Door Frank Eeken, 29 September 2008

 

Siliconen worden niet in de natuur gevonden. Eind 1800 werd door Professor F.S. Kipping (Nottingham University) siliconen uitgevonden: een lang, flexibel polymeer van silicium, zuurstof en koolstof, gemaakt van zich herhalende moleculen. Men weet niet precies wat er praktisch mee te doen, dus blijft het jarenlang een laboratorium-curiositeit. Sinds eind 1800Upon the medicinal properties of silica in cancer, fibroid tumors and diabetes" (Battye, R. F., 1874, Edinburgh Medical Journal. 20: 420-435 ). Het allereerst bekende vergrotende implantaat in 1895 was geprobeerd in Duitsland door Dr. Vincenz Czerny, gebruik makende van vrouwen' eigen vettig weefsel. Maar het lichaam was geneigd om snel het vet te re-absorberen. De procedure raakt uit de gratie rond 1940's. Rond 1900 een aantal andere substaties werden geprobeerd: ivoor, glazen ballen, rubber en Terylene wol. Experimenten met paraffine beginnen in 1889, ontwikkeld door de Oostenrijske chirurg Dr. Robert O. Gersuny ('Ueber eine Subcutane Prothese', Z Heilkunde, 9:1, 1900 ) die het injecteerde in de scrotum van een jonge man ter vervanging van weggesneden zaadballen. Gersuny' procedure werd uitgebreid naar borstvergroting. Paraffine injecties waren erg populair gedurende 1900-1914. In 1902, H. Eckstein ('Ueber Subcutane und Submukose Harkparaffinprothesen', Dtsch Med Wochenschr 28:573, 190223) rapporteerde over de nadelen en complicaties: infecties, verharding van de borst en tumor-achtige knobbels. De techniek wordt verlaten rond 1920's. In 1930 wordt siliconen commercieel ontwikkeld door Frank Hyde (Coming Glass Works in een werkrelatie met Dow Chemical Company (Dow-Corning Corporation)). Op 26 februari 1971 ontving James Hyde van Dow Corning een van de hoogste prijzen in de scheikunde voor z'n belangrijke (ontwikkeling's) rol in de ontwikkeling van een veelzijdig familie van synthetische substanties: de siliconen, gebruikt in vliegtuigen en keukens, chirurgie en ruimtepakken van astronauten en een brede variatie van andere produkten. Begin 1940's wordt siliconen gebruikt als smeermiddel en koelmiddel in de industrie. De grootste fabrikant van siliconen prothesen is het Amerikaanse bedrijf Dow Corning, een wereld leider op het gebied van siliconen-gebaseerde materialen: en een joint venture gedurende WOII in 1943 van Corning Glass Works en Dow Chemical Company (moederbedrijf), waar de veelbesproken farmacoloof en chemicus Alexander Shulgin in 1960 z'n carrière begon met menselijke experimenten / onderzoek naar vele chemische stoffen op psycho-actieve werking. Doel van de joint venture ? Ontwikkeling en productie van siliconen (silicone polymeer) voor militair gebruik. Plastische chirurgie groeide tijdes WOII wegens de vele oorlogsslachtoffers in o.a. Engeland. Aan het eind van WOII, toen de militaire contracten eindigden, was siliconen een produkt zonder markt. Dow Chemical deed menselijk toxicologisch onderzoek op siliconen voor biomedische toepassingen namens Dow Corning in 1948, en zette dit voort tot op z'n minst 1959. Dow Corning bracht siliconen prothesen vanaf 1962-1963 op de markt. Dow Corning Wright is ook onderdeel van de joint venture tussen Dow Chemical Company en Corning Inc. sinds 1977. DC Wright --fabrikant van medische hulpmiddelen (v.b. heup protheses) en chirurgische instrumenten-- was ook de marketing arm voor de siliconen borst implantaten (SBI)., hebben individuen lichaamsvreemde substanties geinjecteerd of geimplanteerd in het vrouwen lichaam voor vergroting of reconstructie. "

( BBC, 13 February 2006 ) "Fifty years ago, American scientists were in a frantic race to counter what they saw as the Soviet threat from germ warfare. Biological pathogens they developed were tested on volunteers from a pacifist church and were also released in public places. The remarkable story is told in a BBC Radio 4 documentary, Hotel Anthrax..." http://news.bbc.co.uk/1/hi/programmes/file_on_4/4701196.stm

Dow Chemical, opgericht in 1897, is de grootste internationale chemische bedrijvengroep in de wereld (156 landen) met z'n hoofdkantoor in US Midland, Michigan. De visie van de huidige Chief Executive Officer (CEO), Mr. Andrew Liveris: "bijdragen aan het creeeren van een betere wereld". http://www.nationmaster.com/encyclopedia/Dow-Chemicals

In 1965 werd in Nederland, in Zeeland, in Terneuzen een fabriek van Dow Chemical geopend door Prins Bernhard. Dow kwam in opspraak gedurende de Vietnamoorlog (1961-1971) wegens z'n productie voor het Amerikaanse leger van chemische wapens: Agent Orange (ontbladeringsmiddel) en napalm (brandbommen), waarmee velen (kinderen) afschuwelijk door werden verminkt. Agent Orange veroorzaakt chlooracne, de ziekte van Hodgkin, verschillende soorten kanker, aantasting van perifere zenuwstelsel. Agent Orange: "The Chemical Terror of Vietnam". Agent Orange, op zich vergif, werd hevig vervuild met dioxin, een van de meest giftige chemicalien ooit bestudeerd, en boven Vietnam gedumped, uitgesproeid. Miljoenen liters. Dow en andere fabrikanten waren bewust van de vervuiling maar hielden het geheim voor de US regering. In 1971 kwam Dow Terneuzen in opspraak wegens lozingen stoffen in en verontreining van de Westerschelde. Ontbladering door dioxine (agent orange) van Dow Chemical leverde in 1983 in Brazilië ca. veertig doden en dood vee op. In 1984 leidde een proces van Vietnam-veteranen tegen firma's die agent orange produceerden tot een schadevergoeding van 180 miljoen dollar. In 1987 meldde het 'NOS-Journaal' en 'Brandpunt' dat gif, vaten met chemisch afval, was ontdekt in Terneuzen en dat Dow Chemical toegegeven had dat gif gestort was wat leidde in 1989 tot een Nationaal Milieu Beleidsplan. In 1992 kwam ter sprake dat het plaatsje Boerengat in de gemeente Terneuzen moest verdwijnen in verband met de uitbreiding van een fabriek van Dow Benelux. Ook 'Hier en Nu' (juli 1994; NCRV) besteedde hier aandacht aan. In 1996 ontving Dow Chemical Nederland een, door de overheid uitgereikt, certificaat voor Dow's "moderne bedrijfsfilosofie": vernieuwing, schoner produceren en milieuverslaggeving ('Kenmerk', IKON). Greenpeace voerde in 2003 actie bij Dow Chemical in Terneuzen in verband met het chemisch afval, de giframp in het Indiase Bhopal in 1984 bij Union Carbide Company van eigenaar Dow. In 2003 begint de bodemsanering in de polder bij het Zeeuwse Zaamslag: lekkende vaten met chemisch afval van Dow Benelux. Begin juni 2008 is er een inval door Justitie bij het Amerikaanse chemieconcern Dow Benelux in Terneuzen wegens een aantal incidenten waarbij gevaarlijke stoffen zouden zijn vrijgekomen.

 

De high-tech regio Silicon Valley in Californië is vernoemd naar het scheikundig basis element Silicium (Si): in het engels 'Silicon'. Silica, of de scheikundige formule SiO 2, is hoe het wordt gewonnen vanuit de aarde. Silica is 45% Silicium / Silicon. Silicone gel, gebruikt in borstimplantaten, is syntetisch materiaal wat 38% Silicium / Silicon bevat. Silicium / Silicon wordt gebruikt als grondstof voor de productie van siliconen. Siliconen is een verbinding van zuurstof en het element Silicium, het basismateriaal van computerchips. Silicium zit in siliconen computer chips als ook in borstimplantaten.

 

Siliconen rubbers werden uitgevonden in 1945 en gebruikt in vliegtuigen. Ondanks gebrek aan goedkeuring van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), die goedkeuring moet verlenen voordat een produkt op de markt mag komen, deden artsen echter experimenten met vloeibare siliconen injecties voor borstvergroting. Amerikaanse onderzoekers ontdekken in 1945 dat in Japan losse siliconen geinjecteerd werd in de borsten van bargirls en pleziermeisjes in een poging meer westers te lijken en de Amerikanen die gestationeerd waren in Japan tevreden te houden (Hilts and Foreman). De Japanse borsten waren te klein, in Amerikaanse ogen en geloof.

 

In 1948 beschreef een artikel 'Toxicological Studies on Certain Commercial Silicones' (Journal of Industrial Hygiene and Toxicology), over toxicologisch onderzoek naar diverse siliconen, de gevaren op de werkplaats waar met siliconen werd gewerkt. De conclusies waren dat commerciele siliconen als een group, fysiek "inert" (niet werkzaam in het lichaam) waren en erg laag in giftigheid. Het artikel waarschuwde ook dat bepaalde typen siliconen bepaalde potentiele gevaren had, een risico van fysieke schade: irritaties, necrose, vertraagde groei, toename in gewicht van bepaalde interne organen, ademhalings falen, en de dood. Dow Chemical co-auteur van het artikel, naast H. C. Spencer en S. L. Bass, was toxicoloog Dr. Verald K. Rowe: lid van de National Academy of Science, National Research Council (1964-1972), assistant Directeur (1965) van de Biochemical Research Laboratory / Chemical Biology Research, president van de Society of Toxicology SOT (1966-1967), lid van veel professionele organisaties (b.v. American Chemical Society) en commissies (gesponsored door de Environmental Protection Agency en het National Cancer Institute), president van de American Industrial Hygiene Association (1973-1974). Dow Corning had een nieuw gecreeerde onderzoeksgroep ingesteld, geleid door Don Bennett, welke gehuisvest was aan het eind van de straat bij Dow Chemical, de Biomedical Research Laboratory genaamd: "to probe the potential utility of such silicon chemicals across the broad disciplines of biology, i.e., plant sciences, microbiology and animal science". Verland K. Rowe had in 1937 een positie in het Biochemical Research Laboratory van de Dow Chemical Company geaccepteerd (testen methodologieen): adviseur van de Vice President voor de Health and Environmental Sciences / Research van de Dow Chemical Company. Dow Chemical werd geinformeerd door V.K. Rowe in 1955 dat siliconen zich verspreiden door het lichaam en schade veroorzaakt aan organen. In 1973 was V.K. Rowe Directeur van Toxicologische Zaken in de Health and Environmental Sciences / Research van de Dow Chemical Company. V.K. Rowe had in 1968 aanbevolen dat Dow Corning een in-house toxicologisch laboratorium zou oprichten zodat het mogelijk voor ze was om "de fysiologische eigenschappen van alle zulke materialen zouden weten en begrijpen". V.K. Rowe was (co)auteur van meer dan 80 wetenschappelijke publicaties:

- '20 percutaneous applications of all silicone fluids for one month produced no adverse effects' (Rowe, V. K., Spencer, H. C. & Bass, S. L., 1948, J. industr. Hyg., 30, 332 )

- Long-term study: rats were kept on a diet of silicone fluid for two years. "No difference between tests and controls" (Rowe, V. K. Spencer, H. C. & Bass, S. L., 1950, Arch. industr.Hyg., 1, 539 )

Volgens hun eigen documenten www.chemicalindustryarchives.org zworen Dow Chemical en andere bedrijven samen sinds begin 1960's om de ernstige gevaren te verbergen van vinyl chloride blootstelling voor de eigen werknemers. Testen, gedaan in 1959 op ratten, (proef)konijnen en honden , bij Dow Chemical's Biochemical Research Laboratory openbaarde de gevaren. Nadelige effecten op de lever werden gezien in dieren die slechts 100 deeltjes per miljoen van vinyl chloride inhaleerde, een fractie van de concentratie waaraan de meeste werknemers werden blootgesteld. In een brief aan B.F. Goodrich (Chemical Co.'s industriele hygiene directeur) op 12 mei 1959, benadrukte een van de Dow wetenschappers, V.K. Rowe, de experimentele bevindingen en concludeerde dat vinyl chloride "nogal wat merkbaar letsel" kon produceren onder werknemers die regelmatig blootgesteld werden aan 500 deeltjes per miljoen, dan de vrijwillige standaard. V.K. beeindigde z'n brief door op te merken: 'Zoals je kunt waarderen, deze opinie is nog niet gereed voor verspreiding en ik zou het waarderen als je het vertrouwelijk zou houden, maar gebruik het zoals je wilt in in eigen werkzaamheden'". http://www.pbs.org/tradesecrets/docs/pdf/BOB_20010215_155937.pdf

V.K. Rowe's pleidooi voor vetrouwlijkheid was bijna niet nodig. Volgens Jim Morris van de Houston Chronicle (in 'For years, makers and users of vinyl chloride concealed the terrible truth: The chemical can cause cancer'www.chron.com/content/chronicle/special/vinyl/index.html ), de eigen documenten van de industrie "stelde een raamwerk voor van dubieuse wetenschap en angstvallige public relations, gecoordineerd door de industries belangrijkste handels organisatie met twee dominante themas: vermijden van openbaring en aansprakelijkheid ontkennen". De chemische bedrijven verborgen de feiten dat ze "op z'n minst twee generaties van werknemers hadden blootgesteld aan buitensporige niveau's van een krachtige kankerverwekker gericht op de lever, hersenen, longen en bloed vormende organen". En terwijl de documenten aantonen dat de industrie vrijelijk gezondheidsinformatie deelden onder elkaar, "waren de bedrijven ontwijkend ten aanzien hun eigen werknemers en de overheid". schreef Jim Morris. "Ze waren niet bereid om de groeiende markt voor polyvinyl chloride (PVC) plastic, gebruikt in alles van leidingen tot tuinslangen, te verstoren". Echter, het tot 2001, toen een 90-minute Tv-special door PBS en Bill Moyers, "Trade Secrets" www.pbs.org/tradesecrets/program/vinyl.html de misdadigheid van de chemische industrie onder de aandacht bracht van het grote publiek. "Het gaat allemaal om het geld", concludeerde Ray Reynolds, de Vista voorzitter van Oil, Chemical and Atomic Workers Local 4-555, "Al deze jaren, geloof ik, dat ze mensen hebben vermoord, maar dat ze een dollar-teken erop hadden gezet". http://www.studentsforbhopal.org/DirtyDow.htm

- Vroege onderdrukking van bewijs van lever schade

- Bewijs van niet-lever kanker

Environmental Protection Agency (EPA)'s cover-up aktiviteiten - In 1965/1966 onder leiderschap van Dow Chemical's V.K. Rowe en Dr. Albert Kligman (professor Dermatologie, University of Pennsylvania), werden gevangenen, opgesloten in de Holmsberg gevangenis, gebruikt als proefkonijnen voor experimenten: pure dioxin werd aangebracht op hun huid. De gevangenen werden ziek: kanker. Echter volgens Dow, zonder de beschikbaarheid van medische dossiers, ontwikkelden de gevangen: "Chloracne maar geen andere gezondheidsproblemen". De gevangenen zochten hulp bij EPA maar EPA wees hun claims af en "verloor" hun dossiers.

# - In 1978 ontdeed de US Afdeling van Defensie zich van z'n resterende voorraad van Agent Orange. Het werd verbrand op zee bij Johnson Eiland. De EPA 1978 veiligheidsinstructies voor de bemanning van het verbandingsschip Vulcanus vermeldde: "De hoge giftige verontreiniger in Herbicide Orange is 2,3,7,8-tetrachlorodibenzo-p-dioxin. De US Air Force had Herbicide Orange voorraden geanalyseerd en vond TCDD concentraties van 0.05 tot 47 ppm (deeltjes per miljoen). Times Beach werd geevacueerd bij 2 ppb (deeltjes per miljard)". De EPA 1978 veiligheidsinstructies werd samengesteld met medewerking van Dow Chemical's V.K. Rowe, die: "Dow's voornaamste man was in het vertellen aan klanten dat er geen problemen waren met hun verdelgingsmiddel, terwijl hij in het geheim aan Dow's management schreef dat TCDD 'het meest giftige materiaal ooit bestudeerd is'". (David Kay, 'The Big Lie: 9/11 and the Government's Complicity in Mass Murder', 2005 )

# - In 1979 schreef EPA's Mike Dellargo een rapport, als weerlegging van Dow Chemical's leugens, welke het meeste identificeerde wat in de 1994 officiele versie uiteindelijk werd toegegeven. Onder andere: "'TCDD is 10 keer meer krachtig dan de krachtige menselijke kankerverwekker aflatoxin', 'TCDD is een complete kankerverwekker als toegebracht op de huid', 'Melk en vlees zijn een serieuse bron van TCDD besmetting. Tegen 1991, bevatte het complete voedsel aanbod, vooral dierlijke producten, zoveel dioxin dat de gemiddelde Amerikaan hoeveelheden tot zich nam van 150 tot 500 keer EPA's 'aanvaardbare' dosis voor dagelijks gebruik".

# - EPA hield schorsings/opzeggings hoorzittingen. Dr. V.K. Rowe gaf directe Getuigenis voor de US Environmental Protection Agency (EPA) op 13 november 1980: "Dow begon met produceren van 2,4,5-T in 1950...(...)...Bovendien, de resultaten van de laboratorium tests toonden dat elk van de geteste klinische parameters vielen binnen het normale bereik, en 'waren niet schadelijk voor de studieobjecten'...(...)...In januari 1968, was ik verbaasd een brief van Dr. Kligman te ontvangen die nieuwe resultaten rapporteerde....De resultaten van alle testen waren binnen normaal beeik en er was geen bewijs van giftigheid of ziekten, anders dan de chloracne, onder geen van de studieobjecten......" (In Re: The Dow Chemical Company, et al., FIFRA Docket Nos. 415, etal. Date Served: 30 October 1980 http://www.nal.usda.gov/speccoll/findaids/agentorange/text/01025.pdf )

# - "Belangrijke getuigenissen over deze experimenten kwamen aan het licht in de 1980 EPA hoorzittingen. Mr. Rowe getuigde over ze. Geen morale verontwaardiging hier. Rowe weigerde om vervolg te geven op de conditie van deze gevangenen, wilde niet iets wat leek op een medische keuring uitvoeren, en de zaak werd geseponeerd. Het resultaat ? Dow Chemical kon doorgaan met het claimen dat 'Buiten een geval van chloracne, er niets fout is met iemand die blootgesteld is aan Agent Orange'. De EPA liet een krachtige kans liggen om lichamen met bekende blootstelling te controleren" (EPA Collusion with Industry: A Very Brief Overview, Editor Liane C. Casten, Environmental Task Force Chair of Chicago Media Watch, testimony to EPA), hearing of December 14, 1994 http://www.greens.org/s-r/078/07-47.html ).

# - Studie door Columbia University: schatte dat "op z'n minst 2.1 miljoen maar misschien zoveel als 4.8 miljoen mensen aanwezig waren gedurende het sproeien" van Agent Orange over Vietnam (JM Stellman, Et al., 'The extent and patterns of usage of Agent Orange and other herbicides in Vietnam', Nature, Vol. 422, 17-04-2003 ) "Een studie door de Journal of Occupational and Environmental Medicine vond verhoogde niveaus van TCDD (de meest giftige chemicalien uit de dioxin familie) in 95% van de bloedmonsters, afgenomen bij bewoners wonende in Bien Hoa City, meer dan 30 jaar nadat het sproeien was gestopt" (Tran, Tini, 'Study: Agent Orange Still in Vietnam', AP, 11-08-2003 ). In 2004 tekende de Vietnam Association for Victims of Agent Orange de eerste rechtszaak ooit, in de Verenigde Staten aan op zoek naar compensatie van Dow, naast 36 andere bedrijven, voor de Vietnamese slachtoffers van Agent Orange. In 2005 werd de zaak niet ontvankelijk verklaard.

De behoefte aan een internationaal instrument voor bedrijfsmatige verantwoordelijk- en aansprakelijkheid. (Greenpeace International, Juni 2002 )

Op 3 december 1984 was de wereld getuige van de meest ernstige chemische ramp ooit toen een gas lek in de Union Carbide fabriek in Bhopal, India, op z'n minst 8,000 werknemers en bewoners in de eerste drie dagen na de ramp doodde en permanent letsel veroorzaakte aan meer dan 150.000...Greenpeace: "De meest basis principes van recht zijn ontkend. Misinformatie en liegen zijn de norm. Winsten worden nagestreefd onafhankelijk van de kosten voor mensen en milieu'.

De primaire locatie van schade is New Plymouth, alhoewel Ivon Watkins Dow (IWD) producten die 2,4,5-T bevatte uitgebreid werden gesproeid over Nieuw Zeeland's landbouw grond en bossen om het onkruid onder controle te krijgen. IWD importeerde trichlorophenol (TCP) vanuit de USA en Duitsland tot 1969, toen productie van TCP begon in New Plymouth. In 1987, was deze fabriek de laatste in de wereld die nog steeds 2,4,5-T produceerde. 2,4,5-T was een van de ingredienten in de befaamde chemische substantie, agent orange, welke gebruikt werd als ontbladeringsmiddel in de Vietnam oorlog. In 1985 werd gerapporteerd dat het bedrijf zei dat in geen geval het bewezen is dat diozin verantwoordelijk is voor permanente schade aan mens of milieu. Ironisch, volgens een 1965 interne memo geschreven door Dow's toxicoloog directeur, Dr. V.K. Rowe: "Zoals je wel weet, hadden we een serieuse situatie in onze fabriek wegens besmetting met 2,4,5-trichlorophenol met onzuiverheid, van welk de meest actieve 2,3,7,8-tetrachlorodibenzo-p-dioxin is. Het materiaal is uitzonderlijk geiftig, het heeft enorme potentie voor het produceren van chloracne en systeem letsel". Verder, volgens een recent Reuters rapport, had de US Air Force sterke linken gevonden tussen volwassenen diabetes en Agent Orange.....

Medestudie en collega van V.K. Rowe op de Dow Chemical Company (Laboratory Health and Environmental Research) was onderzoeks patholoog-toxicoloog Prof. Richard J. Kociba, principal reviewer Cornel University. Prof. Richard J. Kociba maakt deel uit van de Society of Toxicology SOT (Program Committee 1979-1982, Liaison with American College of Veterinary Pathology) en publiceerde o.a. "Three-generation reproduction study of rats given 2,3,7,8-tetrachlorodibenzo-p-dioxin (TCDD) in the diet" (Murray, F.J., F.A. Smith, K.D. Nitschke, C.G. Humiston, R.J. Kociba and B.A. Schwetz, Toxicology and Applied Pharmacology, 50:241-252, 1979). Prof. Richard J. Kociba getuigde als getuigen op de EPA Dow Pre-hoorzitting No. 4 (295) over 2,4,5-Trichlorophenoxyacetic Acid (de giftigheid van 2,4,5-T en TCDD gebaseerd op 90 dagen studies van herhaalde dosis aan ratten) gehouden op 20 februari 1974 welke concludeerde dat: "Uiteindelijk, geen van de partijen zal 'winnen' of 'verliezen' als 2,4,5-T goedgekeurd of verboden wordt. Ook al zou Dow wegbuigen (welke intentie het niet heeft), het publiek heeft recht op een rechtvaardige en juiste conclusie ten aanzien of het het produkt kan gebruiken". Jaren later werden de 'Vinyl Chloride Samenzweringen' geopenbaard: "voor jaren, de makers en gebruikers van vinyl chloride verborgen de vreselijke waarheid: de chemicalie kan kanker veroorzaken".

# - Dow Chemical's hoofd toxicoloog Dr. Verald K. Rowe ging met pensioen in 1979 toen hij een van de vier Dow wetenschappers was met de hoogste titel voor onderzoeker. Research Fellow. Verald Rowe overleed op 28 februari 2004. Collega Richard J. Kociba concludeerde dat V.K. Rowe: "een werkelijk belangrijke bijdrager was aan beide de formatie en vooruitgang van toxicologie, leidende tot de belangrijke en gerespecteerde wetenschappelijke discipline die het vandaag de dag is. We zijn allen diepe dankbaarheid verschuldigd aan V. K. Rowe voor niet alleen z'n rol in de aanvang oprichting van Society of Toxicology SOT, maar ook voor z'n belangrijke bijdragen aan de gehele wetenschap van toxicologie" (Toxicological Sciences 79, 209-210, 2004 ).

 

In 1950 rapporteerde RR de Nicola ('Permanent artificial (silicone) urethra', J Urol 63:168, 1950 ) de eerste implantatie van siliconen rubber ter vervanging van een pisbuis. De eerste siliconen implantaat in een mens. In 1950 voerden Dow Chemical en Dow Corning studies uit welke giftige gevaren demostreerden geassocieerd met Dow Corning siliconen.

 

In 1950 - 1960, de jaren waarin Jane Russell en Marilyn Monroe een weg wezen, werd het gebruik van siliconen-injecties direct in de borst populair. Ondanks problemen: ontstekingsreacties. Eerst in Japan en later verspreid naar de Verenigde Staten, populair onder topless danseressen in San Fransisco en Las Vegas. Beroemd topless danseres Carol Doda: "Science has invented all these new wonderful things, Why shouldn't we use them?". In Japan worden siliconen injecties verboden wegens gevaarlijke bijwerkingen, migratie naar andere delen van het lichaam, veroorzaken van infecties, ernstige ontstekingen, formatie van harde knobbels, immuun systeem ziekten, kanker en de dood. Hierdoor werden siliconen injecties nooit goedgekeurd in de US.

 

Een korte-termijn studie werd uitgevoerd: ratten kregen een dieet welke siliconen bevatte. Resultaat ? "Geen nadelige effecten". Honden werden een dieet, siliconen bevattende, gegeven: "Geen abnormale bevindingen", "De lever van alle honden die siliconen vloeistof gevoerd waren, maar niet de controle, presenteerden bruin/zwarte afzettingen, gelijke afzettingen werden ook gevonden in de interlobular gal kanaal" (G.P. Child, H.O. Paquin & W.B. Deichmann, 1951, Arch. industr. Hyg., 3, 479 ).

 

In begin 1952, werd een programme overeengekomen met fabrikant (o.a. DES) Eli Lilly voor de pharmacologische bestudering van gesorteerde organofunctionele siliconen samenstellingen: "De screening van deze samenstellingen tonen aan dat een grote hoeveelheid organofunctionel siliconen samenstellingen en polumeren totale onverwachte activiteiten hebben. Bepaalde soorten bewezen accuut giftig te zijn, ook al waren nauwe gelijkwaardige structuren niet bijzonder giftig waren".

 

De chemische divisie van de General Electric Company, Waterford, N. Y kondigde eind maart 1954 aan drie nieuwe applicaties van siliconen voor consumenten produkten en de ontwikkeling van een nieuwe familie van siliconen vloeistof. De nieuwe produkten hadden "waarde voor textiel, flessen en leer" (New York Times, 1 april 1954, pg. 51 )

 

In 1954 vind een Dow Corning Chemical studie dat een chemicalie in siliconen, silica, een "hoge graad van giftigheid" heeft, maar deze studie wordt niet publikelijk bekend gemaakt. Dow Chemical werd geinformeerd door wetenschapper H.C. Spencer in 1954 dat siliconen gezondheidsproblemen veroorzaakte. De testen toonden aan een "high order of toxicity from dust inhalation".

En Dow Chemical werd in 1955 geinformeerd door Dow Chemical wetenschapper V.K. Rowe dat siliconen zich door het lichaam verspreiden en schade aan organen veroorzaakt.

 

Een korte-termijn studie: ratten werden gehouden op een dieet welke siliconen emulsie bevatte. Resultaat ? "Geen nadelige effecten" (J. Frodsham, 1956, Unpublished report No. 1HR/63, Imperial Chemical Industries Ltd., Industrial Hygiene Research Laboratories). In 1956 bekijkt een Dow Corning Chemical studie de vraag van veiligheid van siliconen, en wederom wordt dit verzwegen voor het publiek. Siliconen vloeistof, gevoed aan laboratorium honden, wordt gevonden door het hele lichaam and zetelen in vitale organen. In 1956 in de introductie paragraaf van een Dow Corning studie ('The Physiological Assimilation of Dow Corning 200 Fluid': de Chenoweth studie), met co-auteur, Dow Chemical's M. B. Chenoweth, werd genoteerd dat eerdere Dow Chemical experimenten aangetoond hadden dat veel siliconen inert waren en dat het toenemende gebruik van siliconen voor medische doeleinden een behoefte had gestimuleerd voor informatie over hun biologische verdelingen. De studie onthulde verder dat, wanneer geinjecteerd 'intramuscularly' in ratten en oraal gegeven aan honden, Dow Corning 200 vloeistof ('DC 200') gemigreerd was naar alle belangrijke organen van het lichaam: "A lactating dog fed with the material has siloxane in the skin and hair, brain, bile, liver, kidney, heart, milk, urine, skeletal muscle, lung, adrenal, and blood". De studie werd niet gepubliceerd aan de medische of wetenschappelijke gemeenschap. DC 200 vloeistof is chemisch gelijkwaardig aan de Dow Corning 360 vloeistof ('DC 360') welke gebruikt wordt in borst implantaten.

.

Dow Chemical's dr. V. K. Rowe was in 1957 gevraagd door Dow Corning om studie te doen op zes Dow Corning siliconen materialen. Dr. Rowe ontwierp het test protocol voor het siliconen giftigheidsonderzoek. De studie ('de Miami studie'), het testen werd uitgevoerd door Dr. William Deichmann op de Universiteit van Miami School of Medicine. Het orginele rapport, bereid door D Dr. W. Deichmann (5 oktober 1957 ), was een rapport over 6 siliconen materialen, maar gewijzigd om één samenstelling te verwijderen en om alle nadelige effecten te verwijderen die geidentificeerd waren in Dr. Deichmann's originele rapport. Het gewijzigde rapport (5 Dow Corning siliconen), geproduceerd door Dow, concludeerde dat geen van de Dow Corning 200 Fluids enige schadelijke effecten veroorzaakten. De gewijzigde versie van Dr. Deichmann's rapport noteerde: "Only 1 rat died and there was an apparent decrease in the number of leukocytes. This is not statistically significant" terwijl in werkelijkheid "2 rats died during experiment there was a marked decreased in the number of leukocytes. This difference is considered statissignitically significant".

 

In 1957reviewed door V.K. Rowe, et al. ? "High levels of Dow Corning's silica dust severely damage the breathing apparatus of test rats" en "If fibrotic changes of the lungs develop in man, they will probably be diffuse in character. If exposure is stopped, a measure of recovery is quite possible" gaven Dow Chemical en Dow Corning gezamenlijk opdracht voor de 1957 Saranac Lake Laboratories studie. Conclusies,

 

In 1959 werd de non-profit Center for Aid to Medical Research opgericht door Dow Corning, als een antwoord op vragen van de medische gemeenschap over de medische applicaties van siliconen. Het Center voorzag de medische gemeenschap met medische produkten en onderzoek ten aanzien van het gebruik van siliconen voor medische applicaties. Een lange-termijn studie: ratten werden een dieet gegeven welke siliconen vloeistof bevatte en observeerde ze voor twee jaar. Resultaat ? "No consistent adverse effects", "The consistent slight weight increase of the small gut was not statistically significant. No silica was found in the gut wall or any undue rise in other organs. Tumoric incidence was not abnormal" (Frazer, A.C., 1959, Unpublished report dated November).

 

De pop Barbie, symbool van westers speelgoed, het ideaalbeeld van de Amerikaanse vrouw met een erotische uitstraling , van de Amerikaanse speelgoedfabrikant Mattel werd geboren in 1959. Het jaar waarin massaproductie van Barbie begon. Ten tijde van de raciale onlusten in de Verenigde Staten en de Vietnam-oorlog eind jaren '60 onstond een marketing-strategie dilemma hoe Barbie re positioneren. Barbie werd o.a. gemaakt in lage-lonenlanden. In het radio-programma 'Het voordeel van de twijfel' (1996; HOS) vertelden arbeidsters uit Thailand over ziekmakende en dodelijke arbeidsomstandigheden voor enkele dollars per dag. Barbie's mannelijke partner (1961) heet Ken..Barbie heeft door de jaren heen diverse 'makeovers' gekregen conform de maatschappelyke ontwikkelingen b.v.: Afro-Amerikaans, urban-look, in een rolstoel, kortere rok en kleinere borsten. Uit de notities van een brainstorming's sessie van Mattel's 'Future of Barbie': "- Concept: Super Malleable Barbie. - Description: Produce Barbie dolls using the Dow Corning 3179 dilatant compound (a mixture containing silicone oil and boric acid, commonly known as Silly Putty). -Pro: Barbie can bounce. - Con: When Barbie pretend-falls asleep whilst pretend-reading a newspaper, the newsprint will show up on her face. - Potential slogan: 'Ken will thank you.'".

 

In begin jaren 1960 benaderde plastisch chirurg en onderzoeker Dr. Thomas Cronin (Baylor University www.baylor.edu) Dow Corning over de mogelijkheid van het gebruik van siliconen in borst implantaten. Een korte termijn studie: ratten ontvingen siliconen vloeistof. Resultaat ? "Geen belangwekkende nadelige effecten" (W.E. MacDonald, G.E. Lainer, W.B. Deichmann, 1960, Arch. industr. Hyg., 21, 514 ). Franklin L. Ashley, T.D. Rees, en chirurg Dick Goulian (Professor of Surgery, director of training for plastic surgery, longtime Director of the Division of Plastic Surgery at the New York Hospital-Cornell University Medical Center) beginnen in 1960 studies in laboratorium dieren. Uiteindelijk werden meer dan 1000 test-dieren geinjecteerd met een PMS ('purified medical-grade silicone'). Noot: Botox is een purified medical grade. In de 1960's overleed een 40-jarige vrouw na borst injecties toen een deel van de siliconen vloeistof in haar longen terecht kwamen. Later in 1960 werden in California en Nevada wetten aangenomen tegen siliconen injecties. Ze werden geclassificeerd als zijnde misdadig (strafbaar feit). Vrouwen soms zochten medische hulp voor complicaties tot 30 jaar nadat een siliconen injectie was gekregen. De praktijken duiken ondergronds op.

 

Een korte termijn studie: ratten kregen een mix gevoed van vloeibare dimethylpolysiloxane en silica. Resultaat ? "Geen belangrijke verschillen werden gevonden tussen de test en de controle dieren" (Carson et al., 1961 ). In 1961, als Dow Corning zich voorbereid om de eerste siliconen borst implantaat (SBI) op de markt te brengen, wordt Dow door Dow's eigen Center for Aid to Medical Research geadviseerd dat siliconen het lymfestelsel en diverse organen van het immuunsysteem binnendringen. In plaats van deze informatie publiekelijk bekend te maken begint Dow Corning een eigen versie van siliconen gel gevulde implantaten te ontwikkelen. Lekkende siliconen van implantaten kan gelijk zijn aan injecties van siliconen in het lichaam. http://cti.itc.virginia.edu/~meg3c/ethics/cases/dcc/dccpart1.html

Ethel Mullison (Dow Corning Center for Aid to Medical Research, 1961 ): "If enclosed within a silicone bag, the fluids would tend to diffuse the walls of the silicone rubber and be absorbed into the tissues". De FDA, gealarmeerd door de gevaren die siliconen opleveren voor de gezondheid, stelde in 1962 strenge regels op ten aanzien van siliconen injecties. In 1962 kwamen de eerste siliconen borst implantaten operaties voor in clinical trials.

 

In 1962 uit een brief van Dr. Ken J. Olson (Dow Chemical Biochemical Research) aan McHard, Dow Corning over de giftigheid van onderhuidse injecties van Dow Corning 200, 555, 550 Vloeistof blijkt dat Dow Corning 200 fluid 10 cs. resulteerde in een gemiddeld ontstekingsreactie in de 'subcutis as indicated by the presence of polymorphonuclear cells and a very large mononuclear cells'. "Dit type ontstekingsreactie wordt geinterpreteerd als veroorzaakt door een infectie". Met de DC 555 en 550 Fluid, alle injectie-plekken vertoonden bewijs van ontstekingsreacties aangeduid door de aanwezigheid van 'mononuclear cells and polymorphonnuclear cells'.

 

In 1962 Silas A. Braley, Dow Corning's directeur van de Center for Aid to Medical Research, bericht over een telefoongesprek met plastisch chirurg Dr. Frank Gerow uit Texas ten aanzien van z'n bevindingen over het gebruik van saline silastic prostheses. Een lek was ontdekt gedurende implantatie. Dr. Gerow "heb het verzegeld met cement op de operatie tafel....". Dr. Gerow bericht dat de saline die hij gebruikte in een aantal van de silastic zakken in dieren zat voor 9 maanden en dat het lichaam een chemische balans creeert. Gerow heeft de vloeistof in de zakken geanalyseerd na deze 9 maanden en vond proteine, SO4 ions en ook indicaties dat het lichaam een balans had gecreerd van magnesium en andere ions. Uiteindelijk, deelt Dr. Gerow mede dat de "direct injection technique has worked out beautifully". Later in 1962 S.Braley bericht over een telefoongesprek met Dr. Thomas D. Cronin over de moeilijkheden welke veroorzaakt konden worden door problemen met niet-gekatalyseerd borst materiaal met het meten en de veranderlijkheid van het basis materiaal en de voor de mix-techniek benodigde verschillende hoeveelheden. Cronin zegt dat hij niet bezorgd os over lekkage, als hij dun materiaal zou gebruiken omdat een vliesje (film) zich rond het implantaat vormt welke het materiaal op z'n plaats houdt.

 

In 1962-1963 begint Dow Corning, zonder lange termijn studies, zonder vermelding van mogelijke gezondheidsgevaren en zonder het monitoring van vrouwen die ze krijgen, met de verkoop van borstimplantaten ("Silastic": merk siliconen een handelsmerk van de Dow Corning Corporation) in een siliconen omhusel (envelop) ontwikkelt in 1962 door onderzoekers van Dow Corning, twee plastische chirurgen uit Texas: Thomas Cronin en Frank Gerow (TD Cronin, FJ Gerow, "Augmentation mammaplasty: a new 'natural feel' prosthesis. Transactions of the Third International Congress of Plastic Surgery. Amsterdam", Excerpta Medica Foundation; 1964:41-9 ).

 

Na de eerste Gerow-implantaat in 1962, berichtte A.C. Speirs en Ralph Blocksma ('New implantable silicone rubbers', Plast Reconstr Surg 31:166 ) in 1963 over het gebruik van een veelheid van siliconen vormen, siliconen sponsen en kamer temperatuur gevulcaniseerde siliconen vloeitsof (RTV), voor onderhuidse implantatie in ratten en patienten om de weefsel reactie op een verscheidenheid van siliconen vast te stellen. Dick Goulian, werkende met Herb Conway en Dow Corning, presenteerde in 1965 hun 1963 "Experimental Studies on a New Silicone" (injecteren van RTV-siliconen in borst en gezicht) op de 10de Vergadering in Philadelphia, Pennsylvania van de in 1955 opgerichtte (American Society of Plastic and Reconstructive Surgeons) www.ps-rc.orgPlastic Surgery Research Council:/b] "The only drawback was a moderate exothermic reaction with the necessary catalyst which caused some of the animals to have a temporary alopecia. Unfortunately, Dow Corning withdrew this as it was extremely difficult to prepare, and they were having their problems with the FDA anyway" (Conway H, Goulian D: Experience with an injectable Silastic RTV as a subcutaneous prosthetic material. Plast Reconstr Surg, 32(3):294-302, 1963 ) Dick Goulian (een FDA erkende, Dow-Corning gesponserde onderzoeker)was geintereseerd in "Producing an Immunologically Incompetent System" en op de 16de PS-RC meeting in 1971 "Dick Goulian spoke on 'The Possible Applications of a Highly Purified Collagen in Reconstructive Surgery' a precursor paper on collagen injection therapy".

 

In 1963 had Dr. Walter Berman geschreven aan Silas Braley (Dow Corning's directeur van de Center for Aid to Medical Research), berichtende over z'n injecties van siliconen vloeistof in muizen. Twee dagen na de injecties, werd siliconen gevonden in de meeste organen, inclusief de hersenen, lever, milt, darm en nier. Hij vond ook "bewijs van op z'n minst radio activiteit en meest waarschijnlijk siliconen in de hersenen en alle diverse andere organen...".

 

Dow Corning bleef siliconen toxicologische onderzoek ontvangen van Dow Chemical, nadat begonnen was met het marketen van borst implantaten. Goedkeuring van de FDA was niet vereist omdat de FDA, omdat de FDA toen geen bevoegdheden bezat t.a.v. medische hulpmiddelen, omdat de borstimplantaten in een 'beschermend' omhusel zaten. Onder de '1906 Federal Food and Drugs Act'had de FDA alleen bevoegdheid t.a.v. food en drugs had en onder de '1938 Food, Drug and Cosmetics Act (the 1938 Act)' had de FDA alleen beperkte bevoegdheid over medische hulpmiddelen.

 

(In 1964 ?)De eerste vrouw die siliconen borstimplantaten ontving van Frank Gerow was Timmie Jean Lindsey: "Ik had wereld's eerste borsten karwei, en onderging jaren van ellende", "werd overgehaald om een proefkonijn te worden voor een nieuwe operatie", "in een van de meest twistzieke - en, velen zouden zeggen, gevaarlijke experiment in de medische geschiedenis", "Als Dr Gerow me had verteld dat er risico's waren, luisterde ik niet", "Dr Gerow verzekerde andere patienten dat de implantaten 'zo ongevaarlijk waren als water'", "'Siliconen maken je niet ziek', zei Dr. Gerow", "En 45 jaar na zonder twijfel onder het mes te zijn gegaan, heeft Timmie Jean niet langer meer vertrouwen in medische wetenschap". (Daily Mail, door Sharon Churcher, 29-09- 2007, 'I had the world's first breast job - and endured years of Misery, sais Texan greatgrandmother')

 

Op 28 mei 1964 schreef Silas A. Braley (Dow Corning's directeur van de Center for Aid to Medical Research) een memo aan o.a. Dick Goulian, in referentie aan een artikel in de 'The Insider's Newsletter' (25 mei 1964 ) over "Onbekende factoren met siliconen injecties inclusief absorptie, migratie en verharding". Silas A. Braley schreef: "We have no knowledge where the reporter obtained this information. If anyone knows anything about this, we'd appreciate hearing from him. We are trying to keep such articles as this out of the public eye as much as possible".

 

Na de publicatie van een nota (Frank J. Gerow, Mel Spira, S.Baron Hardy, S. Law, 'Silicone immersion treatment of the severely burned patient', In Transactions of the Third International Congress of Plastic Surgery, Amsterdam: Excerpta Medica), ontwikkelde Dow Corning een meer zuivere medische klasse 360 siliconen. In een vertrouwelijk rapport getiteld 'Chronology of Silicone Injection' voorzag Dow Corning een historisch overzicht vanuit Dow Corning's perspectief op het gebruik van vloeibare siliconen injecties, en het gaf aan dat Dow Corning 200 fluid was gebruikt voor industriele toepassingen. Nadat Dow Corning in 1964 z'n eigen medische produkten divisie had opgericht om borst implantaten en andere medische hulpmiddelen die de siliconen techniek gebruiken te marketen, welke werkte met meer dan 35.000 van over de gehele wereld en een uitgebreide medische bibliotheek ontwikkelde, werd de 200 fluid benoemd tot de Dow Corning 360 Medical Fluid. Het rapport merkt op dat "Het orginele label op het nieuwe produkt had de inscriptie 'formerly Dow Corning 200 Fluid'". Complicaties, weefsel reacties in mensen, werden gerapporteerd in 1964: in de borst: geinjecteerd in Japan, en in het wang gebied: geinjecteerd met Silicone 360 (Sternberg TH, Ashley FL, Winer LH, Lehman R, 'Gewebereaktionen auf injizierte Fltissige Silicium-verbindungen', Hautarzt 15:281, 1964 / 'Tissue reactions to injected silicone liquids: A report of 3 cases" by Winer, L.H.; Sternberg, Thomas H.; Lehman, Robert; and Ashley, Franklin L., published in Archives of Dermatology, Vol. 90, No. 6, pages 588-593, December, 1964 ). In 1964 schreef Harry Dingman, Dow Corning's Legal Counsel, aan Ban Smart van de FDA (7 november 1964, M35009-012, 'The Physiological Assimilation of Dow Coming 200 Fluid') en informeerde hem over een gerapproteerde fataliteit als gevolg van injectie van siliconen. Dr. Crenshaw, California, had een vrouw geinjecteerd met siliconen gemixed met plantaardige olie. Ze "na enkele uren ging toen in een coma, en overleed binnen enkele dagen". In 1964, in een brief aan de FDA, advocaten van Dow Corning presenteren dat vloeibare siliconen, een belangrijk element van de siliconen-gel implantaten, niet wordt opgenomen door het lichaam. Hoewel interne Dow Corning documenten al het tegenovergestelde hadden geconcludeerd.

 

In 1964 schreef Dr. Franklin Ashley (UCLA Center for the Health Sciences) aan Silas Braley (Dow Corning's directeur van de Center for Aid to Medical Research) ten aanzien van een "meisje in Las Vegas die injecties had gekregen". De 28-jarige had 30 injecties gekregen in de borst. 10 - 15 minuten na haar finale injectie kreeg ze een aanval van misselijkheid gevolgd door duizeligheid en bijna compleet verlies van haar zicht. Op hetzelfde moment ontwikkelde ernstige linker borst pijn zonder 'dyspnea or tachypnea'.

 

 

Biomateriaal: alle niet-lichaamseigen materialen die het menselijke lichaam of lichaamsfuncties op gang houden, wanneer het lichaam dat zelf niet langer kan doen. De FDA "In 1965 the FDA determined that the clinical use of injectable silicone fluid was a "drug use" and authorized 7 investigators to inject silicone fluid. Dow Coming developed a more highly purified form of liquid silicone, containing fewer heavy metals and other impurities, labeled it MDX 4.4011, and made the material available only to the authorized investigators" ('The history of injectable biomaterials and the biology of collagen, Aesthetic Plastic Surgery, 9:133-140, Nr 2, June 1985, G. Matton, A. Anseeuw, F. De Keyser, Akademisch Ziekenhuis de Pintelaan, Gent, Belgium) http://www.info-implants.com/Walt/169.htmlkeurde injecties van medische-klasse siliconen voor zacht-weefsel (exclusief borst) vergroting voor experimenteel gebruik in de Verenigde Staten onder de FDA investigational new drug (IND) 10-jaar vrijstelling voor Dow Corning goed in 1965.

Dr. N. Ben-Hur en Z. Neuman in 1965 injecteerde Silicone 360 in een rat welke resulteerde in een tumor-achtige formatie 'siliconoma' ( 'Siliconoma. Another cutaneous response to dimethylpolysiloxane', Plast Reconstr Surg, 36:629, 1965 ). Dr. Ben-Hur rapporteerde in een brief (24 februari 1965 ) aan de Dow Corning Center voor de Dow Corning Center for Aid to Medical Research.

Drs. Hur en Neuman observeerde kwaadaardige epithelial tumors welke men dacht een zweet klier oorsprong te hebben. De conclusie uit de test-data was dat "there seems to be sufficient evidence at this time that complications of this nature are to be expected".

 

In 1965 rapporteerde Franklin Ashley aan Silas A Braley (Dow Corning's directeur van de Center for Aid to Medical Research) de dood van een patient na diverse siliconen injecties rondom het gezicht. In een brief aan de Dow Corning Centre for Aid to Medical Research, wordt geclaimed dat een vrouw geinjecteerd met siliconen borstkanker heeft ontwikkeld. Op 24 juni 1965 schreef Dr. T. Rees een brief aan Dr. Silas Braley en Fred Dennett, Dow Corning Center for Aid to Medical Research. Dr. Rees zegt "Het onvermijdelijke is gebeurd. We hebben een geval gevnden van een carcinoom in de borst van een 37-jarige vrouw, die beide borsten zwaar had laten injecteren met puur siliconen materiaal", "Ook...is er bewijs van siliconen afzettingen in de lymfe knobbels van de oksel....het blijkt dat de siliconen wordt opgezogen tot een zekere mate door het lymfe systeem", "We zijn aarzelend met het rapporteren ervan omdat het ongetwijfeld opschudding zal veroorzaken, maar voel dat het geval gerapporteerd moet worden ter wille van grondigheid en compleetheid. We staan open voor raadgeving ten aanzien van de manier waarop dit moet gebeuren".

 

In 1965 vond een studie dat knobbeltjes onder de huid ontwikkelen als siliconen het menselijk lichaam ingaat, maar Dow Corning blijft volhouden dat siliconen een inert (=niet werkzaam) substantie is. In 1965 toonden testresultaten aan dat polyurethaan foam (schuim) operatief ingebracht bij ratten, bij 15% van de dieren kanker veroorzaakt.

 

In 1965 wordt door Dr. H.G. Arion uit Frankrijk de saline implantaat geintroduceerd: een siliconen rubber zak gevuld met steriel zout water na implantatie. De saline's domineren de US borst implantaten markt in de 1990's.

 

In 1966 zond de VARA een Tv-programma 'Vrouwelijkheden' uit over plastische chirurgie. Het U.S. patent kantoor keurde de eerste siliconen borst implantaten goed in 1966. Implantaten werden gezien als een 'hulpmiddel'. Niet als een drug / medicijn. Ook al worden beiden geabsorbeerd in het menselijk lichaam, was testen juridisch niet vereist voor borst implantaten, zoals met pharmaceutische produkten, om de FDA tevreden te houden. Een korte-termijn studie: ratten kregen een dieet met siliconen. Resultaat ? "Geen nadelige effecten". (S. Carson, M.S. Weinberg, B.L. Oser, 1966, Proceedings of the Scientific Section of the Toilet Goods Association, No. 45, 8-19 )

 

 

In 1967worden Dow Corning en 3 van z'n topmanagers crimineel aangeklaagd door een federaal gerechtshof in Bay City, Michigan, voor het toestaan van leveringen van siliconen zonder FDA goedkeuring. In 1968, volgens een andere geheime studie voor Dow Corning, als siliconen omhulsels in honden worden ingeplant, lekt de siliconen eruit en wordt verspreid door het lichaam. Dow Corning brief van E.J. Hobbs (Toxicoloog,

Plaats een reactie ...

Naam (verplicht)

Email (wordt niet gepubliceerd maar wel verplicht)

Reageer op "Siliconen en risico op borstkanker geven siliconen nu wel of niet een groter risico op borstkanker? Hier een uitgebreide analyse en historisch overzicht.met veel studies die ernaar gedaan zijn"