Marijke gaat regelmatig in dit forum columns schrijven. Aan het eind van 2010 werd zij geconfronteerd met een naderend recidief van borstkanker die daarvoor al ruim 8 jaar is weggebleven. Zie verhaal van Marijke onder ervaringsverhalen - borstkanker
Marijke heeft haar eigen bedrijf Watwerktwerkt waarin ze ondersteuning biedt aan mensen volgens de werkmethode The Work van Byron Katie.
Iedereen kan reageren op deze column via de link comments. Mochten er anderen zijn die ook columns of hun verhaal kwijt willen hier stuur maar aan redactie@kanker-actueel.nl en we zullen uw verhaal plaatsen.
Hier Marijke haar eerste column, geschreven na de operatie van eind december 2010.
Mijn lichaam knipoogt nu naar mij
Op 31 december is het gebeurd: mijn rechter borst is geamputeerd.
Na acht en een half jaar “kankervrij” was er bij de jaarlijkse MRI controle “iets”, oftewel een zgn. strengetje gevonden, dat er het jaar ervoor nog niet zat.
Een aantal biopten verder bleek dat het een zgn. DCIS was: spreek uit: deesis. Tjaja, een ductaal carcinoma in situ. Op zich nog niets om je heel druk over te maken. Deze DEEsissers schijnen soms ook spontaan weer weg te gaan. Maar ja: het was wel een graad 3 en als ik mijn chirurg moet geloven, ontaarden die toch in een invasieve oftewel uitzaaiende borstkanker. Aangezien ik dit in dezelfde borst al eens meegemaakt heb, vonden verschillende artsen dat ik toch maar beter de borst eraf kon laten halen. Ik ben eigenwijs en luister niet altijd naar dokters, maar er was er 1 bij die mij toch overtuigde. En nu is het alweer achter de rug.
Ik vond het moeilijk om de wond te zien voor de eerste keer in het ziekenhuis. Nog moeilijker vond ik het toen ik thuis was. Op de een of andere manier leek het toen nog definitiever en een nachtmerrie. Maar toen ik de confrontatie toch aanging en gelijk maar in de spiegel keek, zag ik opeens het licht: 1 oog is daar nu open , het andere dicht. Mijn lichaam knipoogt nu dagelijks naar mij en laat me weten dat het alleen maar een borst is die verwijderd is. De Marijke die ik ben is nog helemaal heel, en ….dit lichaam….was het wel ooit mijn bezit?
Marijke Eggink, 9 januari 2011
Gerelateerde artikelen
- Marijke vertelt hoe zij haar uitgezaaide hormoongevoelige borstkanker al ruim 8 jaar onder controle houdt met complementaire aanpak en gezonde leefstijl en waar nodig reguliere ingrepen
- Mijn lichaam knipoogt naar mij. Column van Marijke
- De strijd tegen kanker. Column van Marijke
- Pijn vermijden. Column van Marijke
- Hoe beinvloed je het herstel van weefsel na borstamputatie?
- Borstkanker: ervaringsverhaal Marijke
Ga zo door ! -;).\
Weet je Erna, als je een dag depressief bent, voor mij betekent dat niet per se een verloren dag. dit zijn vaak de dagen die je nodig hebt om bij te komen, jezelf even flink zielig te vinden, en een stukje zelfreflectie te doen. dus als je het zo kan bekijken wordt zelfs een depressieve dag een "gewonnen" dag. Het heeft te maken met geduld en aandcht voor jezelf, en is dat niet juist wat we het meest nodig hebben bij kanker? ik wens je alle goeds en bedankt voor je commentaar. Als je wilt reageren, Graag!