3) De klachten en de diagnose

Wij hadden met mijn moeder afgesproken op een dagje te gaan uitwaaien aan de zee. En mijn moeder maakte ook de opmerking dat Yanou scheel keek, en ik had het echt moeilijk om dit aan te horen, maar het was wel voor ons een degelijke bevestiging dat er iets aan de hand was. Een dag nadien werd ze wakker en we geloofden onze ogen niet, we zagen dat haar rechter oogje echt uitpuilde. Mijn man had onmiddelijk een afspraak gemaakt met onze pediater. Hij onderzocht Yanou, en hij verwees ons door naar een oogarts, zijn diagnose was "er zit een iets achter haar oogje" . Mijn man kwam met haar thuis en vertelde me wat de pediater zei. Er moest onmiddellijk een afspraak gemaakt worden met de oogarts, we moeten zeer snel weten wat het is, dan zijn we van die onzekerheid af dachten we toen nog. We beseften nog bijna niet half wat er aan de hand was. Een goede vriend van ons, die tevens huisarts is, hadden wij op de hoogte gebracht wat er aan de hand was met onze kleine princes. Het enige wat je kan doen is afwachten wat de oogarts zegt en je kan misschien vragen of dat ze een CT-scan kunnen doen.
Die dag zelf nog hadden wij naar onze oogarts gebeld voor een afspraak, dit is een heel druk bezet man, mijn man ging ook al bij deze arts op consultatie voor zijn bijziendheid. Ik kreeg op dat moment een vrij dominante secretaresse aan de lijn , ze zei wil jij morgen een afspraak dan had je wel best 3 weken op voorhand moeten bellen !!! Ik kon mijn oren niet geloven ! Ik had ook de situatie geschetst, maar ze meldde me dat er geen uitzonderingen op gemaakt werden. We besloten raad te gaan vragen aan onze pediater en hij gaf ons een adres van een andere goede oogarts. Dit ging wel erg snel de dag zelf nog konden wij bij haar op consultatie, dit was echt verhelderend voor ons maar het was een harde klap in ons gezicht , maar realistisch. Ze vertelde ons onmiddellijk dat "Yanou" uit haar rechter oogje bijna geen zicht meer heeft, en er zit wel degelijk "iets" achter haar oogje dat een geweldige druk uitoefende. Ik verwijs je vandaag nog door naar een Universitair Ziekenhuis (UZ) waar ze nog een CT-Scan uitvoeren. Toen wij daar arriveerden dachten wij op de afdeling "oogheelkunde" terecht te komen, maar toen werden we pas ontnuchterd, er stond ons een vriendelijk man op te wachten. Hij schudde ons een hand, vlug deed ik een oogopslag naar zijn goudkleurig naamkaartje dat op zijn witte jas gespeld stond prof. X "ONCOLOOG" toen pas wist ik dat we met "Kanker" te maken hadden. Het was een heel raar gevoel wij bleven ons verdriet en zenuwen nog meester . Het was zoiets vanaf nu moeten wij ons hoofd erbij houden en alles vragen wat wij ervan wilden weten. Zelfs onze kleine spruit van 5 maanden lag daar heel rustig in haar draagschelp. Hij legde ons uit dat Yanou een opticus glioma (tumor op de oogzenuw) had.
Dit is een tumor die geheel goedaardig is, maar wel op een van de moeilijkste bereikbare plaats in het hoofd ligt. Deze tumor kan ook heel wat schade aanrichten, niet omdat hij uitzaait, maar omdat hij zo'n groot volume kan aannemen dat druk zet op andere vitale hersendelen.