d.d. 25 oktober 2003: Henk stuurde ons onderstaand schrijven dat we ongewijzigd hier plaatsen. We willen wel benadrukken dat alles voor 100% de verantwoordelijkheid van Henk is. Heel nadrukkelijk is ook hier onze disclaimer van toepassing en willen we zeggen dat Henk zijn mening niet direct de mening van ons als redactie weergeeft. We willen ook aanvullen dat, hoewel we heel blij voor Henk zijn dat de dendritische celtherapie zo goed aanslaat, we ook veel andere patiënten kennen (in de mailgroep - gratis voor OPS-leden - volgen zeker tien mensen deze aanpak) waar deze aanpak tot nu toe jammer genoeg niet zoals bij Henk aanslaat. 1 zwaluw maakt dus nog geen zomer. Wat niet wegneemt dat deze aanpak wel zo veelbelovend lijkt dat we hebben gehoord, maar nog niet bevestigt dat o.a. de VU-Amsterdam en Erasmus-Rotterdam hier binnen afzienbare tijd proeven/trials mee gaan doen. We houden u op de hoogte daarover uiteraard.
De meest recente uitslag beschreef Henk (zie zijn hele verhaal op uw verhaal-Henk) als volgt en lees onder twee op deze pagina zijn hele dagboekverslag over dendritische celtherapie:
Zaterdag 25 oktober
Zojuist een voortreffelijk e-mail bericht van Robert Gorter ontvangen.
Ik citeer hier het relevante deel:
"De Maintrac bloedtest, opgesteld door het laboratorium, is inmiddels binnengekomen.
Er is een duidelijke teruggang van kankercellen te constateren:
de HEA*PSA positieve cellen zijn gezakt van 3.500.000 naar 753.000
Dat is het signaal dat nu - na een aantal maanden - je immuunsysteem in staat is ZELF de prostaatkankercellen te herkennen en te doden.
d.d. 25 oktober 2003: Eerst een algemeen schrijven over het Keulse model:
HET KEULSE MODEL
Aan het instituut in Keulen zijn 13 artsen verbonden, allen geïnteresseerd in natuurgeneeskunde, en één
Heilpraktiker. Het betreft de enige academische groep in de wereld met meer dan 500 patiënten.
In het hierna volgende beperken we ons tot de persoon dr. Robert
Gorter; zijn c.v. zenden we de lezer desgewenst toe.
Robert is antroposofisch arts en gevraagd naar Keulen te komen, omdat hij een academische zienswijze combineert met aanvullende therapieën.
In zijn optiek is het nadeel van de academische aanpak, dat daarbij veel gewerkt wordt met gestandaardiseerde behandelingen; het gevolg van de grote invloed van de farmaceutische industrie. Er wordt dan gekeken welke patiënten in dat protocol passen.
In het instituut wordt omgekeerd gewerkt en wordt bepaald wat de beste behandeling is voor elke individuele patiënt.
Een totaalvisie voor mensen die aan kanker en andere chronische ziekten lijden en waarin het individu centraal staat.
Ons in het navolgende beperkend tot kanker, kan gesteld worden dat kankerpatiënten één factor gemeenschappelijk hebben:
hun immuunsysteem functioneert niet goed.
Dat immuunsysteem probeert Robert te versterken door "leefregels", die voor iedereen gelden:
· goede voeding, liefst zonder vlees, maar wenst men zulks toch, dan raadt hij hen aan éérst te kiezen voor vis, dan gevogelte, vervolgens lam of rood vlees en pas in de laatste plaats voor varkensvlees!
· extra vitaminen, in ieder geval vitamine E en vitamine C retard; de behoefte daaraan laat hij door bloedonderzoek bepalen.
· regelmatig leven. Er is onderzoek gedaan, waaruit bleek dat bijna alle hormoonbewegingen én het immuunsysteem een 24-uursritme hebben. Bij mensen met nachtdienst wordt altijd het immuunsysteem aangetast, net als hun hormoonhuishouding.
· na intensief werken, actief ontspannen; wandelen, zwemmen, muziek maken etc.
De meeste patiënten worden geopereerd (op zich een adequate benadering, want een gemakkelijk bereikbaar gezwel dient verwijderd te worden) en nabehandeld, doch ….. daarna wordt "afgewacht tot er weer iets gebeurt"!
Beter ware het om niet af te wachten, doch het immuunsysteem te versterken.
Robert is in Amerika opgeleid tot internist met het zwaartepunt op de immunologie.
Hij maakt vanuit deze studie gebruik van nieuwe technieken. In dat verband een inleiding.
In ons gehele lichaam, direct onder de slijmhuid (een uiterst functionele plaats, gegeven de hierna te bespreken taak), zitten -ter verdediging naar buiten- de z.g. dendritische cellen. Verder onder meer ook in de "eilandjes van Langerhans", in de alvleesklier.
Deze dendritische cellen hebben veel tentakeltjes, die dendrieten worden genoemd.
Via het bloed komen de dendritische cellen in weefsels terecht, alwaar deze alles waarnemen en beoordelen op "schadelijkheid" voor het totale menselijke organisme.
De op deze wijze verkregen informatie geven ze door aan de "natural killercellen" (de naamgeving spreekt voor zich) in ons lichaam, die op hun beurt dan weer uitstromen om die schadelijke cellen uit te schakelen.
Dit belangrijke afweersysteem kan ons behoeden voor kanker.
Kankerpatiënten blijken niet voldoende dendritische cellen te hebben of deze functioneren onvoldoende.
De informatieoverdracht aan de Natural Killers verloopt dan niet (meer) optimaal en adequaat, waardoor tumorcellen niet meer worden herkend of gedood.
Robert maakt deel uit van het Internationale Institut für Onkologische und Immunologische Forschung, dat in samenwerking met de universiteiten van Göttingen en Wenen een methode heeft ontwikkeld om dendritische cellen te "produceren".
Daartoe wordt 80 milliliter bloed afgenomen van de patiënt, waaruit de monocyten (een bepaalde soort bloedcellen) worden geïsoleerd, die in een laboratorium een wisselbad van verschillende cytokinen krijgen.
Door dit proces worden die bloedcellen als het ware gedwongen zich in een tijdsbestek van een week te differentiëren tot dendritische cellen.
Anders gesteld: de functie van die cellen wordt veranderd; monocyten zijn als onrijpe, groene appeltjes die worden gedwongen om rijpe appels met rode wangetjes te worden.
Bij deze techniek is het niet per se noodzakelijk om een stukje tumorweefsel te hebben, doch het werkt wel effectiever.
Toelichting
Iedere tumor heeft een eigen antigeen presentatie (vergelijk "psa" bij prostaatkanker).
Het zou daarom ideaal zijn om bij een operatie een stukje van het verwijderde tumorweefsel achter te houden en mee te nemen.
Uit dat weefsel wordt dan tumorspecifiek antigeen geïsoleerd en blootgesteld aan de voor de desbetreffende patiënt uit eigen bloed aangemaakte dendritische cellen.
Door die dendritische cellen er van tevoren -dus nog buiten het lichaam- reeds op los te laten, kunnen ze beter op hun taak worden voorbereid.
Echter nogmaals, het is niet beslist noodzakelijk over een stukje tumorweefsel te beschikken.
De therapie met dendritische cellen is vooral doelmatig bij patiënten met solide tumoren en minder effectief bij systeemziekten zoals leukemie en de ziekte van Hodgkin.
Opmerkingen
· Chemotherapie én therapie met dendritische cellen kunnen nooit tegelijkertijd.
De chemo doodt immers uiteraard ook de dendritische cellen.
Circa drie weken ná de chemotherapie kan met de kuur gestart worden; dan functioneert namelijk het immuunsysteem nog redelijk en kunnen de dendritische cellen hun werk nog goed doen.
· Als men voor dendritische cellen kiest, dan mag vooralsnog de kuur met Zoladex/Casodex dan wel
Prostasol/PC-Spes niet worden onderbroken!
Met name het stopzetten van de Prostasol is onverstandig, zoals ik straks zal toelichten.
Graag wil ik tevens een lans breken voor een simultane behandeling, die ik hierna summier zal beschrijven.
Hyperthermie
De therapie met dendritische cellen kan zinvol worden aangevuld met hyperthermie.
Het hyperthermiebed is een soort grote zonnebank met daarin een "slaapzak" met een met aluminium beklede binnenkant en een blauw wollen buitenkant.
Het geheel wordt computergestuurd, een thermometer houdt de lichaamstemperatuur bij, de hartslag wordt continu gemeten, via een infuus wordt de waterhuishouding op peil gehouden.
De aanwezige verpleegster biedt zeer frequent drinkwater aan en bet het voorhoofd.
Deze rol heeft bij mijn behandeling mijn lieve echtgenote overgenomen.
Vier lampen voeren de lichaamstemperatuur geleidelijk op naar een waarde boven de 40° Celsius.
Verhoog je de lichaamstemperatuur met 3 graden, dan wordt de stofwisseling bijna tweemaal zo snel. Tumorcellen kunnen het dan niet meer bijbenen en sterven af.
Een en ander geheel overeenkomstig de visie van Rudolf Steiner, die het fenomeen koorts -zo mogelijk- niet wenst te onderdrukken, gegeven haar functionaliteit in een ziekteproces!
Alhoewel hyperthermie ook elders wordt toegepast, doch dan veelal slechts aan het aangetaste orgaan (b.v. de borst), wordt in Keulen het gehele lichaam behandeld; slechts het hoofd van de patiënt bevindt zich "buiten de tent".
- - - - - - - - - -
Na kennis genomen te hebben van de werkwijze van het Keulse Instituut, heb ik -als voorzitter van de Stichting Prostpatiënten, maar tevens als lotgenoot- contact gezocht met Robert Gorter.
Zes jaar geleden werd mij door de desbetreffende specialist toen voorgehouden, dat ik (bij afwijzing van radicale prostatectomie, gevolgd door bestraling of chemo) nog circa een half jaar te leven zou hebben.
Alhoewel ik in mijn "persoonlijk verhaal" heb uiteen gezet waarom ik dit gastvrije aanbod heb afgeslagen, ben ik mij er immer terdege van bewust geweest, dat niet alleen
Zoladex en Casodex, doch evenzeer een behandeling met kruiden behoort tot symptoombestrijding.
Uit bovenstaande summiere beschrijving valt af te leiden, dat de weg via de dendritische cellen (en desgewenst ondersteund door hyperthermie) de richting van een causale aanpak sterk benadert.
Aangezien ik, alleen reeds om kostentechnische redenen, graag van de kruiden af wil en bovendien op grond van eigen ervaring de achterban van de Stichting desgewenst wil kunnen informeren, besloot ik een behandelplan met Robert door te nemen; uiteraard heb ik mijn lieve en zorgzame echtgenote bij het geheel betrokken.
Gerelateerde artikelen
- Uw Ve Henk Sept
- Henk vertelt over het Keulse model, dendritische celtherapie en hyperthermie
- 25 oktober 2003 blijkt een laboratoriumuitslag het aanslaan van deze aanslag te bevestigen.
- 28 januari 2004 Henk zijn PSA gerelateerde kankercellen zijn in vergelijking met de waarden aan het begin van de behandeling , juni 2003 met 93,3 % gedaald en zijn PSA is voor de eerste keer in jaren 0. De aanpak lijkt dus zeer succesvol voor Henk en
- 11 juni 2004: dendritische celtherapie als aanvulling op complementaire aanpak blijkt bij Henk uiterst succesvolle aanpak van zijn prostaatkanker. Nieuw onderzoek wijst uit dat Henk nu al vanaf januari 2004 PSA 0 heeft en er wordt nu overgegaan naar onder
- 2 februari 2005: Henk nu 1 jaar volledig kankervrij na dendritische celtherapie. Lees hier uitvoerig vervolg van zijn prachtige verhaal.
- 23 september 2005: Henk krijgt enorme domper te verwerken, zijn PSA is opgelopen naar 188 blijkt bij een routine onderzoek.
- December 2006: Henk heeft een boek geschreven over zijn ervaringen met zijn prostaatkanker met voornamelijk natuurlijke en experimentele aanpak en dit kwam 20 december 2006 op de markt:. Titel: Voor en na de diagnose. - Een ongelijke strijd? - . OPS leden
- Uw Ve Henk Ohra
- Uw Ve Henk Zelfgenezing
- Ervaringsverhaal prostaatkanker: Henk Trentelman
Plaats een reactie ...
Reageer op "Henk vertelt over het Keulse model, dendritische celtherapie en hyperthermie"