Hoe ontdekte ik dat ik ziek was?

Van januari (wie weet eerder echter deze termijn begon het mij op te vallen dat ik niet mezelf was) tot en met mei 2003 kreeg ik te maken met diverse voor mij onbekende klachten. De volgende klachten heb ik destijds geconstateerd: • Ik was langdurig verkouden i.c.m. een venijnig kuchje (wat maar niet overging). Ik heb de huisarts gebeld en middels de telefoniste werd mij te verstaan gegeven dat het heerste. Ik kreeg een antibioticum voorgeschreven (aangezien ik geen benul had, dat het veel ernstiger was, ben ik akkoord gegaan). Het ging echter niet over achteraf gezien logisch omdat als gevolg van leukemie mijn weerstand drastisch laag was. • Ik was heel kortademig bij een afstand van 10 meter lopen begon mijn hart als een gek te bonken. Ik dacht eerst dat dit gevoelsmatig was echter bleek na gebruik van een hartslagmeter dat het daadwerkelijk zo was (dit bleek veroorzaakt te worden zo bleek achteraf door een laag HB (hemoglobine) 3,2 i.p.v. de voor mijn geslacht en leeftijd gebruikelijke waarde tussen 8,5 en 10. Dit veroorzaakte ook een duizelig gevoel als ik gebukt had (ieder mens heeft het waarschijnlijk wel eens meegemaakt alleen deze mate was volstrekt nieuw voor mij). • Ook begon ik ‘s nachts te braken (ik dacht dat het een reactie op het vele hoesten was). • Mensen in mijn directe omgeving vertelde mij dat ik een ‘oververmoeide’ indruk maakte en grauw zag. Aangezien ik op mijn werk net promotie had gemaakt, zocht ik de oorzaak in de werkdruk. • Ik begon me ook steeds vermoeider te voelen in eerste instantie dacht ik dat het allemaal te wijten was aan een slechte conditie. • Transpireren (‘s nachts werd ik badend in het zweet wakker terwijl daar geen klimatologische aanleiding voor was). Voor de zekerheid ben ik toen naar mijn huisarts gegaan en heb mijn klachten aangegeven. Ze heeft een aantal zaken onderzocht maar kon niks vinden. We hebben toen afgesproken het nog even aan te kijken ondertussen was ik voornemens om mijn conditie aan te pakken en ben gestart met een hardloopschema. Ik startte samen met mijn vriendin Fleur. Waar zij echter al vrij snel vooruitgang boekte, bleef het bij mij slecht gesteld met mijn conditie. Uiteindelijk attendeerde een vriend mij op het feit dat mijn klachten leken op bloedarmoede. Ik heb toen mijn huisarts weer bezocht en we hebben samen besloten een uitgebreid bloedonderzoek te laten uitvoeren in het ziekenhuis. Vanuit de praktijk ben ik direct naar het ziekenhuis gegaan om bloed te laten prikken. ’s Avonds toen ik rond 19:00 uur thuis kwam werd ik gebeld door de huisarts (gezien het tijdstip waarop ze belde voelde ik direct dat het niet helemaal goed was) ze vroeg mij of ik alleen thuis was (dat was ik op dat moment) ze vertelde, dat er ernstige tekorten in mijn bloed waren en dat hematologen in het ziekenhuis voor een raadsel stonden. Toen ik vroeg wat het zou kunnen zijn (mijn eerste gedachte was ach een kuurtje met ijzer en het komt wel goed) sprak ze voorzichtig het woord leukemie uit. Ik wist bijna niks van deze ziekte behalve dat het een soort bloedkanker was en schrok natuurlijk gigantisch. Ik moest mij de volgende dag (hemelvaartsdag) in het ziekenhuis melden voor nader onderzoek. Het werd een emotionele en hectische avond.