20 maart 2017: Jacob liet me afgelopen weekend weten dat het nog steeds heel goed met hem gaat. Hij laat regelmatig zijn PSA meten maar deze blijft op 0, nu al enkele jaren, zie zijn verhaal hieronder.
uit zijn mailtje waarin hij iets vraagt voor iemand anders:
Jacob Rijpstra,Friesland
12 augustus 2016: Hieronder het ervaringsverhaal van Jacob met prostaatkanker en hoe hij zich niet neerlegde bij een behandeling vanuit de geldende protocollen en met succes zijn eigen weg ging. En daarbij ook actie ondernam voor heel veel andere patiënten door officieel een klacht in te dienen wegens bewust of onbewust onthouden van de best voorhande zijnde medische zorg. Zeer interessant m.i. En met grote dank aan Jacob dat hij dit wil delen met anderen.
Mocht u zelf uw verhaal op kanker-actueel willen plaatsen neem dan contact op met Kees Braam via redactie@kanker-actueel.nl
Mocht u kanker-actueel de moeite waard vinden en ons willen ondersteunen om kanker-actueel online te houden dan kunt u ons machtigen voor een periodieke donatie via donaties: https://kanker-actueel.nl/NL/donaties.html of doneer al of niet anoniem op - rekeningnummer NL79 RABO 0372931138 t.n.v. Stichting Gezondheid Actueel in Amersfoort. Onze IBANcode is NL79 RABO 0372 9311 38
Elk bedrag is welkom. En we zijn een ANBI instelling dus uw donatie of gift is in principe aftrekbaar voor de belasting.
En als donateur kunt u ook korting krijgen bij verschillende bedrijven:
12 augustus 2016: Bron: Jacob zelf
Ongeveer een maand geleden kreeg ik een mailtje van Jacob en daarna hebben we gebeld. Enkele jaren geleden hadden we ook al contact en had Jacob mij gevraagd wat te doen met een PSA van onder de 5 maar wel licht stijgend. Ik had hem toen gezegd dat het beleid in deze situaties een wait-and-see beleid is en mocht de stijging doorzetten dat dan eventueel abiraterone of enzalutamide of misschien wel immuuntherapie zou kunnen volgen. Ik zei hem toen ook dat ik geen arts ben maar dat hij zich volgens mij niet ongerust hoefde te maken. Er is voor dat stadium van prostaatkanker nog zoveel mogelijk mocht er toch progressie optreden. Maar Jacob wees mij terecht op aanvullende informatie en dat mijn advies weliswaar gelijk is aan wat urologen en oncologen adviseren maar dat dit niet altijd het juiste advies is. En ik geef hem gelijk. Zeker nadat hij me een en ander vertelde over zijn eigen situatie en informatie stuurde
Nu vertelde Jacob mij dat mijn advies eigelijk verkeerd was geweest want hij had in Duitsland van een arts gehoord dat hij beter een MP-MRI of PSMA pet-CT scan zou kunnen laten maken en bij een aanwezige tumor zich alsnog stereotactisch laten bestralen.
Jacob vertelde mij ook dat al voordat de diagnose prostaatkanker werd vastgesteld in 2013 de huisarts weigerde om een PSA test te laten doen. Ondanks een herhaalde blaasontsteking en andere symptomen die zouden kunnen duiden op prostaatkanker. En Jacob had helaas gelijk want enkele maanden later werd er bij hem prostaatkanker geconstateerd met een PSA van 212, die later in Duitsland gecorrigeerd werd naar 138. Maar ook over de behandeling daarvan verschilde Jacob van mening en uiteindelijk is hij op eigen initiatief met de da Vinci robot geopereerd in Gronau Duitsland.
En vorig jaar werd hij weer geconfronteerd met een verschil van mening met zijn behandelend artsen over zijn PSA van 0,2 licht stijgend naar 0,4 en is wederom op eigen initiatief terecht gekomen in het St. Antonius in Nieuwegein voor een PSMA pet-CT scan en aanvullend stereotactische bestraling.
Ter aanvulling buiten Jacob zijn verhaal: mensen met prostaatkanker met een stijgende PSA maar nog geen zichtbare tumoren neem aub contact op met het St. Antonius in Nieuwegein voor een PSMA pet-CT scan.
Citaat van hun website:
Het St. Antonius Ziekenhuis Utrecht/Nieuwegein is het eerste en vooralsnog enige ziekenhuis in Nederland waar het mogelijk is om een PET scan te maken waarmee terugkerende prostaatkanker snel ontdekt kan worden. Het St. Antonius produceert zelf de nieuwe radioligand (radioactieve stof) waarmee al in een zeer vroeg stadium gezien kan worden of er terugkeer is van prostaatkanker (recidief). Hierdoor is snelle behandeling van het recidief mogelijk en dat geeft een betere prognose voor de patiënt.
De nieuwe scan biedt uitkomst voor patiënten die al behandeld zijn voor prostaatkanker (operatie of bestraling) en een verhoogd PSA hebben (PSA is een eiwit in de prostaat; verhoogde PSA-waarden kunnen duiden op prostaatkanker). Bij de eerste verhoging kan de scan, de zogenoemde PSMA PET-scan, al uitgevoerd worden. De scan geeft dan aan welke lymfklieren of andere locaties actief zijn. Voor deze metastasen kan dan naar een gerichte behandeling gezocht worden. Hiermee kan soms verdere uitzaaiing van prostaatkanker voorkomen worden.
Of met de Radboud voor een MP-MRI of ook wel Nano MRI genoemd. Die vergelijkbaar als met de PSAM pet-CT scan tumoren kan constateren met een diameter van 0,5 cm.
Maar Jacob was zo teleurgesteld en ook boos dat zowel zijn huisarts als de behandelend artsen in Sneek hem niet serieus namen en zich puur achter de richtlijnen en protocollen verscholen dat hij een klacht indiende tegen hen. Notabene is het ziekenhuis in Sneek eveneens van de St. Antonius groep waartoe ook Nieuwegein behoort.
Jacob zijn PSA is inmiddels terug naar 0 (vorige week nog gemeten) en het gaat goed met hem. Jacob heeft ook een gezonde leefstijl, laat suiker achterwege enz. en gebruikt ook nog enkele voedingssupplementen.
Hier Jacob zijn documenten aan het ziekenhuis en huisarts:
Klacht van Jacob over bewust of onbewust onthouden van goede medische zorg
Aan inspecteur volksgezondheid,betreft klacht aangaande Drs Roos werkzaam als uroloog in St Antonius ziekenhuis te Sneek van het bewust of onbewust onthouden van medische zorg.
Bij deze wil ik een klacht indienen tegen de heer Roos.
Hoe alles begon, het lijkt een roman maar is het niet.
Een jaar of 4 of 5 geleden werd mijn eerste verzoek aan de huisarts te Sexbierum om een PSA test geweigerd.
Ondertussen overlijden 2 collega loodsen van mij aan prostaatkanker op een veel te jonge leeftijd.
Huisarts was met pensioen, dus de vervanger geraadpleegd en wel dr. Hoexum, eveneens te Sexbierum en verzoek wederom geweigerd ,ondanks mijn ongerustheid.
Een en ander was allemaal flauwekul en we zouden wel op tijd zijn bij de eerste symptomen.
September 2013
De eerste symptomen, ik had een blaasontsteking te pakken en pas bij de 2e keer dat ik weer een blaasontsteking kreeg, kwam dr. Hoexum op het idee om mijn PSA dan toch maar eens te testen ,uitkomst een 212 terwijl een normale uitslag niet meer dan 4 hoort te bedragen.
Haar reactie op deze 212 was als volgt: "Als u er op gestaan had ,had u de test gekregen." Ik kon mijn oren niet geloven.
Het besef was er natuurlijk ogenblikkelijk dat de kans op uitzaaiingen wel erg hoog moest zijn en dat er voor mij waarschijnlijk geen normaal levenseinde meer mogelijk was. Een bijzonder nare periode.
Mijn eerste uroloog ,dr Speel in Leeuwarden heeft tot het einde van de onderzoeksfase naar uitzaaiingen , gepersisteerd in bestralen als palliatieve zorg.
Uitdrukkelijk heb ik gevraagd om verwijdering van mijn prostaat want dat was voor mij de enige curatieve mogelijkheid naar mijn weten, want ik heb teveel kennissen met een recidief na bestraling. Daarnaast was de Da Vincie niet onbekend in Leeuwarden.
Ik heb Dr Speel ook aangeboden om voor welk risico dan ook te tekenen ,als er maar geopereerd zou worden, maar helaas.
In de laatste dagen van de onderzoeksfase heb ik Dr Speel meegedeeld dat ik voor een 2 e opinie naar Gronau Duitsland ging. Hij deelde mij uiteindelijk dus mee dat hij hier in Nederland vast zat aan een protocol, welke in mijn situatie een operatie niet toestond, hij heeft tot de laatste snik volgehouden dat alleen bestraling mogelijk was.
Ondanks deze relatief eerlijke opmerking, ben ik door deze arts willens en wetens belazerd door mij vooral niet op de eventuele mogelijkheid van prostaatverwijdering in Gronau te wijzen.
Het is bekend dat er tussen ziekenhuizen onderling dingen spelen als concurrentie, maar dat artsen hierin meegaan en daardoor zover gaan om met het leven van patiënten spelen ,ipv het redden van levens, is het omgekeerde van de eed van Hippocrates.
Dit is in ieder geval voor mij ,wanneer ik me zou voorstellen arts te zijn ,niet te bevatten. Zo had Dr. Speel mij in ieder geval op de mogelijkheden in het buitenland kunnen wijzen.
Gronau
Daar werd vastgesteld dat er geen uitzaaiingen gevonden waren en Dr Witt stelde tevens vast dat verwijdering de enige curatieve mogelijkheid was, met de nadruk op vliegende haast. De gegevens van aan beide kanten uit het kapsel enz. liggen wel bij Drs. Roos.
De man is op 27 december uit zijn skivakantie terug gekomen om mij en nog een Nederlander te opereren ,u ziet het goed ,uit zijn vakantie teruggekomen om te opereren. Voor mijn gevoel had deze man mijn doodskleed weggenomen en was eveneens de eerste arts die een afweging maakte tussen verschillende opties,schijnbaar niet gehinderd door protocollen.
Nog even een korte reactie van dr.Witt op het feit dat er na de meting van 212 niet weer gemeten was; hij meten en dat bleek 136 te zijn, mede bepalend denk ik voor het besluit tot een operatie.
Hij heeft zich even niet in kunnen houden en ik zal als enige de uitlating "blodsinn im Holland" herhalen, de rest ging nog verder maar is niet relevant voor wat betreft de hr Roos.
In ieder geval Dr Speel in Leeuwarden heeft toen nooit geweten dat het om een PSA gehalte van 136 betrof. De 212 had waarschijnlijk te maken met de peneceline toediening ivm de blaasontsteking.
Even voor de informatie ,daar in Duitsland wordt een PSA meting verricht en ik meende dat de wachttijd daarop ongeveer een uur is. Bij de Hr Roos krijg je misschien na een week de uitslag en dan heeft hij hem meestal niet paraat.
Voor een patiënt toch wel weer even spannend ,maar goed ,de uroloog heeft in ieder geval weer een verrichting en de patiënt kan wel even wachten. Beschamend denk ik ,maar eveneens niet relevant.
Verder had ik van Dr Witt meegekregen dat een score van 136 nog wel risico's inhield en daarom nog een nabestraling adviseerde.
Tevens kreeg ik de indruk dat hij bij een controle, 6 weken na de bestraling eigenlijk niet tevreden was met een resterende 0.2 PSA.
Terug in Nederland
Ik vond het niet passend om het natraject te laten doen door de Hr Speel en aldus kwam ik bij Drs Roos terecht. De eerste zitting begon naar mijn mening al een beetje vreemd door zijn opmerking dat de Duitsers operatiegeil zijn, dus meteen al een vooroordeel en het nut daarvan is me nog steeds niet duidelijk want voor mij was was dat traject voorbij; misschien wilde hij mij overtuigen dat hij betere eigenschappen had dan een Duitse arts, voor mij in ieder geval niet interessant.
Het was wel duidelijk dat hij ter lering in ieder geval niets meer toe te voegen had. Voor mijn part mag iemand zichzelf best goed vinden maar dan wel ten voordele van de patiënt.
Tot nu toe is de PSA strak blijven hangen op 0.2, mijn ongerustheid echter daarover werd bevestigd door 2 bronnen uit Duitsland, "unbedingt zu hoch" er zijn nog kankercellen aanwezig in het bekkengebied en treedt zo spoedig mogelijk in contact met uw uroloog.
De hr Roos had vele patiënten met 0.2, maar zou aan een fantastisch team toch het een en ander voorleggen teneinde mij te geruststellen neem ik aan. Dit fantastische team had bedacht dat hr Rijpstra zijn geval toch een schoolvoorbeeld was van een succesvol verloop??
Een assistente van hr Roos had enkele maanden daarvoor bedacht dat de hr Rijpstra pas over een jaar maar weer eens voor controle terug moest komen en uiteraard leek mij dat niet verstandig na die berichten dat 0.2 niet goed was en betekende voor mij wachten op een recidief.
Reactie van hr Roos was dat hij wel klaar stond met de hormonenspuit en als ik dan zo graag naar nul wilde, was dat voor hem een kleine moeite ,maar ik moest dat niet willen en daar gaf ik hem absoluut gelijk in want dat is en was het punt waar alles om draait .
Wederom lopen een paar kennissen van mij rond met deze kuur en het is spijtig waar deze mensen mee moeten leven.
Ook een geweldige uitdrukking van hem "we gaan allemaal een keer dood "dus eigenlijk niet de moeite om iets anders te doen dan te wachten tot we de hormoon spuit kunnen gebruiken.
Die hormoon spuit is het enige uit de hr Roos zijn repertoire en voor de rest niet willen horen, geen perspectief bieden en geen mogelijke gerichte behandelingen willen bespreken.
Ik moest maar veel bruin brood eten ,niet te geloven, aangezien ik al 2 jaar alle suikers had afgezworen.
Na een telefoongesprek met Duitsland kreeg ik de tip om in contact te treden met Nieuwegein ivm de PSMA pet scan, ik citeer: "Deze scan geeft aan welke lymfklieren of andere locaties actief zijn."
Voor deze metastasen kan dan naar een gerichte behandeling gezocht worden.Hiermee kunnen soms verdere uitzaaiingen van prostaatkanker voorkomen worden.
Dit citaat lijkt voor mij geschreven te zijn.
Eerste zin luidt: "De nieuwe scan lijkt uitkomst te bieden voor patiënten die al behandeld zijn voor prostaatkanker, operatie en bestraling."
Van de hr Roos luidde het oordeel," ik wil hier niks van weten "en ik kreeg niet de kans om dit voor te leggen. Bovendien was het oordeel dat ik een hopper was en zijn behandelingen in de war stuurde.
Dat hopper vind ik wel logisch want als je je absoluut niet in een patiënt verdiept dan maak je dit soort valse vooroordelen. Ook was hij "vergeten" dat ik bestraald was en de uitslag van het bloedonderzoek was bij hem standaard niet aanwezig.
Wat hij bedoelde met de behandelingen in de war sturen is me nog steeds een raadsel, ik ben door hem niet behandeld tenzij hij wachten op uitzaaiingen een behandeling noemt.
Verder heb ik nog steeds last van blaasontstekingsachtige verschijnselen en daarvoor is slechts een urine test gedaan. Geen blaasontsteking en het plassen is nu bijna 2 jaar een drama en daar moet ik het mee doen, naar verdere klachten wordt niet gevraagd en vooral niet op gereageerd.
Ondertussen heb een 2e opinie aangevraagd in Nieuwegein, waarvoor ik dus het predikaat hopper meekreeg ivm zijn "behandelingen", die zo in de war raakten.
Net als in Leeuwarden vind ik dat hij mij had moeten wijzen op de PSMA mogelijkheid in Nieuwegein en als nu blijkt dat ik voor de 2e keer "te laat " zou zijn dan acht ik hem verantwoordelijk voor een vroegtijdige aftakeling.
In Nieuwegein vroeg men mij om een handtekening van de behandelende uroloog voor deze scan en het is tekenend voor de gehele situatie dat men begreep dat de hr Roos zich niet wilde verdiepen in deze en slechts klaarstond met een spuit.
In Nieuwegein gaf men aan dat er een andere route gevolgd moest worden en dat was dan verder gelukkig geen punt.De hr Roos wil overduidelijk alleen maar gelijk hebben met het protocol als back-up en het dringt schijnbaar niet door dat gelijk hebben geen bruikbaar begrip is en ten koste gaat van zowel hemzelf als de patiënt.
Het lijkt me evenwel onvoorstelbaar dat de man niet op de hoogte is van de PSMA mogelijkheid ;om te leren en op de hoogte te zijn ,zul je toch ergens moeten luisteren. Het lijkt me nog onvoorstelbaarder dat hij wel op de hoogte is en willens en wetens zijn patiënt deze mogelijkheid onthoudt teneinde zijn eigen "plan"ten uitvoer te brengen, terwijl ik dit opschrijf komt er een sterke associatie met dr Janssen naar boven. Bovendien ben ik dan op een levensbedreigende manier belazerd.
Ik heb het beroep van "loods" uitgeoefend en als ik mijn werk op zijn manier had gedaan dan waren er vele schepen gestrand, bij hem worden ze echter begraven. Als dit verkeerd afloopt dan verwijt ik hem dood door schuld en het is me een raadsel wat deze man op een 2e opinie tegen heeft,ten eerste lijkt het me interessant wat een collega te zeggen heeft en ten tweede zijn er misschien meerdere patiënten die hier baat bij zouden kunnen hebben. Wat voeding betreft ,heb ik werkelijk alles omgegooid om mijn lichaam een betere kans te geven en die moeite en inzet zou dan ook verspilde energie zijn geweest.
Ondertussen is de PSA opgelopen naar 0,4 en uiteraard stond ook die uitslag niet op de computer. Ook zijn titel Drs is me niet duidelijk en misschien ligt daar de oorzaak van zijn niet professionele houding.
Een eventueel gesprek met hr Roos zal ik niet uit de weg gaan, aangezien het mij totaal onduidelijk is wat de reden is waarom er gehandeld, eigenlijk niet gehandeld, wordt.
Een jaar geen controle valt volgens mij niet uit te leggen, het persisteren in een hormonenkuur als enige optie kan ik ook niet begrijpen en ook niet het niet willen meedenken en het absoluut niet willen zoeken naar genezing.
Ik vecht niet tegen de dood, ik kies voor het leven.
Gaarne ontvang ik van u advies betreffende de indienprocedure van een klacht,echter alleen indien deze brief niet volstaat.
Met vriendelijke groet,
J.Rijpstra
.............
Vervolg van klacht over bewust of onbewust onthouden van goede medische zorg door huisarts en behandelend artsen
Aan directie St Antonius Sneek,
Onlangs heb ik een gesprek met mevr Janssen en de hr Roos gehad over de klacht betreffende de hr Roos.
De uitkomst hiervan heeft mijn zorgen omtrent het functioneren van de hr Roos en het eventuele protocol van uw ziekenhuis,met name het NIET doorverwijzen van patiënten, onaanvaardbaar groot gemaakt.
Onlangs stond in de LC een bericht dat maagkanker patiënten door kleinere ziekenhuizen niet worden doorverwezen voor een operatie, ondanks de enige kans op genezing.
Dit bericht loopt parallel met het prostaat beleid van de hr Roos en St Antonius Sneek, aangezien ik mag aannemen dat u als directie het rode boekje van uw artsen monitort.
De klacht van mij over de vraag waarom een PSA van 0,2 niet goed zou zijn, is nog steeds niet beantwoord en ook niet waarom ik overtuigd moest worden dat het wel goed was,hij had nl wel 100 patiënten met 0.2 en zijn team ? was eveneens die mening toegedaan. Mij was uit andere bronnen echter duidelijk te verstaan gegeven dat er zonder meer kankercellen in het lichaam aanwezig waren, punt.
Zoals bekend was een stereotactische bestraling in een ander ziekenhuis binnen 14 dagen een feit.
Ik kan met woorden eigenlijk niet uitdrukken hoeveel kwaliteitsverschil van leven het is om curatief behandeld te worden ipv de uiteindelijke chemokuur van de hr Roos,waarop al die tijd gewacht wordt.
Hij wil maar niet begrijpen dat een chemokuur, volgend op zijn hormonenkuur, kankerverwekkend is, het immuunsysteem onderuit haalt en voor de patiënt feitelijk een doodvonnis is, welke dan ook nog met bedrog opgedrongen wordt .
Ik vraag me verder af voor welke behandeling hr Roos zou kiezen als een van zijn dierbaren aan de beurt zou zijn.
In ieder geval zie ik het weigeren om te kijken naar een curatieve mogelijkheid als bedrog en het kost me teveel tijd om de spelregels van Hippocratus er op na te lezen,maar wat hier gebeurt is, klopt niet en ik vrees dus het ergste voor andere soortgelijke patiënten.
Hr Roos heeft mij verder meegedeeld dat 99 procent van de prostaatkanker patiënten een recidief kan verwachten en mijn conclusie kan niet anders zijn, dat dit dus de reden is om maar domweg te wachten tot dit recidief de kop op steekt, waarmee het rode boekje in werking kan treden, de hormonenkuur gevolgd door chemo.
Waarschijnlijk is dit dus tevens de reden om te persisteren in het negeren van de patiënt.
De hr Roos heeft tijdens deze sessie wel toegegeven dat hij niet op de hoogte was van deze scan. Het niet op de hoogte zijn, vooruit dan maar,echter het van tafel te vegen zonder er over te willen spreken is onacceptabel en is eveneens tijdens de sessie niet opgelost.
De tekst behorende bij de PSMA scan is duidelijk; Een mogelijkheid tot het snel ontdekken van het terugkeren van prostaat kanker .
Een gerichte behandeling kan soms verdere uitzaaiingen voorkomen.
Met die 99 procent van de hr Roos is deze tekst dus een grote leugen en staat dit apparaat dus voor niets te draaien.
Mijns inziens is het probleem groter.
In de eerste plaats een verkokerde arts en in de tweede plaats een Antonius ziekenhuis met een niet bijgespijkerd protocol .
Daarbij maak ik me nu ernstig zorgen over die andere 100 prostaat patiënten waarvan mogelijk enkele van die patiënten een eventuele curatieve behandeling door misleiding onthouden wordt.
De echte reden daarvan kan ik slechts naar raden.
Het excuus van de hr Roos was, dat het hem oprecht speet dat een en ander zo "overgekomen " was en ik vraag me af hoe het negeren van een patiënt op een dergelijke manier dan moet overkomen?
Voor een arts is het schijnbaar wel erg moeilijk om fouten toe te geven en de uitdaging om eens over zijn rode boekje heen te kijken is blijkbaar nog groter.
Ik zal me beraden wat te doen in een poging om misschien een enkele van de 100 identieke patiënten mogelijk een kans te geven.
Mevr. Janssen had me beloofd te bellen, is helaas niet gebeurd.
Dit lijkt me niet professioneel en wekt de schijn op dat er niet serieus met een klacht wordt omgegaan.
J.Rijpstra.
..........
Antwoord van St. Antonius ziekenhuis Sneek op klacht van Jacob inzake bewust of onbewust onthouden van goede medische zorg
Gerelateerde artikelen
- Video-film (Nederlands): Zo Nodig Dwars. Drie eigenzinnige zoektochten naar genezing van kanker.
- Documentaire over drie kankerpatiënten die zich niet neerlegden bij de boodschap ongeneeslijk te zijn.
- Radio interview met Ian Gawler
- Alvleesklierkanker: ervaringsverhaal Case M.
- Alvleesklierkanker: ervaringsverhaal mevr. X.
- Baarmoederkanker: Marijke houdt haar stadium 4 baarmoederkanker succesvol onder controle met eigen samengesteld behandelplan van niet-toxische behandelingen
- Baarmoederhalskanker: ervaringsverhaal Mevr. K
- Blaaskanker: ervaringsverhaal Douwe Tjerkstra voorkomt nieuwe operatie en recidief van blaaskanker met BCG en Zhuli Take Forte
- Blaaskanker: ervaringsverhaal van Jan van der Plas medeoprichter van de website Waterloop
- Borstkankerpatiente en wetenschapster Beate Halassy maakte in haar eigen laboratorium twee oncolytische virussen en behandelde zichzelf daarmee succesvol in 2020. copy 1
- Borstkankerpatiente (52 jaar) komt alsnog in totale remissie van borstkanker door hoge dosis vitamine C na drie keer recidief ondanks hormoontherapie en chemotherapie.
- Borstkanker: Vrouw van 29 jaar met triple negatieve borstkanker stadium IV komt in complete remissie door aanvullend op chemo persoonlijke voedingsadviezen (kytogeen dieet), hyperthermie en hyperbare zuurstoftherapie
- Borstkanker: Judy Perkins (49 jaar) , uitgezaaide borstkanker, komt door gepersonaliseerde vorm van immuuntherapie in een complete remissie binnen drie maanden.
- Borstkanker: ervaringsverhaal Jacqueline
- Borstkanker: ervaringsverhaal Leonie weigert bewust chemo of hormoontherapie na operatie van haar borstkanker en kiest voor niet toxische aanpak en een meer spirituele weg.
- Borstkanker: ervaringsverhaal Charlotte
- Borstkanker: ervaringsverhaal Lien
- Borstkanker: ervaringsverhaal Iedje
- Borstkanker: ervaringsverhaal Fatima
- Borstkanker: ervaringsverhaal Karen
- Borstkanker: ervaringsverhaal Marijke
- Borstkanker: ervaringsverhaal Nell
- Borstkanker: ervaringsverhaal mevr. Hoeve
- Borstkanker: ervaringsverhaal Pauline
- Borstkanker: ervaringsverhaal Elly
- Borstkanker: ervaringsverhaal Rina
- Crohn: Ervaringsverhaal ziekte van Crohn: Ed
- Darmkanker: man met endeldarmkanker 70 jaar) is inmiddels kankervrij door TEM behandeling (operatie via anus) bij recidief en heeft al zijn functies behouden en uitstekende kwaliteit van leven
- Darmkanker: Man met uitgezaaide inoperabele darmkanker komt met ATID - Autologous tumor immunizing devascularization, een vorm van immuuntherapie in complete remissie en is al 16 jaar kankervrij, zonder chemo of andere behandelingen copy 1
- Darmkanker: ervaringsverhaal van mevrouw M.
- Darmkanker: ervaringsverhaal meneer B.
- Darmkanker: ervaringsverhaal Mevrouw H
- Darmkanker: ervaringsverhaal Cis
- Darmkanker: ervaringsverhaal Kees
- Darmkanker: ervaringsverhaal Mart
- Darmkanker: ervaringsverhaal Truus
- Darmkanker: ervaringsverhaal mevrouw N.
- Darmkanker: ervaringsverhaal Dr. van Boheemen - de arts die patiënt werd.
- DSRCT: Desmoplastic Small Round Cell Tumor : ervaringsverhaal Ineke
- Endeldarm kanker - rectum kanker: Rinus Goeman.
- Endometriose: ervaringsverhaal Karin Jusek
- Eierstokkanker: Birgit overleed ondanks haar enorme wilskracht, ondersteuning van haar man en familie en aanvullende behandelingen naast reguliere standaardbehandelingen veel te jong
- Eierstokkanker - ervaringsverhaal: Laetrile en cannabisolie (CBD) doet binnen half jaar alle tumoren nagenoeg verdwijnen bij 81 jarige vrouw met uitgezaaide laaggradige sereus eierstokkanker. Na 20 maanden klinisch kankervrij copy 1
- Eierstokkanker: Twee vrouwen met resp. non-Hodgkin en eierstokkanker kiezen bewust voor geen chemo maar gezonde leefwijze, het Houtsmullerdieet en komen beiden in totale remissie. Lees hun verhaal dat verscheen in de Margriet. copy 1
- Eierstokkanker: ervaringsverhaal van Susanne
- Eierstokkanker: Ervaringsverhaal Marjan
- Eierstokkanker: ervaringsverhaal van Inge
- Eierstokkanker: ervaringsverhaal Ellen
- Eierstokkanker: ervaringsverhaal Tineke
- Eierstokkanker en borstkanker: ervaringsverhaal van tante en nicht, erfelijk belast
- Eierstokkanker: ervaringsverhaal Deborah
- Eierstokkanker: Het verhaal van mw. N.N. met eierstokkanker . Mevr. NN. overleed in de zomer van 2004.
- Ewingsarcoom: Aransa probeert met gezonde leefstijl en TCM aanvullend op reguliere aanpak haar kanker onder controle te houden.
- Galwegenkanker: ervaringsverhaal Harmen
- Hersentumor: Prof. dr. Ben Williams overleeft zijn hersentumor glioblastoma met combinatie van reguliere aanpak plus aanvullende voedingssupplementen.
- Hersentumoren: Olga van Harmelen overleeft een hersentumor met wietoliedruppels - cannabisolie na recidief na falen van standaardbehandeling.
- Hersentumoren: man (38 jaar) blijft na operatie al ruim twee jaar zonder recidief van een glioblastoma door standaard behandeling van bestraling en temodal met aanvullend onder begeleiding een kytogeen dieet en aanvullende vitamines.
- Hersentumoren: Carol, hersentumor glioblastoma heeft veel baat bij immuuntherapie met nivolumab plus Avastin - bevacizumab nadat standaard aanpak faalde
- Hersentumoren: Man met inoperabele hersentumor na wakkere operatie en hyperthermie inmiddels ruim 12,5 jaar klinisch kankervrij
- Hersentumoren: glioblastoom multiforme: ervaringsverhaal Denny
- Hersentumoren: ervaringsverhaal Alexander In archief geplaatst 10 april 2012
- Hersentumoren: ervaringsverhaal Berrie
- Hersentumoren: Glioblastoom multiforme: ervaringsverhaal Dirk van den Boogaard
- Hersentumoren: ervaringsverhaal Guus
- Hersentumoren: anaplastisch oligodendroglioom: ervaringsverhaal Meneer R.
- Hersentumoren: Glioblastoom multiforme: ervaringsverhaal Teun van Vliet
- Hersentumoren: ervaringsverhaal Jan
- Hersentumoren: ervaringsverhaal Frank
- Hersentumoren: ervaringsverhaal meneer PU
- Hersentumoren: ervaringsverhaal Yanou
- Leverkanker (HCC): ervaringsverhaal Wim Kloosterboer
- Leukemie. AML - Acute Myeloide Leukemie. H. bereikt volledige remissie van zijn Acute Myeloide Leukemie na chemokuren met Vidaza en daarna met voedingssupplement Metavo.
- Leukemie - ALL - Acute Lymfatische Leukemie. ervaringsverhaal Shifra
- Leukemie - AML - Acute Myeloide Leukemie: ervaringsverhaal Ad van Amelsfoort
- Leukemie - AML - Acute Myeloide Leukemie: ervaringsverhaal Frans. Het verhaal van een partner
- Leukemie: ALL - Acute Lymfatische Leukemie: ervaringsverhaal Robin
- Leukemie - ALL - Acute Lymfatische Leukemie: ervaringsverhaal Marco
- Longkanker: 77 jarige man krijgt vergevorderde niet-kleincellige longkanker onder controle met GC-Maf + Ultra Sound behandelingen + TTF - Tumor Treating Fields, een vorm van hyperthermie en bereikt duurzame stabiele ziekte
- Longkanker: Bob (71 jaar) komt met atezolizumab, een anti-PD medicijn, in een totale remissie van zwaar voorbehandelde uitgezaaide niet kleincellige longkanker en is nu al 4 jaar kankervrij
- Longkanker: Ben de Bruijn werd nivolumab geweigerd en overleed 23 september 2015. Bekijk hier zijn laatste wens
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Chris
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Gaby
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Hemmie
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Bert
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Ingemar van der Giessen
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Willemien.
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Hennie
- Longkanker: niet-klein-cellig: ervaringsverhaal Carla
- Lymfklierkanker: Jami lijkt alsnog genezen dmv immuuntherapie met T-CAR cells immuuntherapie van haar zwaar voorbehandelde vergevorderde lymfklierkanker (non-Hodgkin)
- Lymfklierkanker: Jenny, nog scholier tijdens diagnose van lymfklierkanker lijkt drie jaar later genezen met immuuntherapie
- lymfklierkanker - non-Hodgkin: Twee vrouwen met resp. non-Hodgkin en eierstokkanker kiezen bewust voor geen chemo maar gezonde leefwijze, het Houtsmullerdieet en komen beiden in totale remissie. Lees hun verhaal dat verscheen in de Margriet.
- Lymfklierkanker - Non-Hodgkin: ervaringsverhaal mevrouw Bruins
- Lymfklierkanker - non-Hodgkin: ervaringsverhaal van Joan van Holsteijn
- Lymfklierkanker - non-Hodgkin: ervaringsverhaal Marja
- MDS - Myeloidisch Displatisch Syndroom: ervaringsverhaal Jos
- Maagkanker: ervaringsverhaal Koos
- Maagkanker: ervaringsverhaal meneer W.
- Melanomen: ervaringsverhaal Bailey O'Brien. Zij, 21 jaar, geneest van vergevorderd melanoom stadium 4 waar operaties en chemo faalden door immuuntherapie met dendritische celtherapie + Coley vaccin + Gersontherapie in 6 weken tijd
- Melanomen: ervaringsverhaal Dick
- Melanomen: ervaringsverhaal Mevrouw van D.
- Melanomen: ervaringsverhaal Eric
- Melanomen: ervaringsverhaal Conni
- Mesothelioma - longvlieskanker door asbest: Mijn verhaal ter nagedachtenis aan mijn vader Jan Verwaters en de rol die de ETNA ijzergieterij uit Breda speelde bij mijn vaders ziekte en zijn collega's
- Mond- en keelkanker: ervaringsverhaal Kees Braam. Al 27 jaar overlever van ongeneeslijke mond- en keelkanker.
- Mond- en keelkanker: ervaringsverhaal Karja
- Mond- en keelkanker: ervaringsverhaal Peter
- Mond- en keelkanker. ervaringsverhaal Marga
- Multiple myeloma: Mona kreeg in 2002 de diagnose vergevorderde ongeneeslijke multiple myeloma (Kahler) maar leeft nog steeds met alleen een gezonde leefstijl en niet toxische middelen en zonder chemo
- Multiple Myeloma - Kahler: ervaringsverhaal meneer HA.
- Multiple Myeloma - Kahler: ervaringsverhaal Jan
- Nierkanker: Wubbo Ockels vertelt op aangrijpende manier over de manier waarop hij omgaat met zijn nierkanker en zijn hoop heeft gevestigd op leefstijl enz..
- Nierkanker: ervaringsverhaal mevrouw J.
- Paraganglioom: Nederlandse vrouw met uitgezaaide paraganglioom krijgt succesvolle behandeling met cryosurgery in Amerika waar in Nederland ze ongeneeslijk werd verklaard.
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal van Wiebe die met alleen een niet toxische aanpak zijn prostaatkanker onder controle lijkt te hebben
- Prostaatkanker - ervaringsverhaal van Jacob Rijpstra
- Prostaatkanker: David weigert behandeling van prostaatkanker maar kiest voor wait-and-see en gezonde leefstijl en is 1 jaar later klinisch kankervrij met normale PSA
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal van meneer van Waveren
- Prostaatkanker: Harm Kuipers kreeg naast zijn prostaatkanker ook slokdarmkanker. Lees hier een interview met hem
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal Wim Huppes
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal meneer A.
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal Meneer Hagemeyer
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal: Henk Trentelman
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal Meneer P.
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal meneer H.
- Prostaatkanker: ervaringsverhaal: Tjitte
- Slokdarmkanker: Man (50 jaar) met uitgezaaide slokdarmkanker wordt en blijft al 16 maanden kankervrij met combinatiebehandeling van chemo (capeOX) en protonenbestraling
- Slokdarmkanker: Nol van Bekhoven krijgt nog een kans door operatie in Belgie voor vergevorderde slokdarmkanker
- Teelbalkanker: ervaringsverhaal van Thomas Rietrae, 30 jaar oud en inmiddels 5 jaar klinisch kankervrij van teelbalkanker
- Teelbalkanker: Wim
- Thymoom, ervaringsverhaal van Gerda Buddingh
- Ziekte van Waldenstrom: Antoon Verhaak
- Ziekte van Waldenstrom: Loes lijkt haar ziekte van Waldenström met uitzaaiingen op de nieren te overwinnen, onder controle te houden, met hulp van Houtsmullerdieet en aanvullende voedingsuppletie
Ik vraag mij af, waarom er geen onafhankelijk meldpunt is voor dit soort enorme slordigheden, waaraan ik wel dood ga. Sedert mei 2016 leef ik in die hel van enorme toestanden en gedoe, als mantelzorger ook nog! Door studie en internet heb ik dermate veel informatie gekregen dat ik dodelijk vermoeid ben geraakt door alle informatie en de tegenstrijdigheden erin. Ik zit BOVEN OP MIJN ZAAK en ga alles proberen om eruit te raken. Daartoe is niet alleen kennis van belang, maar ook het delen van ervaringen en bij voorbeeld de vergoedingskwesties regelen, omdat zorgverzekeraars niets willen vergoeden voor alternatieve behandeling in Duitsland. Ik overweeg een kort geding bij ziekenhuis om die kosten vergoed te krijgen. Ik hoop dat dit inspireert tot samenwerking tussen de patienten. Ik ben acad., slim en doortastend. Ik heb niets te verliezen en ga dood en durf alles aan. Ik wens Jacob het allerbeste en kom nog terug op het verhaal! Alexander
De PSA is echter opgelopen naar 28.Mogelijk geeft de GA-68 in combinatie met LU-177 een uitweg.
Vragen stellen en informatie verzamelen helpt de artsen alert blijven en oplossingen zoeken!
Het verhaal van Jacob maakt mij boos en scherp genoeg om mij telkens voor te bereiden als ik een afspraak heb.Ik heb dan ook altijd een vragenlijst mee,wat door de artsen gewaardeerd wordt.Deze site helpt daar uitstekend bij!waarvoor dank!
Groeten, kees Braam
webmaster