Elke dag heeft een nieuw begin, columns van Nell

Beste mensen,

Nell is woensdag 25 juli 2012 in alle rust ingeslapen vertelde Bert haar man mij. De laatste maanden kon Nell niet zoveel meer dan op bed liggen. Ze heeft echter weinig tot geen pijn gehad. Bert zei me nadrukkelijk dat Nell zoveel jaren meer heeft gewonnen met uitstekende kwaliteit van leven met de keuzes die ze steeds heeft gemaakt afgelopen jaren dat zij iedereen aanraden niet op te geven.
Het was voor mij ook heel verdrietig te horen dat Nell is overleden. Ik kende haar al bijna vanaf het begin van kanker-actueel en heb haar ook verschillende malen gefilmd. Op de CD van de Moermanvereniging: Geef Ziekte geen kans, eet en leef gezond vertellen Nell en Bert over hun keuzes.

Rust zacht Nell

Nell zal vanaf vandaag regelmatig columns schrijven.

Hieronder de eerste column van Nell die chronologisch daar weer bij zijn geplaatst. De laatste staat bovenaan.

Elke dag heeft een nieuw begin

In 2002 zag mijn leven er wat vooruitzicht betreft zeer somber uit. Ik zou misschien nog een half jaar tot een jaar leven werd verteld. Al die tijd heb ik geroepen dat, dat niet waar was en ik 80 zou worden. Dat ben ik nu nog lang niet maar ik ben al wel een stuk dichterbij gekomen.

Het is nu alweer 2011 en ik ben er nog steeds en na de laatste bestraling in Duitsland (Gamma-Knife) gaat het elke dag een klein beetje beter. Toen we afgelopen maand een gesprek met de arts hadden en vertelden dat ik een behandeling in Duitsland had gehad, zat hij even met zijn mond vol tanden en zei na korte tijd, “wij hadden misschien ook nog wel mogelijkheden gehad”.

Nu was het mijn beurt om verbaasd te zijn, eerst kunnen ze niks meer voor je betekenen wat bestraling betreft en dan is er opeens toch nog wel een mogelijkheid? Niet te geloven!

Steeds meer wordt bevestigd wat ik op kritische sites lees over ziekenhuizen die functioneren als bedrijven en concurrenten van elkaar zijn. Vooral de patiënt niet wijzer maken dan hij is en binnenhouden als klant. Nou ja, genoeg hierover. Ik stippel toch grotendeels voor mezelf mijn eigen weg uit, lekker eigenwijs.

Toen ik net begon met deze columns, hoorde ik nooit wat men ervan vond, en heb ik wel eens overwogen om ermee te stoppen. Maar toen ik dat tegen iemand vertelde vroeg ze me om dat niet te doen. Nu hoor ik geregeld dat mensen het zo mooi vinden en sommigen lezen het zelfs als eerste in het krantje. Mensen vertellen me nu dat ze er zoveel aan hebben. Natuurlijk vind ik dat heel leuk om te horen maar het maakt me ook wel wat verlegen want wie ben ik en wat heb ik nou te vertellen? Ik snap het niet maar het zal wel zo zijn, ik schrijf alleen maar wat ik denk en voel, meer niet. Elke keer weer komen er als vanzelf woorden onder mijn vingers vandaan en als ik dan later weer eens iets lees van wat ik eerder schreef dan ben ik soms zelf ook verbaasd dat ik dat heb geschreven. Een heel gek fenomeen. En dan te bedenken dat er in mijn lagere school rapport altijd stond, “Nell kan beter”. Brrr, als ik er aan denk hoe negatief er met ons werd omgegaan dan bekruipt me weer het gevoel niks waard te zijn. Misschien is daar mijn allergie ontstaan voor negativisme.

Nell Lanting

herceptin, hyperthermie, complementair, borstkanker