Tegen deze kuur zag ik nog meer op dan de vorige twee kuren, dit werd grotendeels ingegeven door de angst als gevolg van de intensive care-periode en de nasleep daarvan. Dit is het enige moment in ‘mijn strijd’ geweest waarop ik serieus heb getwijfeld of ik de behandeling wilde continueren. Ik heb destijds ook een gesprek met de artsen aangevraagd en verteld dat ik erg bang was voor een nieuwe chemokuur en het effect daarvan op mijn weerstand (zou er weer een longontsteking optreden). De artsen konden mij vanzelfsprekend geen garanties geven, ze benadrukten wel dat ze waar mogelijk nog alerter zouden zijn. Daarnaast vertelden zij mij dat ondanks dat de ziekte nu niet meer waarneembaar was (dit op basis van diverse beenmergpuncties) het zeer onverstandig zou zijn om te stoppen. De kans op een recidief (opleving van de leukemie) was zeer groot. Men heeft mij toen overtuigd van de noodzaak door te gaan. Kuur drie had als doel de ziekte rustig te houden en toe te werken naar een autologe stamceltransplantatie (afgenomen stamcellen van de patiënt zelf). De kuur verliep verder relatief soepel zonder noemenswaardig ernstige bijwerkingen. Na deze kuur volgde een thuisperiode van twee weken.


Plaats een reactie ...

Reageer op "Kuur 3"


Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Waarom deze ervaringsverhalen >> Voorwoord >> Hoe ontdekte ik dat ik ziek >> De eerste onderzoeken en de >> De eerste behandeling >> Kuur 1 >> Kuur 2 >> Intensive care >> Herstel na de intensive care >> Kuur 3 >>