5) Bestraling in het Radboudziekenhuis (september-oktober 2002)

Inmiddels begon de uitzaaiing slikproblemen te veroorzaken. Aanvankelijk ging het om kleine problemen. Later namen ze toe. Op 12 augustus 2002 kan Peter helemaal niets meer slikken, zelfs geen water. Hij wordt opgenomen op de afdeling KNO, waar op 16 augustus een maagsonde geplaatst wordt. Op advies van dr. Bolhuis regelt Peter met de leverancier dat hij sondevoeding op sojabasis krijgt.

Op 22 augustus (dus bijna drie maanden na start van het eerste consult in het Radboudziekenhuis!) start dan eindelijk de behandeling. Bestraling, bestaande uit 30 dagelijkse bestralingssessies, met een zeer hoge dosis. Dit leek op dat moment de enige adequate aanpak, omdat halsklierdissectie uitgesloten was en ons geen andere radicale methoden bekend waren.

De bijverschijnselen van de bestraling vallen aanvankelijk mee. Geen verbrande huid, nauwelijks vermoeidheid. Peter rijdt elke dag zelf de 20 kilometer naar het ziekenhuis. Een jaar later weten we dat de bestraling binnenin het lichaam wel heeft geleid tot ernstige bijverschijnselen. De bestraling heeft geleid tot oedeem, dat tegen de slokdarm drukt en daardoor enorme slikproblemen veroorzaakt. Als die eerste tumor destijds sneller en anders behandeld was, had het leven nu er heel anders uit gezien. Maar prof. Vogl kenden we toen nog niet. En de ernst van de situatie was dermate groot dat een radicale aanpak als bestraling onvermijdelijk leek.

Aanvankelijk overheerst het succesgevoel. Na twee weken verminderen de slikproblemen en na zes weken kan Peter weer vast voedsel slikken zonder problemen. Dit betekent onmiddellijk een aanzienlijke verbetering van de kwaliteit van leven!

Als twee weken na afloop van de behandeling de arts-assistent radiotherapie verheugd constateert dat de omvang van de tumor zeer sterk is gereduceerd, kondigt Peter meteen aan dat de sonde nu weer verwijderd kan worden. De arts verzet zich hier aanvankelijk tegen, maar concludeert tenslotte het onvermijdelijke: u bent baas over uw eigen lichaam. Dat ook een sonde een behoorlijke aantasting van de kwaliteit van leven betekent, lijkt voor een arts geen punt van overweging te zijn. Op 23 oktober 2002 werd de sonde weer verwijderd. Weer een aanzienlijke winst voor de kwaliteit van leven.