Ostac - Clodronaat vermindert de kans op uitzaaiingen en recidief bij borstkanker.

9 april 2012: onderstaand artikel is uit 2001 en inmiddels zijn er natuurlijk veel meer studies gedaan naar de efecten van bisfosfonaten. Zie o.a onder Zometa informatie. Ik laat onderstaand artikel maar wel staan omdat onderstaande studie toch een fase III studie was en nog steeds op de site van de New England Journal of Medicin is te vinden

Bron: Met dank aan Willy Witsel die mij hierop attent maakte en ik heb onderstaande informatie van de site van the New England Journal of Medicin:

Duitse onderzoekers aan de Heidelberg universiteit hebben in een onderzoeksperiode van 1990 tot 1995 ontdekt dat wanneer vrouwen met borstkanker tijdens en na de reguliere behandelingen chemo, bestraling en hormoonbehandeling het middel Clodronaat (ook wel Ostac genoemd) toegediend krijgen deze vrouwen minder kans hebben op uitzaaiïngen en daarmee minder vaak een recidief krijgen en als gevolg daarvan minder vrouwen aan borstkanker stierven. Zie aanvullend ook kort bericht onder pagina kankersoorten-botkanker onder 'nieuw middel tegen botpijn bij botkanker', over studie en informatie over de aanmaak en bestrijding van 'osteoclats'.

Hiermee mijn (gebrekkige) vertaling van de informatie zoals op de site van de New England Journal of Medicin is te vinden:

Minder kans op uitzaaiïngen bij borstkanker als Clodronate wordt gegeven als aanvulling in de behandeling van borstkanker.
Ingo J. Diel, M.D., Erich-Franz Solomayer, M.D., Serban D. Costa, M.D., Christina Gollan, M.D., Ronald Goerner, M.D., Diethelm Wallwiener, M.D., Manfred Kaufmann, M.D., and Gunther Bastert, M.D.

Samenvatting
Bisfosfonaten zijn effectief tegen de afbraak van bot en botweefsel veroorzaakt door bepaalde ziektes omdat die de activiteit van osteoclasts (bottumoren) stimuleren. Bij patiënten die borstkanker hebben en uitzaaiïngen in de botten vermindert het bisphosphonaat clodronate (clodronate zuur) het aantal botproblemen. Experimenten in dieren en voorbepaalde (begrensde) klinische waarnemingen gaven aan dat een vroege clodronate therapie de uitzaaiïngen in de botten bij borstkanker vermindert. We onderzochten het effect van clodronate op het ontstaan en omvang van nieuwe uitzaaiïngen bij patiënten met borstkanker.

Het onderzoek:
Tussen 1990 en 1995 kregen 302 patiënten met primair borstkanker en tumorcellen in het beenmerg (de aanwezigheid daarvan is een risicofactor voor de ontwikkeling van uitzaaiïngen op afstand) clodronate met een dosis van 1600 mg. per dag (oraal gedurende twee jaar) 157 patiënten en 145 patiënten als standaard follow-up. De gemiddelde observatietijd was 36 maanden. Alle patiënten in beide groepen ontvingen standaard chirurgische behandeling en de normaal standaard gegeven hormoontherapie of chemotherapie.

Resultaten:
Uitzaaiïngen op afstand werden gevonden bij 21 patiënten in de clodronaatgroep en bij 42 patiënten in de controlegroep (P<0.001). Het ontstaan van zowel bot als ingewandenuitzaaiïngen (bv. lever )was significant lager bij de clodronate groep dan in de controle groep (P=0.003 voor zowel bot als ingewanden uitzaaiïngen). Zes patiënten overleden in de clodronategroep tegenover 22 patiënten in de controlegroep (P<0.001). Het aantal botuitzaaiïngen per patiënt in de clodronategroep was ruwweg de helft van het aantal in de controlegroep.(3.1 vs 6.3).

Conclusie:
Clodronate kan het ontstaan en aantal van nieuwe bot- en ingewanden uitzaaiïngen verminderen bij vrouwen met borstkanker met een hoog risico op uitzaaiïngen op afstand.

Van een vrouwelijke bezoeker kreeg ik de volgende reacties samengevat in onderstaand bericht:
Als aanvulling op je bericht over chlodronaat wil ik je even zeggen dat het toedienen van een bisfosfonaat in Nederland al langere tijd standaard behandeling is bij uitzaaiingen in de botten door borstkanker. Ik zelf krijg al vier jaar lang iedere 4 weken een infuus met 90 mg APD. Dit staat voor Aredia (= merknaam) dinatriumpamidronaat.
Voor alle duidelijkheid, ik heb dat middel pas gekregen toen er sprake was van uitzaaiingen in de botten. Twaalf jaar geleden heb ik een borstbesparende operatie gehad en de lymfklieren zijn verwijderd. Daarna ben ik 32 maal bestraald. Vier jaar geleden bleek dat er uitzaaiingen in de botten waren, o.a. op een ruggenwervel die daardoor was ingezakt. Deze is vier keer bestraald om het risico op meer inzakkingen (waardoor kans op een dwarslaesie) te verkleinen. Ook zijn toen mijn eierstokken verwijderd. De internist (Atrium Ziekenhuis Heerlen) schreef toen 40 mg APD per vier weken voor. Dat is aangepast naar 90 mg. na advies van een arts van het Anthonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis waar ik was voor een second opinion. Dus bij deze twee ziekenhuizen wordt het wel voorgeschreven. Pamidronaat is net als chlodronaat (en nog een ander soort dat in Amerika gebruikt wordt, maar hier niet is toegelaten) een bisfosfonaat, een middel dat pijn in de botten door uitzaaiingen zou verminderen en tevens de kans op botbreuken door botontkalking zou verminderen. Er is nog niet veel onderzoek naar voordelen op langere termijn bekend. Volgens mijn internist is de langste onderzoekstermijn twee jaar. Ik heb ooit een artikel gehad van Dr. Pinedo (Red: zie voor een integraal verslag van de lezing van Pinedo aan de universiteit van Utrecht waarin hij uitlegt waarom hij voorstander is van eerst chemo en bestraling en dan pas operatie waarbij immuunstimulerende middelen worden gegeven als aanvulling en dan pas operatie op pagina onderzoek en voeding) , die een groot voorstander van het gebruik van bisfosfonaten is omdat dit volgens hem ook invloed heeft op de kankercellen, maar helaas, ik kan het niet meer vinden. Bij mijn weten wordt het middel tegenwoordig ook aan reumapatiënten gegeven die door het gebruik van Prednison botproblemen hebben. (Noot red: zie voor artikel over middel tegen botpijnen op kankersoorten-botkanker

Informatie: From the Department of Obstetrics and Gynecology, University of Heidelberg, Heidelberg (I.J.D., E.-F.S., C.G., R.G., D.W., G.B.); and the Department of Obstetrics and Gynecology, University of Frankfurt, Frankfurt (S.D.C., M.K.) — both in Germany.

Address reprint requests to Dr. Diel at the Department of Obstetrics and Gynecology, University Hospital, Voss Strasse 9, 69115 Heidelberg, Germany.

Hier het Engelse artikel op de site van de NEJM

Background Bisphosphonates are effective against the increased bone resorption caused by certain diseases because they inhibit the activity of osteoclasts. In patients who have breast cancer and metastatic bone disease, the bisphosphonate clodronate (clodronic acid) reduces the frequency of skeletal complications. Experiments in animals and preliminary clinical observations indicate that early clodronate therapy reduces the incidence of new bony metastases in breast cancer. We investigated the effects of clodronate on the incidence and extent of new metastases in patients with breast cancer.

Methods Between 1990 and 1995, 302 patients with primary breast cancer and tumor cells in the bone marrow (the presence of which is a risk factor for the development of distant metastases) were randomly assigned to receive clodronate at a dose of 1600 mg per day orally for two years (157 patients) or standard follow-up (145 patients). The median length of observation was 36 months. All patients in both groups received standard surgical treatment and customary hormonal therapy or chemotherapy.

Results Distant metastases were detected in 21 patients in the clodronate group and in 42 patients in the control group (P<0.001). The incidence of both osseous and visceral metastases was significantly lower in the clodronate group than in the control group (P=0.003 for both osseous and visceral metastases). Six patients in the clodronate group died, as did 22 in the control group (P=0.001). The mean number of bony metastases per patient in the clodronate group was roughly half that in the control group (3.1 vs. 6.3).

Conclusions Clodronate can reduce the incidence and number of new bony and visceral metastases in women with breast cancer who are at high risk for distant metastases.

Source Information

From the Department of Obstetrics and Gynecology, University of Heidelberg, Heidelberg (I.J.D., E.-F.S., C.G., R.G., D.W., G.B.); and the Department of Obstetrics and Gynecology, University of Frankfurt, Frankfurt (S.D.C., M.K.) — both in Germany.

Address reprint requests to Dr. Diel at the Department of Obstetrics and Gynecology, University Hospital, Voss Strasse 9, 69115 Heidelberg, Germany.