Wiebe zijn verhaal d.d. 26 April 2017, updates eind Juni, en Januari 2018

Mijn leeftijd bij het schrijven van de meest recente update aan dit artikel is 69½ jaar, en ik ben onmiskenbaar van het mannelijk geslacht. Ik heb geen medische achtergrond, maar wel gewoon gezond verstand. En ik ben zeker ervaringsdeskundige.  Bij mij werd in 2011 “out of the blue”  ineens prostaattumor vermoed.  Niet vanwege klachten ofzo.  Ik was in de full swing van het leven.  Het gebeurde zomaar, toen ik van huisarts wisselde, en de nieuwe huisarts bij wijze van routine even alles nakeek wat er na te kijken valt bij een nieuwe patiënt van mijn leeftijd.  Achteraf mag ik nog wel van geluk spreken.

Bioptie wees een Gleason score van 7 uit, wat betekent zoveel als niet bijzonder aggressief,  maar toch wel knap serieus.  Wat te doen ?  Ik werd voor de keuze gesteld van : nu ingrijpen terwijl er nog geen acute noodzaak voor lijkt te zijn, met eventuele gevolgschaden.  Of, als ik daar niets voor voelde, gewoon nog zo’n 5 jaar van het leven te blijven genieten totdat ..... totdat wat ? 
Tja, eigenlijk totdat de wal het schip zou gaan keren, en er niet veel meer aan te doen zou zijn.  De begeleiding door de specialist in het Ter Gooi ziekenhuis was ronduit liefdevol : “Wat je ook besluit met je leven te doen, wij zullen je helpen, daar zijn we voor”.   

Ik wilde geen compromis sluiten met de toekomst en besloot daarom mij te laten verwijzen naar het UUMC omdat ze daar radicale prostatectomie konden uitvoeren met zo’n leuke da Vinci Robot. Met mijn achtergrond als technicus vond ik dat wel een interessant idee. Het intake-onderzoek dat daar vervolgens plaatsvond, was feitelijk een 2nd opinion voor mij, en leidde tot dezelfde conclusies.   Ik moest wel een paar maanden wachten maar toen kreeg ik ook wat. Een operatie die wel 5½ uur duurde.  Bij analyse achteraf bleek dat de tumor “bijna doorgebroken” was naar het kapsel van de prostaat, en daarmee wisten we dat mijn situatie toch niet zo gunstig was als we hadden gehoopt.

Na een maand was ik weer min of meer als vanouds op de been en aan het werk. Zoals altijd had ik veel energie. Maar inderdaad, na een half jaar bleek de PSA, die toch eigenlijk naar nul zou moeten gaan, niet verder te zakken dan ca 0.5. Wat aanleiding was tot een serie bestralingen van het operatiegebied, bij het UUMC. De filosofie voor de serie van ca. 30 bestralingen was dat bij een dagelijkse lage dosis het omringende, gezonde weefsel, enigszins de gelegenheid kreeg om te herstellen, terwijl tumorweefsel, met zijn snelle celdeling, hier niet tegen kan.

Maar helaas. Het beoogde effect werd niet bereikt en in de tijd daarna nam de PSA, hoewel nog steeds laag, toch stelselmatig toe.  Terwijl dat gebeurde, wisten specialisten bij het UUMC eigenlijk niet veel anders te adviseren dan afwachten.  PSA was nog veel te laag voor actie en bij periodieke controle zou het goede moment om in te grijpen zich vanzelf aandienen. Een zeker lot leek mij beschoren. Wanneer de PSA zo hoog zou worden dat de situatie als gevaarlijk werd beoordeeld, hadden ze wel een hormoonbehandeling in het vooruitzicht, die vanaf dat moment voorlopig wel weer soulaas zou gaan bieden.

De begeleiding was alleszins professioneel en eerlijk.  “We bekijken Uw casus nauwgezet en helpen U zo goed als we kunnen,  maar we weten ook niet alles”.  Mijn vooruitzichten werden in ieder geval als redelijk maar niet supergoed beoordeeld.  Ingeval ik zelf nog ideën had, of een andere kliniek wilde raadplegen, stond mij dat natuurlijk vrij. Ik voelde mij nog steeds prima, en had, zoals mijn hele leven al, veel energie.  Achteraf besef ik dat ik ook was gezegend met het niet zo vanzelfsprekende innerlijke vertrouwen dat het zo’n vaart nog niet ging lopen in mijn geval.

Ik leerde daar dat in mijn situatie, bij een PSA niveau dat zo laag is, dit voorlopig de enige maatstaf is waar ik op hoefde te letten. PSA geeft de mate van activiteit van de tumorcellen aan. Dat is dus eigenlijk een goede maatstaf voor het acute gevaar.
PSA ging geleidelijk omhoog. Ik liet die bij 2 onafhankelijke instanties regelmatig bepalen, omdat er altijd enige onzekerheid in de meting zit.  In de grafiek onderaan dit document is het verloop in de tijd geplot vanaf het begin in 2011 tot op vandaag.  De uitleg die deze grafiek verdient, wordt gegeven in de loop van de navolgende tekst.  

Er zijn 2 curves te zien : de rode stippellijn geeft de metingen in Utrecht weer, de groene getrokken lijn zijn de metingen die door tussenkomst van de huisarts werden gedaan. 
Er zijn hier en daar behoorlijke verschillen. De metingen werden danook niet steeds op dezelfde datum gedaan. Ook is er altijd een zekere onnauwkeurigheid in het spel. Ik begreep dat 1 vol punt verschil als normaal wordt beschouwd.
Het lijkt erop dat de waarden van het “HuisartsenLab” wat zenuwachtiger zijn dan die van het UUMC, maar de langetermijn tendensen zijn overduidelijk dezelfde in de twee curves.
Er is ook 1 alleenstaande meting van het AvL te zien (lichtblauw), die iets lager uitviel.

We schrijven januari 2014. Na ca 1½ jaar was de PSA toegenomen tot 5 en ik kreeg het een beetje benauwd van het ogenschijnlijk onafwendbare vooruitzicht.  Daarom zocht ik kontakt met een holistische artsenpraktijk. Daar werd ik doordrongen van de noodzaak om mijn lichaamseigen verdediging de kans te geven, haar werk te doen.  Dit als alternatief voor, of in aanvulling op, de reguliere medicatie, die erop gericht is om rechtstreeks de ziekte te bestrijden met medicijnen van buitenaf. Wat bij kanker vaak zo ver gaat, dat het een gecontroleerde vergiftiging inhoudt.  De bedoeling is dan natuurlijk, de kanker te vergiftigen. Maar de “collateral damage” die daarmee aangericht wordt aan de gezonde organen en functies in je lichaam, is vaak net zo erg als de kwaal. 

De holistische visie daarentegen is dat genezing altijd het beste via het eigen immuunsysteem kan komen. Dat kan altijd weer aangesproken worden, ook na operatie en bestraling en zelfs na een chemobehandeling. Al richt die laatste wel veel schade aan.  
Om het immuunsysteem weer op volle sterkte te krijgen, werd mij duidelijk dat ik mijn leven wel  enigszins moest gaan omgooien.

In het kort :
-  meer beweging (ik leidde een min of meer zittend beroep)
-  zoveel mogelijk vermijden van bewerkt voedsel
-  geen witmeel produkten, en verminderen van suikergebruik
-  al helemaal geen produkten gebruiken met “kwaaie” of verdachte E-nummers, zoals
   bijvoorbeeld gepubliceerd in Ref.[1]
-  veel verse groenten en fruit, liefst van biologische teelt
-  weinig vlees, dat was voor mij niet erg moeilijk want ik ben mijn gehele leven al lacto-
   vegetariër.

Voorts werd mij een strikt persoonlijke, op mijn situatie toepasselijke cocktail van hoogverdunde (dus klassiek-) homeopatische middelen voorgeschreven.  Dat zijn niet de D3 of D6 middelen die je in handverkoop bij de drogist kunt halen, maar het betreft zodanig hoge verdunningen dat van directe chemische werking geen sprake kan zijn. Ik moest dat combineren met dagelijkse dosis aan vitaminen, mineralen en anti-oxidanten. Plus permanent een op mij afgestemde halfedelsteen altijd bij me dragen, waarvoor ik een mooie hanger uitzocht.
Ik begreep dat dit zou kunnen helpen om bij te dragen aan de basisconditie van mijn immuunsysteem.  

Tijdens die gesprekken kwam een langdurige situatie van conflict en spanning aan de orde, die wij thuis hadden met iemand in onze omgeving (gelukkig niet binnen ons gezin), welke ca 1 jaar vóór de diagnoste culmineerde in een heftig juridisch conflict met dreiging van rechtzaken en dwangsommen etc.   De arts meende hierin een typische conditie te herkennen die aanleiding kan geven tot een plotelinge uitbraak van kanker.  De “incubatie” tijd klopte. Zeker weten we het niet, maar het is goed mogelijk dat dit bij mij een rol heeft gespeeld.   

Tegelijkertijd zochten mijn vrouw en ik het internet af naar complementaire benaderingen. Op dat gebied is veel informatie te vinden, al kende ik toen nog niet het bestaan van kanker-actueel.nl. Ref.[2].
Na enige tijd nam ik mijn toevlucht tot een handvol niet-reguliere medicaties, die voor mij toegankelijk waren. Mijn idee was toen dat ik wellicht niet de tijd van leven zou hebben om ze allemaal één voor één uit te proberen en dus maar beter alle zeilen tegelijk kon bijzetten.

Mijn gebruik van de complementaire middelen wisselde nogal en veranderde in de loop van de tijd.  In de grafiek (zie onderaan dit document)  is de sinds begin 2014 verlopen tijd verdeeld in vakken, aangegeven met A, B, C, etc.  Van ieder tijdvak is aangegeven welke complementaire medicatie werd toegepast.  Daarmee wordt de grafiek ineens interessant, omdat goed is af te lezen wat in mijn geval  invloed had op de PSA en wat minder of helemaal niet.

Hieronder worden er een aantal besproken.

1. Om te beginnen : in een zuurstofrijk milieu is het niet lekker vertoeven voor kankercellen. De gisting, waaraan een kankercel zijn energie ontleent,  in plaats van normale oxydatie, is ook een anaeroob proces.  Je kunt deze wetenschap op verschillende manieren gebruiken. Het devies is goed zuurstof in je systeem brengen en laten circuleren.   Daarom ook het eerste advies : iedere dag een uurtje wandelen, lekker doorstappen en daarbij goed ademhalen. Dat is voor iedereen goed, en helemaal als je zuurstofrijk bloed wilt laten circuleren.  In mijn geval : ik moet minstens 1 keer per dag uit met de honden, vaak ook 2 keer. En dat helpt alvast.
2. Een andere, tamelijk heftige manier is Ozontherapie (O3).  Een klinische behandeling waarvoor je bij diverse (huis-)artsen en therapeuten terecht kunt. Een bekertje met 50 cc bloed wordt voorzichtig gemengd met een goed gedoseerde hoeveelheid O3, en daarna intraveneus weer teruggegeven. Ik heb dat met wisselende frequentie gedaan. Prijs per behandeling variëert tussen € 70,-- en € 100,--. Hiervan kreeg ik de helft van mijn verzekering terug. Ref.[3] verwijst naar een populair geschreven boekje waarin dit beschreven wordt. Ook de volgende methode wordt daarin beschreven, het is ook een vorm van zuurstoftherapie.
3. Ik ontdekte dat ik hetzelfde, zo niet beter, effect kon sorteren met het drinken van correct verdunde waterstofperoxyde (H2O2). Dat is natuurlijk veel goedkoper dan Ozoninfusies.  Alleen, het is niet helemaal zonder risico, peroxyde is link spul. Het brandt zomaar een gaatje in je kleren, of je huid, of je oog als je pech hebt. Een beetje laboratorium-ervaring is bijna nodig om het veilig te gebruiken, maar als je heel voorzichtig bent, kan het ook zonder.  Als je je in het begin een beetje onzeker voelt : LET OP - liefst een oude bloes aan, en een veiligheidsbril op. Gewoon het gewenste aantal druppels of de gewenste hoeveelheid in een glas water doen en opdrinken. 
   Hoeveel dan wel ?  Welaan, ik begon met een paar  van 3%, dat deed niet zoveel.  Na experimenteren gebruik ik nu 2 glazen water per dag met 15 druppels van 35% erin.  Bij mij werkt dat goed. In de grafiek is het effect duidelijk  te zien in tijdvak D, toen ik overging van 3% sterkte naar 35%. 
   Het effect zou ook zichtbaar kunnen zijn in tijdvak I, waar de dagelijkse dosis opgevoerd werd van 10 naar 2 x 15 druppels.
   Die 15 druppels, ofwel 0.6 ml per keer,  is het maximum dat nog lekker is. Hoger ga ik liever niet, want het voelt wel een beetje scherp in je slokdarm. Niet heel erg, maar toch. Ik neem er altijd een dropje achteraan, dat verzacht wel weer.

Je kunt H2O2 via internet kopen in diverse concentraties.  

LET OP !!
-  Koop absoluut “food grade”, niet de “industrial grade”, want dat laatste is
   een bleek- en schoonmaak-middel.
-  En NOOIT zo innemen, ALTIJD verdunnen in een glas water.
Als je over een andere concentratie beschikt, moet de hoeveelheid (bij mij dus 15 druppels of 0.6 ml) natuurlijk overeenkomstig worden aangepast. Misschien is jouw optimale hoeveelheid ook wel anders.  Je kunt maar beter heel voorzichtig beginnen, en dan steeds opvoeren zolang het aangenaam blijft.
Nog een dringend advies : niet gebruiken als er nog eten in je maag zit.  Dan komt de zuurstof niet verder dan je maag, en oxydeert gewoon je eigen eten, dat daarmee inboet aan voedingswaarde of zelfs waardeloos wordt.  Dus : graag op een lege maag.
Des avonds voor het slapen gaan (als je tenminste niet zwaar getafeld hebt, dat voel je zelf  het beste), en/of des morgens na het opstaan voordat je iets gaat eten.  De meeste mensen moeten er ’s nachts wel een keertje uit, en dat is natuurlijk ook een goed moment.

1.  Visolie- of kryll-capsules. Omega 3 is goed voor het zuurstoftransport door het bloed naar de cellen.  Omega 6 heb je niet zo hard nodig, Omega 3 wel. Van dit product kun je kiezen uit veel aanbiedingen, met variërende sterktes.  Ik gebruik nu niet de goedkoopste, n.l. met 1000 mg/caps.
2. Leatril, dat is vitamine B17, de stof die zit in bittere abrikozenpitten. Goed uitkauwen en doorslikken. Het wordt steeds heter (in de zin van pedis) in je mond al naar gelang je blijft kauwen.
   LET OP - dit is blauwzuur, grotere hoeveelheden zijn ronduit giftig dus maak het niet te bont.  Voor de correcte dosering moet je je laten adviseren door een arts.  Bij mij gaat het om 6-8 stuks per dag. 
3. Prostasol, op de markt gebracht door MedPro, bevat een gerichte combinatie van fytotherapeutische bestanddelen. Niet goedkoop maar bij mij absoluut werkzaam. Goed te zien aan de hoge, spectaculaire piek in de grafiek onderaan dit document. Dat was in 2015, toen ik er in mijn optimisme even mee ophield, om het daarna maar weer snel te hernemen. Zie de tijdvakken E, F en G.  De standaard dosering is 4/dag, ik ben op recept tot 6/dag gegaan.  Met zijn specifieke samenstelling lijkt Prostasol enigermate,  op een zachtaardige manier, de hormoonspiegel-verhouding tussen testosteron en oestrogeen te beïnvloeden. Het begint in medische kringen gezien te worden als een potentiëel alternatief voor hormoonbehandeling bij prostaatkanker, en wel zonder noemenswaardige, of met geringe, bijwerkingen.
4. Er zijn een aantal middelen op de markt die hiermee vergelijkbaar zijn, of lijken. Het is zeker de moeite waard om uit te zoeken welke voor jou werkt. Zo heb ik ooit ook ProstaVit geprobeerd maar dat deed bij mij niets.
5. Verschillende soorten palm zijn een beproefd, algemeen bekend fytotherapeutisch middel bij prostaatproblemen. Ik gebruik  Sabal Populus tinctuur, en wel 15 druppels per dag.
6. Sabal Serrulata (zaagbladpalm) LM6 dezelfde familie, maar dit is hoogverdund. Iedere dag een paar korreltjes. Welke verdunning je moet hebben, moet je bij een homeopaat laten bepalen, dat is individueel verschillend.
    

10.  Thuja LM6.  Ook uit de fytotherapie (de ook bij ons bekende thujaboom), en dan weer hoogverdund. Ook hier : laat je adviseren door een homeopaat.   
De “Banerji Protocollen“, Ref.[4], geven trouwens aan dat Thuja in het algemeen voor kankerpatienten een belangrijke bondgenoot is.

11.  Een heftige anti-oxidant / multivitamine is essentieel, dat moet je er echt bij hebben, zoals ook beschreven in Ref.[5], Radicale Remissie, het boek van Kelly Turner.  Solgar levert een hele goede, en die is niet goedkoop. Mag best iets anders zijn, er zijn meer kwaliteitsprodukten op de markt. Echter, de populaire potjes bij de drogist zijn voor dit doel niet goed genoeg.

12.   Maitake is een uitheemse paddestoel. Die heeft een goede pers gekregen door de ervaringen van Klaus van Waveren, Ref.[6].  
Gek genoeg bleek dit bij mij echter weer  niet veel te doen, zie tijdvak H.
  

13.   Cannabis olie verbouwen en distilleren wij zelf, met support van huisarts en toestemming van de lokale autoriteiten. 5 Planten in de tuin zijn net genoeg om je eigen gezin en een paar vrienden/kennissen te voorzien gedurende een jaar. Er zijn 2 werkzame componenten, CBD (volstrekt legaal in NL) en THC (illegaal).
Een heldere uitleg van didactisch hoog niveau  door een medicus/bio-chemicus is te vinden in Ref.[7].  Hij beschrijft vanuit een holistisch standpunt waarom CBD zo goed werkt voor een breed scala aan auto-immuunziekten.
Als je verder zoekt, kun je claims vinden dat je het voor kanker van de THC moet hebben, ontdekt in Canada door Rick Simpson, zie Ref.[8].  De CBD is dan vooral ter ondersteuning tegen het high worden, zoals vooral gepropageerd door de Nederlandse Stichting Mediwiet.
Er is trouwens een hele wereld gemoeid met wietolie. THC ontmoet vanuit conservatief-maatschappelijke hoek wereldwijd nog steeds grote tegenstand en is daardoor in de meeste landen nog illegaal.  Daar zit nu (2017) enige beweging in.
Geïnteresseerden raad ik de Nederlandstalige filmpjes in Ref.[9] aan.

Ik ben in maart 2016 aan de wietolie begonnen. In de PSA curve zien we een sterke verbetering beginnend in de 2^e helft van 2016. Hieronder komen we daar op terug, maar het het effect lijkt in ieder geval positief te zijn.
Wanneer je het om de medische werking van THC doet, moet je de dagelijkse dosis behoorlijk opvoeren, zoveel dat je er net niet stoned van wordt. Tot op heden kan ik 15 druppels van ons eigen product goed aan. Als ik vervolgens voor het slapen gaan de honden uitlaat zo rond middernacht, loop ik wel een beetje te slingeren, maar zij vinden dat niet zo erg.
Recentelijk kreeg ik van de arts te horen dat wietolie op dit moment voor mij niet veel  doet. Dat verandert blijkbaar met de tijd. Dus ik heb het nu weer geminderd tot zo’n 5 druppels des avonds, omdat je daar (bij wisselend gebruik) zo lekker op slaapt.  

14.   Curcuma is een wondermiddel. Niet gewoon de geelwortel die we als keukenkruid veelvuldig in het eten doen, maar beter de hooggeconcentreerde vorm. Combinatie met een zwarte pepervariant versterkt de werkzaamheid aanzienlijk.
Een goed leesbare introductie  is te vinden in Ref., van dr Weil.

Recent onderzoek suggereert  dat de werkzame stof curcumine, in lekentaal, uitzaaiingen van de tumor in het botweefsel voorkomt, zie Ref.  (dit is een recent, voor leken moeilijk toegankelijke, wetenschappelijke publikatie, maar vanwege de belangwekkendheid ervan vermeld ik hem hier toch maar).
Ik gebruik Curcuma als ondersteuning van de Prostasol, dat zelf trouwens ook curcumine bevat.  Er zijn verschillende dergelijke produkten op de markt. De sterkte is meestal 600 mg/caps.
LET OP – In de verschillende produkten kan het curcuminoïdegehalte variëren van een paar % tot maar liefst 95%, zoals in die van Venavo, die ik gebruik, en die ook niet zo extreem duur zijn.

15.  Verder heb ik  het gebruik van suiker en zetmeel sterk verminderd.  Als regel neem ik die niet meer dagelijks.  Niet tot in het extreme,  natuurlijk op een verjaardag eet je best wel eens een stuk taart mee, en je pakt ook af en toe wel eens een patatje, en (vooral op vakantie) bij gelegenheid een halve pizza. Maar de dagelijkse portie aardappelen of tarwe-pasta of rijst hebben wij vervangen door zaden en groenten. 
In plaats van volkorenbrood met gist gebruiken wij nu speltbrood, liefst met zuurdesem.  En nauwelijks zoet broodbeleg.  Tussendoor snoepen doe ik nauwelijks. Dagelijkse taart en toetjes zijn er helaas ook niet meer bij. Vooral dat laatste is wel afzien voor een mens, maar je moet er toch wàt voor over hebben.
Sindsdien loopt mijn lichaamsgewicht  ietsje terug. Niet heel veel, maar het gaat in ieder geval de goede kant op en dat kon geen kwaad. Alle beetjes helpen.

De reden van die suiker en zetmeel is dat kankercellen het moeten hebben van glucose en daar kun je dus maar beter niet teveel van innemen. Dat wordt je niet verteld door de specialisten in het ziekenhuis. Maar toen ik in 2016 in het UUMC een scan onderging, kreeg ik van tevoren een paar bekers met zoete glucoselimonade te drinken, met radio-actieve tracer er in. Desgevraagd kreeg ik te horen dat tumorcellen gretig de glucose in zich opzuigen zodat het weefsel lekker groot wordt en dan goed te zien is op de scan.  Toen ik dat op me liet inwerken, was mijn conclusie dat je dat dus (afgezien van de scan) helemaal nooit moet doen. Suiker binnenkrijgen is party-bigtime voor tumorcellen.  Die kun je maar beter uithongeren dan voeden.
Waarom vertelt een specialist jou dat niet ?  Ze weten het dus best. 
Echter, als je suiker mindert of weglaat, moet je dat evenzeer doen met zetmeel. Die twee worden in het lichaam gewoon omgezet in elkaar, met tussenkomst van water.
Ik ben daarmee begonnen medio 2016, zie tijdvakken I, J, K.  In de PSA curve zien we een sterke verbetering beginnend in de 2^e helft van 2016, dus het effect lijkt positief te zijn.

16.  Bij het vorige punt raakten we al het onderwerp van goede, volwaardige voeding.
In medische kringen wordt daar nauwelijks aandacht aan besteed.  De meeste mensen nemen dat ook niet altijd zo serieus.  Er is immers een overvloed aan eten en het algemene denken is dat wanneer een mens ziek wordt, er toch wel een een passende therapie of werkzaam medicijn voorhanden zal zijn. En zolang je geen echte problemen krijgt, lijkt dat wel een geruststellende gedachte. Dat dit maar ten dele waar is, weet iedereen eigenlijk ook wel.  De basis van een goede gezondheid ligt toch heus in wat je stelselmatig eet en ook, wat je vermijdt.  
Een schrikbarende inkijk in de productie en de kwaliteit van ons hedendaagse voedselaanbod is te vinden in het boek “Zout, suiker en vet”, geschreven door de Amerikaanse onderzoeksjounalist Michael Moss, zie Ref..

In dit verband verwijzen wij ook met nadruk naar de Website, alsook de regelmatig verschijnende nieuwsbrieven, van Juglen Zwaan. Beide bevatten veel waardevolle informatie over voeding, en hoe je het best je gezondheid kunt bevorderen met je dagelijkse voeding. Hij beweert niet zomaar wat, alles wordt rijkelijk voorzien van relevante verwijzingen naar vaak wetenschappelijke publikaties, ten bewijze van het aangevoerde gedachtengoed. Als je wilt, kun je het dus zelf verifiëren. Dit is echt een aanrader, zie Ref., en abonneer je alsjeblieft op de nieuwsbrief.

17.  Nog even terugkomend op het punt 15 hiervoor : quinoa en op zeewier gebaseerde pasta zijn een goed alternatief voor aardappelen of tarwepasta, of rijst. En als je even zoekt is er de laatste jaren een keur aan recepten voor gevariëerde groentengerechten en maaltijdsalades te vinden, die de behoefte aan aardappelen sterk verminderen. De meeste supermarkten beijveren zich in publikatie van die recepten, via folders en via hun periodieke gratis tijdschriften. Het beste is natuurlijk om biologische groenten te gebruiken, zoals te koop bij bijvoorbeeld Goody-Food of Eko-Plaza.  Ook Lidl en Jumbo bieden dit tegenwoordig in toenemende mate.

Waarom eigenlijk bij voorkeur biologisch ?  Omdat de bestrijdingsmiddelen, of resten daarvan, die op of in “normale” groenten zitten, in je lichaam allemaal weer moeten worden opgeruimd.  Bij een goede gezondheid wordt dat inderdaad gedaan door het  eerdergenoemde immuunsysteem : o.a. lever en nieren. Maar als je met een tumor in je lichaam te maken hebt, heeft je afweersysteem zijn handen daar alleen aan al vol, en wil je het liever niet ook nog eens belasten met het opruimen van onnodige vergiften.

18.  Op het Internet is veel te vinden over de relatie tussen kanker en voeding, als je er even de tijd voor neemt. Als voorbeeld staan in Ref. zomaar een greep gemakkelijk toegankelijke Engelstalige Websites die informatie bieden over de vraag wat je bij voorkeur wèl en wat je juist nièt moet eten of drinken, in verband met het risico op kanker.
Wij thuis laten ons graag inspireren door zulke lijstjes.

Financiëel

Voor wie zich op dit pad begeeft is de moeilijkheid dat je de complementaire medicaties of supplementen allemaal zelf moet betalen, terwijl sommige niet goedkoop zijn.
Om je een idee te geven : alles bij elkaar besteed ik met bovenbeschreven selectie op het ogenblik een misschien wel bijna 15 €/dag aan mijn eigen gezondheid. Dat is misschien nog wel te overzien, maar het komt toch mooi iedere dag terug, en bovenop de maandelijkse premie voor de ziektekostenverzekering, die ook niet gering is. Lang leve Achmea Zilveren Kruis.  Ondanks onze maximale polis met 4 sterren (!) zijn ze daar voor lateraal denken niet thuis.
Echter, wanneer ik hiermee “de grote dreiging” voorlopig op een afstand kan houden, en misschien wel kan bezweren, is de keuze gauw gemaakt.

Immateriële aspecten

We kijken nog even naar de grafiek, en zoals hierboven al een paar keer gemeld, met name de sterke daling gedurende de 2^e helft van 2016 valt op. Het volgende kan worden opgemerkt ten aanzien van mijn privé-leven in die periode, dat wellicht heeft bijgedragen aan de gesignaleerde gunstige ontwikkeling.

• Ø Medio 2016 ben ik gepensioneerd van mijn heftige baan in het bedrijfsleven die ik vervulde sinds 2001. Gepensioneerd overigens geheel tegen mijn zin. Ik wilde dat nog helemaal niet. Toch bemerk ik nu dat er als gevolg een totale ontspanning over mij is gekomen. Het duurde wel een jaar voordat ik mij niet langer bezwaard voelde bij het luieren, dat een gepensioneerde toekomt.  Zonder dat ik het in de gaten had leidde de voortdurende drive om te performen tot een zekere mate van stress, al was ik mij daarvan nauwelijks bewust. Dat speelde natuurlijk op de achtergrond voortdurend een rol, en dat moet ook averechtse gezondheidseffecten hebben gehad. Die existentiële stress is nu voorbij.  
  We kunnen dit niet bewijzen en ook het experiment niet overdoen, maar voor mij lijdt het geen twijfel dat dit een positieve invloed heeft gehad.
  Inmiddels werk ik af en toe weer een beetje, maar nu geheel zonder stress.  
• Ø Direct na mijn pensioenering, op vakantie in 2016 las ik het reeds genoemde boek “Radicale Remissie” Ref.[5]. Dat was een eye-opener. De schrijfster heeft ca 1000 overlevingscases bestudeerd van mensen met allerlei vormen van kanker, die na chemo en operatie etc. als opgegeven naar huis gestuurd werden, die hun leven omgegooid hebben, en herstellen, waarvan een aantal tot volledig aan toe.
  Zij heeft de typische kenmerken van die ca 1000 overlevers gecategoriseerd en gerapporteerd. Waarschijnlijk heeft het lezen ervan en de consequenties die ik daaruit trok ook wel bijgedragen aan de ogenschijnlijk gunstige ontwikkelingen in mijn fysiek.

Eén van de dingen die ik daaruit overgehouden heb is haar raad om je eens af te vragen wat de ziekte, waardoor je getroffen denkt te zijn, jou misschien te vertellen heeft. In plaats van deze uitsluitend te vuur en te zwaard te bestrijden, eigenlijk een soort van oorlog aan te gaan in je eigen lichaam, kun je ook eens met je ziekte praten (in overdrachtelijke zin dan).  Ze spreekt zelfs over “met liefde naar je eigen kind kijken”.  Let wel, haar advies is niet om het alléén over die boeg te gooien, maar om de beide sporen te berijden.

Nu gaat het liefhebben van je eigen ziekte misschien wel wat ver, maar deze bespiegeling heeft ook mijn houding veranderd. Ik heb eraan overgehouden dat achteraf de wake-up call in mijn geval er misschien wel op gericht was om mij attent te maken op de onevenwichtigheid tussen mijn privé leven en mijn professionele leven.

• De toegenomen vrije tijd en bijbehorende rust heeft er ook toe geleid dat ik mij meer dan voorheen ben bewust geworden van de zingevingskant van het leven. Ik hield mij eigenlijk altijd al bezig met spiritualiteit, al ging, of ga, ik dan niet naar de kerk. In die tijd is dat geïntensiveerd. Zo houd ik mij bijvoorbeeld in toenemende mate bezig met meditatie.  In mijn geval mede geïnspireerd door de “Course in Miracles”.  Als je dat enigszins wilt duiden kun je het beste denken aan een mix van modern Christendom, Boeddhisme en Advaita.  Hierover veel te vinden op het Internet en wie daar eens iets van wil weten verwijs ik naar de links in Ref..  Dat zijn de webpagina´s van de Stichting die deze Cursus uitdraagt, de websites van een paar Nederlandse leraren en als laatste ook een boeiende vlog die zeer de moeite waard is.
  Deze hernieuwde oriëntatie heeft zeker bijgedragen aan het herstel dat zich is gaan aftekenen.  Om nogmaals Kelly Turner aan te halen (die zegt, nergens in te geloven en puur als onderzoekster te werk ging), zij schrijft in het genoemde boek letterlijk als één van de conclusies uit de ca 1000 bestudeerde cases : ... als mediteren of bidden jou goed afgaat, moet je dat zeker volhouden ...

Voorzichtigheid blijft geboden

Medio 2017 heb ik de Prostasol verminderd, eigenlijk  ingegeven door het feit dat ik niet genoeg had meegenomen op vakantie in Zuid Frankrijk en ik de voorraad moest uitsmeren over een langere periode. Tevens ben ik overgestapt op een Curcuma variant die je niet in capsules, maar als losse poeder in grotere hoeveelheden kunt kopen bij een serieuze specerijenhandel, en die beduidend voordeliger is.  En die je dus ook in grotere hoeveelheden kunt gebruiken.  .  In de figuur is het effect meteen zichtbaar, zie tijdvak M.
In de hoop de overdosis Curcuma de ProstaSol zou compenseren, ben ik een maand lang tot 7.5 gram/dag gegaan.  Dat laatste had echter geen enkel effect op de PSA, die opliep tot bijna 3 toe, zie tijdvak N.  Het is duidelijk dat je zulke experimenten niet lang moet volhouden. Maar ja, als je niets onderzoekt, kom je ook niets te weten.
De conclusies waren duidelijk.
>   Je kunt niet ongestraft de Prostasol significant verlagen en
>   De ene Curcuma is de andere niet, je moet kritisch je keuze maken.

De ploselinge opleving in de curve in de 2^e helft van 2017 illustreert dit.  Vervolgens ben ik weer teruggegaan naar het regime van de succesvolle tijdvakken J en K, in de verwachting van een vergelijkbaar effect.  Dat trad niet meteen op, maar eind December bleek dat de PSA tenminste weer gestabiliseerd was, zie tijdvak O.  Voorlopig blijft het onzeker, of de afname die ik verwacht had, ook gaat optreden.  Over een paar maanden zullen we het weten.

 

Tot slot

Het mag benadrukt worden dat in het bovenstaande een persoonlijke “reis” is beschreven, en dat deze voor de schrijver  geldt.  Wellicht anders dan bij veel mensen het geval is, had ik er vanuit mijn achtergrond behoefte aan om zelf eens “aan de knoppen te kunnen draaien” en dat lijkt wonderwel te zijn gelukt.  Er is echter geen garantie dat het ook voor anderen geldt. Ik pretendeer dus niet, hier een recept te geven dat altijd gaat werken. Het werkte voor mij, tot op de dag van schrijven.
Terwijl wij er zelf actief en instrumenteel in zijn geweest, met het zoeken en vinden van alternatieven, heb ik het gevoel dat de resultaten ervan toch eigenlijk meer naar mij toe komen, dan dat ik ze als mijn eigen succes kan claimen. Het wordt mij als het ware in de schoot geworpen en ik kan er alleen maar, in bescheidenheid, dankbaar voor zijn.

Maar mocht jij, lezer, onverhoopt in een vergelijkbaar schuitje zitten, dan lijkt het, gezien wat er op het spel staat, de moeite waard om je hieraan eens te spiegelen en je eigen schreden op dit pad te zetten.
Onderaan staat de grafiek die al een paar keer genoemd werd.

Bronnen

[1] – Wat zit er in Uw eten?  Corinne Gouget,  2017,  www.bouillonmagazine.nl

[2] – Stichting Gezondheid Actueel,  www.kanker-aktueel.nl

[3] – The one-minute Cure …..,  Madison Cavanaugh,  Think-outside-the-book,
         2008, ISBN 9780977075140

[4] – The Banerji Protocols,  Prasanta & Pratip Banerji,  www.pbhrfindia.org,  2013, ISBN 9789380813219

[5] - Radicale Remissie,  Dr. Kelly Turner,  Succesboeken, 2016,  ISBN 9789079872855

[6] - www.kanker-actueel.nl/NL/prostaatkanker-ervaringsverhaal-van-meneer-van-waveren.html

[7] - The Inside Story of Cannabidiol - What are the Benefits of CBD ? Asher Millgrom, Ph.D.www.youtube.com/watch?v=3bZb10ZxpBk 

[8] – Who Is Rick Simpson and What Is Rick Simpson Oil (RSO)?

Mediwiet Markt consult      www.youtube.com/watch?v=m5s1J3uf4HI

- www.drweil.com/diet-nutrition/nutrition/3-reasons-to-eat-turmeric/
        Andrew Weil M.D.

– Curcumin Inhibits Prostate Cancer Bone Metastasis by Up-Regulating Bone Morphogenic

Protein-7 in Vivo,  Thambi Dorai www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4060744/

– Zout, Suiker en Vet, Hoe de voedselindustrie ons in zijn greep houdt
Michael Moss,  Uitgeverij Carrera, Amsterdam 2013, ISBN 978 90 488 18921

- www.ahealthylife.nl

– www.miraclesincontact.nl                    www.koosjanson.nl
          www.willemglaudemans.nl                  www.elsthissen.nl
          www.youtube.com/watch?v=QhFwr6SA1F0