Maandag, 11 september 2000, ben ik weer voor controle bij de arts in de Daniël den Hoed geweest. Alles zag er erg goed uit volgens hem en ik hoef pas volgend jaar september weer terug te komen. 
Wij hebben als gezin ook het leven weer opgepakt. Claire is een dag minder gaan werken om wat meer tijd voor zichzelf te hebben en Liza doet het erg goed op school. We hebben nu ook voor Liza een jong paardje gekocht, zodat moeder en dochter samen tochten door het bos kunnen maken. 

En met mij gaat het gewoon goed. Ik gebruik nog steeds het dieet en voedingssupplementen (wel iets minder en aangepast door Valstar). Ook werk ik weer wat voor mezelf in aangepast tempo, ik tennis veel en probeer een evenwicht te vinden in spanning en ontspanning. Afgelopen najaar ben ik naar Australië geweest voor een nieuwe documentaire over Robin Ammerlaan, een rolstoeltennisser die enorm heeft geknokt om na zijn invaliditeit weer te kunnen genieten van het leven. Ook hij heeft gevochten en met goed resultaat. En zo heb ik mijn reis naar Australië ervaren als een soort van afsluiting van een ziekteperiode. Ik ben dus nu weer in staat om dingen te ondernemen, te genieten ook en ondanks mijn handicap van slecht praten en snel moe toch sta ik weer midden in het leven. Natuurlijk kijk ik soms nog weleens in de spiegel, want je blijft toch alert of bang, het is maar net hoe je het noemt, maar ik ben heel optimistisch. En ik hoop met het publiceren van dit verhaal en andere zaken op deze website mensen een steun in de rug te geven.



Plaats een reactie ...

Reageer op "Situatie mei 2001"


Gerelateerde artikelen