachten en stress. Soms vliegt het me helemaal aan en lijkt het of ik gek word. Ik wil genezen en voel dat dit de laatste serieuze stuiptrekkingen zijn tot de genezing. Ik voel me nog steeds moe en zelfs overspannen ten gevolge van die negatieve gedachten. Ervaar mezelf als een slachtoffer van de ziekte en van het feit dat mijn partner is weggegaan een paar maanden na de diagnose.
Steeds in dit proces heb ik ervaren dat als ik hulp nodig had, ik het ook kreeg. Zo gaat het ook nu: ik loop aan tegen The Work, een methode, ontdekt door een Amerikaanse vrouw met de naam Byron Katie. The Work bestaat uit viertal vragen en omkeringen, die je stelt aan je negatieve geachten. Je vraagt je af of ze wel waar zijn, en je keert ze om. Ik kom hierdoor tot verrassende inzichten. De overspannenheid verdwijnt al snel, en ik heb een prachtig en simpel instrument in handen gekregen om alle angstige gedachten rondom kanker, ziekte, alleen zijn, en nog veel meer existentiële zaken vanuit mijn eigen waarheid te bekijken. Mijn leven krijgt weer zin, ik kom weer in contact met het volle leven. Het gaat me niet meer om de vraag hoe lang ik leef, maar hoe ik leef, met mezelf, mijn kinderen en de mensen om me heen. Mijn relaties verbeteren zienderogen. Ik begin eindelijk echt van mezelf te houden. Algauw begeleid ik mensen met The Work, als coach, en ik begin presentaties en trainingen te geven, speciaal aan mensen met kanker en hun naasten. Ik geef trainingen en ontspanningsoefeningen bij Panakeia, inloophuis in Ede voor mensen met kanker, en ook assisteer ik William Yang in Nijmegen bij zijn psycho-energetische ontspanningenoefeningen.
Nu, bijna zes jaar nadat ik het knobbeltje ontdekte, voel ik me heel, krachtig, geïnspireerd, en heb ik veel meer begrepen waar het in het leven om gaat. Dat is het geschenk dat in de existentiële crisis verpakt was.
Ik ben iedereen dankbaar die ik op mijn pad ben tegengekomen op weg hiernaartoe. Graag bedank ik hier kees braam, en alle maatjes van de mailgroep van deze website. En mezelf, voor mijn moed en geduld op de lange weg naar vrede met dat wat is.
3 Reacties op "Marijke vertelt hoe zij haar uitgezaaide hormoongevoelige borstkanker al ruim 8 jaar onder controle houdt met complementaire aanpak en gezonde leefstijl en waar nodig reguliere ingrepen"
Tanja :
22/09/2018
De genoemde website is niet meer beschikbaar. Is Marijke inmiddels overleden? Het zou goed zijn als het hele verhaal er staat, niet alleen het juichende begin.
Dag Tanja, ik heb al enkele jaren geen contact gehad met Marijke. Maar ik zie dat Marijke is gestopt met haar bedrijf en daarom werkt de link niet meer. Maar via haar facebookpagina kunt u zien dat het uitstekend met haar gaat. Zie een korte update die ik heb gemaakt in het artikel hierboven waarop u hebt gereageerd.
Met vriendelijke groeten, kees Braam
webmaster