Zo begon het:
Juni 2003, 43 jaar oud, is bij mij non-Hodgkin hooggradig, stadium IV gediagnostiseerd. Er zaten grote lymfomen in mijn buik, de grootste 11 bij 10 bij 7 cm., in het kleine bekken, in de milt, die zeer sterk vergroot was zaten diverse haarden, er zaten lymfomen in mijn linker oksel en lies en laesies in de lever. Dit was wat zichtbaar was op de scan. Van juli tot en met december 2003 heb ik poliklinisch 16 chemokuren gehad in het LUMC te Leiden. Met goed resultaat. Er is mij 50% kans op een positief resultaat gegeven. Tevens ben ik bij dr. Valstar in Den Haag geweest en de niet toxische tumortherapie gaan volgen. Houtsmullerdieet, voedingssupplementen, bewegen, buitenlucht, veel water drinken. Tijdens de chemo ben ik ook begonnen met acupunctuurbehandelingen bij dr. Setyo in Rotterdam. Voor aanvang van de chemo ( noot redactie: zie ook onder chemo en voeding) was ik in een slechte lichamelijke conditie, veel afgevallen, erg veel pijn, verzwakt. De lymfomen in mijn buik drukten diverse organen dicht en van hun plaats. Mijn linkernier functioneerde niet meer. Er drukte een lymfoom tegen een zenuw wat heftige pijnen in mijn onderrug, buik en been veroorzaakte. De aorta was naar de zijkant geduwd. De darmen functioneerden niet goed meer waardoor ik voortdurend diarree had met buikkrampen. Een extra complicatie erbij is dat ik een verworven afweerstoornis, hypogammaglobulinaemie heb. Sinds 1993 krijg ik hiervoor 1x per 2 weken een gammaglobuline- infuus, poliklinisch. Mijn afweersysteem is dus in theorie, volgens de getallen van de artsen, niet sterk. Met daarbij astmatische bronchitis, hoesten, veelvuldig longontstekingen en voorhoofdsholteontstekingen. De chemokuren deden hun werk goed, echter na iedere kuur verzwakte ik verder. Diarree, permanente vage misselijkheid zonder overgeven, hoesten, afvallen, soms koorts. Eigenlijk te moe om het ene been voor het andere te zetten. En koud, ijzig koud had ik het. Mijn haren was ik binnen vier weken kwijt. Kaal, erg kaal. Dat ook mijn wimpers en wenkbrauwen zouden verdwijnen had ik mij onvoldoende gerealiseerd. Binnenshuis liep ik blootshoofd rond en buitenshuis droeg ik sjaaltjes en mutsen. De pruik was er wel maar ik voelde mij er zo vreemd onder. De prednison stootkuur 1x per 3 weken gaf mij voor heel even het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Slapen en warmte waren weldadig. De acupunctuurbehandelingen deden hun werk. Daarna was er even een moment dat ik mijn maag hoorde knorren en een boterham met geitenkaas een gebakje was. Ik voelde mij na zo’n behandeling wat minder onbehagelijk. Als het even kon ging ik naar buiten voor een wandelingetje of een boodschapje. Heerlijk vond ik dat. Frisse lucht. En ik ben blijven eten, weliswaar kleine beetjes maar ik voelde duidelijk dat juist een beetje eten hielp tegen het onaangename gevoel in mijn buik en maag. Een rode grapefruit was mijn favoriete fruit en ’s avonds warme gele griesmeel met rozijntjes vond ik lekker. Afleiding was zeer welkom maar alles met mate en van korte duur. Eigenlijk had ik meer dan genoeg aan mijn dagelijkse zelfzorg en mijn eten. Mijn mond moest ik met zorg behandelen om te voorkomen dat hij helemaal kapot ging. Douchen was fijn maar een fikse onderneming. Televisie kijken vond ik veelal veel te indringend en vermoeiend. Mooie muziek was voor korte tijd prettig. Het lezen van een Ruth Rendell- thriller in het Engels gaf afleiding. Ik moest mij dan op totaal iets anders concentreren en dat werkte. Ook maar voor even want mijn ogen waren zo droog door de chemo (slijmvliesbeschadiging) dat ze al snel gingen irriteren. Kinderen op bezoek was geweldig, ik kon weliswaar niets met ze doen maar kijken naar die gezonde jonge frisse levens gaf mij van binnen energie. De eindeloze stroom post was iedere dag opnieuw iets om naar uit te kijken. De ontelbare bossen bloemen, al die kleuren vond ik prachtig. Alle dierbare mensen die op wat voor manier of in welke vorm dan ook voor mij hebben gezorgd. Ondanks alle onaangename lichamelijke sensaties en alle onaangename psychische sensaties hebben we ook gelachen. Dan vergat ik even alles. Waarom moest ik dan lachen? Ach, om hele kleine gekke voorvallen. Het werkte ontspannend.
Gerelateerde artikelen
- Waarom deze ervaringsverhalen?
- Marja houdt na en tijdens chemokuur met aanpak van vegetarische voeding (Houtsmullerdieet) , bepaalde voedingsuppletie en bepaalde leefstijl haar lymfeklierkanker non-Hodgkin hooggradig stadium IV onder controle en bereikt volgens artsen totale remissie e
- Zo begon het
- En zo herstelde ik en bereikte complete remissie
- Januari 2008: Het gaat nog steeds erg goed met Marja en het lijkt erop dat ze haar lymfklierkanker heeft overwonnen.
- Lymfklierkanker - non-Hodgkin: ervaringsverhaal Marja
In de medische geneeskunde boek noemt dit de verstoring van de Bof-virus. De beginfase was griep/verkoudheid symptomen. Daarna de Bof-virus opgewekt door hoge koorts.
Met een goede methode kan dit ziekte binnen 3 maanden 99% genezen.