d.d. 25 oktober 2003: De meest recente uitslag beschrijft Henk (zie zijn hele verhaal op uw verhaal-Henk) als volgt:


Zaterdag 25 oktober 
Zojuist een voortreffelijk e-mail bericht van Robert Gorter ontvangen.
Ik citeer hier het relevante deel:

"De Maintrac bloedtest, opgesteld door het laboratorium, is inmiddels binnengekomen.
Er is een duidelijke teruggang van kankercellen te constateren:

de HEA*PSA positieve cellen zijn gezakt van 3.500.000 naar 753.000

Dat is het signaal dat nu - na een aantal maanden - je immuunsysteem in staat is ZELF de prostaatkankercellen te herkennen en te doden. 
Teneinde de toekomstige effecten van het 2-sporenbeleid (dendritische cellen + hyperthermie) achteraf objectief te kunnen beoordelen, heb ik op 15 mei 2003 mijn psa laten vaststellen.
Dank zij het alternerend gebruik van PC-Spes en Prostasol bleek deze -ooit ruim 90 geweest- de waarde 0.4 te hebben.
Vervolgens een botscan en MRI (24 mei 2003) laten maken.
Simultaan daarmede op 12 mei 2003 via Robert in Keulen een uitgebreid bloedonderzoek laten uitvoeren.

 

Hieronder begint het dagboek van Henk als vervolg op het artikel onder 1.

Ik citeer hieronder een alinea uit het "Laborbericht":
Beurteilung
Blutbild weitgehend unauffaellig.
Referenzwertige T-Lymphozyten, grenzwertige hohe B-Lymphozyten, erniedrigte NK-Zellen.
Normwertige Verteilung der T-Helferlymphozyten sowie der T-Supppressorzellen, dabei ergibt sich eine T4/T8-Ratio von 1,81
Niedrige Aktivierungszeichen.
92,1% der T-Helfer-lymphozyten sind naive T4-Zellen.
13,1% Interleukin-2 Rezeptoren expremierende CD4+Lymphozyten.

Zusammenfassung:
Zeichen einer Immundysregulation

Op maandag 23 juni de eerste hyperthermie behandeling ondergaan.
Voor mij geen pretje, omdat ik enigermate last heb van claustrofobie en het binnen die context niet als hemels ervaar om circa 2,5 uur als ingepakte mummie te poseren.
Na inbreng van de thermometer kon ik aflezen van een daartoe aangebracht device, dat op dat moment mijn lichaam een temperatuur had van 37.2
Het is dan verbazingwekkend hoe je "operating system" onmiddellijk reageert op die externe hitte: als gevolg van het transpireren zakt je temperatuur vervolgens naar 37.1 en 37.0
Daarna is het niet meer in staat de hitte van de externe bron te compenseren en, alhoewel het transpireren uiteraard doorgaat, neemt je temperatuur geleidelijk toe; aanvankelijk traag, daarna sneller.

Na het bereiken van een temperatuur van 39.6 achtte ik mijn bijdrage aan het festijn voor die dag dan ook als toereikend!

Wat je al niet vermag om nog enkele aardse jaren aan je leeftijd toe te voegen!

Enkele vrijblijvende adviezen voor hyperthermische lotgenoten:
1. trek, alvorens de behandeling te starten, een pyjama aan met lange mouwen en lange pijpen. Lijkt een vreemd advies en "uit de tijd", maar het is zeer nuttig als huidbescherming; meenemen dus!
2. zoals genoegzaam bekend, functioneren bij blinden b.v. de tastzin en het gehoor aanzienlijk beter. Wellicht weer zo'n onvolprezen mechanisme van het menselijk "operating system". Uit ondervinding kan ik nu zeggen, dat een -uiteraard niet geheel- vergelijkbaar effect optreedt, wanneer je bij hyperthermie een walkman opzet met rustgevende klassieke muziek. Zeker gegeven mijn claustrofobie maakt dat dan de behandeling een stuk acceptabeler!

Op vrijdag 27 juni kon ik bij deze tweede sessie het psychisch leed reeds enigszins relativeren, resulterend in een bereikte lichaamstemperatuur van 40.2°C.

Op vrijdag 4 juli kwam ik tot "slechts" 39.9, doch de paniekreacties waren reeds beduidend minder frequent; van een verslaving was echter nog geen sprake.
Tevens werd bloed afgenomen ten behoeve van de aanmaak van dendritische cellen, die op vrijdag 11 juli zullen worden geïnjecteerd.
De lokatie(s) daarvoor worden bepaald door de mee te brengen MRI.

Op vrijdag 11 juli bereikte mijn lichaam een temperatuur van 40.1
Alhoewel ik daarmede zeer content was, bleek even later dat mijn buurman in de behandelkamer naast ons een temperatuur van 40.5 kon laten afstempelen!

Mijn claustrofobieprobleem bleek, met pilletjes van Alfons Ven (zie daarvoor zijn website) tot aanvaardbare proporties teruggebracht.
Tevens kreeg ik de die namiddag inmiddels afgeleverde dendritische cellen ingebracht.
Eerst werd op basis van de MRI-gegevens vastgesteld op welke exacte lokatie de injectie moest komen om het gebied van het kankerweefsel te treffen.
80% van de cellen werd aldaar ingespoten; de resterende 20% op een plaats in de rug.
Alles geschiedde met veel uitleg en grote deskundigheid.
Niets om tegen op te zien (in vergelijking met de uiterst onaangename ervaring bij het nemen van biopten).

Maandag 21 juli 2003:
Vandaag bij hyperthermie een lichaamstemperatuur bereikt van "slechts" 40.0°C.
Ter disculpatie moge hier echter gelden, dat de buitentemperatuur eveneens zeer hoog was, hetgeen een rol blijkt te spelen bij ons evenement.

Maandag 28 juli: 
Ondanks mijn stellige voornemen om nu zeker boven de 40.0 te komen, werd 39.9 geklokt.

Maandag 4 augustus:
Kan met nauwelijks te verhelen trots melden, dat een temperatuur van 40.3 graden bereikt werd.

Ontoereikend voor opname in het "Guinness book of records", doch voor mij alleszins bevredigend. 

Vrijdag 15 augustus:
Na 7 hyperthermiebehandelingen bleek mijn psa te zijn opgelopen van de waarde 0.4 (in juni 2003) naar de waarde 28.
Alhoewel enige paniek mij niet kan worden ontzegd, ben ik vooralsnog bereid deze relatief significante stijging als een positieve reactie toe te schrijven aan onderhavige therapie.
Verder moet ik bekennen, dat ik bij de aanvang van deze behandeling in Keulen ben gestopt met het innemen van Prostasol; mijn verwachtingspatroon omtrent deze therapie was dermate hoog, dat ik meende dit wel ongestraft te kunnen doen.
Dit betreur ik achteraf in hoge mate, aangezien nu niet meer eenduidig valt vast te stellen of de forse stijging van de psa te wijten is aan het stoppen met Prostasol dan wel de eerste signalen van de effectiviteit van het Kölner-Modell.

Er is echter nog een extra reden om het stoppen met Prostasol achteraf te betreuren.
Eén van de bestanddelen van Prostasol is Quercitine.
Onderzoekers van de Saitama Medical School in Japan en van het Dana Cancer Institute van de Harvard University in Boston hebben ontdekt, dat Quercitine prostaatkankercellen hittegevoelig maakt en daarmede als ondersteuning bij hyperthermiebehandelingen kan dienen!

Maandag 18 augustus:
Bereikte temperatuur 40.2 graden.
Vermeldenswaard: na het "doven der lichten" tijdens de afkoelingsperiode veel langer dan (voor mij) normaal een vrij hoge temperatuur behouden (van ruim 39 graden).

Woensdag 27 augustus:
Vandaag niet zo tevreden over mijzelf: bereikte temperatuur "slechts" 39.9 graden.
Tevens werd vanmorgen bloed afgenomen, dat weer wordt geprepareerd voor een tweede injectie (volgende week) met dendritische cellen.

Maandag 1 september:
Psa opgelopen van 28 (15 augustus) naar 34.

Woensdag 3 september:
In plaats van mijn lieve en zorgzame echtgenote Eline, is vandaag mijn lieftallige dochter Samantha (24) mee geweest naar Keulen.
Heerlijk om weer zoveel aandacht te krijgen, maar ook wat ontluisterend om er in het bijzijn van je dochter zo kwetsbaar en afhankelijk bij te liggen. Het is namelijk nauwelijks voor te stellen, dat je binnen een tijdsduur van circa 3 uren door enkele graden temperatuurverhoging dermate verzwakt.
In de afgelopen weken b.v. al 2 keer tijdens het douchen na de behandeling in elkaar gezakt van zwakte (sterke duizelingen), terwijl ik toch over een door veel sporten getraind lichaam beschik.

Samantha heeft enkele waarden opgetekend, die op het computerscherm te zien waren:
· aanvangstemperatuur: 37.4°C. als gevolg van de straling door de 4 opgestelde, sterke lampen reageert onmiddellijk het verdedigingssysteem in de vorm van hevige transpiratie, waardoor uiteraard enige afkoeling ontstaat, resulterend in
· het zakken van de (inwendige) lichaamstemperatuur naar 37.1 graden;
· vanwege de ongelijke strijd gaat daarna de temperatuur geleidelijk stijgen naar
· 40.4 graden
· mijn normale hartslag (tussen 50 en 60) bereikte tijdens de 3 uren een maximum van 120/min.
· na het, op mijn verzoek, uitzetten van de lampen (bij de gemelde temperatuur van 40.4) blijf je nog ongeveer 1 uur in handdoeken "ingepakt" liggen, waarbij de temperatuur geleidelijk zakte naar 39.5 (teneinde het bedoelde proces van afsterven van de kankercellen verder te verlengen),
· daarna "uitgepakt", opdat de temperatuur verder kan dalen, en trachten de bloedsomloop weer te normaliseren.
Na het aankleden werden (voor de 2e maal; zie hiervoor) de dendritische cellen ingespoten in de prostaat (heel even gevoelig) en in de rug (onplezierig; understatement).

's Avonds, ongeveer 6 uur na de inspuiting met dendritische cellen, werd ik thuis verrast door het volgende:
· op weg naar de keuken voor een glas appelsap werd ik plotseling overvallen door een hevig trillen en schokken; ik kon het glas niet meer vasthouden van de bruuske en ongecontroleerde bewegingen.
· van binnen had ik het gevoel, dat het daar vroor.
· Eline maakte voor mij 2 hete kruiken om me weer enigszins warm te krijgen.
· liggend in bed had ik het gevoel, dat mijn prostaat een vuurbal was.
· bovendien deed mijn scrotum en mijn prostaat dusdanig pijn, dat slapen niet tot de mogelijkheden behoorde.
· vrijwel ieder uur een geweldige aandrang om te urineren, terwijl de "buit" steeds slechts gering bleef en de lozing met grote moeite en zelfs pijn geschiedde.
· uit bed stappen gaf weer voldoende aanleiding tot hernieuwd schokken; een sensatie, die veel geleek op het gevoel bij een ejaculatie. Ik verkies daarbij overigens veruit deze laatstgenoemde optie!
· in de loop van de ochtend toch even in slaap gevallen, waarna ik drijfnat van het transpireren wakker werd. Een merkwaardige combinatie: van binnen koud en desalniettemin koorts.

Als ik al een conclusie mag trekken en wanneer er een relatie mocht zijn met de inspuiting met dendritische cellen, dan is zulks een positieve, omdat er dan sprake is van een wezenlijk effect op het beoogde gebied.

Er is echter één schaduwzijde:
Destijds heb ik de ellende bij mijn goede en zorgzame vader gezien, toen hij uiteindelijk niet meer kon urineren.
Vannacht heb ik pas echt begrepen welke paniek dat tot gevolg heeft!


Er bekruipt je dan het onplezierige gevoel, dat je toen niet voldoende hebt meegeleefd; dat valt helaas niet meer goed te maken.


Ik ontving een voor mij interessant bericht!
Hiervoor meldde ik u dat, na 7 hyperthermie behandelingen en 1 injectie met dendritische cellen, mijn psa bleek te zijn opgelopen van de waarde 0.4 (in juni 2003) naar de waarde 28 en daarna 34 (1 september). 
Dat dit mijn innerlijke rust geenszins ten goede kwam, maar dat ik de mogelijkheid open hield dat hiervoor ook een positieve verklaring te bedenken viel.
Welnu, die positieve verklaring verkrijgt nu enige extra voeding:

Mijn vriend en lotgenoot Jan G. ondergaat, simultaan met mij, ook de behandelingen in Keulen.
Zijn reacties op de behandeling zijn uitermate belangrijk, omdat hij geen Prostasol gebruikt (alleen Pectasol), terwijl ik -na de stijging van mijn psa van 0.4 naar 28- uit angst onmiddellijk weer teruggevallen ben op Prostasol.

Welnu, bij Jan bleek de psa tijdens zijn bezoeken aan Keulen te zijn opgelopen van 7 (zeven) vóór de aanvang van de behandeling naar 210 op 8 augustus.
Op 19 augustus bleek de psa echter weer te zijn gezakt naar 160 (dus zonder Prostasol) en op 28 augustus naar de waarde 113.

Morgen (vrijdag) gaat Jan weer naar Keulen voor hyperthermie en bloedafname ten behoeve van de injectie met dendritische cellen volgende week. 

Vrijdag 5/ zaterdag 6 september
Een wat trieste ervaring:
Ongelooflijke pijn bij het urineren en bloed en bebloed weefsel in de urine.
Het zien van bloed geeft toch altijd weer een, althans bij mij, onplezierige sensatie; zeker als je er de oorzaak niet van kent.
Aangezien de urine geen onwelriekende geur heeft, denk ik in eerste instantie aan een "beschadiging" (?) van prostaatweefsel bij de inspuiting van de dendritische cellen.
Aangezien Robert Gorter momenteel in de VS is, kan ik hem slechts per e-mail bereiken.
Ik ben benieuwd naar zijn visie!
Liever ware ik géén voorloper.

Zondag 7 september.
Reactie van Robert Gorter in de VS: ( de gelegde accenten zijn van mijzelf)
"Jammer, dat ik je e-mail pas vandaag kon lezen.
Het lijkt me heel waarschijnlijk, dat de ontstekingsreactie van de dendritische cellen komt.
Deze reactie duurt een paar dagen en neemt dan af.
Dat impliceert overigens wél, dat nu je psa een paar weken aanzienlijk verhóógd zal zijn.

Wanneer veel kankercellen afsterven komt er altijd een ontstekingsreactie en eventueel koorts. 
Als het derhalve binnen enkele dagen weer tot rust komt, dan mag je er van uitgaan dat dit de verklaring is; dus …. "gewoon" afwachten.
Mail me even je 06-nummer en ik bel je graag op vanuit San Francisco, OK?.
Heel veel groeten."

Noemt u mij eens een tweede specialist met zo'n persoonlijke betrokkenheid?!
Als Robert terug is in Keulen dan heb ik toch nog een vraag voor hem:
Het komt mij voor, dat het bij mij aanwezige kankerweefsel in de prostaat van een aanzienlijk grotere omvang is dan wat nu via de urine werd uitgescheiden.
Hoe krijgen we de rest weg?

Het antwoord op deze vraag is inmiddels gekomen.
Zondag 7/maandag 8 september.
Omdat we op maandag weer hyperthermie gepland hadden, verbleven we de nacht in een door Robert (met korting) geregeld hotel, enkele honderden meters verwijderd van de kliniek.
Gedurende deze nacht circa 10 maal (!) de toiletgang gemaakt en daarbij -onder niet geringe pijn- klonters weefsel kwijt geraakt.
De pijn met groot enthousiasme ondergaan, daarbij een componist zoekend die mijn gevoelens bij het "uitzwaaien" van het kankerweefsel muzikaal zou kunnen omlijsten.
Overigens kwam bij mij de vergelijking op met de barensweeën van een kraamvrouw, die haar pijnen, waarvan we als man nauwelijks een voorstelling kunnen maken, met liefde ondergaat, omdat ze zich realiseert wat haar beloning zal worden!

Op de kliniek uiteraard van mijn nachtelijke bezigheden kond gedaan, waarna onmiddellijk mijn urine werd onderzocht.
Zoals ikzelf reeds met zekerheid wist, mijn neus bedriegt mij daarin niet, geen ontstekingscomponenten.
Aanvangstemperatuur bij de hyperthermie: 37.9 graden, dus koorts (hetgeen te verwachten, gezien de activiteiten van mijn killercellen, en eindelijk een bevestiging van de "rode draad" in mijn persoonlijk verhaal, waarin ik als oorzaak van mijn kanker het niet functioneren van mijn immuunsysteem aangaf. Ik hoop vurig de juiste weg voor mijn lotgenoten voor te bereiden.)
Hoogst bereikte temperatuur: 39.6 graden (terwijl ik juist verwachtte met die hoge áánvangstemperatuur een record te zullen scoren)

Dinsdag 9 september
Nog vergeten u te melden, dat ik gisteren, voorafgaande aan de hyperthermie, drie capsules Quercetine had ingenomen om daarmede het hitte-effect op het tumorweefsel te intensiveren.
Vanochtend de doeltreffendheid ervaren van de combinatie dendritische celleen en hyperthermie.
Nieuwsgierig als ik -binnen onderhavige context- ben, had ik vannacht mijn urinelozing opgevangen in een grote glazen bloemenvaas en wie schetst mijn verbazing?
Een vrijwel ondoorzichtige vloeistof vol met, nu niet doorbloed, doch afgestorven celweefsel.

Grote uitbundigheid bij mij; grote gelatenheid bij Eline, die met een angstig gemoed al die ingrijpende processen volgt! 

Overigens een -althans voor mij- onbekend en interessant fenomeen:
Alhoewel "met vlagen" koorts (circa 37.8), gepaard gaande met hevige transpiratie, toch absoluut niet de daarbij gebruikelijke matheid; ben desondanks zoals gewoonlijk zeer energiek!

Dat er momenteel "intern" nog steeds processen voortgang vinden, moge blijken uit de grote gevoeligheid van de acupunctuurpunten in mijn voeten, die corresponderen met de prostaat; uit ervaring weet ik, dat dit onder meer kan duiden op een (verdere) verhoging van de psa. 

Maandag 15 september
Aanvangstemperatuur 37.5 graden Celsius (dus nog koorts)
Maximaal bereikte temperatuur 39.6 graden.
Opnieuw urine gecontroleerd: geen ontstekingscomponent.

Vannacht de glazen bloemenvaas wederom "in stelling gebracht", teneinde het effect van de combinatie hyperthermie en Quercetine te kunnen vaststellen:
Enorm veel bezinksel, dat ik -volgens onuitgesproken gedachten van Eline met enige overmoed- volhoud te bestempelen als afgestorven kankerweefsel.

Maandag 22 september
Aanvangstemperatuur nu 37.2 graden Celsius (de koorts neemt dus heel geleidelijk af)
Daarna gezakt naar 37.1 waarna geleidelijk gestegen naar 40.2
Daar was ik best wat trots op, maar de prijs daarvoor was enige uitputting!
Eline heeft me naar huis terug gereden.

Maandag 29 september
Aanvangstemperatuur 36.9 graden Celsius (eindelijk koortsvrij);
eindtemperatuur slechts 39.4 

Zaterdag 4 oktober
Symposium in Scherpenzeel
Aandachtig geluisterd hebbende naar de sprekers wil ik u het volgende niet onthouden:
1. Uit de bijdrage van prof. Gorter bleek mij, dat ik de hyperthermie niet als louter symptoombestrijding mag bestempelen.
Door de bereikte hoge lichaamstemperatuur krijgt het immuunsysteem (reeds versterkt door de injectie met dendritische cellen) krachtige impulsen om zich weer actief op te stellen. Dit verklaart dan tevens mijn ervaringen op dinsdag 9 september.
2. De bijdrage van prof. Pfeifer was zeker zinvol voor patiënten met een hoge psa en uitzaaiingen. Hij adviseert in die gevallen de combinatie van Prostasol, Curcumin Complex, MGN-3 en Imupros volgens een bepaald tijdschema. (zie: pagina 22/23 van het verslag van het symposium in Scherpenzeel) 
3. Dr. D. de Lange, als uroloog verbonden aan het MCRZ, deed zich kennen als een betrokken specialist met grote en actieve belangstelling voor ontwikkelingen binnen zijn vakgebied

Mocht u mijn bijdrage aan dit symposium alsnog willen lezen, dan zend ik u deze als attachment.

Vrijdag 10 oktober
· 's Ochtends de gebruikelijke Hyperhermie met
aanvangstemperatuur van 36.9 graden Celsius;
bereikte eindtemperatuur 39.7
· 's Middags, teneinde de behandeling te intensiveren,
een behandeling met lokale hyperthermie;
tijdsduur 50 minuten,
bereikte eindtemperatuur 47.2 graden Celsius
· Tevens bloedafname in de vroege ochtend ten behoeve van de derde laboratoriumproductie van dendritische cellen.

Vrijdag 17 oktober
· 's Middags begonnen met hyperthermie met
aanvangstemperatuur van 36.8 graden Celsius;
bereikte eindtemperatuur slechts 39.3
· Daarna de behandeling met lokale hyperthermie;
tijdsduur 60 minuten,
bereikte eindtemperatuur 48.4 graden
· Daarna de injectie met de inmiddels gearriveerde dendritische cellen.

De afbraak van kankercellen blijkt ditmaal nogal hevig te zijn, gegeven het feit dat mijn lymfklieren opspelen.
Heb daarom lymphdiaral ingenomen; een probaat homeopathisch middel.

Woensdag 22 oktober
· begonnen met lokale hyperthermie;
tijdsduur 60 minuten
bereikte eindtemperatuur 49.1 graden
· daarna hyperthermie;
aanvangstemperatuur 36.8 graden,
bereikte eindtemperatuur 39.3 graden
Wederom gedurende de nacht en de dag erna massa's dood weefsel in de urine, dus:
véél drinken, teneinde het lichaam daarvan zo snel mogelijk te ontlasten! 

Zaterdag 25 oktober 
Zojuist een voortreffelijk e-mail bericht van Robert Gorter ontvangen.
Ik citeer hier het relevante deel:

"De Maintrac bloedtest, opgesteld door het laboratorium, is inmiddels binnengekomen.
Er is een duidelijke teruggang van kankercellen te constateren:

de HEA*PSA positieve cellen zijn gezakt van 3.500.000 naar 753.000

Dat is het signaal dat nu - na een aantal maanden - je immuunsysteem in staat is ZELF de prostaatkankercellen te herkennen en te doden. 

Dit impliceert tevens, dat de tijd gekomen is om: 
· de frequentie van kóórtshyperthermie te verlágen van eenmaal per week naar eenmaal per 14 dagen en
· de frequentie van de lokale hyperthermie te verhogen van éénmaal per week naar twéémaal per week."

Einde citaat.
Vreugde alom!!!

Ik houd u van het verdere verloop op de hoogte.


 


Plaats een reactie ...

Reageer op "25 oktober 2003 blijkt een laboratoriumuitslag het aanslaan van deze aanslag te bevestigen."


Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Uw Ve Henk Sept >> Henk vertelt over het Keulse >> 25 oktober 2003 blijkt een >> 28 januari 2004 Henk zijn >> 11 juni 2004: dendritische >> 2 februari 2005: Henk nu 1 >> 23 september 2005: Henk krijgt >> December 2006: Henk heeft >> Uw Ve Henk Ohra >> Uw Ve Henk Zelfgenezing >>