15 april 2012: ik heb enkele veranderingen aangebracht in onderstaande informatie. Lees vooral waarschuwing van natuurarts Jahan Bolhuis om geen Kombucha te gebruiken

We kregen het volgende artikel van een bezoeker van de site. Voor alle duidelijkheid, wij nemen geen enkele verantwoordelijkheid voor het waarheidsgehalte van dit artikel en u kunt op geen enkele manier rechten ontlenen ten aanzien van genezing of verbetering van uw ziekte of klachten n.a.v. onderstaande beweringen. Ook is onverkort onze disclaimer van toepassing. Wel weet ik dat Antoon Kombucha thee gebruikt of heeft gebruikt. Zie medisch dossier Antoon. Ook kennen we een man met Waldenström, die na gebruik van Kombucha thee zijn IgM waarde binnen twee maanden na de start met Kombuchathee met meer dan de helft zag dalen. Maar is natuurlijk geen garantie dat dit ook bij anderen zou gelden. Laat staan dat dit als 'wetenschappelijk bewijs' betiteld zou kunnen worden. Desalniettemin is onderstaand verhaal, indien waar, maar ja dat kunnen we niet natrekken, toch interessant.

d.d. 11 september 2002: natuurarts dokter Bolhuis raadt het gebruik van zelfgemaakte Kombucha af om de volgende reden: dokter Bolhuis op een vraag van een patiënt

'Niet doen. Het is een schimmel, er kunnen ook andere, schadelijke bacteriën mee meekomen. Een aantal mensen dat Kombucha gebruikte, is met niervergiftiging opgenomen.'
Bovendien zit er veel suiker in de Kombucha. Kant en klare Kombucha te koop in de winkel heeft niet het risico van de schimmels en kan dus wel, maar ook dan zit er veel suiker in, hoewel dat schijnt op te wegen tegen de voordelen van de Kombucha. 


Het volgende verslag is afkomstig van een man die tussen 1946 en 1954 aan de Lomonossow-universiteit in Moskou en aan de militaire Academie voor geneeskunde in Leningrad medicijnen heeft gestudeerd. Ondertussen is hij naar West-Duitsland geëmigreerd, waar hij nu woont. Naam en adres zijn mij (noot red.: inzender van dit verhaal, waarvan naam en adres ons bekend zijn) bekend, maar de auteur heeft liever niet dat ze aan de openbaarheid prijsgegeven worden. 1k dank hem hartelijk voor zijn toestemming om dit interessante achtergrondverslag over te nemen. (Noot red.:En wij danken de inzender voor deze bijdrage)

Kombucha

1. Uit de geschiedenis der geneeskunde in de USSR.
2. Episode van 1951 tot 1953 en de voordelen daaruit voor de Verenigde Staten sinds 1983.
3. Achtergronden bij het afbreken van een veelbelovend onderzoeksproject over de behandeling van kanker in de Sowjet-Unie
4. De genezing van de Amerikaanse ex-president Ronald Reagan van kanker met uitzaaiingen.

1. Na de Tweede Wereldoorlog nam ook in de Sowjet-Unie het aantal gevallen van kanker jaarlijks toe. Begin 1951 besloten de Academie der Wetenschappen van de USSR en het Centrale Onkologische Onderzoeksinstituut in Moskou om, naast andere essentieële onderzoeksmaatregelen, de statistische gegevens over de frequentie-afwijkingen van het aantal kankergevallen in de afzonderlijke regio's, districten en steden in de USSR te gaan onderzoeken. Daarbij zouden vooral de Leefgewoonten en milieuomstandigheden van de bevolkingsgroepen in de districten waar bijzonder weinig kanker voorkwam, bestudeerd en getoetst worden.
Op deze manier wilde men - op welhaast criminalistische wijze - nieuwe inzichten verwerven in de pathogenese van kanker en, indien mogelijk, een effectieve therapie ontwikkelen.
In dit opzicht bleken vooral de rayons Ssolikamsk en Beresniki in het district Perm aan de Kama in het oentrale gedeelte van de westelijke Oeral opvallende resultaten op te leveren. Kanker kwam hier nauwelijks voor, alleen bij mensen die van buiten af waren gekomen. De milieu omstandigheden waren hier niet veel beter dan in de oude industriegebieden. In de rayons Ssolikamsk en Beresniki was zich een nieuwe industrie fors aan het ontwikkelen. Een industrie die door haar uitstoot veel gevaarlijker was dan de oude industrieën in andere gedeelten van de Sowjet-Unie: kali-, lood-, kwik-, en asbestmijnen en de daarbij behorende gevaarlijke verwerkingsindustrieën. De bevolkingsdichtheid was weliswaar lager, maar de uitstoot een stuk gevaarlijker. Reeds in die tijd stierven hier de bomen door de vervuiling en ook was er sprake van vissterfte in de Kama.
Er werden twee onderzoeksteams, elk met tien wetenschappelijke medewerkers en de nodige hulpkrachten, naar toe gestuurd. Dr. Molodejew leidde het team in het rayon Ssolikamsk, en Dr. Grigorijew het team in Beresniki. Bij dit onderzoek gebruikte men zeer langdurige en uitgebreide onderzoekstechnieken, maar die hoeven hier niet uitvoerig beschreven te worden.
Onderzocht werden o.a.: de herkomst van de bevolking, etnische verschillen, woon- en leefomstandigheden, eet-, drink-, arbeids-, en slaapgewoonten, vrijetijdsbesteding, leeftijdsgroep en tal van andere factoren. Op geen enkel punt duidden de gegevens van al die factoren, die nog verder waren onderverdeeld, op wezenlijke verschillen met andere bevolkingsgroepen in andere delen van de Sowjet-Unie.
De laboratoriumtechnische metingen van de industrie-emissies en de uitwerkingen ervan op bodem-, en watergesteldheid, op flora en fauna lieten zeer ongunstige resultaten zien. Als door deze ongunstige resultaten de tegenstelling tot het geringe aantal kankerpatiënten niet nog scherper was afgetekend, dan zou het onderzoek waarschijnlijk al lang zijn gestaakt.
Toch brachten de langdurige onderzoekingen niets van essentieel belang aan het licht. Het viel alleen op dat, ondanks een in verhouding hoge consumptie van alcohol en nicotine, de arbeidsmoraal wezenlijk beter was dan in andere delen van de USSR. Het ziekteverzuim lag veel lager. Delicten ten gevolge van alcoholgebruik kwamen zelden voor. Ondanks de hoge alcoholconsumptie kwamen er nauwelijks gevallen van dronkenschap voor. Het leek alsof de mensen hier meer alcohol konden verdragen. Aan de arbeids- en produktienormen werd altijd voldaan, ze werden vaak zelfs overschreden. De bevolking was over het algemeen goedgemutst. Voorlopig was er echter geen verklaring te vinden voor al deze verschijnselen. Ook was er weinig kans dat dat in de nabije toekomst zou gebeuren.

Op een warme zomerdag bezocht teamleider dr. Molodejew persoonlijk het huis van een te interviewen gezin. De man en vrouw waren naar hun werk en de kinderen naar de kleuterschool, respectievelijk crèche. Alleen de oude oma, die het huishouden deed, was aanwezig. Dat deed ze nog voor meer familieleden, daarom kon ze niet ook nog op de kleinkinderen letten. De vrouw bood dr. Molodejew een frisdrank aan omdat het zo vreselijk warm was. Hij accepteerde met graagte. Dr. Molodejew kende het drankje niet, maar vond het aangenaam, verfrissend en lekker van smaak. Toen hij vroeg wat voor een drankje het was, vertelde ze hem dat het "theekwas" was.
Dr. Molodejew was verbaasd. Hij kende alleen kwas, die door gisting uit brood was toebereid. Hij vroeg erop door en de oude vrouw vertelde hem dat "theekwas" niet uit brood ontstaat, maar uit zoete thee, die met behulp van de "theezwam" of "theeschimmel" wordt vergist. Toen de oude vrouw merkte, dat dr. M. maar moeizaam begreep wat ze bedoelde, liet ze hem in een klein zijkamertje een stuk of 10 grote aarden potten zien die naast elkaar op planken stonden en met een linnen doek of een stuk neteldoek waren dichtgebonden. Ze knoopte een pot open. Het rook sterk naar gisting. Bovenop dreef groot, rond en plat als een omelet een grijsbruine gelatineachtige structuur, die er ongeveer als een kwal uitzag. "Niet bepaald smakelijk", vond dr. M. "Maar wel erg gezond, goed verteerbaar en bovendien gratis," antwoordde de vrouw.
Vervolgens beschreef ze dr. M. de produktieprocedure tot in de puntjes. Men vult een aarden pot met 3 tot 5 liter warme zwarte thee (1 theelepel thee op 1 liter water), die men met 100 tot 150 gram suiker per liter heeft gezoet. Als de thee nog slechts handwarm is, legt men er een oude of nieuwe zwam boven op, nadat men er van te voren een kopje theekwas bijgegoten heeft. Daarna wordt de pot met een linnen doek of een stuk neteldoek dichtgebonden. Nadat die zo 10-12 dagen heeft gestaan (er vindt een gistingsproces plaats) bij een temperatuur van de tussen de 20 en de 30° C is de nieuwe theekwas, oftewel "zwamwijn" klaar.

Natuurlijk vermeerdert de zwam zich van tijd tot tijd door een cylindrische dwarssplijting. Maar men kan ook tandrad vormige stukjes zwam ter grootte van een muntstuk van 3 of 4 kopeke (zo groot als een gulden) met een scherp mes van de rand van de zwam afsnijden en die in kleine potten (150 ml) op zwarte thee met Komboechadrank (verhouding 1:1), gezoet zoals als eerder aangegeven, zetten. Na drie of vier dagen heeft men dan nieuwe zwammen die men dan in eerste instantie op 2 liter thee met Komboechadrank kan laten inwerken.

De oude vrouw vertelde met stelligheid, dat er waarschijnlijk in het hele rayon Ssolikamsk niet een familie was, die geen "zwamwijn" produceerde en nuttigde. Dat zou al sinds eeuwen zo zijn. Geleerde reizigers zouden hem toentertijd uit China hebben meegebracht. De Chinezen zouden er weer via de Japanners aan gekomen zijn. De geleerden zouden de zwam, waarmee men van thee wijn kan maken, aan de tsaar als geschenk hebben aangeboden. De tsaar zou na enige tijd tot de conclusie zijn gekomen dat hij de "wijn" toch niet zo lekker vond. Hij liet hem onder het volk verspreiden met de mededeling dat nu iedereen uit thee heerlijke wijn kon toebereiden. De kleine man zou dan niet meer zo begerig zijn en dronken werd hij van deze "wijn" ook niet.

Door een ongeveer even zeldzaam toeval stuitte ook het team van dr. Grigorijew bij de onderzoekingen in Beresniki op deze voor het overige vrij onbekende theezwam. Langdurig en grondig onderzoek bevestigde, dat in beide rayons nauwelijks een huishouden de "theezwam" niet bezat, de merkwaardige "zwamwijn" niet produceerde en in grote hoeveelheden dronk. Het was een soort goedkope en zeer goed verteerbare volksdrank. Zelfs alcoholisten dronken er voor en na de consumptie van alcohol rijkelijk van. Het opmerkelijke daarvan was, dat de drinkebroers nauwelijks tekenen van dronkenschap vertoonden, zelfs als ze rijkelijk alcohol geconsumeerd hadden. Delicten en ongelukken onder invloed van alcohol - op de weg of op het werk - kwamen uiterst zelden voor. En de alcohol- en tabakconsumptie lagen in de onderzochte gebieden zelfs hoger dan in andere rayons van de USSR.
Nu moesten de onderzoeksresultaten wetenschappelijk verwerkt worden. De moeilijkheid daarbij was dat geen enkel lid van de beide teams de wonderbaarlijke "theezwam" met wetenschappelijke precisie kon determineren of definiëren. Maar het Centrale Bacteriologische Instituut van Moskou kon.al snel uitkomst bieden. Op basis van kleurenfoto's en monsters werd met zekerheid vastgesteld dat het om de weinig bekende Komboecha ging. De Komboecha zou een Japanse theezwam zijn - ook theeschimmel -, die men zich moet voorstellen als een soort dril uit het Bacterium xylinum met nestvormig erin liggende gistcellen van de soort Saccharomyces. Tot deze symbiose behoren verder: Saccharomyces ludwigii, Saccharomyces apiculatus-typen, Bacterium xylinoides, Bacterium gluconicum, Schizosaccharomyces pombe, Acetobacter ketogenum, Torulasoorten, Pichia fermentans en andere gistsoorten.
Het was ook bekend dat deze Komboecha in enkele gedeelten van de Sowjet-Unie bij de toebereiding van een appelwijnachtige drank, "theekwas", gebruikt werd. Veel meer wist ook het Centrale Bacteriologische Instituut in Moskou niet over de Komboecha. Het instituut putte zijn wijsheid vooral uit het handboek van de Duitser W. HENNEBERG: "Handbuch der Gärungsbakteriologie" deel 2 uit 1926. Maar ook het Duitse handboek wist niets te melden over de biochemische functies van deze symbiose KOMBOECHA. Nu werd het Centrale Biologisch-Biochemische Instituut in Moskou geraadpleegd.

Tegenwoordig weet men dat de zogenaamde "theezwam Komboecha" geen zwam, maar een korstmos is. De Komboecha is een symbiose- van gistcellen en bacteriën, een membraan van zwamkorstmossen, die zich niet door middel van sporen - zoals de schimmel - - maar door middel van broedknoppen voortplanten. (Opmerking van Günther W. Frank: Met excuses aan de auteur van dit artikel, maar ik kan het er niet mee eens zijn dat de Komboecha wordt ingedeeld bij de korstmossen. Een korstmos is een leefgemeenschap van algen en schimmels en heeft licht als energiebron nodig voor de bij algen typische fotosynthese, waarbij chlorofyl wordt aangemaakt. De Komboecha daarentegen gedijt ook goed in het duister, juist omdat ze geen voor de korstmossen zo typische algenkomponent bezit.)

Uitvoerig onderzoek heeft uitgewezen dat de Komboecha naast tal van andere, niet gemakkelijk te definiëren antibiotische stoffen vooral Glucuronzuur, vitamine B1, B2, B3, B6 en B12, alsmede foliumzuur en rechtsdraaiend, dus D-Melkzuur (+) produceert.

Vooral van belang waren hier het Glucuronzuur en het rechtsdraaiende D-Melkzuur (+). Het Glucuronzuur ontstaat in voldoende mate in de gezonde lever en is tot nu toe nauwelijks synthetisch na te bootsen. In de lever bindt het giftstoffen die uit de eigen stofwisseling afkomstig zijn en giftstoffen die van buiten het lichaam komen. Vervolgens worden die via de gal naar de darm en via de nieren naar de urine afgevoerd. Giftstoffen die door het glucuronzuur zijn gebonden, kunnen in de darm en in de urinewegen niet meer geresorbeerd worden. Zodoende heeft het glucuronzuur een zeer belangrijke ontgiftingsfunctie. Het gezonde organisme kan onder normale omstandigheden voldoende glucuronzuur produceren, zodat over het algemeen een voldoende ontgifting gewaarborgd is. Als het leefmilieu en het lichaam echter een overvloed aan gifstoffen bevatten, dan wordt het gevaarlijk. De steeds zwakker wordende lever kan dan niet meer voldoende glucuronzuur produceren. Een teveel aan gifstoffen in het milieu en in het lichaam is dus bevorderlijk voor het ontstaan van kanker en andere ziekten. Het eigen afweersysteem van het lichaam functioneert niet meer goed.
Bovendien is nog van groot belang dat glucuronzuur in gebonden vorm de bouwsteen van belangrijke polysacchariden, zoals hyaluronzuur (basissubstantie van het bindweefsel), chondroitinesulfaat (basissubstantie van het kraakbeen), mukoitinesulfaat (bouwsteen van het maagslijmvlies en het glasachtig lichaam van het oog) en heparine is.

Daarom is het niet verwonderlijk dat de Komboecha met veel succes ook bij bindweefselaandoeningen, arthrose, artritis, ontstekingen van het maagslijmvlies en aandoeningen van het glasachtig lichaam gebruikt wordt. Ook bij trombose en tromboflebitiden biedt de zwam uitkomst.
De antibiotische component in de Komboecha is het anders uit korstmossen (Lichenes) gewonnen Usninezuur. Dat heeft een sterk antibacteriële werking. Het kan zelfs sommige virussen buiten werking stellen. Usninezuur is een dibenzofuraan-derivaat.
Het D-Melkzuur (+) (rechtsdraaiend) komt in de weefselsubstantie kanker bijna nooit voor. Zolang het in het weefsel de overhand heeft, ontstaat er geen kanker. Interessant is nog dat de pH-waarde bij kankerpatiënten hoger is dan 7,56. Organismen die vrij van kanker zijn (ook de voorstadia ervan) laten een pH-waarde zien die lager ligt dan 7,5. Gebrek aan D-Melkzuur (+) (rechtsdraaiend) in de voeding leidt tot een gebrekkige celdademing, tot suikerafbraak met gisting en tot de vorming van D-L-melkzuur in het weefsel. Mengsels van de beide melkzuren (linksdraaiende (-) en rechtsdraaiende (+), dus D- en L-melkzuren) in gelijke hoeveelheden, die elkaars draairichtingen opheffen, heten racematen. Deze racematen zijn gunstig voor het ontstaan van kanker, of maken het ontstaan vaak pas mogelijk.
Een overvloedige inname van rechtsdraaiende, dus D-melkzuren, via de voeding, lichamelijk werk, oefeningen voor de spieren, saunabezoeken enz. maken naast de afscheiding van ballasttoffen ook het vrijkomen van dit melkzuur mogelijk, waarmee ze de pH-waarde van het bloed doen afnemen. Seriemetingen van aderbloed hebben aangetoond, dat de Komboechadrank de pH-waarde duidelijk in de zure richting verschuift. Dat zou voldoende duidelijk moeten maken waarom wij zoveel belangstelling hebben voor de Komboecha.
Uit uitvoerig urine-onderzoek is gebleken dat zich in de urine van mensen die voor het eerst van hun leven Komboecha hadden gedronken, aanzienlijke hoeveelheden gifstoffen uit met milieu (zoals lood, kwik, benzol, caesium enz.) bevonden. Van te voren was vastgesteld dat zich in de Komboecha geen van die gifstoffen bevond.
Prof. dr. Winogradow, lid van de Academie der Wetenschappen in de USSR, die ook lijfarts was van Stalin, gaf opdracht tot verdere geneeskundige en farmacologische proeven met de Komboecha. Geruchten over een toekomstig wondermiddel tegen kanker drongen door tot het ministerie van Binnenlandse Zaken en tot het hoofd van de Geheime Dienst, L. P Berija, die zich liet rondleiden door de laboratoria van de verschillende onderzoeksinstellingen die zich nu bezig hielden met de Komboecha. Hij liet zich daar alles heel precies uitleggen. Toen Berija hoorde hoe men op de Komboecha gestuit was, grapte hij: "Dat lijkt wel op de kriminalistische opsporingsmethoden van onze KGB! De wetenschap kan waarempel nog wat van de KGB leren! Van de KGB leren, betekent echter: leren winnen! - Dat moet ik kameraad Stalin vertellen. Hij heeft me onlangs verweten, dat wij efficiënter, d.w.z. wetenschappelijker moesten werken." In dit verband kwam ter sprake dat Stalin steeds banger werd dat hij mogelijk kanker zou hebben. Hij zou voortdurende nachtmerries hebben, waarin hij aan kanker stierf. Een wetenschappelijke verhandeling van prof. dr. Petrowskij, leider van het Parapsychologische Instituut in Leningrad, droeg daar nog een steentje aan bij, omdat daarin gesteld werd dat mensen vaak juist aan die ziekten sterven die steeds weer in hun dromen terugkomen. Stalin zou die verhandeling ook hebben gelezen en er door zijn "geloof in de wetenschap" zo door zijn gedeprimeerd dat er actie moest worden ondernomen.

De stand van zaken in aanmerking genomen en omdat Komboecha zeker geen schadelijke neveneffecten heeft, zou men Stalin ter kalmering al voor de ontwikkeling van een farmaceutisch preparaat met het basisprodukt, de Komboechadrank, moeten behandelen. Prof. dr. Winogradow liet de beslissing daarover afhangen van de toestemming van een raad van artsen. Een raad van 12 artsen stemde in de herfst van 1952 met de behandeling in. Berija gaf het groene licht. Hij had echter buiten zijn plaatsvervangers, de KGB-generaals Rjumin en Ignatijew, gerekend. Hun was de zaak ter ore gekomen en ze hadden zich ook laten rondleiden door de laboratoria, en hadden ook geluisterd naar de wetenschappelijke uiteenzettingen. Maar ze waren tot een andere conclusie gekomen. Rjumin en Ignatijew waren ziekelijk eerzuchtig. Ze streefden er allebei naar om Berija van zijn voetstuk te stoten en zelf minister van binnenlandse zaken en hoofd van de KGB te worden. Aangezien Stalin in die tijd een sterke antipathie tegen joden koesterde, hetgeen voordien nooit het geval was geweest, maakten ze misbruik van het feit dat Winogradow en de meeste leden van de raad van lijfartsen joden waren Ze smeedden een uiterst primitief, maar zeer gemeen en effectief plan. Ze meldden Stalin dat Winogradow en zijn "handlangers" zeer gevaarlijke "schimmelzwammen" hadden gekweekt, waaruit ze gifstoffen konden winnen, waarmee ze hem, Stalin, langzaam en ongemerkt, maar absoluut zeker wilden vergiftigen. Ziekelijk wantrouwig als Stalin was, gaf hij Rjumin en Ignatijew meteen de volmacht - zonder dat Berija ook maar een woord ter verdediging aanvoerde - om Winogradow en zijn collega's te arresteren en een proces voor te bereiden. Deze affaire is onder de naam "Moskous artsenproces" in 1953 bekend geworden.
Winogradow verdween met zijn team van artsen achter de tralies van de Moskouse Lubljanka-gevangenis. Het onderzoek naar de Komboecha was abrupt afgebroken. De Moskouse rechter-commissaris en de officieren van justitie ontdekten al gauw nieuwe "misdaden", die ze ook in de akte van beschuldiging opnamen: aantasting van het aanzien van de Russische geneeskunde en farmacologie door het teruggrijpen op de voorwetenschappelijke natuurlijke geneesmethoden. Opzettelijk zou men daarmee de Russische wetenschap belachelijk hebben willen maken in de ogen van de wereld. Men kon niet zomaar wetenschappelijk ontwikkelde preparaten door voorwetenschappelijke zogenaamde "natuurprodukten" vervangen, en ook nog serieus genomen willen worden. Men zou daarmee alleen achterlijk en belachelijk overkomen. Winogradow en de andere leden van de "lijfartsenraad" werden weliswaar na Stalins dood gerehabiliteerd, en Berija, Rjumin en Ignatijew vanwege deze praktijken ter dood veroordeeld en geëxecuteerd, maar het onderzoek naar de Komboecha werd voor zover ik weet nooit meer hervat. De Russische onderzoekscommissies gaven daar de volgende redenen voor op: De Russische wetenschap zou een slaafse navolging en gebruikmaking van natuurlijke processen van de hand wijzen. De denk- en onderzoeksmethoden van de Russische wetenschap zouden zelfstandig, creatief en productief moeten zijn. Men zou niet zonder meer bij de eenvoudige natuurlijke processen moeten blijven hangen en ze nabootsen. Dit zou een Russische wetenschapper onwaardig zijn. Doel van de Russische geneeskunde zou het moeten zijn, om tot een onomstotelijk vaststaande theorie over de pathogenese van kanker te komen en van daaruit stappen te ondernemen om een effectieve therapie tegen deze ziekte te ontwikkelen. De Russische geneeskunde mocht vooral niet gedegradeerd worden tot een vorm van kwakzalverij, die volledig ten onder ging in een dweepzieke bewondering voor de natuur. De vroegere natuurgeneeskunde was voorwetenschappelijk. Men mocht niet weer daarin vervallen. Men had er echter niets op tegen dat in de ziekenboegen van gevangenissen en werkkampen verder - als het ware onderhands - Komboecha-proeven werden gedaan op gevangenen met kanker. Gelukkig konden die proeven geen kwaad, ze hadden alleen maar een gunstige uitwerking. Hierover zouden tal van vakboeken geschreven kunnen worden. Als bewijs hoef ik hier alleen maar de boeken van Alexander Solzjenitsyn te noemen, vooral "Kankerpaviljoen" en zijn autobiografieën enz. Daarin beschrijft hij uitvoerig hoe hij in het kamp maagkanker had met uitzaaiingen in de longen, lever en darmen enz. Er was geen hoop meer. Toch genas hij als door een wonder volledig door de theezwam, die op thee van berkenbladeren was uitgezet. In "Kankerpaviljoen" vertelt hij dan hoe hij voor een controle onderzoek in een kliniek in Moskou samen met hoge partijfunctionarissen, die ook kanker hebben, een kamer deelt. Zij zouden er hun hele vermogen voor over hebben om aan die "wonderzwam" te kunnen komen.

Dit behoeft enige toelichting: In die gevallen zette men de Komboecha op thee van berkenbladeren uit om de urinefunctie te stimuleren. De door het Glucuronzuur gebonden gifstoffen kunnen zo bijzonder snel en effectief uit het lichaam worden verwijderd. Men mag daarbij echter niet vergeten dat aan de thee-oplossing, waarop de Komboecha wordt uitgezet, altijd een beetje zwarte thee moet worden toegevoegd. Zonder zwarte thee gedijt de Komboecha slecht of helemaal niet. Het is nauwelijks bekend dat reeds Paracelsus allerlei geneeskrachtige kruiden met de Komboecha vergistte. De aldus vergiste geneeskrachtige kruiden waren zeer effectief.

In 1983 werd het voor het eerst bekend dat de Amerikaanse president Ronald Reagan kanker had. Regelmatig hoorde men dan steeds weer over nieuwe uitzaaiingen, die uit zijn darmen, zijn blaas, zijn neus moesten worden verwijderd. Er werd een begin gemaakt met chemotherapie, maar dat bereidde hem veel problemen. Er volgden nog meer metastasen. Beroemde artsen uit de Verenigde Staten herinnerden zich toen de therapeutische adviezen voor de behandeling van kanker in de autobiografie van Alexander N. Solzjenitsyn en in zijn boek "Kankerpaviljoen". Laatstgenoemde was in de ziekenboegen van Russische strafkampen snel, probleemloos en volledig van kanker genezen. Men trok verwijzingen naar een wonderbaarlijke "theezwam" na, die de genezing bewerkstelligd zou hebben. Men won informatie in bij A. N. Solzjenitsyn, die nu als emigrant in de Verenigde Staten woonde. Hij kon veel belangrijke tips geven. Zonder dralen liet men uit Japan een paar exemplaren komen van de "Japanse theezwam", die ook de naam "Komboecha" draagt.

Er kon een begin worden gemaakt met de toepassing van de drank op de president. Hij drinkt er dagelijks een liter van. In het vervolg zal men nog slechts zelden of helemaal niet meer over kanker en kankeruitzaaiingen bij Ronald Reagan horen. Hij zal beslist nog vele jaren gelukkig en gezond kunnen leven.

Met een oogopslag: zo lukt uw zwamthee

Benodigdheden: een Komboechatheezwam, water, een kookpan, een kom of schaal van glas, porselein of aardewerk (met een zo groot mogelijke opening) , een zuurstof doorlatende doek (gaas o.i.d.), een weckring, per liter water ongeveer 70 gram suiker en 5 gram zwarte, groene of kruidenthee.

Toebereiding:

benodigde hoeveelheden per liter water)

1. Water in de kookpan gieten en opzetten.
2. Ongeveer 70 gram witte suiker in het nog koude of langzaam warm wordende water scheppen en goed roeren tot de suiker volledig is opgelost. Wil men honing gebruiken, dan mag die pas nadat het water is afgekoeld worden toegevoegd. (Noot redactie: beter is honing te gebruiken omdat suiker algemeen wordt gezien als voedingsstof voor kankercellen en honing niet)
3. Als het water kookt, de pan van het fornuis halen en thee in het water doen: - zwarte of groene thee: 1-2 theelepels (5 g) of 1 theezakje 10-15 minuten laten trekken, - kruidenthee: 2 theelepels ongeveer 5 minuten laten trekken.
4. De theeblaadjes eruit zeven, of het zakje uit het water halen. 5. De thee laten afkoelen tot hij handwarm is (ongeveer 25° C).
6. De thee in een kom of vat van glas, porselein of aardewerk gieten.
7. Ongeveer 10 % Komboechadrank aan het geheel toevoegen.
8. De Komboechazwam in de vloeistof leggen.
9. De opening van de kom of het vat met een stuk gaas, linnen, een vaatdoek of een luier van katoen afdekken, en dat met een weckring vastzetten, zodat insecten zich geen toegang kunnen verschaffen.
10. Het gistingsvat op een rustige, warme plek neerzetten. Frisse lucht en warmte zijn belangrijk. Licht is niet noodzakelijk. Fel zonlicht is zelfs schadelijk. Pauze van ongeveer 8-10 dagen, daarna gaat het als volgt verder:
11. De zwam er met schone handen uithalen.
12. De drank is nu klaar en kan door een zeef in flessen gegoten worden.
13. Het gistbezinksel moet men in het gistingsvat laten zitten. Dat moet men echter wel om de 4 weken leeg gieten en met heet water uitspoelen. De zwam moet men dan voorzichtig met koud, stromend water afwassen en daarna weer in het gistingsvat leggen.
14. Voor de aanzuring van nieuw te bereiden thee moet ongeveer 10 % van de drank in het vat achterblijven of er, na uitwassing van het vat, in teruggeschonken worden.
15. Als men de drank niet meteen wil opdrinken, kan men hem het beste op een koele plaats bewaren.
16. Men kan een nieuw gistingsproces beginnen. Starten bij 1.

  Kombucha - De Theezwamdrank (De behandeling van kanker in de Sovjet-Unie. © van Günther W. Frankhttp://www.kombu.de/holland1.htm

Kant en klare Kombuchathee is te verkrijgen in de betere reformzaken en natuurwinkels. Ook de zwam zelf is in diezelfde winkels verkrijgbaar.

Kombucha thee


Plaats een reactie ...

4 Reacties op "Kombucha thee wat is het? hoe werkt het? Hoe maak je het?"

  • Mailliard :
    19/09/2018
    Ik heb regelmatig aders die toeslippen, zodat dan een stent nodig is.
    Een vriend raad me komboecha aan.
    Is dat daarvoor nuttig? En kan het geen invloed hebben op de medicatie (bloedverdunners e.a.) die ik nu moet nemen
    Comment
  • j.v.zundert :
    16/10/2016
    ik Wil 4 liter ineens maken moet ik Dan een dubbele zwam en het dubbele Antalya suiker en alles dubbel?
    Comment
    • Will :
      08/05/2017
      Hoi,
      Je hoeft geen dubbele portie zwam te pakken. Dat geldt alleen maar bij de suiker en de thee en met de start komboecha.
      Comment

Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Alternatieve therapieën bij >> Algemene artikelen over complementaire >> Ayurvedische kruiden en middelen >> Voorlichtingsfilmpjes over >> Agaricus Blazei Murill een >> Aids - HIV en effect van voeding >> Aldara zalf - Imiquimod, een >> Aloe Vera naast chemo bij >> AMAS test - Anti Maligne Antibody >> Antioxidanten, voeding en >>