Wereldwijd zijn een aantal medicijnen reeds geregistreerd voor gebruik binnen immuuntherapie. Nog veel meer medicijnen worden in fase II en III studies onderzocht. Maar uit een onderzoek blijkt dat veel medicijnen zich richten op dezelfde mutaties en DNA afwijkingen waardoor veel dubbel onderzoek plaatsvindt. De onderzoekers van deze studie pleiten voor bundeling van onderzoek naar immuuntherapeutische medicijnen

De 940 klinische fase IO-medicijnen (IO = immuno oncology agents) worden uitgevoerd door 462 verschillende bedrijven of academische instellingen (supplementary Table S2, online beschikbaar op Annals of Oncology) en deze medicijnen richten zich op 271 verschillende doelen. Interessant is dat een nader onderzoek van de 940 medicijnen aan het licht bracht dat bijna de helft slechts 40 targets moduleert (Figure 2. We hebben bijvoorbeeld 164 medicijnen gevonden die zich richten op PD-1 of PD-L1 (PD-1 / L1), met 50 medicijnen in onderzoek in de klinische praktijk gericht tegen PD-1 / L1, waarvan 34 monoklonale antilichamen zijn (Figuur 3). Dit bevestigt onze veronderstelling van significante duplicatie, ondanks het feit dat vijf anti-PD-1 / L1 monoklonale antilichamen al zijn goedgekeurd [9]. Hoewel het nog steeds onduidelijk is of het richten op de PD-1-receptor of het ligand PD-L1 zal resulteren in verschillen in werkzaamheid en veiligheid, toont geen van de medicijnen of onderzoeken in onze database een beoordeling van het een-op-een klinische effect bij patiënten. In een ander voorbeeld vertegenwoordigen middelen die zich richten op niet-gespecificeerde tumor-geassocieerde antigenen (niet-gespecificeerd TAA) het grootste aantal klinische IO-medicijnen. Er zijn nu 114 medicijnen in onderzoek ijn klinische studies, waarvan 98 kankervaccins zijn. Van de 114 niet-specifieke TAA-gerichte IO-medicijnen is alleen sipuleucel-T (een autoloog dendritisch celvaccin) goedgekeurd voor prostaatkanker . Dit grote aantal medicijnen roept vragen op over de efficiëntie van middelen en, belangrijker, de patiënten die zich inschrijven voor klinische studies. De concentratie van immuuntherapeutische ontwikkeling en patiëntenbronnen op een paar doelen, sommige met al goedgekeurde geneesmiddelen, kan mogelijk toekomstige innovatie blokkeren. Integendeel, door investeren in deze kostbare hulpbronnen efficiënter te bundelen, kan de benodigde vooruitgang bij het vinden van genezing van deze dodelijke ziekte worden versneld.

Hier nog enkele tabellen uit dit gratis te lezen studierapport: Comprehensive analysis of the clinical immuno-oncology landscape

A large number of IO drugs in clinical development with significant duplication

Overview of the Clinical Accelerator IO database

Our database included 2004 IO agents as of September 2017, 940 of which are in clinical development. On the basis of different mechanisms of actions, we classified these agents into six categories: (i) T-cell-targeted immunomodulators that act on inhibitory or activating molecules expressed by T cells (e.g. agents targeting CTLA-4, PD-1, CD40, and GITR); (ii) other immunomodulators that act on other immune cells or the tumor immune microenvironment to unleash antitumor immunity (e.g. agents modulating IFNAR, CSF1R, IDO1, A2AR, and KIR); (iii) cancer vaccines that induce antigen-specific antitumor immunity (e.g. sipuleucel-T); (iv) cell therapies that engineer immune cells such as T cells to directly attack cancer cells (e.g. anti-CD19 CAR-T); (v) oncolytic viruses that rely on both direct tumor killing and activation of antitumor immunity (e.g. T-VEC); and (vi) CD3-targeted bispecific antibodies that bring T cell to the targeted tumor cells for direct killing (e.g. blinatumomab) (Figure 1).

Figure 1.

View largeDownload slide

The overview of 2004 immuno-oncology (IO) agents. Six classes of IO agents are identified on the basis of different mechanisms of actions.>>>>>>>>Reed more