Algemeen: Vroege behandelingen met chemo op basis van stijging CA 125 waarden bij eierstokkanker patienten is zinloos en leidt niet tot langere ziektevrijtetijd noch tot meer overlevingen, aldus grote fase III studie.

25 juni 2009: Bron: J Clin Oncol 27:18s, 2009 (suppl; abstr 1), ASCO 2009

Vrouwen met eierstokkanker vroegtijdig beginnen te behandelen met chemo op basis van stijging van CA 125 is zinloos en leidt niet tot langere levensduur of meer overall overlevingen. In tegendeel de chemo leidt alleen maar tot slechtere kwaliteit van leven. Aldus gerandomiseerde fase III studie bij 1442 eierstokkankerpatienten in 10 verschillende landen gedurende periode 1996 tot 2005, ook o.a. in het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam. Als u bekijkt wat de resultaten zijn dan is het toch ongelooflijk dat in Nederland anno 2009 nog steeds gewoon doorgegaan wordt met chemo bij patienten met eierstokkanker op basis van verhoogde CA 125. Afgelopen week vertelde een verpleegkundige met eierstokkanker mij dat zij chemo heeft geweigerd en in nog geen half jaar haar CA 125 van ruim 400 naar normale waarden onder de 35 heeft gekregen met alleen gezonde leefstijl en bepaalde voedingsuppletie en een speciaal drankje. Of lees verhaal van Marjan die een recidief van eierstokkanker onder controle kreeg met gezonde leefstjl, bepaalde voeding en bepaalde voedingssuppletie en nu al jaren kankervrij is en kan zeggen dat ze genezen is.

Hier de resultaten uit het abstract en zo goed als letterlijk vertaalde opmerkingen van Dr. Rustin, een oncoloog gespecialiseerd in eierstokkanker in een artikel uit Medscape over de studie:

Resultaten: 1.442 patiënten werden geregistreerd in 59 locaties in 10 landen tussen 1996 en 2005. 527 patiënten werden gerandomiseerd ingedeeld (264 directe en 263 vertraagd) Randomisatie werd gesloten op 31 maart 2008. of wanneer het beoogde aantal evenementen (doden) werd bereikt. 915 patienten werden niet gerandomiseerd wegens: geen CA125 verhoging en geen recidief (48%); recidief met of zonder CA125 stijging (30%); overlijden (6%); patiënt trok zich terug (14%), of andere redenen (2% ). Voor gerandomiseerde patiënten waren bij de start de kenmerken goed en evenwichtig verdeeld tussen de groepen. Mediane leeftijd bij de inschrijving was 61 jaar, 81% waren Figo stadium III / IV. Tweede lijns chemotherapie werd eerder begonnen met een mediaan tijd van 5 maanden eerder in de vroege behandelingsgroep. Met een mediane follow-up van 49 maanden na randomisatie en een totaal van 351 doden, was er geen bewijs van een verschil in totale overleving tussen de onmiddellijke en vertraagde behandelingsgroepen, Hazard ratio 1,01, 95% CI 0.82-1.25, p = 0,91.

Citaat uit artikel uit Medscape:

De OV05/EORTC 55.955 studie was bedoeld om de voordelen van vroege chemotherapie voor een recidief van de ziekte op basis van de CA-125 waarden te meten, in vergelijking met het starten van de behandeling nadat er andere symptomen ontstaan. Het voornaamste doel van de studie was de totale overleving en secundaire doelen waren de tijd tot tweede lijns chemotherapie nodig was, tijd voor een derde behandeling of overlijden, en de kwaliteit van het leven.

De studie deelnemers waren afkomstig uit 59 locaties in 10 landen tussen 1996 en 2005. Van de 1442 patiënten ingeschreven voor de studie, werden er 529 gerandomiseerd ingedeeld respectievelijk in een groep waar een onmiddellijke behandeling werd gestart op basis van de stijging van CA-125 waarden of ingedeeld in een groep met een zogenoemde vertraagde behandeling (pas starten na het begin van de symptomen).

CA-125 waarden werden gemeten om de 3 maanden, maar de patiënten en het onderzoeksteam werden niet ingelicht over de resultaten, die werden alleen gecontroleerd en ingezien door de onderzoekers van de studie. Als de waarden hoger dan tweemaal de bovengrens van normaal waren, werden de patiënten gerandomiseerd ingedeeld of tot onmiddellijke behandeling of door te gaan met de voor patienten en artsen niet toeganglijke CA-125 metingen en werd de behandeling uitgesteld tot symptoom herhaling.

Mediane overleving vanaf moment van registratie, ongeveer 6 maanden na de diagnose, was 70,8 maanden, legt dr. Rustin uit. "De tijd van start registratie tot randomisatie was gemiddeld 9 maanden."

Patiënten in de vroege behandelingsgroep startten de tweede lijns chemotherapie 4,8 maanden eerder dan de vertraagde behandelingsgroep, en dr. Rustin wees erop dat dit verschil tussen de 2 groepen zeer belangrijk was. Derdelijns chemotherapie werd 4-6 maanden eerder begonnen in de vroege behandelingsgroep in vergeljking tot de vertraagde behandelngsgroep.

"De resultaten toonden aan dat eerdere chemotherapie niet leidt tot een langere ziektevrije tijd of langere tijd tot nieuwe chemo," zei Dr Rustin. Patiënten die tweede lijns chemotherapie eerder ontvingen, ontvingen ook een derde lijns behandeling eerder, en ook deze patiënten konden niet profiteren van een langere remissie..

De follow-up was 56,9 maanden en gedurende die tijd overleden, 379 (72%) patiënten. "Er was absoluut geen verschil in overlevingsresultaten in de 2 groepen," zei hij. De hazard ratio was 1,00 (P = .98).

Eerdere behandeling werd ook geassocieerd met een verslechtering van de algemene gezondheidsscores. "Vroege behandeling geeft geen verbetering van de kwaliteit van het leven, maar eigenlijk was het nog erger," zei Dr Rustin.

A randomized trial in ovarian cancer (OC) of early treatment of relapse based on CA125 level alone versus delayed treatment based on conventional clinical indicators (MRC OV05/EORTC 55955 trials).

J Clin Oncol 27:18s, 2009 (suppl; abstr 1)

Author(s):

G. J. Rustin, M. E. van der Burg, on behalf of MRC and EORTC collaborators; Mount Vernon Cancer Centre, Middlesex, United Kingdom; Erasmus MC University Medical Center, Rotterdam, Netherlands

Abstract:

Background: Serum CA125 often rises several months before women with OC have symptoms or clinical signs of relapse. OV05/55955 was designed to determine whether there were benefits from early treatment based on a confirmed elevation of CA125 levels versus delaying treatment until clinically indicated.

Methods: Women with OC in clinical complete remission after first-line platinum-based chemotherapy and a normal CA125 were registered. CA125 was measured every 3 months but patients and investigators were blinded to the results, which were only monitored by the trials units. If CA125 levels exceeded twice the upper limit of normal, patients were randomized to either immediate treatment or to remain having blinded CA125 measurements with treatment commencing when clinical or symptomatic recurrence appeared. Patients in both arms were treated according to standard local practice. The primary outcome measure was overall survival. The study was designed to detect a 10% improvement in 2-year overall survival in the immediate treatment arm with at least 85% power and 5% significance level (2-sided).

Results: 1,442 patients were registered from 59 sites in 10 countries between 1996 and 2005. Randomization closed on March 31, 2008 with 527 patients (264 immediate and 263 delayed) randomized and when the targeted number of events (deaths) were reached. 915 patients have not been randomized due to: no CA125 rise and no relapse (48%); relapse with or without CA125 rise (30%); death (6%); patient withdrawal (14%); or other reasons (2%). For randomized patients baseline characteristics were well balanced between the groups. Median age at registration was 61 years; 81% were FIGO stage III/IV. Second-line chemotherapy started a median of 5 months earlier in the immediate arm. With a median follow-up of 49 months from randomization and a total of 351 deaths, there was no evidence of a difference in overall survival between the immediate and delayed arms, hazard ratio 1.01, 95% CI 0.82-1.25, p = 0.91.

Conclusions: There is no survival benefit from early treatment based on a raised serum marker level alone, and therefore no value in the routine measurement of CA125 in the follow-up of ovarian cancer patients.

Erasmus Medisch Centrum, recidief, CA-125, eierstokkanker