Van Marije, Bert zijn vrouw, kreeg ik gisteravond (d.d. 10 april 2002) een e-mail dat Bert op 1 april is overleden aan zijn longkanker. Hoe alles zo snel heeft kunnen gebeuren weet ik niet. Op 9 maart mailde Marije mij (de week daarvoor had ik Bert nog telefonisch gesproken en hij was vol optimisme en blij toen) dat scans hadden uitgewezen dat er geen kanker was, alleen zat er door de gevolgen/bijwerkingen van de chemo (botverlies) een wervel verschoven die tot veel pijn leidde omdat er ook zenuwen bekneld zaten. Volgens Marije zou Bert in de week van 12 maart geopereerd worden daaraan in een kliniek in Duitsland. Dit is een stukje uit die e-mail d.d. 9 maart 2002:

Bert wordt maandag geopereerd in Hannover aan zijn rug. Het blijkt na veel onderzoeken dat er toch een zenuw bekneld is geraakt doordat zijn wervelkolom in elkaar gedrukt is. Dat komt weer, naar alle waarschijnlijkheid, omdat een aantal van de wervels poreus waren door de kankeruitzaaiingen en we te laat zijn begonnen met de bottenversterkende middelen die het bot in de wervels dan weer moeten opvulllen. Er wordt nu een schijf tussen de wervels weggehaald, degene die tegen de zenuw drukt. We hopen dat na ruim 11 weken pijn lijden, een ware lijdensweg, er door deze operatie een einde aan kan komen en hij weer pijnvrij door het leven kan. Resultaat van allerlei scans was wel weer dat er geen zichtbare kanker actief is, dat was nog steeds het goede nieuws. Nu nog even dit 'nevenakkevietje' zoals Bert dat noemt aanpakken.

De operatie duurt ongeveer 2 uur en hij moet minimaal 10 dagen in het ziekenhuis verblijven. Zelf denk ik dat het er wel wat meer kunnen worden.

Daarna kreeg ik niets meer te horen tot gisteravond dat verdrietige bericht. Ik hoop dat Marije ons komende weken nog het laatste stuk van het verhaal wil vertellen zodat we meer duidelijkheid krijgen hoe het ondanks alle optimistische berichten toch fout is kunnen gaan.