Voor mij was het woord 'ongeneeslijk' de grootste schok. De artsen konden me een aantal keren, een tijdlang, helpen, en dan zou het aflopen. Mijn leven liep af. Ik kon me daar niet bij neerleggen, en vanaf de eerste dag ging ik op zoek. Eén geluk was, dat ik de tijd kreeg om me in de ziekte, de mogelijke therapie, de diverse alternatieven, etc te verdiepen. Omdat mijn klachten beperkt waren, althans ik kon er nog wel mee vooruit, kon de standaardbehandeling (leukeran en prednison, een chemotherapie) voorlopig nog worden uitgesteld. Een tweede voordeel dat ik had, was dat ik zelf als chemicus wetenschappelijk was geschoold en dat ik de medische taal en literatuur goed kon volgen. Er volgde een half jaar van lezen en studeren, bellen, consulteren en soms ook uitproberen. Daarbij richtte ik me op reguliere artsen en literatuur, maar ook op mogelijke alternatieven, niet regulier geaccepteerde middelen. (Zie ook kanker en boeken en onderzoek en voeding)




Plaats een reactie ...

Reageer op "De zoektocht"


Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Antoon werd gediagnosteerd >> Mei 2004: tien jaar na de >> Antoon's lecture about diet >> Gezondheid Antoon blijft goed. >> Tenslotte: Hoe gaat het nu >> Mijn ervaring met patientenverenigingen >> Geestkracht >> Op zoek buiten de reguliere >> Wetenschappelijk bewezen? >> Mijn inzicht in de reguliere >>