7) Controles door het Radboudziekenhuis

Omdat de bestraling zo goed aansloeg -de behandelend radiotherapeut sprak van een “mooie partiële respons”- en de algehele conditie enige weken na het beëindigen van de bestraling al weer sterk verbeterde, verbaasde het ons dat in het Radboudziekenhuis geen vervolg plaatsvond op deze behandeling. Zelfs een scan om vast te stellen wat de omvang van die partiële respons was maakte geen deel uit van het protocol. Het beleid van het Radboudziekenhuis inzake de aandoening kan naar ons idee samengevat worden als “afwachten tot problemen ontstaan of verergeren en dan bezien in hoeverre de ontstane klachten verlicht kunnen worden.” Inmiddels weten we dat dat ook wel “Wait-and-see-beleid” genoemd wordt.

Controle-bezoeken hielden in dat de arts (wisselend de radiotherapeut en de KNO-arts) aan Peter vroeg hoe het ging. Dat vonden wij erg onbevredigend. Zouden de wachtlijsten in de gezondheidszorg veroorzaakt worden door dergelijke zinloze bezoeken? Toen Peter vroeg of er geen scan gemaakt zou worden, vroeg de arts: “Wil je dat dan wel weten? Als er weer iets gaat groeien, ben jij de eerste die het merkt.” Dat de bestraling zo goed was aangeslagen, was kennelijk verrassend. Maar geen reden om te hopen op genezing, want de oorzaak –de primaire tumor- was immers nog steeds onbekend. En goede kans dat al op meer plekken in het lichaam de kiem gelegd was voor uitzaaiingen. Het was dus gewoon een kwestie van tijd voordat dat zich zou manifesteren. De gehanteerde beelden van “een wandelende tijdbom” en “dweilen met de kraan open” stonden in groot contrast met hoe Peter zich voelde (energiek en positief).

Wij besloten zelf actief op zoek te gaan naar behandelalternatieven. In de eerste plaats door een second opinion te laten doen bij een gespecialiseerd kankercentrum. Wij gingen ervan uit er in Nederland twee gespecialiseerde centra waren, namelijk het Antonie van Leeuwenhoekziekenhuis en de Daniël den Hoedkliniek. Wij kozen pragmatisch voor de Daniël: Rotterdam is vanuit ons dorp iets gemakkelijker te bereiken dan Amsterdam. Daarnaast besloten we contact op te nemen met orthomoleculair arts Klatte, om aan de hand van levend bloedonderzoek vast te stellen hoe het nu met het immuunsysteem gesteld was en wat Peter verder zou kunnen doen om dat systeem zo goed mogelijk te ondersteunen.