Sandostatine LAR (langwerkend octreotide-acetaat). werkt uitstekend bij patiënten met Carcinoid Syndroom - Carcinoide tumoren, aldus studie uit Engeland, maar wordt ook in Rotterdam

9 oktober 2012: Stichting net-groep wees me op een wellicht misleidende vermelding van onderstaande studie. Sandostatine LAR en Somatuline (octreotide en lanreotide) zijn de maandelijkse injecties die patienten krijgen en laatste studieresultaten gingen ook daarover, zie onderaan. Echter in het Erasmus Medisch Centrum wordt bij carcinoid ook met veel succes inwendige bestraling onder de naam peptide receptor radionucliden therapie (PRRT) toegepast.

Lutetium-octreotaat is een radioactief gemerkt eiwit waarmee bepaalde tumoren inwendig en lokaal bestraald kunnen worden. Het eiwit bindt heel goed aan bepaalde receptoren op cellen, de somatostatine receptoren. Deze komen alleen voor op een relatief zeldzame vorm van tumoren, de zogenaamde neuro-endocriene tumoren. De meeste tumoren die zo behandeld kunnen worden groeien langzaam. Dit zijn over het algemeen, vaak al uitgezaaide, gastroenteropancreatische (GEP) tumoren: zoals carcinoiden, functionerende en niet functionerende endocriene pancreastumoren. Ook andere tumoren kunnen deze receptoren hebben, hoewel dit niet vaak het geval is.

Met een indium-octreotide scan (Octreoscan) kan men nagaan of een bepaalde tumor deze receptoren heeft. Als de scan, op de bekende plaatsen met tumor, positief is kan de zogeheten peptide receptor radionucliden therapie (PRRT) een mogelijkheid van behandeling zijn. Een hoge receptordichtheid geeft meer radioactiviteitopname in de tumor en daardoor een beter eindresultaat. Lees meer over deze vorm van inwendige bestraling op de website van het Erasmus Medisch Centrum

Mei 2011: Toegevoegd aan artikel over sandostatine LAR bij kwaadaardige carcinoid tumoren een studie van mei 2011 die onderstaande informatie bevestigd.

Zie onderaan artikel abstract van de nieuwste studiepublicatie:

24 januari 2005: Bron: Somatoselectief

In Rotterdam - Erasmus Medisch Centrum - wordt al jaren gewerkt met zogeheten inwendige bestraling voor kwaadaardige Carcinoid. Echter ook wordt gewerkt met een wat andere vorm van inwendige behandeling namelijk met Sandostatine LAR (langwerkend octreotide-acetaat). Ook dit middel hecht aan de tumoren dat via een geleidend eiwit wordt ingebracht en onderstaande driejarige studie bewijst dat dit voor patiënten lijdend aan Carcinoid kan zorgen voor jarenlange levensverlenging en nog mooier is een minder belastende behandeling dan welke andere behandeling dan ook voor Carcinoid. Aanslutiend kan ook nog chemo-embolisatie worden gegeven, lees daar meer over onder TACE en LITT voor levertumoren. Maar leest u zelf maar onderstaand studieverslag.

Sandostatine LAR bij maligne carcinoïdsyndroom: 3 jaar ervaring.
J. Garland, J.R. Buscombe, C. Bouvier et al. Ontleend aan: J. Garland, J.R. Buscombe, C. Bouvier et al. Royal Free Hospital, Londen, Verenigd Koninkrijk Alimentary Pharmacology & Therapeutics 2003; 17: 437-44
Inleiding De auteurs deden retrospectief onderzoek naar patiënten met maligne carcinoïdsyndroom die behandeld waren met Sandostatine LAR (langwerkend octreotide-acetaat). Het betrof patiënten die over het algemeen verwezen waren in een gevorderd stadium.

Patiënten en werkwijze
In de studie werden 27 patiënten opgenomen met carcinoïdsyndroom en door middel van biopt bevestigde gemetastaseerde carcinoïde tumor. Bij alle patiënten was de scan met Indium111-octreotide positief uitgevallen, dit wil zeggen dat op het tumorweefsel somatostatinereceptoren aanwezig waren. Dertien patiënten werden omgezet van octreotide subcutaan op Sandostatine LAR. Hun gegevens zijn opgenomen in tabel 1. (Zie webstie van bron) Veertien patiënten waren niet eerder behandeld met een somatostatine-analogon, hun gegevens staan in tabel 2. (zie website van bron) De startdosis van Sandostatine LAR was 20 mg eens per maand intramusculair. De eerste injectie werd gegeven in het ziekenhuis, de volgende door een wijkverpleegkundige. Bij de patiënten die onder behandeling met octreotide stonden, werd na de eerste injectie Sandostatine LAR, subcutaan octreotide nog 7-10 dagen voortgezet. Om de 3 maanden vond poliklinische controle plaats. Patiënten bij wie de ziekte progressie toonde, werden bovendien behandeld met:
Jodium131-meta-iodobenzylguanidine (zes patiënten);
Indium111-octreotide (vijf patiënten);
Yttrium90-lanreotide (vier patiënten);
Transarteriële chemo-embolisatie (zeven patiënten).
Zo nodig werd aan sommige patiënten subcutaan octreotide bijgegeven.

Resultaten
Van de 13 patiënten die reeds behandeld werden, waren 10 met octreotide grotendeels symptoomvrij. Drie hadden ondanks octreotide nog klachten. Tien patiënten waren met Sandostatine LAR goeddeels klachtenvrij (Tabel 1). Dit was ook het geval bij 13 van de 14 patiënten die tevoren niet met octreotide behandeld waren (Tabel 2).
Van de eerste groep hielden de patiënten 2, 3 en 6 onder Sandostatine LAR klachten; bij de overigen werden de symptomen goed bestreden. Patiënt 9 kreeg na 8 maanden toenemend last van diarree en rood worden, waarvoor subcutaan octreotide werd toegevoegd. In totaal kregen 11 van de 13 patiënten in de loop van de ziekte additionele behandeling vanwege tumorprogressie op CT of toename van klachten.
In de tweede groep werd gewoonlijk na 7-14 dagen voldoende verlichting van de symptomen bereikt. Slechts één patiënt (patiënt 25) reageerde niet op Sandostatine LAR, ook niet na verhoging van de dosis, toevoeging van subcutaan octreotide en transarteriële chemo-embolisatie. Bij vijf patiënten brak het carcinoïdsyndroom na gemiddeld 14 maanden weer door. Bij drie van hen kon dit bestreden worden met verhoging van de dosis Sandostatine LAR tot 30 mg en additionele andere therapie. Desgevraagd gaven de patiënten de voorkeur aan maandelijkse intramusculaire injecties boven subcutane injecties driemaal daags.

Sandostatine LAR werd goed verdragen. Vier patiënten klaagden gedurende enkele dagen na de injectie over dunne ontlasting. Twee hadden een enkele maal last van pijn ter plaatse van de injectie of een bult of blauwe plek. Soms had de verpleegkundige problemen met het opzuigen en inspuiten van het stroperige preparaat. De auteurs overwogen dat Sandostatine LAR de werkzaamheid van radio-isotopen gebonden aan octreotide zou kunnen belemmeren door competitie voor de receptoren. In de praktijk vonden zij geen aanwijzing dat Sandostatine LAR de octreotidescintigrafie of de therapie met gemerkte somatostatine-analoga stoorde. De kosten van Sandostatine LAR eens per maand zijn vergelijkbaar met driemaal daags 200 microgram octreotide.

Conclusie
Met Sandostatine LAR eens per maand zijn de symptomen van het maligne carcinoïdsyndroom gedurende lange tijd goed te beheersen. Het middel wordt goed verdragen, en de patiënten gaven aan deze behandeling de voorkeur boven dagelijkse octreotide-injecties.

Long-term results of treatment of malignant carcinoid syndrome with prolonged release Lanreotide (Somatuline Autogel)

Bron: Wiley

M. S. Khan^1,2,
F. El-Khouly¹,
P. Davies¹,
C. Toumpanakis¹,
M. E. Caplin¹

Article first published online: 17 MAY 2011

DOI: 10.1111/j.1365-2036.2011.04693.x

Summary

Background Somatostatin analogues are the mainstay of therapy for malignant carcinoid syndrome. There is clear evidence that the once monthly intramuscular formulation, Octreotide LAR, controls symptoms of carcinoid syndrome, and recent data also suggests an antitumour effect. There is limited data on prolonged release Lanreotide (Somatuline Autogel, Ipsen Pharma Biotech, Signes, France) and no long-term data to date.

Aim To present long-term results of prolonged release Lanreotide in a large cohort of patients with malignant carcinoid syndrome, assessing clinical and objective response and tolerance.

Methods Seventy six patients with metastatic midgut neuroendocrine tumours and carcinoid syndrome were included in this 9-year retrospective study. Clinical response was based on symptom score with radiological assessment based on RECIST (Response Evaluation Criteria In Solid Tumours).

Results Data were available in 69 patients. Ninety four percent achieved symptomatic response at first follow-up visit. Forty six percent had loss of symptomatic response, but 44% of these achieved control with an increase in dose of prolonged release Lanreotide. Overall, symptoms were well controlled throughout the study period with prolonged release Lanreotide alone in 74% of patients. Twenty six percent required additional treatment despite good initial response. Only 30% demonstrated radiological progression. Eleven patients who were switched from Octreotide LAR had return of symptomatic control. No significant adverse effects were experienced.

Conclusions Prolonged release Lanreotide provides good symptomatic control of diarrhoea and flushing as well as tumour stability in patients with malignant carcinoid syndrome.

endocriene tumoren, carcinoid, ocleotide, inwendige bestraling, ruggenmergtumoren, LAR, sandostatine