Temodal - temozolomide naast radiotherapie geeft geen enkel voordeel bij een hersentumor type astrocytoom graad 3 met geen IDH1/2 mutatie. Ook bij patienten met gemethyleerde MGMT-promotor was er geen effectiviteit

Zie ook dit artikel: https://kanker-actueel.nl/immuuntherapie-met-het-vaccin-dcvax-geeft-uitstekende-resultaten-op-overall-overleving-bij-glioblastoma-multiforme-gegeven-bij-nieuwe-diagnose-na-operatie-blijkt-uit-fase-3-studie.html

Zie ook dit artikel: https://kanker-actueel.nl/temodal-temozolomide-naast-bestraling-maar-ook-solo-vergroot-5-jaars-overleving-met-15-tot-20-procent-bij-laaggradige-hersentumoren-anaplastische-glioma.html

4 augustus 2022: Bron: Clin Cancer Res (2022) 28 (12): 2527–2535.

Uit een post-hoc analyse van de CATNON-studie blijkt dat patiënten met een hersentumor van het type IDH1/2 wildtype astrocytoom graad 3 met moleculaire kenmerken van een glioblastoom in de klinische praktijk geen voordeel hadden bij de toevoeging van temodal - temozolomide (gelijktijdig, aanvullend of beide) aan radiotherapie - bestraling.

Algehele overleving of progressievrije overlevingscijfers lieten in de praktijk geen effectiviteit zien van toevoeging van temodal - temozolide. Patiënten met een gemethyleerde MGMT-promotor hadden ook geen klinisch voordeel van de toevoeging van temozolomide.

In 2021 bleek de gerandomiseerde, open-label, fase III CANTON-studie bij volwassen patiënten met nieuw gediagnosticeerde 1p/19q niet-gecodeerde anaplastische gliomen die willekeurig werden toegewezen ( 1:1:1:1) op alleen radiotherapie, radiotherapie met gelijktijdige temozolomide, radiotherapie met adjuvante temozolomide of radiotherapie met zowel gelijktijdige als adjuvante temozolomide. een van de belangrijkste studies uit dat jaar. Aanvullende temodal - temozolomide verbeterde overall overleving (OS) vergeleken met geen aanvullende temodal - temozolomide met bijna het dubbele (mediane OS, 82,3 maanden vs 46,9 maanden; HR 0,64; P <.0001).Zie hier in dit artikel een verslag daarvan.

Nu blijkt in een post-hoc analyse van de CATNON-studie dat verrassend genoeg er geen voordeel van gelijktijdige temozolomide was (mediane OS, 66,9 maanden met gelijktijdige temozolomide vs 60,4 maanden zonder gelijktijdige temozolomide; HR, 0,97). Cruciaal was dat de "controle-groep" voor deze vergelijking patiënten omvatte die alleen radiotherapie kregen of degenen die radiotherapie kregen met aanvullende maar geen gelijktijdige temodal - temozolomide.

De nieuwe studie evalueert of de toevoeging van temodal - temozolomide aan radiotherapie - bestraling de overleving verbetert in hersentumoren van het type IDH wildtype legacy anaplastisch astrocytoom in een post hoc analyse.

Eerder werd de impact van IDH-mutatie evenals genoombrede methylering ook geanalyseerd en gerapporteerd, wat de positieve impact van IDH-mutatie bevestigde, met een mediane overall overleving van 19,9 maanden bij patiënten met IDH1 en IDH2 wild -type tumoren en 98,4 maanden bij patiënten met IDH1- of IDH2-gemuteerde tumoren (HR 0,14; P <.0001).
Verder toonde de studie aan dat in IDH1- of IDH2-mutante tumoren (zonder enige verdere moleculaire karakterisering), aanvullend temodal - temozolomide de overall overleving sterk verbeterde in vergelijking met geen aanvullende temodal - temozolomide, maar er werd geen overall verbetering gezien bij gelijktijdige temodal - temozolomide in vergelijking met geen gelijktijdige temodal - temozolomide.

Echter de nieuwe analyse bevestigt dat in IDH1/2 wildtype anaplastische astrocytomen met moleculaire kenmerken van glioblastoom, noch gelijktijdige noch adjuvante temozolomide de overall overleving (OS) verbeterde in vergelijking met alleen radiotherapie - bestraling.

De moleculaire selectie omvatte specifieke IDH1/2-wildtype- en H3F3A-wildtype-tumoren met de aanwezigheid van TERT-promotermutaties en/of EGFR-amplificaties en/of gecombineerde winst van chromosoom 7 en verlies van chromosoom 10.
In totaal was 89% van de ingeschreven patiënten (670/751) volledig moleculair gekarakteriseerd en van hen voldeed ongeveer 24% (159/670) aan de moleculaire criteria van de WHO 2021 voor een glioblastoom, IDH wildtype.
Van die patiënten kregen 47 alleen radiotherapie en 112 kregen een combinatie van radiotherapie en temodal - temozolomide. En wat blijkt Temodal - Temozolomide verbeterde de overall overleving of de progressievrije overleving niet. Methylering van de MGMT-promotor bleef prognostisch voor de overall overleving, maar was verrassend genoeg niet voorspellend voor een klinisch effect van de behandeling met temodal - temozolomide.

Het abstract van deze nieuwe analyse is dit. Voor volledig studierapport moet worden betaald:

Abstract

Purpose:

In a post hoc analysis of the CATNON trial (NCT00626990), we explored whether adding temozolomide to radiotherapy improves outcome in patients with IDH1/2 wildtype (wt) anaplastic astrocytomas with molecular features of glioblastoma [redesignated as glioblastoma, isocitrate dehydrogenase–wildtype (IDH-wt) in the 2021 World Health Organization (WHO) classification of central nervous system tumors].

Patients and Methods:

From the randomized phase III CATNON study examining the addition of adjuvant and concurrent temozolomide to radiotherapy in anaplastic astrocytomas, we selected a subgroup of IDH1/2wt and H3F3Awt tumors with presence of TERT promoter mutations and/or EGFR amplifications and/or combined gain of chromosome 7 and loss of chromosome 10. Molecular abnormalities including MGMT promoter methylation status were determined by next-generation sequencing, DNA methylation profiling, and SNaPshot analysis.

Results:

Of the 751 patients entered in the CATNON study, 670 had fully molecularly characterized tumors. A total of 159 of these tumors met the WHO 2021 molecular criteria for glioblastoma, IDH-wt. Of these patients, 47 received radiotherapy only and 112 received a combination of radiotherapy and temozolomide. There was no added effect of temozolomide on either overall survival [HR, 1.19; 95% confidence interval (CI), 0.82–1.71] or progression-free survival (HR, 0.87; 95% CI, 0.61–1.24). MGMT promoter methylation was prognostic for overall survival, but was not predictive for outcome to temozolomide treatment either with respect to overall survival or progression-free survival.

Conclusions:

In this cohort of patients with glioblastoma, IDH-wt temozolomide treatment did not add benefit beyond that observed from radiotherapy, regardless of MGMT promoter status. These findings require a new well-powered prospective clinical study to explore the efficacy of temozolomide treatment in this patient population.