Helpt u ons aan 500 donateurs?
9 maart 2018: Lees ook dit artikel:
9 maart 2018: Bron: N Engl J Med 2018; 378:241-249
Klik op de titel voor het studierapport: Long-Term Follow-up of Monoclonal Gammopathy of Undetermined Significance
Wie het studierapport en onderstaand artikel wilt begrijpen kan denk ik beter eerst deze informatie over MGUS (Monoclonal Gammopathy of Unknown Significance) lezen van de Nederlandse Vereniging voor Hematologie, maar alles lezende is mijn conclusie met een periodieke bloedmeting van MGUS patiënten zou met name multiple myeloma wel te voorkomen zijn of in een heel vroeg stadium te behandelen. Dr. Kyle, de specialist op dit gebied zegt in principe hetzelfde en hij is een autoriteit op dit gebied.
Van website van Vereniging voor Hematologie: MGUS is een veel voorkomende aandoening waarbij één groep klonale (uit een cel ontstane) plasmacellen één bepaald type abnormaal immunoglobuline (antistof) produceren: een zogenaamd M-proteïne (vroeger paraproteïne genoemd)>>>>>>>>lees verder
Uit studierapport:
These data demonstrate significant differences in progression risk between patients with IgM MGUS and those with non-IgM MGUS, with significantly shorter overall survival in patients with MGUS compared with a matched control population.
In 1978 beschreef dr. Robert Kyle van de Mayo Clinic 241 patiënten met een monoklonaal eiwit in het bloed (MGUS), maar leek aanvankelijk geen bewijs van een ziekte als multiple myeloma, macroglobulinemie, amyloïdose of lymfoom. Hij volgde de patiënten meer dan 5 jaar en beschreef gedetailleerd hun geschiedenis. Van deze 241 patiënten bleek 11% toch een multiple myeloma (ziekte van Kahler) of een gerelateerde aandoening te ontwikkelen. Dr. Kyle constateerde ook dat progressie veel vaker optrad bij patiënten met een hogere IgA- of positieve expressie van het IgM-monoklonale eiwit.
Dr. Kyle adviseerde dat "periodieke heronderzoeken van patiënten met monoklonale gammopathie" essentieel is en beschreef dit in: Kyle RA. Monoclonal gammopathy of undetermined significance. Natural history in 241 cases. Am J Med. 1978;64(5):814-826. http://www.amjmed.com/article/0002-9343(78)90522-3/pdf)
Nu blijken de conclusies van dr. Kyle nog steeds van waarde en nagenoeg gelijk aan wat dr. Kyle in 1978 al beschreef. In de nieuwste studie na een lange-termijn follow-up van 1384 patiënten van wie hun voorgeschiedenis voor het eerst werd beschreven in 2002. (Kyle RA, Therneau TM, Rajkumar SV, et al. A long-term study of prognosis in monoclonal gammopathy of undetermined significance. N Engl J Med. 2002;346(8):564-569. http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa01133202 ) hangt de prognose van wel of geen ziekteprogressie van een MGUS bijna volledig af van:
- het immunoglobuline-isotype (IgM is erger dan IgG en IgA is geen ongunstig isotype);
- de hoogte van de expressie van het monoklonale eiwit (> 1,5 g / dl is ongunstig);
- en de zogeheten serum kappa to lambda light chain ratio (<0,26 en > 1,65 zijn ongunstig).
Progressie van de ziekte binnen 20 jaar werd waargenomen bij:
- 55% van IgM MGUS met beide ongunstige risicofactoren;
- 41% wanneer er één risicofactor was; en 19% met geen risicofactor.
- Onder die met non-IgM MGUS trad progressie gedurende 20 jaar op bij 30% met twee nadelige risicofactoren; 20% wanneer er één risicofactor was; en bij 7% zonder risicofactor.
- Mediane overall overleving was korter bij een MGUS met IgM positief dan zonder IgM exporessie:
In 2016 schreef dr. Kyle voor de American Society of Hematology klinische richtlijnen voor het volgen en behandelen van MGUS (http://www.hematology.org/Clinicians/Guidelines-Quality/Quick-Reference.aspx),
Het volledige studierapport: Long-Term Follow-up of Monoclonal Gammopathy of Undetermined Significance
is tegen betaling in te zien of te downloaden.
Hier het abstract van de studie:
These data demonstrate significant differences in progression risk between patients with IgM MGUS and those with non-IgM MGUS, with significantly shorter overall survival in patients with MGUS compared with a matched control population.
Long-Term Follow-up of Monoclonal Gammopathy of Undetermined Significance.
Abstract
BACKGROUND:
Monoclonal gammopathy of undetermined significance (MGUS) occurs in approximately 3% of persons 50 years of age or older.
METHODS:
We studied 1384 patients who were residing in southeastern Minnesota and in whom MGUS was diagnosed at the Mayo Clinic in the period from 1960 through 1994; the median follow-up was 34.1 years (range, 0.0 to 43.6). The primary end point was progression to multiple myeloma or another plasma-cell or lymphoid disorder.
RESULTS:
During 14,130 person-years of follow-up, MGUS progressed in 147 patients (11%), a rate that was 6.5 times (95% confidence interval , 5.5 to 7.7) as high as the rate in the control population. The risk of progression without accounting for death due to competing causes was 10% at 10 years, 18% at 20 years, 28% at 30 years, 36% at 35 years, and 36% at 40 years. Among patients with IgM MGUS, the presence of two adverse risk factors - namely, an abnormal serum free light-chain ratio (ratio of kappa to lambda free light chains) and a high serum monoclonal protein (M protein) level (≥1.5 g per deciliter) - was associated with a risk of progression at 20 years of 55%, as compared with 41% among patients who had one adverse risk factor and 19% among patients who had neither risk factor. Among patients with non-IgM MGUS, the risk of progression at 20 years was 30% among those who had the two risk factors, 20% among those who had one risk factor, and 7% among those who had neither risk factor. Patients with MGUS had shorter survival than was expected in the control population of Minnesota residents of matched age and sex (median, 8.1 vs. 12.4 years; P<0.001).
CONCLUSIONS:
Significant differences were noted in the risk of progression between patients with IgM MGUS and those with non-IgM MGUS. Overall survival was shorter among patients with MGUS than was expected in a matched control population. (Funded by the National Cancer Institute.).
- PMID:
- 29342381
- DOI:
- 10.1056/NEJMoa1709974
Gerelateerde artikelen
- Wie in beenmerg veel plasma cellen aanmaakt (meer dan 60 procent), ook na beenmergtransplantatie, heeft grote kans op ontwikkelen en recidief van Multiple Myeloma - Kahler blijkt uit vergelijkende studie
- Mensen met MGUS (= bloedafwijking) met een positieve IgM hebben veel groter risico op progressie van de ziekte, ook kanker zoals multiple myeloma, dan mensen met MGUS met een negatieve IgM
- Algemeen: Kahler - Multiple Myeloma informatie
Plaats een reactie ...
2 Reacties op "Mensen met MGUS (= bloedafwijking) met een positieve IgM hebben veel groter risico op progressie van de ziekte, ook kanker zoals multiple myeloma, dan mensen met MGUS met een negatieve IgM"