Zie ook artikelen over de Nanoknife / Ireversible electroporation en literatuurlijst specifiek bij alvleesklierkanker.

26 maart 2018: Bron: Radiation Oncology

Aanvullend op onderstaand artikel zou u dit studierapport eens kunnen lezen. Management of Borderline Resectable Pancreatic Cancer beschrijft de ontwikkelingen van de laatste jaren hoe borderline alvleesklierkanker (wel of niet operabel) te behandelen. De keuze is of er eerst chemo en/of radiotherapie gegeven moet worden en daarna operatie of eerst een operatie gevolgd door chemo of gerichte behandelingen en/of immuuntherapie.

De conclusie uit deze studie is daarover niet eensluidend(maar het studierapport is heel gedetailleerd beschreven met veel verwijzingen naar studies, dus lees ook dat studierapport mocht u geinteresseerd zijn) :

Conclusie: Ondanks de verschillende meningen over wat nu precies de optimale methode is om een borderline stadium van alvleesklierkanker te definiëren als geschikt voor operatie, groeit de consensus dat deze subgroep van alvleesklierkankerpatiënten (pancreatic ductal adenocarcinoma) (PDAC) een aparte groep vertegenwoordigt binnen de stadia van alvleesklierkanker. Een groep met een eigen prognose, die aanzienlijk kan worden verbeterd als er een gunstige respons wordt bereikt na een preoperatieve behandeling en/of operatie / resectie. Verbeterde chirurgietechnieken kunnen ook het aantal patiënten dat mogelijk in aanmerking komt voor een operatie, verhogen. Zie bv: de Nanoknife / Ireversible electroporation.

Opens large image

Fig. 1

Magnified section of a computed tomography axial slice of a borderline resectable pancreatic adenocarcinoma (red contour) highlighting the tumor contact region with the superior mesenteric artery (SMA; yellow contour) <180°. Abbreviation: SMV = superior mesenteric vein. (A color version of this figure is available at www.redjournal.org)

Het abstract plus referentielijst zie Management of Borderline Resectable Pancreatic Cancer

Leest u ook dit artikel van S-1 bij alvleesklierkankerpatienten in vergelijking met gemcitabine

3 februari 2017: Bron: The Lancet

Wanneer alvleesklierkankerpatiënten zijn geopereerd en daarna een combinatiebehandeling krijgen van capecitabine (Xeloda) plus gemcitabine (gemzar) dan verbetert de mediane overall overleving.

Mediane overall overleving was 28,0 maanden (95% betrouwbaarheidsinterval = 23,5-31,5 maanden) in de combinatiegroep versus 25,5 maanden (95% CI = 22,7-27,9 maanden) in de gemcitabine groep (hazard ratio = 0,82, P = 0,032).

Geschatte totale overleving op 1 jaar was 84,1% versus 80,5% en 53,8% versus 52,1% na 2 jaar. Echter alleen bij patienten die geen aangetaste lymfklieren hadden bij de operatie hadden voordeel van de combinatiebehandeling: mediane overleving 39,5 maanden versus 27,9 maanden (p = 0,0001 voor trend).

Alvleesklierkankerpatiënten met wel positieve lymfklieren bij de operatie hadden veel minder voordeel van de combinatiebehandeling: 23,7 maanden versus 23,0 maanden. Toch vinden de onderzoekers dat capecitabine plus gemcitabine standaard eerstelijns behandeling moet worden voor operabele alvleesklierkanker.

De studieresultaten van de ESPAC-3 trial werden gepubliceerd in The Lancet

Hier de overlevingsgrafiek (tekst gaat onder grafiek verder):

Details van het onderzoek

In de open-label studie (periode tussen november 2008 en september 2014), werden 730 patiënten uit 92 ziekenhuizen in Engeland, Schotland, Wales, Duitsland, Frankrijk en Zweden gerandomiseerd ingedeeld in 2 groepen binnen 12 weken na de operatie. Patiënten kregen ofwel 6 cycli van alleen 1.000 mg / m² gemcitabine toegediend eenmaal per week gedurende 3 weken plus een rustweek in elke cyclus (n = 366) of naast de gemcitabine 1660 mg / m² capecitabine oraal gegeven gedurende 21 dagen, gevolgd door 7 dagen rust in elke cyclus (n = 364). Patiënten hadden een volledige macroscopische resectie (R0 en R1) ondergaan van een ductale adenocarcinoom van de alvleesklier. Randomisatie werd gestratificeerd door resectie marge en het land. Het primaire eindpunt was de totale overleving in de intention-to-treat populatie.

Voor de combinatie vs alleen gemcitabine groepen: 55% versus 58% was man; mediane leeftijd was 65 jaar in beide; World Health Organization performance status is 0 of 1 op 97% versus 98%; 40% vs 41% waren nooit rokers; 75% vs 73% had geen geschiedenis van diabetes; 39% vs 40% had een negatieve status resectie marge; 57% vs 60% had een goed of matig gedifferentieerde tumor rang; 79% vs 82% positieve lymfklieren; maximale tumorgrootte 3 cm in beide; mediane postoperatieve CA 19-9 concentratie was 17,6 versus 20,5 kU / L; en 70% van de patiënten in beide groepen kwam uit Engeland.

Overall overleving:

De onafhankelijke Data and Safety Monitoring Commissie verzocht dat de resultaten worden gerapporteerd op basis van een duidelijk signaal van de werkzaamheid bij 458 sterfgevallen (95%) van de voorziene 480 sterfgevallen had plaatsgevonden. Mediane follow-up was 43,2 maanden.

De mediane totale overleving was 28,0 maanden (95% betrouwbaarheidsinterval = 23,5-31,5 maanden) in de combinatiegroep versus 25,5 maanden (95% CI = 22,7-27,9 maanden) in de gemcitabine groep (hazard ratio = 0,82, P = 0,032).
Geschatte totale overleving was 84,1% versus 80,5% op 12 maanden en 53,8% versus 52,1% op 24 maanden.
Bij de patiënten met positieve resectie marges, mediane overleving was 23,7 maanden versus 23,0 maanden; onder degenen met negatieve marges, mediane overleving was 39,5 maanden versus 27,9 maanden (p = 0,0001 voor trend). Hazard ratio's was constant in het voordeel van de combinatietherapie in de onderzochte subgroepen.
In een multivariate model met inbegrip van de behandeling, resectie marge, land, postoperatieve CA 19-9, tumor rang, lymfeklierstatus, en de maximale grootte van de tumor, had de combinatiebehandeling een statistisch significant effect van de behandeling (HR = 0,79; p = 0,016). Andere belangrijke factoren waren opgenomen resectie marge, postoperatieve CA 19-9, tumor rang, lymfeklierstatus, en de maximale grootte van de tumor.
Mediaan recidief-vrije overleving was 13,9 versus 13,1 maanden, met een 3-jaars recidief-vrije overleving van 23,8% versus 20,9% en 5-jaars recidief-vrije overleving van 18,6% versus 11,9%. Bij de patiënten met recidief, 33% en 39% van de patiënten kreeg aanvullende behandeling. Deze behandelingen omvatten chemotherapie (31%), chemoradiotherapie (4%) en chirurgie (3%) in de combinatiegroep en chemotherapie (32%, waaronder capecitabine in 16%), chemoradiotherapie (4%) en chirurgie (5%) in de gemcitabine groep.

Bijwerkingen

De meest voorkomende graad 1 of 2 bijwerkingen in de combinatiegroep waren anemie - bloedarmoede (56% versus 58% in de groep gemcitabine), vermoeidheid (64% vs 66%) en neutropenie (49% vs 40%). Graad 3 of 4 bijwerkingen traden op bij 63% versus 54%, met de meest voorkomende in de combinatiegroep: neutropenie (38% vs 24%), daling van het aantal witte bloedcellen (10% vs 8%), en hand- en voetsyndroom (7% vs. 0%). Graad 3 of 4 koorts trad op bij 2% in beide groepen, en infecties traden op bij 3% versus 7% van de patiënten. Aan de behandeling gerelateerde ernstige bijwerkingen traden op bij 24% versus 26% van de patiënten. Bijwerkingen die leidden tot stopzetting van de behandeling voor het einde van cyclus 6 geberude bij 47% versus 41% van de patiënten.

Conclusie:

De onderzoekers concludeerden: "De combinatie van gemcitabine en capecitabine moet de nieuwe standaard van zorg worden na resectie van alvleesklierkanker met een ductaal adenocarcinoom."

Met alle respect voor de onderzoekers maar als op basis van bovengeoemde studies de richtlijnen al worden veranderd waarom worden de richtlijnen dan niet aangepast na de studie met S-1?

Het volledige studierapport: Comparison of adjuvant gemcitabine and capecitabine with gemcitabine monotherapy in patients with resected pancreatic cancer (ESPAC-4): a multicentre, open-label, randomised, phase 3 trial is gratis in te zien.

Hier het abstract van de studie:

The adjuvant combination of gemcitabine and capecitabine should be the new standard of care following resection for pancreatic ductal adenocarcinoma

Source: The Lancet:

DOI: http://dx.doi.org/10.1016/S0140-6736(16)32409-6

Comparison of adjuvant gemcitabine and capecitabine with gemcitabine monotherapy in patients with resected pancreatic cancer (ESPAC-4): a multicentre, open-label, randomised, phase 3 trial

Prof John P Neoptolemos, MD

Correspondence information about the author Prof John P Neoptolemos

Email the author Prof John P Neoptolemos

Prof Daniel H Palmer, PhD

Prof Paula Ghaneh, MD

Eftychia E Psarelli, MSc

Juan W Valle, MD

Christopher M Halloran, MD

Olusola Faluyi, MD

Derek A O'Reilly, MD

Prof David Cunningham, MD

Prof Jonathan Wadsley, MD

Suzanne Darby, MD

Prof Tim Meyer, MD

Roopinder Gillmore, MD

Alan Anthoney, MD

Pehr Lind, MD

Bengt Glimelius, MD

Stephen Falk, MD

Prof Jakob R Izbicki, MD

Gary William Middleton, MD

Sebastian Cummins, MD

Paul J Ross, MD

Harpreet Wasan, MD

Alec McDonald, MD

Tom Crosby, MD

Yuk Ting Ma, MD

Kinnari Patel, MD

David Sherriff, FRCR

Rubin Soomal, MD

David Borg, MD

Sharmila Sothi, MD

Prof Pascal Hammel, MD

Thilo Hackert, MD

Richard Jackson, PhD

Prof Markus W Büchler, MD

for the European Study Group for Pancreatic Cancer

Published: 24 January 2017

Open Access

Summary

Background

The ESPAC-3 trial showed that adjuvant gemcitabine is the standard of care based on similar survival to and less toxicity than adjuvant 5-fluorouracil/folinic acid in patients with resected pancreatic cancer. Other clinical trials have shown better survival and tumour response with gemcitabine and capecitabine than with gemcitabine alone in advanced or metastatic pancreatic cancer. We aimed to determine the efficacy and safety of gemcitabine and capecitabine compared with gemcitabine monotherapy for resected pancreatic cancer.

Methods

We did a phase 3, two-group, open-label, multicentre, randomised clinical trial at 92 hospitals in England, Scotland, Wales, Germany, France, and Sweden. Eligible patients were aged 18 years or older and had undergone complete macroscopic resection for ductal adenocarcinoma of the pancreas (R0 or R1 resection). We randomly assigned patients (1:1) within 12 weeks of surgery to receive six cycles of either 1000 mg/m² gemcitabine alone administered once a week for three of every 4 weeks (one cycle) or with 1660 mg/m² oral capecitabine administered for 21 days followed by 7 days' rest (one cycle). Randomisation was based on a minimisation routine, and country was used as a stratification factor. The primary endpoint was overall survival, measured as the time from randomisation until death from any cause, and assessed in the intention-to-treat population. Toxicity was analysed in all patients who received trial treatment. This trial was registered with the EudraCT, number 2007-004299-38, and ISRCTN, number ISRCTN96397434.

Findings

Of 732 patients enrolled, 730 were included in the final analysis. Of these, 366 were randomly assigned to receive gemcitabine and 364 to gemcitabine plus capecitabine. The Independent Data and Safety Monitoring Committee requested reporting of the results after there were 458 (95%) of a target of 480 deaths. The median overall survival for patients in the gemcitabine plus capecitabine group was 28·0 months (95% CI 23·5–31·5) compared with 25·5 months (22·7–27·9) in the gemcitabine group (hazard ratio 0·82 [95% CI 0·68–0·98], p=0·032). 608 grade 3–4 adverse events were reported by 226 of 359 patients in the gemcitabine plus capecitabine group compared with 481 grade 3–4 adverse events in 196 of 366 patients in the gemcitabine group.