Aan dit artikel is enkele uren gewerkt. Opzoeken, vertalen, plaatsen enz. Als u ons wilt ondersteunen dan kan dat via een al of niet anonieme donatie. Elk bedrag is welkom hoe klein ook. Klik hier als u ons wilt helpen kanker-actueel online te houden Wij zijn een ANBI organisatie en dus is uw donatie aftrekbaar voor de belasting.

4 juni 2012: Bron ASCO 2012

Wanneer bij mensen met een hersentumor van het type anaplastisch oligodrodenglioom via een chromosomen test een bepaalde afwijking wordt geconstateerd - de zogeheten 1p19q codeletion - dan is dat bepalend voor een al of niet succesvolle behandeling van chemo en radiotherapie samen. Dit is al eerder geconstateerd, zie artikel in gerelateerde artikelen, maar ook een tweede langjarige gerandomiseerde Europese studie onder leiding van prof. dr. Van der Bent van het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam bevestigt eerdere bevindingen.

Resultaten uit nieuwste studie:

Voor deze studie werden vanaf 2001 patiënten met een hersentumor van het type anaplastisch oligodrodenglioom getest op de 1p19q codeletion; deze afwijking werd gevonden bij 80 van de onderzochte 300 patiënten. Uit een nadere analyse blijkt, met een follow-up van 140 maanden, een duidelijk positief effect op de mediane overlevingstijd voor de combinatie behandeling van chemo plus bestraling en 25% minder kans op overlijden. De mediane algehele overleving was langer met chemo plus bestraling dan met radiotherapie alleen (42 versus 31 maanden; P = 0,018). Deze resultaten zijn bereikt ondanks het hoge cross-over effect tijdens de studie. Want 75% van de patiënten die in eerste instantie radiotherapie alleen kregen stapten over op chemo plus bestraling nadat zich progressie van de ziekte voordeed. Zegt prof. dr. van der Bent van het Erasmus Medisch Centrum.

Er was dus een significante verbetering van de progressie vrije overleving met chemo plus bestraling, in vergelijking met radiotherapie alleen (23 versus 13 maanden; hazard ratio , 0,66, p = .003) Echter de aanzienlijke verbetering van de overleving beperkte zich tot de subgroep van patiënten met de 1p19q codeletion. In deze subgroep van 80 patiënten blijkt de mediane algehele overleving voor patiënten behandeld met chemo plus radiotherapie nog niet bereikt omdat veel patiënten nog in leven zijn. Voor degenen die behandeld werden met radiotherapie alleen, blijkt de mediane algehele overleving 113 maanden (HR, 0,54, P = 0.0487).

In tegenstelling daarmee blijkt in de subgroep van 224 patiënten zonder de 1p19q codeletion er geen significant verschil in mediane algehele overleving tussen de patiënten uit de chemo plus bestraling groep en de groep die alleen radiotherapie kreeg (21 versus 25 maanden; HR, 0,82, P = 0,18).

Het is duidelijk dat de patiënten met de 1p19q codeletion het meest baat hebben bij de combinatie aanpak van chemo plus bestraling aldus prof. dr Van den Bent tijdens de presentatie van de studieresultaten op ASCO 2012.

Hier achtereenvolgens de twee abstracten van de studies.

A randomized phase III study on adjuvant PCV chemotherapy in anaplastic oligodendroglial tumors (AOD).

Author(s): Martin J. Van Den Bent, Khê Hoang-Xuan, Alba Ariela Brandes, Johan M Kros, Mathilde C.M. Kouwenhoven, Martin J. B. Taphoorn, Jean-Yves Delattre, Hans J.J.B. Bernsen, Marc Frenay, Cees Tijssen, Wolfgang Grisold, Laszlo Sipos, Roelien H. Enting, Winand N.M. Dinjens, Pim French, Charles J Vecht, Anouk Allgeier, Denis A. Lacombe, Thierry Gorlia; Erasmus University Medical Center, Daniel den Hoed Cancer Center, Rotterdam, Netherlands; Groupe Hospitalier Pitié-Salpêtrière, Paris, France; Medical Oncology Department, Bellaria-Maggiore Hospital, Azienda USL of Bologna, Bologna, Italy; Erasmus Medical Center, Rotterdam, Netherlands; Erasmus University Medical Center, Rotterdam, Netherlands; Medical Center Haaglanden/VU Medical Center, The Hague/Amsterdam, Netherlands; Pitie-Salpetriere Hospital-Pierre et Marie Curie Paris VI University, Paris, France; Canisius Wilhelmina Ziekenhuis, Nijmegen, Netherlands; Anticancer Center, Centre Antoine-Lacassagne, Nice, France; Elisabeth Gasthuis, Tilburg, Netherlands; Kaiser Franz Josef Hospital, Vienna, Austria; Neurooncologist National Institute of Neurosciences, Budapest, Hungary; Universitair Medisch Centrum Groningen, Groningen, Netherlands; Erasmus MC, Rotterdam, Netherlands; Medical Center The Hague, The Hague, Netherlands; European Organisation for Research and Treatment of Cancer Headquarters, Brussels, Belgium

Abstract:

Background: AOD are chemotherapy-sensitive tumors especially if 1p/19q co-deleted. Between 1995 and 2002 the EORTC Brain Tumor Group conducted a prospective phase III study on adjuvant procarbazine, CCNU and vincristine chemotherapy (PCV) in AOD. We now present long-term follow-up.  

Methods: Patients (pts) with locally diagnosed newly diagnosed AOD were randomized between radiotherapy (RT, 33 x 1.8 Gy) and the same RT followed by 6 cycles of standard PCV (RT/PCV). Primary endpoints were overall survival (OS) and progression-free survival (PFS). 1p/19q status, IDH status and MGMT promoter methylation were determined in 300, 167, and 186 pts respectively.

Results: Between 1996 and 2002, 368 pts were included. At the time of analysis 281 pts (76.4%) had died. Median PFS after RT/PCV was significantly longer compared to RT alone (24.3 months versus 13.21 months, hazard ratio 0.66, [95% confidence interval (95% CI) 0.52, 0.83]). More RT arm patients received chemotherapy at progression (75% vs 53%). Median OS was also significantly prolonged in the RT/PCV arm (42.3 months vs 30.6 months for the RT arm, HR 0.75 [95% CI 0.60, 0.95]). 1p/19q co-deleted patients (n = 76) treated with RT/PCV had improved OS compared to RT arm pts (median OS not reached vs 113 months; HR 0.54, p = 0.0487). In the 224 patients without 1p/19q co-deletion the difference in OS was non-significant (OS RT/PCV arm 25 months vs 22 months in the RT arm, HR 0.82, p = 0.18; test for interaction p = 0.22). There was a slight trend towards improved OS in MGMT methylated and IDH mutated tumors versus unmethylated and IDH wild type tumors (Table).

Conclusions: The addition of PCV to RT increases PFS and OS in AOD. Pts with 1p/19q co-deletion appear to benefit most from the addition of PCV, with a trend for improved OS in pts with MGMT methylation and IDH mutations.

Chemotherapy plus radiotherapy (CT-RT) versus RT alone for patients with anaplastic oligodendroglioma: Long-term results of the RTOG 9402 phase III study

Author(s): J. Gregory Cairncross, Meihua Wang, Edward G. Shaw, Robert B. Jenkins, Bernd W. Scheithauer, David Brachman, Jan C. Buckner, Karen L. Fink, Luis Souhami, Normand Laperriere, Walter J. Curran, Minesh P. Mehta; University of Calgary, Calgary, AB, Canada; Statistical Center, Radiation Therapy Oncology Group, Philadelphia, PA; Wake Forest University School of Medicine, Winston-Salem, NC; Mayo Clinic, Rochester, MN; Arizona Oncology Services Foundation, Phoenix, AZ; Baylor Research Institute, Dallas, TX; McGill University, Montreal, QC, Canada; Princess Margaret Hospital, Toronto, ON, Canada; Radiation Therapy Oncology Group and Emory University, Atlanta, GA; Northwestern University, Chicago, IL

Abstract:

Background: Anaplastic oligodendrogliomas, pure (AO) and mixed (AOA), are chemosensitive tumors, especially if co-deleted for chromosomes 1p and 19q, but whether addition of CT to RT prolongs overall survival (OS), is unknown.  

Methods: In the RTOG 9402 Phase III trial, patients (pts) with AO/AOA were randomly assigned to PCV [procarbazine, CCNU (lomustine) and vincristine] followed by immediate RT vs. immediate RT alone. Early analysis showed no OS benefit for the PCV+RT group but combined therapy was associated with a longer progression-free survival (PFS). It also showed that the finding of 1p/19q co-deletion was associated with a longer OS independent of treatment. The current analysis has a median follow up of 11.3 years (yrs).  

Results: Two hundred ninety-one patients were randomized, 148 to PCV+RT and 143 to RT. PCV+RT was associated with longer PFS [2.5 vs. 1.7 yrs, hazard ratio (HR) 0.68, 95% confidence interval (CI) (0.53, 0.88), P = 0.003] and the 1p/19q co-deletion with a longer Median Survival Time (MST) [8.7 vs. 2.7 yrs, HR 0.41, 95% CI (0.30, 0.55), P < 0.001]. For the entire cohort, there was no difference in MST by treatment [4.6 yrs for PCV+RT vs. 4.7 yrs for RT, HR 0.79, 95% CI (0.60, 1.04), P = 0.1]. However, patients with 1p/19q co-deleted tumors lived much longer after PCV+RT (n = 59) than after RT (n = 67) [14.7 vs. 7.3 yrs, HR 0.59, 95% CI (0.37, 0.95), P = 0.03]. There was no difference in MST by treatment in pts without the 1p/19q co-deletion [n=137; 2.6 vs. 2.7 yrs, HR 0.85, 95% CI (0.58, 1.23), P = 0.39]. Re-operation rates upon progression were similar between treatment arms in co-deleted pts (43%, PCV+RT vs. 54%, RT) but salvage CT rates were higher in the RT arm [57% vs. 81% (P = 0.04)].

Conclusions: PCV followed by immediate RT was a highly effective therapy for patients with 1p/19q co-deleted AO/AOA. In this setting, 1p/19q co-deletion was both prognostic and predictive, and the early PFS benefit in co-deleted cases was a harbinger of their longer OS. [This work was supported by RTOG grants U10 CA21661 and U10 CA32115, NCCTG grant U10 CA25224, ECOG grants CA17145 and CA21115, SWOG grant CA32102, and CCOP grant U10 CA37422 from the National Cancer Institute (NCI)]

radiotherapie, chemo, genentest, hersentumoren

---

• Chromosoom afwijking - 1p19q codeletion - speelt een cruciale rol bij het behandelen van patiënten met een hersentumor - anaplastisch oligodendroglioom, wanneer chemo wordt toegevoegd aan de bestraling. Overlevingstijd verdubbeld tot 14,7 jaar

---

• Chromosoom afwijking - 1p19q codeletion - bij hersentumoren van type anaplastisch oligodendroglioom bepaalt succes van behandeling met chemo en bestraling.

---

• Mutaties bij twee bepaalde genen, CIC en FUBP1, zouden cruciale rol spelen in ontstaan van bepaalde vorm van een laaggradige hersentumor - oligodrendroglioom - blijkt uit genenstudies.

---

• Biomoleculair profile onderzoek bij hersentumoren - glioblastoma multiforme maakt wezenlijk verschil in behandelingsresultaten blijkt uit twee studies copy 1