14 september 2023: Bron: Nieuwsbrief van Winclove

In de laatste nieuwsbrief van Winclove staat een interview met oud verpleegkundige Basten van Huizen die enkele jaren geleden (2019) door een klein ongeluk in de sportschool een ernstige infectie met een vleesetende bacterie (necrotiserende fasciitis) ontwikkelde. De infectie had al zijn organen in de buikholte en darmen al aangetast en de artsen vreesden voor zijn leven. Na een lijdensweg van 68 operaties werd hem geadviseerd probiotica - melkzuurbacteriën te proberen en nu na twee jaar probiotica gebruik gaat het beter met hem. Hij weet dat hij nooit meer zal genezen maar doet op dit moment toch twee dagen vrijwilligerswerk en de vleesetende bacterie (necrotiserende fasciitis) is uit zijn lichaam verdwenen.

Maar lees het interview dat hij gaf aan een van de medewerkers van Winclove.

Basten deelt: 'Probiotica maakte mijn leven weer wat dragelijker.'

Een vleesetende bacterie zette Basten zijn leven op zijn kop. Dankzij probiotica kan hij de draad weer eenigszins weer oppakken.

Basten van Huizen werkte jarenlang als verpleegkundige in een groot ziekenhuis. Hij was net begonnen met een nieuwe baan en opleiding, toen hij begin 2019 door een klein ongeluk in de sportschool een ernstige infectie met een vleesetende bacterie ontwikkelde. Dit zette zijn leven volledig op zijn kop. Dankzij probiotica kan hij de draad weer enigszins oppakken.

Hoe zag jouw leven eruit voordat je ziek werd?

“Ik had net een nieuwe baan bij een plastische chirurgiekliniek, waar ik in opleiding was tot anesthesieverpleegkundige. Ik ben van huis uit verpleegkundige, hbo-v, en werkte bij trauma en chirurgie. Ik sportte veel en had een groot sociaal leven. Ik had net een huis gekocht,  ging vier, vijf keer per jaar op vakantie en bezocht festivals. Mijn leven was een dikke acht. Het was totaal anders dan hoe mijn leven nu is. Ik bokste, voetbalde, roeide, liep elke dag zes, zeven kilometer hard. En ik fitneste. Ik deed elke dag iets van sport. Dat lukt nu niet meer.”

Wat is er toen gebeurd?

Ik trainde ook drie keer in de week voor kickboksen. Ik had een zaktraining, daarbij sla je tegen een boksbal, en die zak zwaaide heen en weer. Op een gegeven moment liep ik achter de zak langs en die tikte mijn stuit aan. Dat deed een beetje zeer, maar niet extreem. Maar de volgende dag voelde ik wel dat het niet helemaal goed was. Toen had ik wat meer pijn en voor mijn idee had ik ook wat koorts, maar dat weet ik niet helemaal zeker meer. De huisarts zei: je staartbeen is gebroken op vier of vijf plekken. Dat is inoperabel dus dat groeit vanzelf weer aan elkaar. Vervolgens ben ik gewoon gaan werken, omdat ik me niet ziek durfde te melden bij mijn nieuwe baan. Mijn collega’s zagen ook wel dat het niet lekker ging. Ik ben een paar dagen lang kruipend naar huis gegaan. Na vier dagen ben ik in elkaar gezakt op mijn werk. Toen had ik sepsis en koorts. Ik werd met een ambulance opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht, en daar bleek dat foute boel was.

De arts vertelde later dat ze al op de spoedeisende hulp roken wat er aan de hand was. Ze vertelden me dat ik waarschijnlijk necrotiserende fasciitis (een vleesetende bacterie) had en dat ik het niet zou overleven, omdat de infectie al vergevorderd was. Als ik het zou overleven, dan zou het een heel lang traject worden met stoma’s en drains. Op dat moment wilde ik het liefst gelijk doodgaan. Maar op een geven moment was ik zo ziek en in de war dat ik dat allemaal los heb gelaten. Ze hebben me vervolgens zeventien uur geopereerd. Alle organen in mijn buikholte waren aangetast. Ze hebben mijn endeldarm verwijderd en grote delen van mijn dikke en dunne darm. Ook mijn nieren en lever waren beschadigd. Ik werd uiteindelijk wakker op de intensive care en had inderdaad een stoma en nierdrains, ik had een rectumdrain, vier buikdrains en ik werd beademd via een tracheostoma. Verder had ik een diepe lijn, zuurstof, en een peg-sonde en een neussonde. Alle slangen die je maar kan verzinnen.

Mijn familie heeft daar filmpjes van gemaakt, want ik zou het nu niet eens meer geloven. Uiteindelijk heb ik daar drie of weken gelegen, met een heel lang traject daarna.

Revalideren lukte niet, want steeds kwam er iets tussen of kreeg ik koorts en dan wisten ze niet of het mijn darmen waren of mijn nieren. Ik ben toen vier weken lang elke dag onder narcose geopereerd om de wond te spoelen want daar konden ze niet bij. Dat was ook te pijnlijk. Dat was een ingreep van anderhalf uur of zo.

En elke keer hebben familie, mijn vrienden en mijn ouders een slecht nieuwsgesprek gehad. Mijn vader leefde toen nog, maar hij is overleden toen ik op de intensive care lag. Uiteindelijk ben ik er toch bovenop gekomen. Waarschijnlijk omdat ik zo fit was.

Vanaf het moment dat het gebeurde, begin 2019, tot nu (begin mei 2023) heb ik 68 operaties gehad. Drie weken geleden was wat mij betreft echt de allerlaatste operatie. Toen is er 3 kilo littekenweefsel weggehaald.

Wat was de impact van de ziekte op jouw leven?

Bij mijn nieuwe baan zat ik nog in mijn proeftijd en ik had net een huis gekocht. Mijn contract werd niet verlengd. Je krijgt dan een ziektewetuitkering, maar ik had ook een hypotheek. Dus al mijn spaargeld is erdoor gegaan. Ik moest uiteindelijk mijn huis verkopen. Dat vond ik vreselijk, want ik had er hard voor gewerkt. Vervolgens moest ik regelen dat ik een sociale huurwoning kreeg. Dat heeft heel veel tijden moeite gekost. Het lastige was, niemand snapte waarom dat nodig was, omdat niemand het ziektebeeld begreep. Er was veel onbegrip bij de gemeente en ik ben echt van het kastje naar de muur gestuurd. Dat heeft tweeënhalf jaar geduurd, met elke dag stress. Dat draagt dan ook niet bij aan je herstel. Uiteindelijk heb ik een woning gekregen met een tuin, waarbij ik geen trap hoef te lopen. Dat is echt heel fijn.”

Waar heeft je ziekte nog meer impact op gehad?

“Je bent er 24 uur per dag mee bezig: met je medicatie, spoelen van de wond, je stoma, je drains. Elke dag kwamen er wel allerlei mensen langs die bezig waren met mij, zoals thuiszorg, fysio, maatschappelijk werk. Die bezoekjes bepaalden mijn leven. Je wordt gewoon geleefd en elke dag stond je in een soort van overlevingsmodus.

Voor anderen gaat het leven natuurlijk gewoon door. Iedereen gaat naar zijn werk. En ik zit thuis. Dat is heel naar. Ik weet dat het vandaag of morgen ook ineens afgelopen kan zijn. Mijn vrienden gaan naar festivals of naar feestjes. Dat lukt mij niet meer. Ik heb echt wel een knop om moeten zetten om daarmee om te kunnen gaan. Ik heb ook heel lang niet kunnen sporten. Dat vond ik heel erg. En ik moest ook enorm op mijn energie letten, want ik had mijn energie nodig om op te knappen en te herstellen. Dat heeft wat wel wat porseleinen borden gekost. Mijn humor en zelfspot zijn wel een deel van mijn redding geweest. Ik heb me nooit zielig of ziek gevoeld. Mijn omgeving heeft zich daar wel zorgen over gemaakt, dat ik zo cynisch ben. Die harde humor heb ik ontwikkeld toen ik als verpleegkundige op de SEH werkte, daar heb ik nog steeds profijt van.”

Je gebruikt nu bijna twee jaar probiotica. Hoe ben je daarmee in aanraking gekomen?

Op de poli van het Brandwondencentrum in Beverwijk, waar ik kwam in verband met mijn littekenweefsel, ontmoette ik een lotgenote. We zijn bevriend geraakt. Via haar heb ik Eva (Red. Eva de Waal, accountmanager van Winbiotic) leren kennen. Zij vroeg of ik weleens probiotica had geprobeerd en ze gaf me een proefpakketje mee. Dat ben ik gelijk gaan gebruiken. Het duurde even voordat ik iets merkte, maar na twee of drie weken realiseerde ik me dat me wat fitter voelde. Daar komt bij dat mijn stoma was opgeheven, want dat wilde ik heel graag. Dat ging wel met veel haken en ogen, want ik moest vervolgens elke dag laxeren met Klean-prep (macrogol) om de darmen te legen. Omdat ik geen endeldarm meer heb en nog maar een klein stukje dikke darm en een iets groter stuk dunne darm, had ik geen normale stoelgang. Nu neem ik ‘s ochtends op een nuchtere maag probiotica en vervolgens moet ik nog een liter warm water drinken en dan komt de boel op gang. In overleg met de artsen ben ik gestopt met de Klean-prep. Het voordeel is dat dit ook beter is voor mijn nieren, want mijn nierfunctie is heel slecht. Vooral de kalium uit de Klean-prep was erg belastend. Dus dat is fijn.

Ik heb nu meer energie, hoewel ik daar nog steeds mee moet schipperen. Als ik me een dag druk heb gemaakt, dan betaal ik de volgende dag de prijs. Maar ik heb het idee dat die dagen niet meer zo zwaar zijn. Mits ik maar de probiotica gebruik en gezond leef. Als ik geen probiotica neem, dan merk ik dat wel. Dan ben ik futlozer en wat vermoeider. En de eerste paar keer dat ik ermee stopte in verband met een operatie, merkte ik gelijk dat mijn darmen weer wat rommelig waren en dat de stoelgang wat moeilijker werd. Met name als ik onder narcose moest.

Ik ben nu weer een beetje een leven aan het opbouwen. Ik doe twee keer per week vrijwilligerswerk, wat ik heel fijn vind omdat ik dan weer onder de mensen bent. Ik ben ook weer begonnen met sporten. Dus dat gaat de goeie kant op. Ik merk dat het goed is om weer onder de mensen te zijn. Maar ik vind ook lekker om alleen te zijn. Als ik zo’n off day heb, dan kan ik er echt van genieten om gewoon de gordijnen dicht te laten, filmpjes te kijken en even wat egoïstisch zijn voor mezelf. Dat heb ik overigens ook moeten leren, maar ik vind het ook fijn als die andere dagen gevuld zijn met mensen om me heen, mijn vrienden, mijn familie, mijn collega’s.

Ik slikte overigens ook nog darmenzymen en die gebruik ik ook niet meer. Dat heeft denk ik ook te maken met de probiotica. Ik kan niet alles meer eten, bijvoorbeeld wit brood of spruitjes. Nou ja, dat is prima. Als ik dat wel doe, dan krijg ik ontzettende buikpijn. En ik moet gewoon bewegen. Maar in combinatie met de probiotica gaat het goed.”

Hoe gaat het nu met je?

De bacterie is op dit moment weg, maar er blijft altijd kans dat hij terugkeert. Daarom word ik nog steeds gemonitord. Dus daar heb ik niet echt last meer van. Ik heb vooral last van de complicaties. Met name het feit dat mijn nieren en lever niet meer goed functioneren. Ik zit nu in mijn reservetijd. Volgens de boekjes had ik er al niet meer moeten zijn. Maar zolang ik gezond leef en regelmatig sport, houd ik het hopelijk nog een tijd vol.

Wat zou je de lezers van NGNG willen meegeven?

“Ik denk dat je echt naar de patiënt moet kijken, zeker als het gaat om de darmen, om te bedenken of iemand baat kan hebben bij probiotica. Kijk, mijn ziekte is natuurlijk heel extreem, maar je hebt ook situaties die minder extreem zijn, waarvan je zou kunnen overwegen om probiotica te gaan gebruiken, want voor mij heeft het echt een positieve uitwerking gehad.”


Plaats een reactie ...

1 Reactie op "Oud verpleegkundige Basten van Huizen liep een vleesetende bacterie op die hem zwaar verminkte maar met probiotica herstelde hij zo ver dat hij weer vrijwilligerswerk kan doen"

  • M.Roemer :
    Wat heeft Basten ongelooflijk veel doorstaan. Ik ben een groot voorstander van probiotica en het optimaliseren van een goede darmgezondheid.
    Mijn darmen waren altijd een zwakke plek en ik heb nu sinds 3 jaar PDS.
    De probiotica die ik nu gebruik is die van Orthica en elke dag een wat melkkefir. Dat laatste heeft mij echt goed geholpen.
    Om mijn stoelgang op gang te houden gebruik ik magnesiumhydroxide van Teva of magnesiumoxide. Dat zorgt dat er voldoende vocht in de darmen komt tegen obstipatie .
    Het neutraliseert wél je maagzuur dus tussen de maaltijden door gebruiken.
    Veel sterkte voor Basten
    Groetjes
    Marijke

Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Omgevingsfactoren spelen grote >> Geaccrediteerde online scholing >> Leefstijl heeft grote invloed >> Oud verpleegkundige Basten >> Geaccrediteerde scholing ‘Antibiotica, >> Mensen met chronische maag-darmaandoeningen >> Probiotica voorkomt en vermindert >> Synbiotica ingenomen 7 dagen >> Microbiologische metabolieten >> Probiotica - melkzuurbacterien >>