23 mei 2011 Chris is afgelopen vrijdagmorgen in alle rust ingeslapen nadat een longontsteking niet meer onder controle was te brengen, zo liet Tilly mij weten. De laatste dagen is Chris met morfine zo goed als slapend gehouden om hem zo weinig mogelijk te laten lijden. Hij is ook heel rustig ingeslapen vertelde Tilly mij. Heel verdrietig dat Chris het toch niet heeft gered nadat zij zoveel ervoor hebben gedaan.  

7 januari 2011:

Opnieuw laat een nieuwe scan zien dat er in het hoofd geen nieuwe tumoren bij zijn gekomen en situatie stabiel lijkt. Goed nieuws dus voor Chris.

19 november 2010: Chris en Tilly lieten me weten dat ze weer een goede uitslag kregen afgelopen week. Een scan laat zien dat de tumoren weer kleiner zijn geworden en er geen nieuwe bij zijn gekomen. Het blijft dus goed gaan met Chris en ook hun begeleidende arts was zeer tevreden.

30 september 2010: video is opnieuw online gezet en te bekijken op: Video-longkanker-Chris

2 1/2 jaar geleden kreeg Chris de diagnose niet-klein-cellige longkanker. In eerste instantie werd hij behandeld met chemo en Avastin. In eerste instantie werkte dit wel goed maar al snel ontstond er weer progressie en in een zulk hevige mate dat er ook uitzaaiingen in het hoofd ontstonden. April 2009 is Chris naar Robert Gorter in het Medisch Centrum Keulen gegaan en lees hieronder wat er toen allemaal met Chris is gebeurd. Enkele weken geleden heeft Chris een Gamma Knife behandeling gehad. Op dit moment genieten ze van een welverdiende vakantie in Zuid-Frankrijk.

Titel:
Chris overleeft al twee jaar in beide longen
en hoofd uitgezaaide niet-klein-cellige longkanker

Tilly zegt::
Hij was wat moeier, maar ja als je 60 tot 70 uur per week werkt en hij werd wat ouder, ja daar stond ik eigenlijk ook
niet zo bij stil en dat was het enigste want hij was eigenlijk nooit ziek. Nooit ziek geweest. Hij mankeerde nooit niks.
Werken, werken, werken.
Hj heeft nog nooit 1 sigaret gerookt. Nooit. Ik ben een roker. daarom vind ik het ook niet eerlijk dit.

Chris zegt:
Half juni vorig jaar had ik pijn op mijn borst en precies tegenover achterop mijn rug. Toen ben ik naar de huisarts gegaan.
Toen zei die, ik zie jou anders nooit. Je komt eigenlijk nooit bij mij dus dan zullen we je even naar het ziekenhuis sturen en
een longfoto laten maken. Nou toen ben ik naar het ziekenhuis gegaan, een longfoto gemaakt en weer gaan werken.
Ik zie wel, ik hoor het wel.
Nou toen zijn we 's middags naar de huisarts gegaan en toen vertelde hij dat er een vlek was gevonden op de longen.

VO: 1
Via een kijkoperatie moet worden gekeken of het hier inderdaad om longkanker gaat.

Chris zegt:
Toen kregen we daar na 5 dagen de uitslag van en toen zei hij van ja we dachten eerst dat het geen longkanker was maar
het is het wel en het is stadium IV. Ik zeg wat betekent dat? Dat betekent zegt hij dat je een primaire tumor in de linkerlong
hebt met uitzaaiingen in allebei de longen. Dat betekent dat we niet kunnen opereren en ook niet bestralen.
Het enigste wat we kunnen is chemo om te rekken.

Tilly zegt:
M'n haren gingen voor mijn gevoel recht omhoog staan en als ik nou nog daaraan denk dan schiet ik vol.
Ik denk nou het is afgelopen. Iedereen weet dat dat longkanker, ja dat je dan niet lang meer hebt.

Chris zegt:
En nou zeg ik, hoe lang heb ik dit al? Nou zegt hij niet langer dan een half jaar En hoe lang heb ik nou nog? 5 jaar? 10 jaar?
Nou zegt hij 5 jaar vind ik wel hoog gegrepen.

VO: 2
De oncoloog stelt voor om direct met chemo te beginnen, Cisplatin en Gemcitabine plus Avastin, een angiogeneseremmer.

Chris zegt:
Een combinatie van die chemo met Avastin; dat zou iets geweldigs zijn

Tilly zegt:
Hij is daar mee begonnen maar we zagen ook wat chemo met een mens doet. En dat is niet veel goeds lichamelijk. Want
niet alleen de kanker wordt aangepakt maar alle goede weefsel wordt ook aangetast.

Chris zegt:
De eerste twee chemokuren die gingen wel. Daar had ik niet zo heel veel last van en ik dacht waar hebben de mensen
het over dat het zo vervelend is. Maar nummer 3 en 4 ja toen heb ik het wel geweten want ik was echt ziek en
misselijk. Geen eetlust, gewoon nergens zin in. En ja je wordt gewoon helemaal afgebroken.

VO: 3
Hoewel Chris de chemo als een enorme belasting ervaart door de bijwerkingen, heeft deze wel een positief resultaat.
De tumoren slinken aanzienlijk.

Tilly zegt:
Hij reageerde heel goed op de chemo want 50% van de tumoren was er na 4 kuren af. maar wij hadden zoiets
van wij willen alles weg.

VO: 4
Eind november 2008 krijgt Chris de laatste chemokuur, maar omdat de tumoren nog niet helemaal verdwenen zijn
gaan ze via internet op zoek naar alternatieven. Daarbij stuit hun zoon die hun overal bij helpt op DCA.

Chris zegt:
Van november tot maart heb ik DCA gebruikt. Dat is een middeltje dat komt uit Amerika. Daar had ik goeie verhalen
van gehoord van een Belg die ook in Belgie in de kranten heeft gestaan. Die waren emt z'n tweeen en die hadden daar
veel baat bij. En ik voelde me heel erg goed. We izjn in maart nog op wintersprotvakantie geweest. Ik heb geskied van
 's morgensvroeg tot 's avondslaat en niks aan de hand. Mijn conditie was gewoon goed zeg maar en ik denk dat kan
alleen maar beter zijn als wij in maart die scan krijgen. Nou toen kregen we die scan in maart en een paar dagen later
de uitslag, een week later. En toen zei de dokter: het is helemaal niet goed. Het is weer gegroeid.

Tilly zegt:
ik dacht dit is het einde. De tumor was weer op het oude niveau. Ik denk wat nou. Ik was helemaal in paniek.

VO: 5
Later krijgen Chris en Tillie te horen dat de patienten die DCA gebruikten
daarbij ook behandelingen met chemo en/of bestraling kregen.
Dat zou kunnen verklaren waarom DCA bij Chris niet heeft geholpen.
De oncoloog stelt voor om direct met een nieuwe experimentele chemo te beginnen,
maar daarvoor moet Chris wel eerst een nieuwe scan laten maken van zijn hoofd en buik.

Chris zegt:
Om toegelaten te worden dan zou ik eerst een hersenscan moeten laten maken en een scan van de onderbuik
 en als er in de hersenen iets te zien was zou ik niet mee mogen doen aan die studie.
Nou toen bleek uit die scan dat er in mijn hersenen ook uitzaaiingen zaten dus dus ja toen mocht ik niet meedoen.

VO: 6
Opnieuw een chemokuur volgen is dus geen optie meer. De prognose is uitermate slecht.
Chris krijgt een palliatieve behandeling voorgesteld wat inhoudt dat van genezing geen sprake meer kan zijn.
De oncoloog stelt voor om de tumoren in zijn hoofd te bestralen met de Gamma Knife.
Aan de longtumoren kan niks meer worden gedaan.
Chris accepteert de Gamma Knife bestraling maar vertelt zijn oncoloog dat hij daarnaast een consult wil doen in het buitenland.

Chris zegt:
Ik had ondertussen mijn gegevens opgestuurd naar China, want in China doen ze ook allerlei therapien. En ik heb tegen de longarts gezegd
ik ga ook in Keulen kijken bij dr. Gorter. En teon zei hij tja en ik zeg want de kanker herstelt sneller van de chemo
dan ik. Want ik ben nog steeds niet goed, ik voel me helemaal neit lekker van die chemo en de tumor is
weer op het oude niveau.
En een volgende chemo zegt hij doet minder dan de eerste. Ik zeg ik wil het weg hebben, daar schiet ik niets mee op.
Dan zegt hij ja daar meot ik je gedeeltelijk gelijk in geven. De tweede lijns behandelinge die zijn over het algemeen minder.

Tilly zegt:
ik dacht nee hebben we al maar we moeten gewoon alles proberen. Klaar.

VO: 7
Hun zoon heeft hen ook gewezen op het Medisch Centrum Keulen waar Dr. Robert Gorter onder andere terminale kankerpatienten
soms nog succesvol kan behandelen met dendritische celtherapie en hyperthermie.
Dit spreekt Chris en Tillie wel aan en midden april 2009 gaan ze naar Keulen voor een consult.

Chris zegt:
Dr. Gorter heeft ons eigenlijk een prive college gegeven zoals hij zelf zegt. Heel duidelijk uitgelegd wat er gebeurt met die
dendritische cellen, hoe dat werkt. En ik vond het vanaf het begin af aan een logisch verhaal.

Tilly zegt:
Toen zeiden wij met z'n drieen tegen elkaar ja dan geneest de natuur zijn eigen als dat zo werkt als het zou moeten werken.
En dat trok ons zo aan.

Robert zegt:
Ons publiek geheim is dat wij een combinatie maken van een vaccinatie met dendritische cellen en een vorm van hyperthermie.
En als het even kan ook een koortsbehandeling op de dag van de vaccinatie met dendritische cellen en wat we in het infuus doen.
Wij doen ook altijd immuunrestuaratie. We proberen het immuunsysteem, de functie van de killer-cellen en andere immuunfuncties
 te verbeteren., bv. ook van de thymus of de zwezerik. En iki geloof het is deze aanpak dat een aantal dingen die ieder voor zich
werken dat we die combineren. Want ik denk hyperthermie op zich, niemand twijfelt daaraan, werkt. Dendritische cellen en ik
denk dat niemand nog daaraan twijfelt, die werken. Maar als ik die samen breng dan wrodt 1 + 1 niet 2 maar wordt 1 + 1 zeg maar 4.
Ik denk als je een vorm van hyperthermie combineert met dendritische cellen plus wat doet aan immuunrestauratie dat je daarmee
een patient heel veel meer kansen geeft dat het immuunsysteem het dan weer aan kan.

Chris zegt:
Ik heb meteen gezegd, nou tap maar bloed af en laat die cellen maar opkweken en de 22e zijn we we hier geweest en 30 april 2009
toen heb ik de eerste keer die cellen gekregen. Hyperthermie heb ik nou voor de 23e keer. Dus het zouden 24 behandelingen zijn dus
zou maandag de laatste keer zijn.
heb ik 

VO: 8
Chris krijgt over een periode van 6 maanden 6 maal dendritische cellen
en 24 maal hyperthermie. Al na 2 maanden behandelen wordt op 2 juli 2009
in Tilburg een reeds geplande scan gemaakt van zijn longen en hersenen.
Ze verwachtingen positief nieuws want de tumormarkers blijken in enkele maanden
tijd teruggekeerd te zijn naar normale waarden.

Tilly zegt:
Een week voor we de scan kregen voelde ik me helemaal niet goed. Ik werd met de dag zenuwachtigere en huiligere en ik denk
ik wil geen slecht bericht meer. Oja, we hadden wel voor alle zekerheid hier tumormarkers laten prikken voor hij 1 cel had gehad en
 na 2 celbehandelingen. En die wezen uit dat die hartstikke naar beneden waren gegaan. Het was de eerste keer 29.9 de waarde
terwijl het maar 16.3 mocht zijn. En na de 2 celbehandelingen was het 9. En dat is eigenlijk een normale waarde.

Chris zegt:
Dr. Gorter zei als die tumormarkers zo gigantisch omlaag zijn gegaan van 29.9 naar 9, dat is 70%  minder. Hij zei dat is gigantisch,
dat moet op die scan te zien zijn. Daar kan alleen maar verbetering opgetreden zijn. Het kan niet zo zijn dat die om een of andere reden
of hoe dan ook dat die gegroeid zouden zijn. Dat is bijna niet mogelijk.

VO: 9
De scan bevestigt de daling van de tumormarkers.
De tumoren zijn aanzienlijk geslonken.

Tilly zegt:
Het is nou iets meer dan 2 weken geleden dat we de uitslag hebben gekregen dat de tumor af aan het nemen is. Er zitten nog kleine
kalkplekjes in. En de uitzaaiingen zijn kleiner geworden en dat geeft de burger moed.
De longarts was oprecht blij. Hij zei dat vind ik zo bijzonder wat hier gebeurt. Dat vind ik zo opmerkelijk.
En ik moet zeggen, ik heb dat het hele jaar nog niet gehad maar nu heb ik weer hoop.

VO: 10
Het gaat goed met Chris tot in augustus 2009 wanneer hij een epileptische aanval krijgt.
Rondom de genecrotiseerde tumoren in zijn hoofd heeft zich oedeem gevormd.
De epileptische aanval heeft een grote impact op Chris.

Chris zegt:
Door die epileptische aanval gaat een aantal weken alles minder, zeker de eerste weken zeg maar. Dat ik gewoon dingen vergat.
Ik heb zeker een week gehad, helemaal aan linkerkant, dat die eigenlijk niet meedeed. We zijn veel te vroeg op vakantie gegaan
achteraf zeiden we. We zijn al na een week terugekomen omdat het niet ging. Want dan deed ik mijn rechterslipper uit om te gaan zwemmen,
deed ik mijn rechterslipper uit en mijn linkerslipper hield ik aan en met 1 slipper aan liep ik zo het zwembad in, Zo van die dingen,
ik had helemaal niet door dat er aan de linkerkant ook nog wat zat.
Waarschijnlijk van de metastasen in mijn hoofd van de 6 zijn er twee weg. er zijn er dus nog 4 over. En van die 4 zijn er 2 necrotisch
dus die zijn dood volgens dr. Gorter. Maar op de scan kun je zien dat er nog vocht omheen zit, oedeeem. en dat oedeem kan uitzetten,
nog groter worden en dat heeft tegen mijn hersens gedrukt. en dat heeft voor zover ik weet en begrepen heb de epileptische aanval
veroorzaakt. Vandaar dat ik toch al een half jaar niet mag rijden.  Krijg je geen rijbevoegdheid eigenlijk en dan moet voor die tijd nog een keer een
EEG filmpje gemaakt worden geloof ik. Dat ze dan kunnen zien of ik weer wel mag rijden. Dus ik mag nu ook niet autorijden en niet motorrijden.
En dat lijkt me ook niet verstandig.
Ik heb via dr. Gorter nog 10 dagen dexamexthason gehad, 1 mg. of 2 keer 1 mg. en dat is dan weer voorbij sinds afgelopen donderdag geloof ik.
En nu heb ik niks meer daarvoor, alleen depachilitino.
Nu heb ik eind deze maand in Tilburg weer een scan. Dan kunnen ze zien of er iets gebeurd is in het hoofd. Een scan van mijn longen krijg ik voorlopig nog niet
dat wachten we af. Daar moet ik met de dokter nog een afspraak over maken, maar hij wil niet eerder als rond de Kerst dat doen dus in december.

VO: 11
Ook de longarts bevestigt in een brief aan Dr. Gorter
dat er sprake is van stabiele ziekte en dat het goed gaat met Chris.

Chris zegt:
Nou hij heeft zelf een brief gestuurd naar dr. Gorter en daarin schrijft hij ook dat het heel goed gaat met mij, dus geen reden tot
klagen zeker omdat er van die 6 metastasen weer 2 weg zijn.

VO: 12
De scan van december 2009 is uitstekend.
Er zijn weer 2 "uitzaaiingen" verdwenen.
En de resterende 2 van de oorspronkelijke 6 tumoren zijn weer kleiner geworden.

Chris zegt:
De situatie is nou goed. Ik heb afgelopen woensdag weer een scan gehad in Tilburg in het Elisabeth ziekenhuis. En die 2 uitzaaiingen van de 6 die er nog zaten die
zijn weer minder geworden.

Tilly zegt:
Die arts in Tilkburg die zei ook als het in het hoofd goed gaat dan gaat het in de longen ook goed. Want daar is nog neit gescand op de longen.
Maar als het op 1 plek goed gaat zegt hij dan gaat het overal wel goed. Hij zei ze kunnen me allemaal zeggen van Gorter wat ze willen maar de paar patienten
die ik hier heb die bij hem onder behandeling zijn daar gaat het ook erg goed mee en dat vond ik toch wel heel mooi om te horen.

Chris zegt:
Dat ik merk dat ik ziek ben kan ik niet zeggen maar wel dat het goed gaat. Ik doe nu 2 keer per week fitnesssen en dan sta ik op zo'n sprottrainer.
En de laatste keer was dat 21 minuten continue. En ja voor iemand met longkanker is dat niet verkeerd denk ik.

Tilly zegt:
De arts van de week in Tilburg die zei tegen ons over die tumoren in zijn hoofd. Nou voor mij zou het zo de rest van je leven mogen blijven.
Ik zei nou ik wiol er alles uithebben he. Maar ja omdat Chris helemaal geen klachten heeft. En ook als je nou kijkt of van de zomer. Van de zomer was hij moe.
En nou vind ik hem gewoon, nou ik zou er wel bijna het stempeltje op willen zetten van genezen, zo goed dat hij zich voelt.

VO: 13
Die hoop van Tilly krijgt een domper enkele maanden later. Hoewel zij nog enkele weken op wintersportvakantie zijn geweest
en Chris volop heeft geskied zonder lichamelijke klachten blijkt uit een scan van 1 februari 2010 dat er toch weer progressie is.
Ook dr. Gorter is daardoor verrast..

Robert zegt:
Hij was in december begin januari op skivakantie. Hij heeft zijn vakantie zelfs verlengd, hij was in Zwitserland of Oostenrijk. Het ging hem heel erg goed.
Hij komt terug in janauri 2010 voor een follow-up scan en toen bleek tot mijn verbazing dat er weer progressie was van tumoren
in de long en in de hersenen. Dat ook daar deze ietsje groter was en 2 neiuwe plekjes te zien waren.
En ik had ook echt verwacht nou hij wordt ook iemand waar we alles kunnen weg krijgen en toch is er ergens weer progressie ontstaan. Maar interessant is
dat klinisch heeft hij er niets van gemerkt. En dat is alleen op een scan.

VO 14:
In overleg met de oncoloog in Nederland stelt dr. Gorter voor om in plaats van bestralen en chemo zoals in Nederland wordt voorgesteld
Chris eerst een aantal weken te behandelen met het Newcastle Disease Virus.

Robert zegt:
Het Newcastle Disease Virus is een oncolytisch virus. een virus wat absoluut niet pathogeen is voor mensen en zoogdieren, behalve voor
kankercellen die een speciaal escapemechanisme hebben. Een camouflagesysteem hebben om zich minder zichtbaar te maken voor het immuunssyteem.
Deze cellen kunnen heel specifiek worden geinfecteeerd met het Newcastle Disease Virus en gaan dan dood. Wat we noemen apoptose,
celdood binnen drie dagen.
We geven dat intraveneus en zaosl bij Chris en ook als er tumoren zijn in de longen laten we dat inhaleren met een vernevelaar, een nebuliser.
En op 1 op de 10 hebben heel lichte griepachtige gevoelens maar als ze hun temperatuur meten is er slechts zelden temperatuurverhoging en dat is na
een paar uur ook altijd weer weg. Dus daarom doen we graag in de eerste twee wken voordat de productie van antilichamen goed op gang kan komen
dat we dat iedere dag geven om dan in ieder geval zoveel mogelijk kankercellen te bombarderen met dat virus.

Eloy zegt:
Chris will get now intravenous 8 ml. and the rest I will give tthrough the inhalation. All right!

VO 15:
Omdat het Newcastle Disease Virus de eerste weken elke dag moet worden gegeven wordt daarvoor meestal de huisarts ingeschakeld.

Robert zegt:
Als 2 weken lang het Newcastle Disease Virus intraveneus moet worden gegeven roepen we vaak de hulp in van een medewerkende arts
in het land van herkomst van de patient. Dat is vaak een huisarts. En we hebben zelden dat de huisars niet meedoet. We brengen vaak een kleine
cannule aan wat je drie dagen kunt laten zitten en de drie dagen darna kan de huisarts of de verpleegkundige dat ook geven.
En het inhaleren laten we ook de pateint doen. We instrueren de patient en dat is ook heel eenvoudig, geeft nooit problemen en het kan dus altijd thuis
of in een andere setting dan hier worden gegeven.

Chris zegt:
De allereerste keer dat ik het kreeg kwam ik thuis en onderweg nergens last van gehad en we waren goed en wel thuis en ik kom binnen en ik krijg het koud.
En ik zeg nou ik ga naar bed. En echt bibberen en shaken van de kou. Toen heb ik zeker anderhalf uur in bed gelegen, dekbed erover, dat was zo'n plaid.
Nog een dekbed en Tilly is bij mij in bed komen liggen om te proberen mij warm te krijgen. Na anderhalf uur ongeveer was het shaken over en toen kreeg ik koorts.
Dat heft best wel een tijdje geduurd, een aantal dagen dat ik iedere keer flink koorts had, zo'n 38, 39 en nog wat. En dat werd eigenlijk iedere keer
als ik het kreeg wat minder zeg maar.

Chris zegt:
Op dit moment is het niet zinvol zegt hij om er nu dendritische cellen bij te doen. Dat moeten we achteraf bekijken. Nog 4 keer dat virus en hyperthermie.
En ik heb de laatste keer de cellen gehad eind februari en nou nog 4 keer en dan zitten we in mei denk ik en dan zou het misschien zinvol zijn weer cellen te doen.


VO 16:
Het Newcastle Disease Virus wordt altijd vooraf aan de dendritische cellen gegeven en niet tegelijk.

VO 17:
Een scan van het hoofd april 2010 geeft weer hoop. Er is sprake van stabiele ziekte.

Chris zegt:
Nou van mijn hoofd heb ik afgelopen woensdag de scan gehad en ook meteen de uitslag en die was stabiel ten opzichte van de scan van januari.
28 januari heb ik de laatste scan gehad. En vrijdag krijg ik de uitslag van de scan die ze vorige week vrijdag hebben gedaan.

VO 18: En ook die scan van de longen toont geen progressie en stabiele ziekte.

Robert zegt:
Er is nu onlangs weer een scan gemaakt van hem en het bleek dat bij de tumoren in de hersenen geen nieuwe zijn bijgekomen.
Zelfs een eerste aanduiding dat het ook beter gaat, dat er regressie is van de tumoren. En dat alles wat er in de longen was aan oorspronkelijke tumor
 met uitzaaiingen en metastases dat alles heel stabiel is, dat er geen verdere uitbreiding is maar minstens een stabiel proces. En klinisch gaat het ook goed met Chris.
En als je hem zo ziet zou je niet zeggen dat er uberhaupt iets met hem aan de hand is.
En ik geloof dat je kan zeggen dat ook het Newcastle Disease Virus een alternatief kan zijn voor chemo.
 
VO19
Chris is nu precies 1 jaar onder behandeling in het Medisch Centrum Keuilen. Het laatste jaar was zijn kwaliteit van leven gezien
zijn ziekte uitstekend. Of Chris uiteindelijk zijn longkanker zal overwinnen is onzeker maar er is zeker nog hoop.

Chris zegt:
Ik ga twee keer in de week naar therapie en dan doe ik zo wat sporten. Sinds ik dat virus heb is mijn conditie wel wat minder en kan ik ook wat minder.
Maar normaal gesproken ben ik gewend en de laatste keer reed ik ruim 30 minuten op zo'n crosstrainer dus dat is keigoed.

VO 20:
De aanpak met het Newcastle disease virus heeft uiteindelijk niet voor een totale remissie gezorgd.. Midden juli worstelt
Chris nog steeds met uitzaaingen in het hoofd en is er zowel in de longen als in het hoofd sprake van lichte progressie. Toch is
Chris zijn lichamelijke conditie nog steeds goed en geven Tilly en Chris de moed nog niet op.
Chris is nu al 2 jaar verder met uitgezaaide longkanker en met uitstekende kwaliteit van leven.

Vo: 21::
Meer informatie over dendritische celtherapie en hyperthermie kunt u vinden op de websites van kanker-actueel.nl en het Medisch Centrum Keulen.

Gamma Knife, Newcastle Disease Virus, hyperthermie, dendritische celtherapie


Plaats een reactie ...

Reageer op "Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Chris"


Gerelateerde artikelen
 

Gerelateerde artikelen

Video-film (Nederlands): Zo >> Documentaire over drie kankerpatiënten >> Radio interview met Ian Gawler >> Alvleesklierkanker: ervaringsverhaal >> Alvleesklierkanker: ervaringsverhaal >> Baarmoederkanker: Marijke >> Baarmoederhalskanker: ervaringsverhaal >> Blaaskanker: ervaringsverhaal >> Blaaskanker: ervaringsverhaal >> Borstkankerpatiente en wetenschapster >>