PSK als adjuvant bij maagkanker, twee gerandomiseerde studies besproken door Drs. E. Valstar.

Helpt u ons aan 500 donateurs?

Nog een reden om donateur te worden als u extracten van medicinale paddenstoelen wilt gaan gebruiken misschien? Bij Oriveda krijgen onze donateurs 25% korting op extracten van medicinale paddensteolen.

1 maart 2018: zie ook dit artikel:

https://kanker-actueel.nl/champignons-bewerkt-met-speciale-belichting-hebben-daarmee-veel-extra-vitamine-d-en-kunnen-vitamine-d-supplementen-vervangen.html

Dat PSK, zie ook pagina onderzoek en voeding - PSK en PSP informatie voor uitvoerige beschrijving van PSK/PSP, een anti-oxidante werking heeft is al veel langer bekend. PSK wordt zo goed als standaard in Japan gebruikt in een behandeling van kanker. Hier bespreekt arts-bioloog Drs. E. Valstar twee gerandomiseerde studies waarbij PSK als adjuvant bij maagkanker werd gegeven. Bovendien bespreekt drs. Valstar nog een aantal andere studies van PSK bij maagkanker. Deze artikelen zijn eerder gepubliceerd in de Orthomoleculaire Koerier van mei en juni 2002. U kunt dit blad overigens bestellen bij Orthos Media Telno: 070-3585673 Of via website: www.orthos.nl/media
Inleiding

In dit artikel wil ik ingaan op twee gerandomiseerde studies betreffende PSK als extra adjuvans na succesvolle chirurgie i.v.m. maagkanker (PSK is het immunostimulerende agens ontleend aan Kawaratake , ook wel Coriolus versicolor genoemd). Tevens wil ik nog een door mij gevonden fase-3-onderzoek betreffende melatonine bespreken.

PSK en maagkanker

Niimoto et al (1) deelden ruim 579 patiënten met 1 of meer aangedane lymfklieren bij de operatie, welke in opzet chirurgisch curatief voor maagkanker waren behandeld, op gerandomiseerde basis, in 3 groepen (A,B en C) in. Alle patiënten kregen in principe het cytostaticum mitomycine C ; in groep B werd tevens futraful gegeven en in groep C werd zowel futraful als PSK naast de mitomycine gegeven ; in groep A werd naast de mitomycine ook PSK gegeven. De PSK (3 gram per dag) werd vanaf 1 tot 2 weken na de operatie ca. 1 jaar lang gegeven.
Na 5 jaar was de overleving in de groepen A, B en C (respectievelijk 189,199 en 191 proefpersonen) respectievelijk 64,1 ,58,5 en 71,7 %. Met de log-rank-test vonden de onderzoekers een significant verschil tussen groep C en groep B (de geëigende controlegroep) : P < 0,01. Tussen de groepen A en C vonden ze met dezelfde test geen significant verschil.
Gaan we kijken naar de relatieve overleving van groep C t.o.v. B (de relatieve overleving wordt na 0 jaar en elk volgend half jaar berekend) en passen we dan de rangcorrelatietoets van Kendall toe, dan vinden we bij N=11 en 39 punten tweezijdig P< 0,01 ; hetgeen goed met het resultaat van de onderzoekers overeenstemt. Op de subgroepanalyses van de auteurs , die ook consistent in het voordeel van PSK uitpakten wil ik hier overigens niet ingaan. Voor de statistiek zie referentie 2.
Dan nu de veel kleinere en dus minder veelzeggende studie van Kondo et al (3). Ook hier betrof het patiënten jonger dan 75 jaar, die in principe succesvol voor maagkanker geopereerd waren. Men randomiseerde 120 patiënten, die in opzet curatief wegens maagkanker waren geopereerd ; hiervan waren er uiteindelijk 103 in principe evalueerbaar . Nu gaf men als adjuvantchemo CQ (=carbazilchinon) en aan de PSK-groep dagelijks 2 gram PSK/vierkante meter, verdeeld over 3 porties. In de eerste 2 weken van iedere chemokuurperiode ( 6 weken) werd de feitelijke chemo gegeven en in de 4 weken erna in de PSK-groep dagelijks PSK etc. De follow-up-duur bedroeg ruim 9 jaar.
Gezien de significantie van het veel grotere onderzoek van Niimoto et al, verwacht je hier voor wat de algehele overleving betreft, geen of slechts net een significant verschil te vinden (verderop zal blijken, dat er bij subgroepanalyse en zeker ook wanneer de onderzoeken van Niimoto et al en Kondo et al gecombineerd worden , er toch gunstige effecten van PSK aantoonbaar zijn). Hoewel de overleving in doorsnee iets beter is in de PSK-groep laten de door de door de onderzoekers toegepaste toetsen (de logranktoets en de gegeneraliseerde toets volgens Wilcoxon) geen significant verschil zien. Het feit dat de overlevingscurven elkaar diverse keren snijden past hierbij. Ook ik vind met het meten van de relatieve overleving in de tijd volgens Kendall met 10 meetpunten , zowel een- als tweezijdig geen significant verschil .
De onderzoekers hebben evenwel nader onderzoek gedaan. Zij sloten patiënten met 0 aangedane klieren en/of geen infiltratie van de serosa (darmslijmvlies) uit ; hetzelfde deden ze met patiënten met diepere infiltratie van de serosa en/of 3 of meer aangedane lymfklieren ; deze groepen hebben respectievelijk een zeer goede en een zeer slechte prognose ; derhalve verwachtten zij , dat de groep met een beperkte en/of een of 2 lymfkliermetastasen (N1 plus N2) het meeste profijt van PSK zou hebben. Een beetje een onzinnige redenering, aangezien bij borstkanker bijvoorbeeld juist de patiënten met de slechtste prognose in principe het meeste baat bij aanvullende hormonale therapie hebben. Voor de genoemde restgroep hebben de auteurs ook de overlevingscurven opgesteld . Gelijk valt op, dat deze curven elkaar nergens snijden ; toch vinden de auteurs met de gegeneraliseerde test volgens Wilcoxon (wat mijns inziens geen echte trendtoets is) tweezijdig P = 0,089 , wat tweezijdig niet significant is (eenzijdig is deze uitslag uiteraard wel significant) ; met de log-ranktoets vinden ze tweezijdig zelfs P=0,153. Zelf blijk ik door de relatieve overleving om het half jaar te meten en de rangcorrelatietoets van Kendall toe te passen P preciezer te benaderen : bij N=11 vind ik 33 punten ; derhalve is P eenzijdig < 0,005 (eenzijdig toetsen is feitelijk zondermeer gewettigd, omdat er van PSK in zeer veel onderzoek nooit ongunstige resultaten zijn gevonden). Toch zit er nog een adder onder het gras ; om te beginnen is er een relatief kleine restgroep in beide groepen ; deze zullen zeker niet significant verschillen, wat maakt dat mijn eenzijdige overschrijdingskans vanwege het toeval bij benadering kleiner dan 0,01 wordt. Ook kunnen de PSK- en de controlegroep zij het niet onafhankelijk van de zojuist besproken indeling anderszins logisch ingedeeld worden, waarbij het de vraag is of je dan ook 1 of meer significanties vindt : zo niet dan zou dit de eenzijdige overschrijdingskans verder ondergraven (wederom vanwege het fenomeen van de toevalssignificantie). Het is derhalve het meest objectief om 1) de curven van groepen C van Niimoto op te tellen bij de controlegroep van het onderzoek van Kondo et al ; 2) hetzelfde te doen met de PSK-groepen van beide onderzoeken (dus geen enkele selectie) en dan de trend van de relatieve sterfte over de eerste 5 jaar (Niimoto et al gaan niet verder dan 5 jaar) te toetsen na de relatieve sterfte eerst per half jaar te berekenen. Bij N=11 en bij 31 punten vinden we dan ,dat P eenzijdig significant is (kleiner dan 0,01). Het valt overigens te verwachten, dat indien de patiënten met nul klieren uit het onderzoek van Kondo et al , die Niimoto bij voorbaat al uitsloot, zouden worden uitgesloten , de laatste genoemde P-waarde nog lager uitvalt. De conclusie is duidelijk PSK verbetert als extra adjuvanttherapie naast adjuvantchemotherapie de prognose van met succes geopereerde maagkankerpatienten , die bij operatie 1 of meer aangedane lymfklieren bleken te hebben ; het protocol volgens welke Niimoto et al PSK geven lijkt het meest aan te bevelen. Zie overigens ook mijn artikel in deze reeks van januari 2001, waarin ik PSK als zeer succesvol adjuvants voor darmkankerpatienten heb besproken.

Duidelijk is ook , zeker ook gezien mijn literatuurlijst en de verdere literatuur van mijn nog te publiceren boek, dat adviseurs van minister Borst ( hun namen zijn J van Eijkel en WGM Toenders), die PSK (zit in het preparaat KSMitake) feitelijk een irrationeel middel noemen, eerst maar eens moeten gaan studeren (mutatis mutandis geldt dit ook voor andere anti kankermiddelen , die zij irrationeel noemen).

Literatuurlijst

1)Niimoto M et al ; Japanese J Surg 18 : 681-86 ; 1988.
2)Wijvekate ML ; Verklarende statistiek ; Het Spectrum, Utrecht ; 1972.
3)Kondo T et al ; Biotherapy 3 : 287-95 ; 1991.