Ik hoop dat iedereen begrijpt dat dit bericht hierboven later is geschreven dan dit bericht hieronder. maar willen dit laten staan om toch duideljk aan te geven hoe het met Dick is gegaan de laatste maanden.
Juni 2004:Van Dick kreeg ik deze e-mail als update van zijn situatie die met de dag slechter wordt helaas. Toch ook nu het slecht gaat wil Dick verslag blijven doen van zijn situatie. De e-mail is zo goed als ongewijzigd overgenomen, alleen iets anoniemer gemaakt. Meest recente update staat bovenaan, dus direct hierop volgend
Dag Kees,
Ten aanzien van mijn verslag van 4 mei 2004, is er afgelopen maand helaas een duidelijke verslechtering van mijn levenskwaliteit opgetreden. Bij het consult van 13 mei werd mij niet veel hoop gegeven, de situatie is zeer ernstig en levensbedreigend. Door mijn benauwdheid en ademnood heb ik steeds minder zin om maar iets te doen. Zelfs de computer blijft soms dagen onaangeroerd staan. Alles is nu is gericht, op het puur overleven van de huidige crisis, waarin ik thans terecht gekomen ben.
De in de rechter bronchie doorgegroeide tumor veroorzaakt de hele dag, en vaak ook nog 's nachts, veel hoest. Dit kost niet alleen erg veel energie, maar verhoogt ook steeds meer de druk in mijn hoofd, waardoor vaker hoofdpijn optreedt. De nachten zijn erg moeilijk : met name wanneer het donker is, wordt de tumor in de rechterlong en bronchie actief en pijnlijk. Ik kan dan niet liggen of slapen. Ook ga ik dan weer veel hoesten. Mijn keel wordt dan soms dichtgeknepen, met kramp in de hele borst. Ik weet dan echt niet waar ik het zoeken moet. De enige manier deze pijnlijke nachtelijke perioden door te komen is rechtop in een stoel in de woonkamer gezeten, een slaapzak om me heen gewikkeld, en dan maar rustig afwachten tot het weer daglicht wordt. Tot nu toe verdwijnt de pijn gelukkig wanneer het daglicht weer opkomt. Als ik weer kan liggen, slaap ik nog enige uren.
Al met al een zeer onprettige toestand, die naar ik hoop toch wel weer eens ten goede mag keren. De behandelend geneesheer kan niet veel meer voor mij doen, dan de bronchie van tijd tot tijd, onder volledige narcose!, een beetje openbranden, opdat ik nog lucht kan krijgen.
Op 1 juli 2004 zullen er weer longfoto's gemaakt worden, om te bekijken of er de afgelopen drie maanden nog veel is veranderd. Van de week vroeg ik mij af of ik die dag eigenlijk nog wel zou halen, zo beroerd voelde ik me. Gelukkig voel ik mij nu weer wat beter, maar het blijft wel tobben.
Sedert de diagnose in Maart 1993, Maligne Melanoom, Clarklevel IV, heb ik de afgelopen 11jaren, mede dankzij het gebruik van megadoses voedingssupplementen en vitamines, met een uitstekende kwaliteit van leven, mogen beleven. Ik ben die periode nog geen dag ziek geweest.
Ik kan mij nog steeds niet goed voorstellen, dat er in betrekkelijk korte tijd, zo'n groot verschil is ontstaan in mijn huidige levenskwaliteit, vergeleken met die van drie maanden geleden. Dit alles veroorzaakt door een jaren geleden ontspoorde eigen huidcel. Begin maart 2004 ging alles nog uitstekend, geen pijn, geen benauwdheid, veel minder hoest. Wij fietsten hele dagen zonder enig probleem. Nu is mijn conditie gelijk die van een 98 jarige, en als ik ook maar enige activiteit verricht, moet ik nu permanent naar lucht happen en veel hoesten.
Achteraf kun je vaststellen, dat de groei van het levensbedreigend "probleem" Maligne Melanoom, de afgelopen 11 jaar, bij mij wel enorm vertraagd is geweest door mijn gezonde voedingspatroon, aangevuld met supplementen en vitamines, maar dat dit groeiproces helaas niet tot stilstand is gekomen.
Desondanks waren deze jaren de moeite waard!
Tot zover dit , helaas niet echt vrolijke, bericht.
met vriendelijke groet,
Dick
4 mei 2004: van Dick kreeg ik dit mailtje wat ik hier ongewijzigd plaats zodat u op de hoogte blijft van zijn situatie.
Dag Kees,
bedankt voor je reactie.
Toen ik vrijdag 16 april 's avonds uit het ziekenhuis thuiskwam, was ik letterlijk en figuurlijk geheel aan het eind van mijn latijn. Pas toen realiseerde ik mij echt kankerpatiënt te zijn: Ik had overal pijn, snakte naar adem, en had geen enkele zin in wat dan ook, had geen enkele eetlust.
Het heeft mij bijna 14 dagen gekost weer een beetje op te krabbelen, en de wonden van de operaties te laten genezen.
Ook nu nog zijn vele nachten onrustig met pijn in mijn rechterlong, krijg ik plotseling zware hoofdpijn, hoest ik veel, en moet ik mij aanpassen aan de nieuwe luchtsituatie. Bij de minste activiteit kom ik al weer adem tekort.
In principe valt met de huidige beperkingen nog wel aangepast te leven. Het is alleen jammer, dat deze beperkingen door de kanker steeds verder kunnen worden beperkt.
Alle voeding en voedingssupplementen hebben er wel voor gezorgd, dat ik de afgelopen 11 jaar, sedert de diagnose in maart 1993, toch in perfecte levenskwaliteit heb mogen beleven. Toen de tumor vorige maand de luchtpijp binnendrong begonnen de problemen pas echt goed. Alle kankerprocessen zijn weliswaar enorm vertraagd geworden, maar helaas niet tot absolute stilstand gekomen.
Momenteel leven wij hier daarom met de dag. Als wij ons werkelijk realiseren, hoe de lichamelijke toestand feitelijk is, dan hebben wij geen leven meer.
Wij proberen nog steeds van iedere dag iets te maken, en hopen met Gods hulp nog wat tijd samen te krijgen.
Op 13 mei heb ik weer een gesprek met de behandelend geneesheer. Ik heb hem nog vele vragen te stellen, hopelijk krijg ik antwoord.
tot zover deze 'update'
met vriendelijke groet,
Dick
Afgelopen week kreeg ik een heel verdrietig bericht van Dìck. Nadat hij al maanden last had van een niet verdwijnende 'kuch en verkoudheid' blijkt er nu in zijn ene long een tumor te zitten van 6 x 15 cm. met uitgroei naar zijn slokdarm/luchtpijp. Of de tumor ook een melanoom is durven de artsen nog niet te zeggen. Wel blijkt de tumor erg groot te zijn en zijn ene long functioneert blijkbaar al maanden zo niet jaren niet meer. Dcik is inmiddels via laser behandeld aan zijn luchtpijp maar dit is door optredende bloedingen afgebroken. Komende week zal nader worden bekeken of er nog een operatie kan volgen van zijn longtumor en/of de luchtpijp verder met laser kan worden vrijgemaakt. Dick ervaart de prednison enz. die hij nu krijgt toegediend als verschrikkelijk. Al die jaren heeft hij gezond geleefd en zijn leven met nu 12 jaar gerekt met uitstekende kwaliteit van leven en nu krijgt hij naar zijn gevoel alleen maar vergif toegediend. Voor hem moeilijk te accepteren en verwerken. Maar op dit moment zegt hij geen keuze te hebben. We wensen Dick van onze kant alle sterkte en kracht toe dat hij ook deze nieuwe aanslag op zijn leven overwint. Eventuele vragen voor Dick sturen we in overleg even niet door aan hem. Opbeurende reacties uiteraard wel.
Gerelateerde artikelen
- Waarom deze pagina?
- Het verhaal van Dick, een man die 11 jaar een diagnose van een ongeneeslijke melanoom met uitzaaiingen overleefde met hulp van het Houtsmullerdieet, extra voedingsuppletie en een gezonde leefstijl. Dick overleed oktober 2004
- November 2003: Dick stuurde ons een update van zijn situatie nu. inmiddels is hij 11 jaar vrij van zijn melanomen en leeft een kwalitatief goed leven.
- Dick overleed 5 oktober 2004. Dick werd mei 2004 geconfronteerd met een longtumor van 6 x 15 cm. Een nieuwe aanslag op zijn gezondheid helaas na 11 jaar kankervrij te zijn gebleven van een melanoom. Dick is nog geopereerd maar helaas heeft dat niet meer
- Melanomen: ervaringsverhaal Dick
Plaats een reactie ...
Reageer op "Dick overleed 5 oktober 2004. Dick werd mei 2004 geconfronteerd met een longtumor van 6 x 15 cm. Een nieuwe aanslag op zijn gezondheid helaas na 11 jaar kankervrij te zijn gebleven van een melanoom. Dick is nog geopereerd maar helaas heeft dat niet meer "