Kernpunten uit de studie:

• Mediane progressie-vrije overleving voor patiënten in de buparlisib groep was 3.9 maanden versus 1.8 maanden voor de placebo groep. En de 6 maanden progressie-vrije overall overleving was 30.6% versus 20.1%, respectievelijk.
• De patiënten uit de buparlisib groep hadden 33% minder kans op porgressie van hun ziekte op het moment van de studie analyse.
• Onder de patiënten met duidelijk aanwijsbare PIK3CA mutaties, was de progressie-vrije overall overleving 4.7 maanden voor patiënten in de buparlisib groep versus 1.6 maanden in de placebo groep. Patiënten met de gen mutaties die buparlisib kregen hadden 50 procent minder kans op progressie van hun ziekte op moment van de studie analyse.

BELLE-3 studiegegevens:

Het doel van BELLE-3 was om te beoordelen of de toevoeging van buparlisib aan fulvestrant (Faslodex)  veilig en effectief zou zijn bij de behandeling van patiënten met hormoon-receptor-positieve, HER2-negatieve, lokaal gevorderde of uitgezaaide borstkanker die progressie van hun ziekte lieten zien na een aromase remmer of na behandeling met de mTOR-remmer everolimus.

De onderzoekers deelden 432 patiënten gerandomiseerd in (2: 1) in groepen waarbij 1 groep een combinatie van dagelijks buparlisib plus fulvestrant of placebo plus fulvestrant kreeg toegediend. Alle patiënten hadden eerder aromatase remmers gehad en hun ziekte had binnen 30 dagen progressie laten zien tijdens een behandeling met een combinatie van hormoontherapie en everolimus.

Het primaire eindpunt van deze studie was progressievrije overleving en de secundaire eindpunten waren totale overleving, totale respons, klinische efectiviteit, de veiligheid en de werkzaamheid op basis van PI3KCA gen status circulerend tumor DNA, beoordeeld aan de hand van bloedmonsters van patiënten.

Hier een voor leken ingewikkelde grafiek van werkingsmechanismes van kanker met bepaalde mutaties. Tekst gaat verder onder grafiek

Bron: http://blog.sina.com.cn/s/blog_69ecff150101daxt.html

Belangrijkste resultaten

Mediane progressievrije overleving van patiënten in de buparlisib groep was 3,9 maanden versus 1,8 maanden voor degenen die in de placebo-groep zaten, en de 6-maanden progressie-vrije overleving was 30,6% en 20,1% respectievelijk. Die in de buparlisib arm hadden 33% minder kans om progressie van hun ziekte te hebben op het moment van de beoordeling - studie analyse.

Van de 349 patiënten van wie gegevens van circulerend tumor DNA van de PIK3CA status beschikbaar was, hadden er 147 mutaties in het gen en de rest had de normale vorm van het gen. Onder degenen met PIK3CA mutaties, progressievrije overleving was 4,7 maanden voor degenen die in de buparlisib groep zaten versus 1,6 maanden voor degenen die in de placebo-groep zaten. Patiënten met de genmutaties die buparlisib ontvingen hadden 50% minder kans om progressie van hun ziekte te hebben op het moment van de beoordeling - studie analyse. Dit zelfde effect werd ook gezien met een PIK3CA status gemeten in de tumorweefsels.

"Het testen voor PIK3CA mutaties lijkt relevant te zijn, omdat buparlisib geen relevante activiteit lijkt te hebben bij afwezigheid van de mutatie," zegt Angelo Di Leo, MD, een oncoloog in het Ospedale Misericordia e Dolce, Prato, Italy, een van de deelnemende ziekenhuizen aan deze studie.

"Het is interessant om te zien dat de PIK3CA test kan worden uitgevoerd op tumorweefsel of via een bloedmonster, de zogenaamde vloeibare biopsie, en dat beide monsters gelijksoortige informatie lijken te verstrekken," voegt hij eraan toe.

De totale respons en klinische effectiviteit waren ook significant hoger voor de patiënten in de buparlisib groep in vergelijking met die in de placebo-groep.

Een behandeling met Buparlisib werd wel geassocieerd met bijwerkingen, de meest relevante daarvan zijn een stijging van de leverenzymen en sommige psychiatrische symptomen zoals angst of depressieve gevoelens, aldus Dr. Di Leo. Deze bijwerkingen kunnen leiden tot een verslechtering van de kwaliteit van leven van patiënten en kunnen leiden tot een tijdelijke of permanente stopzetting van de behandeling, aldus dr. Di Leo.

De studie werd gepresenteerd op het 2016 San Antonio Breast Cancer Symposium, dat werd gehouden van 6 tot 10 december 2016 (Abstract S4-07).

Zodra we dit abstract vrij is gegeven zullen we dat hier bij plaatsen.