Mocht u de artikelen op kanker-actueel.nl waarderen dan wilt u misschien donateur worden? En als donateur kunt u naast toegang tot bepaalde artikelen alleen voor donateurs ook korting krijgen bij verschillende bedrijven.
3 oktober 2018: Bron: Cancer
Een nieuwe analyse van de fase III studie:
bevestigt de uitstekende resultaten van elotuzumab, een vorm van immuuntherapie, bij vergevorderde Multiple Myeloma (ziekte van Kahler). Een verbetering van mediaan ca. 30 procent betere overall overleving in vergelijking met alleen lenalidomide plus dexamethason blijkt duurzame verbetering, want ook na 4 jaar follow-up van de studie werden deze resultaten gezien. Zie verder hieronder. En nieuw abstract onderaan artikel.
22 juni 2016: lees ook dit artikel:
Klik hier voor artikel: Genentest blijkt voorspellende waarde te hebben bij het verloop van Multiple Myeloma - ziekte van Kahler bij nieuw gediagnosteerde patiënten en wel of niet aanslaan van Bortezomib - Velcade.
31 januari 2016: Bron: EMA en N Engl J Med 2015; 373:621-631 DOI: 10.1056/NEJMoa1505654
Wanneer patiënten met gevorderde Multiple Myeloma (ziekte van Kahler) of een recidief na minimaal 1 chemokuur het immuuntherapeutische middel elotumumab (Empliciti) aanvullend krijgen toegediend op een behandeling met lenalidomide en dexamethason dan verbeteren de resultaten op progressievrije ziekte en overall overleving met mediaan 30% in vergelijking met alleen lenalidomide plus dexamethason. Zo blijkt uit een gerandomiseerde fase III studie - de ELOQUENT-2 studie - bij totaal 636 patiënten met gevorderde Multiple Myeloma - Kahler of met een recidief na minimaal 1 chemokuur.
De EMU - Europese Medische Autoriteit wil elotumumab nu de officiële status van geregistreerd medicijn geven. De FDA gaf deze status aan elotumumab al vorig jaar na de eerste publicaties uit de ELOQUENT-2 studie.
Elotumumab werkt als een immuuntherapeutisch middel, vergelijkbaar met bv. hoe nivolumab werkt, en is vooral gericht op het eiwit SLAMF7 dat veel voorkomt op tumorcellen èn op natural killercellen.
Studieresultaten:
In de studie werden gerandomiseerd 321 patiënten in de elotuzumab groep ingedeeld en 325 patiënten in de controlegroep.
- Na een mediane follow-up van 24,5 maanden was na 1 jaar nog 68% vrij van progressie van de ziekte in de elotuzumab groep vergeleken met 57% in de controle groep. Na 2 jaar waren die cijfers nog beter: 41% versus 27%, respectievelijk.
- Mediane progressie-vrije overleving in de elotuzumab groep was 19.4 maanden versus 14.9 maanden in de controle groep (hazard ratio voor progressie of sterven in de elotuzumab groep, 0.70; 95% confidence interval, 0.57 to 0.85; P<0.001).
- De overall respons in de elotuzumab groep was 79%, versus 66% in de controle groep (P<0.001).
- Algemeen voorkomende graad 3 en 4 bijwerkingen in beide groepen waren lymphocytopenia, neutropenia, vermoeidheid en pneumonia. Infusie reacties deden zich voor bij 33 patiënten (10%) in de elotuzumab groep en beperkten zich tot graad 1 en 2 bij 29 patiënten.
Conclusie van de onderzoekers:
Patiënten met een recidief van of resistentie van gevorderde Multiple Myeloma - Kahler die een combinatiebehandeling kregen van elotuzumab, lenalidomide en dexamethasone hadden een statistisch significante vermindering van de kans op progressie van de ziekte of te sterven aan de ziekte. Het studieprotocol van de ELOQUENT-2 studie kunt u vinden onder ClinicalTrials.gov number, NCT01239797.
Het volledige studierapport: Elotuzumab Therapy for Relapsed or Refractory Multiple Myeloma is tegen betaling in te zien of te downloaden.
Hier het abstract van de studie:
Patients with relapsed or refractory multiple myeloma who received a combination of elotuzumab, lenalidomide, and dexamethasone had a significant relative reduction of 30% in the risk of disease progression or death.
Original Article
Elotuzumab Therapy for Relapsed or Refractory Multiple Myeloma
N Engl J Med 2015; 373:621-631 August 13, 2015 DOI: 10.1056/NEJMoa1505654
Background
Elotuzumab, an immunostimulatory monoclonal antibody targeting signaling lymphocytic activation molecule F7 (SLAMF7), showed activity in combination with lenalidomide and dexamethasone in a phase 1b–2 study in patients with relapsed or refractory multiple myeloma.
Methods
In this phase 3 study, we randomly assigned patients to receive either elotuzumab plus lenalidomide and dexamethasone (elotuzumab group) or lenalidomide and dexamethasone alone (control group). Coprimary end points were progression-free survival and the overall response rate. Final results for the coprimary end points are reported on the basis of a planned interim analysis of progression-free survival.
Results
Overall, 321 patients were assigned to the elotuzumab group and 325 to the control group. After a median follow-up of 24.5 months, the rate of progression-free survival at 1 year in the elotuzumab group was 68%, as compared with 57% in the control group; at 2 years, the rates were 41% and 27%, respectively. Median progression-free survival in the elotuzumab group was 19.4 months, versus 14.9 months in the control group (hazard ratio for progression or death in the elotuzumab group, 0.70; 95% confidence interval, 0.57 to 0.85; P<0.001). The overall response rate in the elotuzumab group was 79%, versus 66% in the control group (P<0.001). Common grade 3 or 4 adverse events in the two groups were lymphocytopenia, neutropenia, fatigue, and pneumonia. Infusion reactions occurred in 33 patients (10%) in the elotuzumab group and were grade 1 or 2 in 29 patients.
Conclusions
Patients with relapsed or refractory multiple myeloma who received a combination of elotuzumab, lenalidomide, and dexamethasone had a significant relative reduction of 30% in the risk of disease progression or death. (Funded by Bristol-Myers Squibb and AbbVie Biotherapeutics; ELOQUENT-2 ClinicalTrials.gov number, NCT01239797.)
Supported by Bristol-Myers Squibb and AbbVie Biotherapeutics.
Disclosure forms provided by the authors are available with the full text of this article at NEJM.org.
Drs. Lonial and Dimopoulos contributed equally to this article.
This article was published on June 2, 2015, at NEJM.org.
We thank the study protocol manager, Katherine Nunnick, for her support and Alyson Bexfield and Joanne Tang of Caudex for their assistance in the preparation of the manuscript.
Source Information
From Winship Cancer Institute, Emory University School of Medicine, Atlanta (S.L.); National and Kapodistrian University of Athens, Athens (M.D.); A.O.U. San Giovanni Battista di Torino–Ospedale Molinette, Turin, Italy (A.P.); QEII Health Science Center and Dalhousie University, Halifax, NS (D.W.), Cross Cancer Institute and University of Alberta, Edmonton (A.B.), and Princess Margaret Cancer Centre, Toronto (D.R.) — all in Canada; Silesian Medical University, Katowice (S.G.), and Medical University of Lublin, Lublin (A.W.-C.) — both in Poland; Charles University Hospital, Prague, Czech Republic (I.S.); University Hospital, Nantes, France (P.M.); Complejo Asistencial Universitario de Salamanca–Instituto de Investigación Biomédica de Salamanca, Salamanca (M.-V.M.), and Clinica Universidad de Navarra–Centro de Investigación Médica Aplicada, Instituto de Investigación Sanitaria de Navarra, Pamplona (J.S.-M.) — both in Spain; Davidoff Cancer Center, Rabin Medical Center, Petah Tikva, and Tel Aviv University, Ramat Aviv — both in Israel (H.M.); Ankara University, Ankara, Turkey (M.B.); Alfred Health–Monash University, Melbourne, VIC, Australia (A. Spencer); Barts and the London NHS Trust, London (H.O.); University of Texas M.D. Anderson Cancer Center, Houston (R.Z.O.); Kyoto Prefectural University of Medicine, Kyoto (M.T.), and Nishigunma National Hospital, Shibukawa (M.M.) — both in Japan; Universitätsklinikum der Technische Universität, Dresden (C.R.), and Universitätsklinikum Würzburg, Würzburg (H.E.) — both in Germany; Zeikenhuis Netwerk Antwerpen (ZNA) Stuivenberg, Antwerp, Belgium (K.L.W.); AbbVie Biotherapeutics, Redwood City, CA (A. Singhal); Bristol-Myers Squibb, Princeton, NJ (J.K.), Wallingford, CT (E.B.), and Braine-l’Alleud, Belgium (V.P.); and Dana–Farber Cancer Institute, Boston (K.C.A., P.R.).
Address reprint requests to Dr. Lonial at the Department of Hematology and Medical Oncology, Winship Cancer Institute, Emory University School of Medicine, 1365 Clifton Rd., Bldg. C, Atlanta, GA 30322, or at sloni01@emory.edu.
The sustained PFS benefit and long-term safety of Elotuzumab at 4 years, is similar to those observed at 2 and 3 years, support Elotuzumab as a valuable therapeutic option for the long-term treatment of patients with relapsed/refractory multiple myeloma
Source CANCER
Elotuzumab Plus Lenalidomide and Dexamethasone in Relapsed/Refractory Multiple Myeloma: Extended 4‐Year Follow‐Up and Analysis of Relative Progression‐Free Survival From the Randomized ELOQUENT‐2 Trial
We thank all co‐investigators and the patients and families who participated in the ELOQUENT‐2 trial. Professional medical writing assistance was provided by Simon Wigfield, PhD, and Cristina Tomas, PhD, of Caudex, and was funded by Bristol‐Myers Squibb.
The last 2 authors are co‐senior authors.
Abstract
Background
The randomized phase 3 ELOQUENT‐2 study (NCT01239797) evaluated the efficacy and safety of elotuzumab plus lenalidomide and dexamethasone (ELd) versus lenalidomide and dexamethasone (Ld) in relapsed/refractory multiple myeloma (RRMM), and to date, has the longest follow‐up of any monoclonal antibody in patients with RRMM.
Methods
In this extended 4‐year follow‐up of the ELOQUENT‐2 trial, the coprimary endpoints of progression‐free survival (PFS) and overall response rate as well as the secondary endpoint of overall survival were assessed. In the absence of head‐to‐head trials comparing Ld‐based triplet regimens to guide treatment selection, 4 randomized controlled trials—ELOQUENT‐2, ASPIRE, TOURMALINE‐MM1, and POLLUX—were indirectly compared to provide insight into the relative efficacy of these regimens in RRMM.
Results
Data at 4 years were consistent with 2‐ and 3‐year follow‐up data: ELd reduced the risk of disease progression/death by 29% versus Ld (hazard ratio, 0.71) while maintaining safety. The greatest PFS benefit among the assessed subgroups was observed in patients at the median time or further from diagnosis (≥3.5 years) with 1 prior line of therapy, who had a 44% reduction in the risk of progression/death, and in patients in the high‐risk category, who had a 36% reduction in favor of ELd. This regimen also showed a relative PFS benefit that was maintained beyond 50 months.
Conclusions
The sustained PFS benefit and long‐term safety of ELd at 4 years, similar to those observed at 2 and 3 years, support ELd as a valuable therapeutic option for the long‐term treatment of patients with RRMM.
Gerelateerde artikelen
- ASCO 2021: aanbevolen abstracten voor vormen van bloedkanker, zoals vormen van leukemie en kanker van het beenmerg zoals Multiple Myeloma
- CAR-T cel behandeling met Ciltacabtagene autoleucel (cilta-cel-infusie) geeft lager risico op ziekteprogressie of overlijden en meer complete remissies dan standaardzorg bij patiënten met multiple myeloma met lenalidomide resistentie
- Belantamab mafodotin, pomalidomide en dexamethasone geeft betere ziekteprogressievrije tijd in vergelijking met pomalidomide, bortezomib en dexamethasone bij gevorderde multiple myeloma (ziekte van Kahler, botkanker)
- Teclistamab geeft hele goede resultaten met 50 procent meer gedeeltelijke remissies en 20 procent complete remissies bij zwaar voorbehandelde patiënten met botkanker - multiple myeloma
- intraveneus immunoglobuline voorkomt voor 90 procent ernstige infecties bij patienten met multiple myeloma die met op BCMA gerichte bispecifieke antilichamen worden behandeld
- Immuuntherapie met gepersonaliseerde dendritische celtherapie plus onderhoudsdosis lenalidomide na autologe stamceltransplantatie verbetert bij multiple myeloma complete remissies met ruim 7 procent na 1 jaar.
- Jongere volwassenen met nieuw gediagnosticeerde multiple myeloma - botkanker die een autologe stamceltransplantatie ondergaan hebben een veel betere progressievrije overleving en een veel betere mediane overleving in vergelijking met 13 jaar geleden
- Multiple Myeloma patienten met hoog risico vastgesteld door genentest hebben betere overleving bij behandeling met daratumumab, cyclofosfamide, bortezomib, lenalidomide en dexamethason zowel voor als na autologe stamceltransplantatie
- Talquetamab, een nieuw bispecifiek antilichaam gericht op het antigen GPRC5D geeft veelbelovende resultaten bij zwaar voorbehandelde patienten met myeloma - botkanker (Kahler)
- Isatuximab aanvullend op lenalidomide, bortezomib en dexamethason vooraf aan stamceltransplantatie geeft betere meetbare restziekte - MRD (50 vs 36 procent) bij patiënten met nieuw gediagnosticeerde multiple myeloma die stamceltransplantatie ondergaan
- Isatuximab naast pomalidomide + dexamethason geeft betere overall overleving (Mediaan + 6,9 maanden) dan alleen pomalidomide + dexamethason bij patienten met multiple myeoloma (Kahler - botkanker) die zwaar voorbehandeld waren
- Bortezomib toegevoegd aan lenalidomide plus dexamethason bij niet eerder behandelde multiple myeloma geeft verbetering van progressievrije ziekte (plus en mediane overall overleving
- Idecabtagene vicleucel (Abecma) geeft als immuuntherapie via CAR-T cellen bij patienten met zwaarvoorbehandelde vergevorderde multiple myeloma uitstekende resultaten copy 1
- Venetoclax, een kleine molecuulremmer uit de BCL-2 groep, geeft veelbelovende resultaten bij vergevorderde zwaar voorbehandelde multiple myeloma (Kahler)
- Nederlandse studie geeft overzicht van overall overleving bij Multiple Myeloma (Kahler) in alle stadia in periode 2008 tot 2013.
- Meta-analysis Shows Association of Minimal Residual Disease–Negative Status With Improved Survival in Multiple Myeloma
- Hoewel overall overleving sterk verbetert met nieuwe medicijnen bij Multiple Myeloma / ziekte van Kahler blijven patienten met de del17p mutatie een veel slechtere prognose op overleving te hebben.
- Cryotherapie tijdens toediening van Melphalan bij Kahler zorgt voor hoog significante verbetering van minder optreden van mucositis en andere bijwerkingen behorend bij chemo en beenmergtransplantatie.
- Daratumumab toegevoegd aan een (VCd)-kuur (bortezomib, cyclofosfamide en dexamethason) geeft betere effectiviteit en meer patiënten bereikten een duurzame gedeeltelijke remissie in vergelijking met alleen VCd-kuur bij patienten met light chain amyloidosis
- Daratumumab (Darzalex) in combinatie met bortezomib (Velcade) en dexamethason voor eerder behandelde Multiple myeloma - Kahler vermindert kans op recidief op 1 jaar met 61 procent
- Elotuzumab - een immuuntherapeutisch middel - aanvullend op lenalidomide en dexamethason geeft 30% betere overall overleving en progressievrije ziekte dan alleen lenalidomide en dexamethason bij gevorderde Multiple Myeloma - Kahler
- Genentest blijkt voorspellende waarde te hebben bij het verloop van Multiple Myeloma - ziekte van Kahler. Ook bij eerste diagnose.
- lenalidomide na autologe stamceltransplantatie bij multiple myeloma - ziekte van Kahler geeft superieure overall overleving en ziektevrije tijd
- Nelfinavir, een HIV remmer, plus bortezomib (velcade) geeft uitstekende resultaten - 65 procent bereikte PR - bij zwaar voorbehandelde patienten met vergevorderde multiple myeloma, Kahler
- Pembrolizumab plus lenalidomide en dexamethasone als eerstelijns behandeling voor patienten met nog onbehandelde multiple myeloma (Kahler) geeft geen betere resultaten en veel meer ernstige bijwerkingen
- Thalidomide naast dexamethason geeft bij Kahler - Multiple Myeloma een significant positief effect op aanslaan van behandeling, aldus Fase III studie. Artikel geplaatst juni 2004
- Vaccin gebaseerd op MUC1 lijkt veelbelovende ontwikkeling melden Israelische onderzoekers
- Velcade - Bortezomib: wat is dit voor middel en bij welke kankersoorten wordt het gebruikt: een overzicht van recente ontwikkelingen
- Reguliere oncologie: Kahler - Multiple Myeloma - botkanker: een overzicht van recente ontwikkelingen binnen de reguliere oncologie bij elkaar gezet
Plaats een reactie ...
Reageer op "Elotuzumab - een immuuntherapeutisch middel - aanvullend op lenalidomide en dexamethason geeft 30% betere overall overleving en progressievrije ziekte dan alleen lenalidomide en dexamethason bij gevorderde Multiple Myeloma - Kahler"