30 oktober 2010: Bron: Journal of Clinical Oncology online 18 oktober 2010

NEW YORK (Reuters Health) okt 26 - Allogene stamceltransplantatie (allogene SCT) is effectief voor verder 'gezonde' patiënten met de ziekte van Waldenström, waarbij andere behandelingen faalden, met inbegrip van autologe stamceltransplantatie. Dit blijkt uit een studie met 86 patienten (leeftijd van 23 tot 67 jaar) die allemaal een heel traject van verschillende behandelingen hadden doorlopen (met inbegrip van autologe stamceltransplantatie) en die toch steeds progressie kregen van hun ziekte. Bij de ziekte van Waldenström wordt niet vaak een stamceltransplantatie uitgevoerd omdat deze patienten altijd kankercellen blijven houden in hun beenmerg, bij Kahler - Multiple Myeloma wel, maar deze studie bewijst dat met name een allogene stamceltransplantatie - met donorstamcellen - toch zinvol kan zijn bij de ziekte van Waldenström) (In het Nederlands staat op deze website prima uitgelegd wat autologe stamceltransplantatie en allogene stamceltransplantatie inhoudt, evenals het Graft versus Host effect).

Met google translation vertaalde conclusies uit genoemde studie:

Zevenendertig patiënten kregen zware myeloablatieve chemotherapie protocollen en 49 patiënten kregen minder-zwaar geconditioneerde protocollen.

Tweeëntachtig patiënten bereikten aanhoudende innesteling van de stamcellen, en er was geen verschil in innestelingsratio tussen de myeloablatieve en gereduceerde geconditioneerde protocollen.

Meer patiënten ontwikkelden een acute Graft versus Host (GvHD) effect na myeloablatieve chemotherapie (61%) dan na verlaagde conditionering (33%), maar er was geen significant verschil in de incidentie van chronische GvHD na myeloablatieve chemotherapie (45%) en na gereduceerde conditionering (36 %).

Zowel acute als chronische GvHD werden geassocieerd met een hogere niet transplantatie gerelateerde sterfte. Acute GvHD werd geassocieerd met een tendens tot slechtere progressie-vrije overleving, terwijl chronische GVHD werd geassocieerd met een betere progressie-vrije overleving.

Vijftien patiënten bereikten een complete remissie, 33 patiënten hadden zeer goede gedeeltelijke remissies, 17 hadden gedeeltelijke remissies, 6 hadden een stabiele of progressieve ziekte, en 15 zijn overleden vóór de studie zou kunnen worden geëvalueerd, voor een totale respons van 75,6%.

Totale respons was iets hoger (80%) bij de 14 patiënten die donor lymfocyten infusies kregen ofwel vanwege de aanhoudende ziekte of een terugval ervaarden.

Het krijgen van een recidief bleek te liggen op 15% na 1 jaar en 21% op 5 jaar.

Drieënveertig patiënten waren in leven en ziekte vrij bij de laatste follow-up, waardoor mediane progressie-vrije overleving 61% was na 1 jaar en 52% na 5 jaar en de mediane totale overleving was 72% na 1 jaar en 64% na 5 jaar.

"Het bestaan van een plateau in de percentages van zowel de progressievrije overleving en algehele overlevings cijfers, de verminderde terugval bij patiënten die chronische GVHD ontwikkelen na allogene SCT en de hoge respons van de donor lymfocyten infusies suggereren het bestaan van een graft-versus- Waldenström macroglobulinemie effect".
."Prospectieve klinische onderzoeken zijn nodig om de groep patiënten die zullen profiteren van deze bevindingen te identificeren, om het beste protocol af te bakenen, en om de meest geschikte graft-versus-host disease (GvHD) profylaxe te identificeren in dit protocol," concluderen de onderzoekers.

"Allogene SCT kan duurzame remissies bewerkstelligen in een geselecteerde populatie van jonge en zwaar voorbehandelde patiënten met Waldenström macroglobulinemie," concluderen de onderzoekers.

©American Society of Clinical Oncology

Allogeneic Stem-Cell Transplantation in Patients With Waldenström Macroglobulinemia: Report From the Lymphoma Working Party of the European Group for Blood and Marrow Transplantation

+ Author Affiliations

From the North West London National Health Services Trust, Middlesex, United Kingdom; University of Heidelberg Mediniische Klinik u.Poliklinik, Heidelberg; Asklepios Klinik St. George, Hamburg, Germany; Erasmus MC-Daniel den Hoed Cancer Centre, Rotterdam; Leiden University Hospital, Leiden; Radboud University Nijmegen Medical Centre, Nijmegen, the Netherlands; Hopital St. Louis, Paris; CHRU Service des Maladies du Sang, Angers; Institut Paoli Calmettes, Marseille; Hopital Jean Minjoz Service d'Himatologie, Besancon; University Hospital of Nantes, Nantes, France; Medizinische Universitaet Wien, Klinik fuer Innere Medizin I, Vienna, Austria; Cliniques Universitaires St. Luc, Brussels, Belgium; and Hospital Santa Creu i Sant Pau, Barcelona, Spain.

Corresponding author: Charalampia Kyriakou, MD, PhD, North West London National Health Services Trust, Watford Rd, Harrow, Middlessex, HA1 3UJ, United Kingdom; e-mail: c.kyriakou@btinternet.com, charalampia.kyriakou@nwlh.nhs.uk.

Abstract

Purpose Allogeneic stem-cell transplantation (alloSCT) is a curative therapeutic option for patients with low-grade lymphoid malignancies. Information regarding alloSCT in Waldenström macroglobulinemia (WM) is limited. This study presents the long-term outcome of a large series of patients with WM treated with alloSCT.

Patients and Methods A total of 86 patients received allograft by using either myeloablative (MAC; n = 37) or reduced-intensity conditioning (RIC; n = 49) regimens and were retrospectively studied. The median age was 49 years (range, 23 to 64 years); 47 patients had received three or more previous lines of therapy, and eight patients had experienced failure on a prior autologous stem-cell transplantation. A total of 59 patients (68.6%) had chemotherapy-sensitive disease at the time of alloSCT. Median follow-up of the surviving patients was 50 months (7 to 142 months).

Results Nonrelapse mortality (NRM) at 3 years was 33% for MAC and 23% for RIC. The overall response rate was 75.6%. The relapse rates (RRs) at 3 years were 11% for MAC and 25% for RIC. Fourteen patients received donor lymphocyte infusions (DLIs) for disease relapse. PFS and OS at 5 years were 56% and 62% for MAC and 49% and 64% for RIC, respectively. The occurrence of chronic graft-versus-host disease (cGVHD) was associated with a higher NRM and a lower RR, leading to an improvement in PFS.

Conclusion alloSCT can induce durable remissions in a selected population of young and heavily pretreated patients with WM. The low RR, the achievement of additional disease responses after DLIs, and the lower RR in patients developing cGVHD suggest the existence of a clinically relevant graft-versus-WM effect.