Op het moment dat ik ‘mijn verhaal’ afrond voel ik me goed en ben in afwachting van de dingen die komen gaan ik zal binnenkort horen of de ‘laatste’ reguliere behandeling (volgens mijn behandelend arts zijn er indien de laatste medicatie geen effect heeft gesorteerd geen verdere andere behandelingen meer mogelijk) is aangeslagen. Voor de zekerheid heb ik een second opinion in een ander ziekenhuis aangevraagd om te kijken of de reguliere zorg mij nog van verdere behandeling kan voorzien. Alhoewel ik zelf nog niet weet waar het spreekwoordelijke schip zal stranden hoop ik dat mensen die op wat voor manier dan betrokken raken bij kanker zich realiseren dat ze nooit de moed op moeten geven en altijd moeten blijven proberen door te vechten met de juiste instelling en de juiste steun van de omgeving is denk ik dat je een hoop kan bereiken. Ik realiseer me terdege (heb dit ook om me heen zien gebeuren) dat er ook patiënten zijn die er 100% voor hebben gestreden (samen met hun naasten) en uiteindelijk toch overleden zijn. Ik denk daar alleen niet te veel over na omdat ik bang ben dat als ik de hoop verlies mijn motivatie wegebt.


Plaats een reactie ...

Reageer op "Huidige status: september 2005"


Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Waarom deze ervaringsverhalen >> Voorwoord >> Hoe ontdekte ik dat ik ziek >> De eerste onderzoeken en de >> De eerste behandeling >> Kuur 1 >> Kuur 2 >> Intensive care >> Herstel na de intensive care >> Kuur 3 >>