Aan dit artikel is enkele uren gewerkt. Opzoeken, vertalen, plaatsen enz. Als u ons wilt ondersteunen dan kan dat via een al of niet anonieme donatie. Elk bedrag is welkom hoe klein ook. Klik hier als u ons wilt helpen kanker-actueel online te houden Wij zijn een ANBI organisatie en dus is uw donatie aftrekbaar voor de belasting

2 februari 2012, bron: Medscape en Genitourinary Cancers Symposium (GUCS): Abstract 189. To be presented February 3, 2012.

Nieuw onderzoek wijst uit dat intensieve lichamelijke activiteit bescherming biedt tegen progressie van prostaatkanker. En heel belangrijk uit deze studie is dat nu is aangetoond met bewijzen dat die intensieve fysieke activiteit daadwerkelijk meetbare invloed heeft op het DNA herstel. Deze vondst kan helpen verklaren dat eerder is aangetoond dat mensen die gebruik maken van
intensieve lichamelijke activiteit een verminderd risico hebben op aan prostaatkanker gerelateerde sterfte en ook aan de kans op sterven aan andere oorzaken, zeggen de onderzoekers op het jaarlijkse Genitourinary Cancers Symposium (GUCS).

De onderzoekers van de Harvard School of Public Health in Boston, Massachusetts publicerden eerder 2 studies dat patiënten met prostaatkanker die gebruik maken van veel lichamelijke activiteiten het beter doen na een diagnose van prostaatkanker in vergelijking met mensen met weinig lichamelijke activiteiten.

Een van deze studies - klik voor abstrasct en beschrijving hier  - volgde 2.705 mannen met de diagnose van niet uitgezaaide prostaatkanker 8 jaar lang (1990 tot 2008). Mannen die vertelden dat zij zware lichamelijke inspanningen
deden gedurende 3 uur per week of meer bleken een 49% lager risico te hebben om te overlijden aan wat voor oorzaak dan ook en een 61% lager risico op prostaatkanker gerelateerd overlijden in vergelijking met mannen die vertelden dat zij voor minder dan 1 uur per week intensieve lichameljke activiteiten deden. (J Clin Oncol. 2011:20:726-732).
De intensieve fysieke activiteit bestond uit joggen, fietsen, tennissen, of zwemmen. Mannen die dit soort fysieke activiteiten deden voor meer dan 3 uur per week voor en na hun diagnose van prostaatkanker hadden het laagste risico voor algehele en prostaatkanker gerelateerde sterfte. Bovendien hadden de mannen die aangaven minimaal 1,5 uur per week een wandeling te maken op een normaal tot zeer vlot tempo, in vergelijking met degenen die liepen op een rustig tempo, een beduidend lagere kans op mortaliteit door alle oorzaken en een verminderd risico op prostaatkanker gerelateerde sterfte (maar dit laatste was niet statistisch significant).

De andere studie werd uitgevoerd bij 1455 mannen met klinisch gelokaliseerde prostaatkanker (Cancer Res 2011;. 71:3889-3895). Het bleek dat de mannen die aangaven een stevig wandeltempo (> 3 mph) aan te houden, vergeleken met de mannen met een rustig wandeltempo (<2 mph), een 48% lager risico op prostaatkanker progressie hadden. Zie onderaan het abstract van deze studie

Gen expressie veranderingen

De huidige studie, gepresenteerd door hoofdonderzoekster dr. Chan op de GUCS, werd uitgevoerd bij 70 mannen met een laag risico van prostaatkanker die actief werden gevolgd en die eerder deel namen aan een studie met voedingssupplementen.
Het onderzoeksteam keek naar genexpressie in biopten en vonden verschillen tussen de 23 mannen die aangaven intensieve fysieke activiteit te doen gedurende minstens 3 uur per week en de 47 mannen die aangaven minder fysieke activiteiten te doen. De mannen die aangaven intensieve fysieke activiteit te doen hadden een verschillende expressie bij 184 genen, waaronder genen die gerekend worden tot de bekende tumor onderdrukkende genen, zoals BRCA1 en BRCA2, als Dr Chan.
Uit verdere gen analyse bleek ook dat cel-cyclus paden en DNA-herstel overwegend positief waren bij de mannen die aangaven deel te nemen aan intensieve lichamelijke activiteit gedurende ten minste 3 uur per week, vergeleken met degenen die rapporteerden minder fysieke activiteit te doen, voegde dr. Chan eraan toe. Maar ze merkte wel op: "Er waren geen significante
gen-verschillen in verband met de fysieke activiteit wanneer wij ook de mannen erbij betrokken die weliswaar een bepaalde lichamelijke activiteit deden, maar niet zo intensief ten opzichte van de mannen die geen fysieke activiteiten deden, wat suggereert dat een bepaalde vorm van intensiteit of de duur van belang kunnen zijn .

Dr Chan benadrukt dat de studie klein is, zodat de conclusie veroorzaakt kan zijn door het toeval en ook potentiële verstorende factoren werden buiten beschouwing gelaten. Toch is zij van mening dat verdere studie in grotere populaties is gerechtvaardigd.
Maar deze voorlopige gegevens suggereren dat de DNA-reparatie in de prostaat een mechanisme is dat door intensieve fysieke activiteiten kan beschermen tegen prostaatkanker progressie,

Bovenstaande is een vrije vertaling van een artikel in Medscape over deze studie. Als u hier klikt kunt u het originele artikel uit medscape lezen

Hieronder het abstract van de studie die aantoont dat een stevige wandeling beter is dan een rusitge wandeling om prostaatkanker progressie tegen te gaan:

Brisk walking after diagnosis may inhibit or delay prostate cancer progression among men diagnosed with clinically localized prostate cancer.

Physical activity after diagnosis and risk of prostate cancer progression: data from the cancer of the prostate strategic urologic research endeavor.

DNA herstel, prostaatkanker

---

• Intensieve fysieke activiteiten van mannen met prostaatkanker zorgt voor aantoonbaar DNA herstel en zou verklaren waarom deze mannen zoveel minder kans hebben - 61 procent - te overlijden aan hun ziekte dan wie niet zoveel lichamelijke activiteiten doen

---

• Fysieke oefeningen remmen prostaatkankergroei en werkt preventief in krijgen van prostaatkanker aldus grote 14 jarige studie.